Dog Day Afternoon (1975)

Ik heb lang uitgekeken om deze film te bekijken en hij was dat verlangen meer dan waard. De film opent gelijk waar hij moet beginnen: bij de kern van het verhaal. Niks geen poespas of lange voorbereidingen treffen voor een bankoverval, gewoon gelijk boem bats! Gaan met die banaan.

De film moet het ook hebben van de hele sfeer eromheen, prachtig hoe de toeschouwers en de bankpersonages worden uitgewerkt. En dan John Cazale, wat kan hij toch goed een onberekenbare creep neerzetten met de minste mimiek. Al Pacino presteert natuurlijk ook weer goed, zoals altijd.

De onverkapbare humor die in de film voorkomt vind ik ook goed in beeld gebracht: de aandacht van de media voor de vrouwtjes, de pizzabezorger, het relaxt kauwgom kauwende vrouwtje en de voor het eerst sigaretten rokende vrouwtje.

Hoe de vrouw van Sonny op de hoogte wordt gebracht van het nieuws vond ik ook mooi, evenals de verontwaardiging van Sal bij het aanschouwen van een bericht omtrent zijn persoontje. Enige minpunt vooralsnog is de verhaallijn rondom de travestiet, niet dat hij storend was, maar het had voor mij niet gehoeven.

De climax was trouwens ook echt de moeite waard, vooral het einde, die stilte.....4,5*

Lekkere eigenwijze film dat Dog Day Afternoon, daar hou ik wel van.

Wat de film vooral bijzonder maakt en hem een geheel eigen smoel meegeeft zijn toch de personages die het bevolken. Mooi is dat de personages lekker onconventioneel zijn. Zo is de motivatie van de master-mind achter de overval (wederom een geweldige rol van de jonge Pacino) geld te bemachtigen voor de sex-operatie van zijn homosexuele lover (je verzint het niet zoiets ). Maar uiteindelijk als we kennis maken met de vrouw van Sonny ook wel weer heel begrijpelijk Ook het feit dat niemand lijkt te weten wat zijn wat naieve, sullige maar ook labiele partner te zoeken heeft in die bank is natuurlijk eigenaardig maar draagt wel even zeer bij aan het karakter van de film.

Mooi ook zijn de talloze bijrollen, de figuren die dan de film in en dan weer uit lijken te wandelen, springen of rennen. De reacties van de media en het toegestroomde publiek (vooral als ze merken dat Sonny homsexueel is) zijn gewoon erg grappig.
En natuurlijk de dames en heer van het bankpersoneel. De humoristische details maken de film, het kauwgom-vrouwtje wat zwaait als ze merkt dat ze op TV is, de repeteer-oefening met het geweer bv. Toch vervallen de karakters niet in karikaturen, je blijft met ze meeleven en ook ik kreeg, evenals de dames in de bank, echt wel sympathie voor die arme sukkel en z'n mislukte plannetje.

Daarnaast is de hele sfeer in de film al geweldig, de presentatie is erg reportage-achtig (bijna zonder muziek enzo) alsof Lummet ook een van de aanwezige nieuwsteams zou zijn die verslag doet van het geheel. Toch wordt hier het drama en de spanning niet door uit het oog verloren, tot een paar minuten voor het eind had ik geen idee hoe het zou gaan eindigen (alsof je het live meemaakt). Film deed me ook wel wat aan Tarantino denken en laat ik net daar nu ook wel van houden zeg.

Knap staaltje cinema, zijn 4.5* meer dan waard.

Heel goeie film. Al Pacino is zoals meestal weer erg goed bezig. Mooi accentje in deze film. Het verhaal is mooi, en het is knap dat de film zo opgezet wordt, dat je je echt helemaal in de 'bad guys' kunt inleven en in de loop van de film steeds meer sympathie voor ze gaat voelen, terwijl dit ook IN de film gebeurt door het publiek en de gegijzelden. Dit is tevens het punt dat mij van een hogere score afhoudt. Ik kan me niet indenken dat je als publiek of gegijzelde als een blok achter een stel bankrovers en gijzelaars gaat staan.

