Citizen Ruth (1996)

Net gezien op t.v. en ik begrijp niet dat ik deze film destijds gemist heb. Is deze ooit uitgekomen op video?
De film is echt goed. Interessant ook dat de regisseur niet echt partij kiest. Hij focussed zich meer op de hoofdpersoon en lijkt zich af te vragen of mensen als Ruth, die zichzelf keer op keer weer in een hopeloze situatie weten te plaatsen, wel in staat zijn om een keuze te maken. Mensen als Ruth hadden natuurlijk sowieso nooit zwanger mogen worden.
De hele oorlog tussen pro-choice en pro-life is echt hilarisch te noemen. Ook sterk dat Ruth op het eind gewoon weg kan lopen. Niemand lijkt haar te herkennen en iedereen lijkt de zaak waarvoor ze vechten in ieder geval belangrijker te vinden als het individu.
Ik heb trouwens nog nooit zo moeten lachen om zaken die eigenlijk in en in triest zijn. De momenten waar Ruth verf zit te snuiven en zichzelf daardoor een Fred Flinstone baard bezorgt, zijn intriest en hilarisch tegelijk. Knap gedaan.

Mwoah, ik had ergens gelezen 'zwarte komedie', maar dat predikaat vind ik de film absoluut niet waard.

Het niveau van About Schmidt weet de film nooit te halen. Niet dat ik dat overigens verwacht had.

Meer dan 'onderhoudend' is de film niet voor mij. De twee strijdende partijen tegenover elkaar. Heel voorspelbaar. Voor Amerikanen zal de film misschien discussie uitlokken. Dat geloof ik best.

Laura Dern acteert leuk, maar een echt bijzondere rol is het ook niet. In Wild at Heart speelt ze een veel boeiender personage.

Op sommige momenten erg lollig, maar meer dan onderhoudend is het inderdaad niet. About Schmidt was veel beter.

Echt ongelofelijk prut......een genuanceerde mening zou ik zeggen

Geweldig....voordat ik 'm ging bekijken had ik het vooroordeel dat een film over abortus waarschijnlijk weer zo'n suf gehalte zou hebben in het genre "waargebeurd verhaal"....alles behalve dat....de strijd tussen twee partijen waarvoor jezelf al snel partij kiest en toch bedrogen uitkomt....en het mooiste dat zij als winnende partij er vandoor gaat... echt een aanrader...ik vond "About Schmidt" minder verrassend en spannend, de winst daarin ligt wat mij betreft vooral bij Jack Nicholson zelf.

Wat moet ik hier nu mee? Payne mocht dan wel een scherpe saitire hebben geprobeerd te maken met Citizen Ruth, maar slaat compleet de plank mis. Het hele schijnheilige en hysterieuze van de veel Amerikanen wordt wel goed uitgebeeld. Maar ik heb mij meer negatief (als in film plezier) zitten ergeren aan een hoop figuren in deze film. 2 sterren

De voor en tegenstanders van abortus worden hier beide vrolijk belachelijk gemaakt en meestal ook goed gebalanceerd, buiten 1 scene waarin Reynolds schouders gemasseerd worden door die jongen dat kost de film een halve ster puur omdat het een hele andere kwestie is en gewoon compleet irrelevant is in de film: 3,5* , erg goeie rol van Laura Dern trouwens.

Heel lang naar op zoek geweest, nergens te vinden. Vervolgens kom je de dvd toevallig tegen in een grabbelbak bij Blokker voor 1 euro. Zo gaat dat. Debuutfilm van regisseur Payne is zijn minste werkje tot nu toe, maar er valt veel te lachen en de cast is op dreef. Dern is prima in de onsympathieke, vuilgebekte hoofdrol. Een moraal blijft gelukkig uit en het script is redelijk onvoorspelbaar, maar door bepaalde flauwiteiten en sommige dik aangezette scenes verdient de film net geen 4 sterren. Maar goed... eindelijk gevonden!

En zo verging mij dat ook.

Ik had hem al eens gezien op Nederland 3 een aantal jaren terug en het blijft toch sterk hoe Payne hier gevoelige zaken belicht en toch een vlot en origineel verhaal weet neer te zetten met een schitterend open einde, hoewel je je wel afvraagt hoe dat allemaal goed moet gaan, maar vooruit.
Ook al werkte hij zijn stijl met zijn latere films nog verder uit, hier zijn ook al veel ingredienten aanwezig. American life op zijn smalst met inktzwarte humor, droge achtergrondmuziekjes en een bijzonder oog voor visuele details(bv wanneer Dern in bad het ene moment met haar linker- en dan weer met haar rechteroog kijkt). Maar nog belangrijker is, wat ik ook eerder al zei, is dat hij het verhaal origineel en lekker vlot weet te houden, zodat de tijd vliegt.
Laura Dern verdient nog maar weer es een extra vermelding, heerlijk hoe ze hier een overspannen junk speelt die in korte tijd haar kansen ziet keren en uiteindelijk haar lot toch naar haar hand lijkt te kunnen gaan zetten.

Blijft mooi op 5,0* staan en nu maar weer de rest nog eens zien. Én natuurlijk geduldig wachten op nieuw werk van Payne, dat duurt toch ook alweer veel te lang...

Payne's debuut is niet alleen zijn zwakste film maar ook de minst grappige. Vergelijk dit met Sideways en je ziet meteen dat hij in zijn laatste werk enorm gegroeid is als regisseur en schrijver. De beste scene van CR is de zwijgzame doch veelzeggende finale.

Vervelende film, ergerlijk zelfs. Vol met simplistische personages en pijnlijk niet-grappig.

Waarom overkomt mij dat nooit. 1 euro + NL subs, gouden vondst.

