Red State (2011)

Ik had al jaren uitgekeken naar deze film, wetende dat Kevin Smith enige beef heeft gehad met de Westboro Baptist Church in Topeka, Kansas (Fred Phelps en zijn kerk worden terloops nog even genoemd in de film). Helaas vielen bepaalde keuzes die in de film worden gemaakt niet even goed bij mij. Zoals het in koele bloede doodschieten van Travis en Cheyenne door die ATF-agent. Waarom is dat nodig? Welk doel dient dat en wat probeert Kevin Smith hiermee te zeggen?! Of bijvoorbeeld Joseph Keenan (John Goodman) die, on top of it all, nog doodleuk promotie krijgt ook. Bah. Het ontbreken van enige sympathieke karakters waarmee je je kunt identificeren haalt voor mij een filmbeleving behoorlijk naar beneden, en dat is jammer.
De leuke rollen van John Goodman en met name Stephen Root (NewsRadio = held!) ten spijt.
Blijft over knallende actie, dat dan weer wel. 3*

Met geringe middelen zet regisseur Kevin Smith een bizar en provocatief spektakel neer. Daarbij passeren vele sub-genres de revue. Coming of age, torture, kidnapping, heist. Tevens krijgen diverse groeperingen een stevige sneer zonder dat Smith in gemakzuchtige algemeenheden vervalt. De bureaucratische overheid, de veiligheidsdienst ATF en een rechtse religieuze groepering worden zwart satirisch aangepakt.

Red State is een tamelijk chaotische film. Het verhaal begint als een standaard horrorfilm als een stel irritante tieners zich, gedreven door de opspelende hormoontjes, in een riskante situatie begeven. Na een klein half uur is deze verhaallijn uitgespeeld en is niets dat nog volgt voorspelbaar. Wat volgt is ongemakkelijk en hectisch en heeft een prima donkere sfeer. Het ontbreken van een begeleidende score bij dit alles is opvallend en versterkt het verontrustende gevoel van het bestaan van een realiteit die je liever niet onder ogen ziet.

In de wereld waar de film zich afspeelt bestaat goed niet tegenover slecht. Alles is gewoonweg verschrikkelijk duister. Gelukkig voegt Smith af en toe een paar adempauzes in met wat comic relief die de sfeer doen opklaren. Geen humor omwille van de humor trouwens. Bij nadere beschouwing blijken die momenten niet met onschuld maar juist met cynisme te zijn geïnjecteerd. Geen pure comic relief maar gewoon een andere manier om met bureaucratie en fundamentalisme af te rekenen.

De personages zijn aangenaam onaangenaam. De meest in het oog springende figuur is de sekteleider Abin Cooper. Een zelfingenomen en voortdurend prevelende Michael Parks die in een religieuze waan verkeert en daarin heel beangstigend laveert tussen een liefhebbende vaderfiguur en de personificatie van de toorn Gods. Een fijne rol. Vooral in de tweede helft van de film als Cooper met agent Keenan (John Goodman) te maken krijgt, is Parks lekker op dreef.

Red State is fascinerend, cynisch, rauw, doet niet aan compromissen en laat de kijker na een bizar schouwspel uiteindelijk zonder veel hoop achter.

Simple just shit itself

Tussendoortje die op voorhand door de trailer nog wel wat leek en daarom de kans gegeven maar op enkele spaarzame momenten na storte het geheel toch redelijk snel in.

De drie domme jong volwassenen lijken een matig en niet te vermijden intro om uiteindelijk in de kerk van Cooper terecht komt waar de verschijning van Michael Parks toch wel een leuke verrassing is. Toch is dan al vrij duidelijk dat mede door de aanwezigheid van Stephen Root, en diens onnozele moment in de aangereden auto, dat dit niet serieus gaat worden en al vrij snel stort het geheel rondom Parks, de eerste preek van Cooper, ook langzaam in. Wat een oninteressant gezemel.

Heel even veert het geheel dan toch op wanneer de ATF de boel omsingeld en deze zogenaamde horror/thriller langzaam de actie kant op drijft. Kerry Bische is een leuke en welkome verrassing en dat geld niettemin voor namen als Pollak, Leo en John Goodman. Zijn ze verdwaald of lukt de film gewoon is dan de vraag. Want na alle bijzondere discussie binnen de ATF, diens merkwaardige besluitvorming en de vele actie die we opeens hadden neemt de film daarna pors weer een bijzondere wending om uitermate zaai in een verhoorkamer te eindigen waar uiteindelijk uitgelegd moet worden wat er nu eigenlijk gebeurt is. Juist!

Het mag duidelijk zijn, sla deze film maar over want dit was niet veel en dat ondanks overtuigende actie en de prima cast. Interessant is het nooit of te nimmer.

Fucked up filmpje hoor. Weinig zo eng als fanatieke religieuze gekkies met een leider die ze aanspoort om 'het goede' te doen, ook al is dat iets vreselijks.

Ook bij herziening blijft Red State een geweldig werkje van Smith, wat mij betreft het beste wat hij heeft gemaakt. Uiteraard is dat subjectief, omdat de Amerikaanse komediewereld me niet erg ligt en waar Smith toch wel degelijk zijn roots in vond. Red State als film is altijd spannend, interessant en zelfs als de toonzetting drastisch verandert (en dat gebeurt regelmatig in deze film) blijft het een erg eigen werkje. Het ietwat jammerlijke en slecht passende einde zorgt ervoor dat ik niet meer kan geven dan dat ik nu geef.

Aardig tussendoortje.