Nou is deze film natuurlijk dertig jaar geleden gemaakt en ik heb hier ergens gelezen dat het een op waarheid gebaseerd verhaal is. Dit zal waarschijnlijk dan iets met de Amerikaanse samenleving in die tijd te maken hebben gehad. De Amerikanen zullen misschien geen vertrouwen hebben gehad in de overheid. Van de Amerikaanse geschiedenis weet ik echter niet zo veel.

Ik geef wel 4*, omdat de film wel spannend is, erg veel goede gesprekken bevat, en ook wat subtiele humor heeft.

De jonge Pacino bewijst hier dat hij toen al sterk genoeg was om een film te dragen. Een ogenschijnlijk simpel concept van een bankoverval en het onderhandelen met de politie wordt hier stevig uitgewerkt tot een ware klassieker. De nodige spanning, de nodige humor en vooral groots acteerwerk. Hoe de omstaanders meeleven met de bankovervaller. Typisch uit dat tijdperk waarin de flower power beweging nog wat nazindert van de peacefull sixties. Amerika verzet zich stilaan tegen de overheid die haar bevolking zonder resultaat naar Vietnam gestuurd heeft. Sonny speelt daar bewust/onbewust nog harder op in door zonder wapens naar buiten te komen of geld rond te strooien.

Ook een pluspunt is dat de film niet echt met stereotypen werkt. Geen geblondeerde vrouw die op Sonny zit te wachten, en ondanks de outing van Sonny over z'n relatie met Léon wordt hij hier niet als een 'janet' voorgesteld om even die term te gebruiken. Zo wordt het geheel in combinatie met de nodige humor toch zeer realistisch weergegeven. De bankovervallers worstelen met reële problemen. Iemand die naar toilet moet, eten, een bewaker met astma, de man met diabetes, .... Ook de details aan het begin van de film zijn goed gebracht: probleem met de camera's, het omzeilen van de anti-diefstal systemen zoals de kassa, de alarmsleutel en het gemerkte geld.

Wat mij betreft een absolute aanrader en de volle 5 sterren waardig.

Dog Day Afternoon is één van de betere gijzelingsdrama's die op het witte doek ooit zijn verschenen en dat is vooral te danken aan de fantastische acteerprestatie van Al Pacino, die hier werkelijk schittert en alleen beter te zien was in The Godfather part II.
Dog Day Afternoon en Al Pacino worden vaak in één adem uitgesproken en men vergeet dikwijls dat er ook een geweldige regisseur achter de camera zat, namelijk Sidney Lumet!

Hij orchestreert het acteursensemble en weet het maximale uit zijn artiesten te halen als geen ander, door juist genoeg informatie prijs te geven over de personages en die op de juiste momenten prijs te geven. Je weet al van in het begin dat Sonny de kracht niet heeft om al die gijzelaars dood te schieten en daar profiteert Lumet van om er een menselijke karakterstudie van te maken. Van een man die handelt uit wanhoop, denkt dat hij het juiste doet en de omstandigheden aankan door zich schijnbaar kalm en autoritair voor te doen, maar dan eigenlijk vanbinnen zeer fragiel is. Ofwel doet Lumet juist het omgekeerde: Sal naar de achtergrond plaatsen en systematisch (met een geweer) te filmen als een ondoorgrondelijke figuur, wat hem juist onvoorspelbar en dus gevaarlijker maakt!

Hij laat de hele film in een zwoele, haast beklemmende sfeer baden en zo zorgt hij ervoor dat het boeiend en onvoorspelbare blijft, terwijl andere regisseurs niet verder hadden kunnen gaan dan het zoveelste zoete en voorspelbare drama.
Verder vult hij de film nog met allerlei thematieken aan zoals de invloed van de media, die met een vingerknip een hele situatie naar hun hand kunnen zetten en zo verdraaien dat ze het lot van mensen kunnen bepalen...Daarbij ook nog eens homoseksuelen en biseksuelen, eventjes de oorlog in Vietnam...