Dat is het altijd het probleem met dit soort films. Schommelen altijd een beetje tussen schip en wal - daardoor vaak lastig te vinden voor een mooie prijs. Toch jammer dat er zo weinig (ik ken er zelfs geen 1) obscure/cult dvd winkeltjes te vinden zijn itt platenzaken.

Uiteindelijk maar ge-ebayed voor 7 euro's. We zullen zien.

Goede film, pracht gegeven en erg goed gespeeld door Laura Dern. Cést les extremes qui touches en dat zag je hier ook mooi weergegeven. Vond de film na een tijdje wel wat in elkaar zakken en langdradig worden, vond de film ook qua humor en drama niet echt uitgebalanceerd. Tot er weer een wezenlijke verandering plaats vond en de film uitstekend eindigde. Zeker de moeite waard.

Laat dat nu toch wel hét probleem zijn van Citizen Ruth: een uur lang zat ik me af te vragen of ik naar een komedie of een drama zat te kijken.
Het bloedernstige onderwerp doet het tweede vermoeden. De simplistische feiten en personages én het feit dat er nauwelijks wat te lachen valt, gaat dan weer eerder richting derderangs komedie.
Het laatste half uur wordt het echter best nog boeiend, en haalt de humor toch de bovenhand.
Moeder: "Imagine i had aborted you".
Ruth: "At least i wouldn't have had to suck your boyfriends cock".

De acteurs zijn zoals de film: eerder matig; alleen M.C. Gainey, die heeft een charisma over hem dat zeker een meerwaarde geeft.

Geen aanrader, maar al bij al ook geen spijt dat ik de film zag, ook al rekening houdend met

Goeie film over een verslaafde, zwangere vrouw die wordt opgenomen door een christelijk gezin. Een goed verhaal dat op een gegeven moment wel een beetje eentonig wordt. Laura Dern doet het goed in de titelrol en zet haar rol ook lekker dik aan. Een prima regiedebuut van Alexander Payne, maar wel wat minder scherp vergeleken met zijn latere werk.

Op papier leuk, maar het is een beetje een painting by numbers oefening geworden. Ik moest er toch steeds aan denken hoeveel grappiger het geweest zou zijn als bv Jared Hess of Christopher Guest de regie gedaan zou hebben. Hoe ontstellend raar dat mag klinken na het noemen van die twee regisseurs, Payne werkt zich er in mijn ogen wat al te gemakzuchtig doorheen.

Verschrikkelijke film. Het thema kon me totaal niet boeien en ik dacht naar een film uit 1980 te kijken. Wat een slechte opnames zeg voor een film uit 1996.

Prachtig. Laura Dern. - ook voor de vele geweldige bijrollen (Harlan!).

In zijn regiedebuut houdt Alexander Payne zich bezig met fatsoensnormen en de burgerlijke moraal. Citizen Ruth neemt daarvoor niet enkel een gevoelig liggend thema als abortus, maar doet dat ook nog eens met een titelfiguur die god noch gebod kent en zelfdestructie hoog in het vaandel heeft staan. Ruth is bepaald geen model citizen.

Ergens op het Amerikaanse platteland waarvan het panorama wordt gekenmerkt door verlaten fabriekscomplexen, doodse straten en ver van elkaar verwijderde woonwijken, is Ruth op weg van de ene roes naar de andere. Als junkie en dakloze zwerft zij door de omgeving zonder enig hoger doel in haar leven. Ruth is hopeloos naïef. Ze is traag van begrip. Ze is niet meer de jongste en moeder van vele kinderen die onder toezicht van de staat zijn geplaatst. Nu is ze per ongeluk wederom zwanger geraakt. Toevallige omstandigheden plaatsen haar midden in een strijd tussen pro- en contra abortus groeperingen.

De strijd om de buik van Ruth toont de hardheid en smakeloosheid van beide partijen die geen middel schuwen om Ruth binnen hun gelederen te krijgen. De film kiest geen partij. Feministen, lesbiennes, ex-mariniers, bikers, strenggelovigen en Burt Reynolds. Ze zijn fanatiek pro of fanatiek contra en ze worden allemaal weggezet als idioten.

Paynes observatie van de kemphanen en de moraalridders is grotesk en tegelijk beangstigend. Opvallend en beangstigend is dat de film geen enkel personage tentoonstelt dat zuiver op de graad is en waarmee te sympathiseren valt. Ieder personage strijdt met zijn eigen egocentrische motieven om de gunst van Ruth. En Ruth? Tja. Zij heeft eigenlijk nergens weet van. Het interesseert haar ook niet echt. Zolang ze maar kan drinken en high kan worden.

In een dergelijke film past geen happy end. Die is er ook niet. Aan het eind valt men elkaar niet snikkend in de armen. Citizen Ruth is geen heerlijke vlucht uit het leven van alledag. Citizen Ruth is een gitzwarte komedie, die een karikaturaal beeld schetst van al die gekke mensen met een benauwende levensvisie die in de maatschappij rondlopen en die andere mensen daarmee lastigvallen.

De film is overdreven getoonzet en laat je lachen om (en ergeren aan) alle onbenul die wordt uitgekraamd. Toch zet die verzameling onzinnigheden je aan het denken. Het zou toch niet echt zo zijn dat de maatschappij al zodanig is versimpeld, dat de importantie van de boodschap wordt afgemeten aan de uiterlijke vorm waarin ze is gegoten of aan de smakelijke wortel die je wordt voorgehouden in plaats van aan de rationele inhoud van de boodschap? Denkt dan niemand meer na? Heeft dan niemand meer een eigen mening? Eh, ik vrees het ergste, maar dat deed ik al voor ik deze film zag.