Kortom een zeer aangename en verrassende film !

De laatste van een tussentijds Pacino trio.

Ik kan Pacino op zich soms best waarderen, maar vind hem maar in weinig rollen passen. Al schreeuwende gangster vond ik het in ieder geval weinig.

Wat mij betreft wedt de film op teveel paardjes zonder ergens echt geld op in te zetten. Het tempo zou een zinderende gijzeling moeten garanderen, de comedy zou de film luchtig moeten houden, het hele FBI gebeuren dient waarschijnlijk spannend te zijn en die oproer zit erin om een sociaal vingertje op te steken. 't Is in ieder geval een pak minder gekunsteld dan Lumet in 12 Angry Men deed.

Maar veel is het uiteindelijk allemaal niet. De film ziet er uit als een goedkope TVfilm, de larger-than-life personages voelen fake aan terwijl het echtgebeurd hoort te zijn en spannend wordt het nooit.

Volgens mij is dit een film die Sabu gezien heeft toen hij Monday maakte, maar die wist er wel een droogklotige, vreemde komedie van te maken. Het testament en het politiekransje buiten zijn eigenlijk bijna letterlijke parodieën.

Jammer genoeg is het bronmateriaal niet half zo boeiend, en sleept de film zich vooral voor zonder ergens echt over de schreef te gaan, maar echt boeien deed het nergens.

1.5*

Ontgoochelend, heb me echt naar het einde toe moeten slepen - geen spanning inderdaad.

Voor een actiefilm is ie te saai, voor een komedie mist het de juiste toon, en voor een drama is het eigenlijk niet dramatisch genoeg. Ook dat hele gedoe met die queer stuff vond ik weinig toegevoegde waarde brengen. Vind ook de acteerprestatie van Pacino toch wel overroepen hoor.

Typisch zo'n film die je met te hoge verwachtingen begint te bekijken, waardoor het dan allemaal tegenvalt.

"Attica! Attica! Attica!!"

Prima film met een goed verhaal. Prima gespeeld door Al Pacino en John Cazale.

Niet zo'n traditionele film over bankovervallen, gijzelingsdrama's en zo meer.

Bleef volgens mij toch redelijk gespannen uitkijken naar de afloop.

Vond de hetse rond en naast het gebeuren zeer goed getekend en Charles Durning uitstekend in zijn rol.

Tja wat was dit eigenlijk? Een actiefilm? Thriller? Drama? Satire?

Het heeft van alle elementen wat maar geen eentje wordt er echt goed uitgewerkt. Gevolg is dat je een film hebt die maar een beetje voortsleept zonder echt impact te maken. Het geheel kijkt ondanks zijn wat lange speelduur best lekker weg en ook Pacino is erg sterk maar weet de film niet naar grotere hoogten te brengen. Beetje een gemiste kans.

2.5*

IJzersterk drama....

Na het voortreffelijke Serpico moest het er een keer van komen. Dog Day Afternoon dus, met hoge verwachtingen. Vroegah, toen ik alleen het latere werk van Al Pacino had gezien, begreep ik nooit waar hij zijn status en adoratie vandaan had. Natuurlijk, hij was goed op dreef in Godfather en deed het aardig in Heat, en was zelden echt slecht maar toch..............

Na het zien van Serpico en nog wat oudere films begon deze acteur in mijn achting te stijgen. En dat is na deze film alleen maar bevestigd. Hij levert hier wederom een fenomenale prestatie als ietwat onnozele en verknipte persoonlijkheid. Vooral Sonny die van gijzelnemer langzaam gijzelaar wordt wordt tot met aan perfectie grenzende kwaliteit neergezet.
John Cazale deed het aardig, maar is van een andere categorie.

De film komt, net als Serpico, wederom erg overtuigend en realistisch over. De wisselwerking tussen de bankrovers, de politie, de gijzelaars, de FBI en het publiek zijn allemaal prima. Dit levert ook een aantal fenomenale scènes op, zoals de vaak genoemde Attica scene. Ook de scenes waarin de slechte organisatie binnen het politiekorps aan de kaak wordt gesteld waren erg overtuigend, waar Sonny de agenten sommeert hun wapens weg te doen en er op afloopt. Op dat moment deinst het korps terug en komt die Morretti er tussen. Ik weet niet zo goed waar het aan ligt maar die scene was ijzingwekkend goed.

Het plot is uitstekend. De manier waarop het zich ontwikkeld van simpele bankoverval tot gijzeldrama dat uiteindelijk zal leiden naar het onvermijdelijke einde was erg goed opgebouwd. Dit zorgt ervoor dat je tegen beter weten in toch hoop houdt op een goede afloop voor de gijzelnemers, en dit houdt de spanning er in.

Al met al een indrukwekkende film met een aantal fenomenale scènes. Meesterwerk is wat overdreven, maar zeer goed is het zeker.

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal en iets irriteerde me gedurende de hele film. Het leek er op dat Sonny en Sal veel te vrijheid kregen als klungelige bankrovers. Het politie-optreden had toch wat strakker gekund dacht ik. Maar tsja, ik geef dan maar direct toe een heel ander referentiekader te hanteren, waar in de moderne actiefilm met een simpel pistoolschot de bad guy uitgeschakeld wordt. Zo'n film is Dog Day Afternoon gewoonweg niet.

Ondanks dat stoorpunt, is het een aangename film met enkele klassieke scenes (Attica! en Wyoming ). John Cazale en Al Pacino zijn ook rasacteurs die zo'n film een heel eigen smile kunnen meegeven. Een verhoging bij een herkijk zal er dan ook zeker inzitten.

Deze twee mannen moeten zo ongeveer de meest aardige bankovervallers zijn die ik heb gezien.

Pacino en Cazale hebben geld nodig en besluiten een bank op klaarlichte dag te overvallen. Na tien seconde gaat het al fout, hun derde man knijpt ertussenuit. Als de kluis ook nog eens zo goed als leeg blijkt en de politie massaal komt opdagen is de ramp compleet. Samen met een paar gijzelaars zoeken ze een poging om te ontsnappen.

Een simpel verhaaltje maar Pacino maakt er iets moois van. Cazale was ook goed, al lijk zijn rol wat makkelijk omdat hij nogal een stille is. Van Pacino ga je al snel houden. De angst is voortdurend in zijn ogen af te lezen, maar soms heeft hij ook uitspattingen zoals we die kennen uit 'Scarface' en 'Heat'. Grappig ook dat het publiek buiten Sonny een warm hart toedraagt en de gijzelaars niet meteen bevrijdt willen worden. Allemaal omdat Sonny en Sal toch niet zo slecht zijn als vermoedt...

Soms was de film wel wat langdradig. Het eerste uur en het laatste kwartier is sterk, de rest soms wat saai. Het homoverhaal had van mij ook niet gehoeven, al is dit gebaseerd op een waargebeurd verhaal en dan ontkom je daar niet aan. Soms wat trage film, maar bovenal geslaagd.

Geheel toevallig mn 3e film van Sidney Lumet binnen korte tijd. Duidelijk de minste van de drie. De film is, ondank een zoals altijd ijzersterkte rol van Al Pacino, ontzettend langdradig. Ook lijkt de film mij niet realistisch. Het gedrag van de bankmedewerkers irriteerde me soms behoorlijk. Daardoor was het ook lastig met de personages mee te leven. Toch is de film, vooral door Pacino, niet heel erg slecht.

2*

Ik heb geen flauw idee wat ik over deze film moet zeggen. Veel valt er ook niet over te zeggen. Dus ik hou het maar kort. Een film die door de komedie aan het begin zich afscheidt van de doorsnee gijzeling. Dit deel vond ik dan ook veel leuker dan het dramadeel. Het dramadeel had echter wel iets grauws over zich. De spanning was af en toe om te snijden. Pacino speelt, zoals altijd, een goede rol en de rest van de cast speelt ook goed.

Het einde was goed, maar niet overdonderend. Ik ga morgen niet wakker worden met een dikke grijns op mijn gezicht.

Film die goed is, doordat hij zo luchtig is.

4,0*

Mooi tijdsdocument. Had hem blijkbaar ooit al eens gezien, maar het enige dat bekend voorkwam was dat Pacino met een witte zakdoek zwaait voor de glazen deur.

Pacino is een beetje love-it-or-hate-it voor mij. Meestal echter dat laatste en zo ook in Dog Day Afternoon. Z'n drukke gedoe en geschreeuw met z'n knauwerige Italiaans-NewYorkse acccent begon na verloop van tijd op m'n zenuwen te werken. Niet slecht geacteerd, maar wel frustrerend.

Tegenover hem staat ook al zo'n opgefokt baasje in de vorm van de onderhandelaar en dat doet er nog een schepje bovenop. John Cazale spreekt me dan nog het meest aan. 'Goede foute' kop, zwijgzaam en overgeleverd aan de grillen van Sonny.

Het eerste half uur vind ik wel sterk, goede intro. Daarna wordt het allemaal wat gezapig. Alleen al een telefoongesprek duurde volgens mij tien minuten. Dat hoeft niet erg te zijn, maar als je er al niet "in" zit helpt het niet echt mee. Van de ware zenuwoorlog zoals in de omschrijving van de film staat heb ik weinig gemerkt..

De film neemt wel een aardig sociaal standpunt in (alsook de reden van de overval) maar het voelt niet echt overtuigend aan, al die joelende mensen en ontredderde agenten. Een beetje gedateerd, hoewel dat als tijdsdocument natuurlijk niet erg is.

Bah, toch een beetje een tegenvaller.

Geen slechte film hoor, maar vond hem op de langen duur erg langdradig worden. Begin is zeker okee, aardig wat swung in maar dan volgt een lang tussenstuk waarin alleen de confrontaties / onderhandelingen met de politie kunnen boeien. Al de rest - en dan vooral het homo- en travestietengedeelte - was redelijk oninteressant. Einde is dan weer wel prima en komt een beetje als een schok. Tegen die tijd ben je het gezapige tempo al lang gewoon en dan is zo'n einde wel even verrassend.

Film heeft het nadeel dat hij vanalles tegelijkertijd wil zijn en daar net niet in slaagt: komedie, drama, thriller,... in geen van de drie blinkt de film dan ook uit.

Pacino is okee, maar vond vooral Cazale sterk acteren (nou ja, zitten en zwijgen, maar op een wel erg sterke creepy manier).

Jammer, had meer ingezeten.

Totaal andere film dan ik verwacht had.
Alleen het begin al, je denkt met professionele bankovervallers van doen te hebben, maar het blijken de grootste amateurs aller tijden met een IQ van onder de 80. Het begin is dan ook behoorlijk komisch net zoalsde keren dat Sonny naar buiten komt om te onderhandelen en om het publiek weer in gang te zetten
In het middengedeelte wordt het wat saaier met wat geneuzel over relaties en homo's en weet ik het al niet wat.
Het einde is dan ook wel weer aardig, had verwacht dat Sonny het ook niet zou overleven. Natuurlijk had de overmeestering ook al in de bank gekund. Sonny en Sal waren makkelijk te overmeesteren geweest. Ook de gijzelaars lieten zich iets van de makkelijke kant zien.
Al dan niet toch nog een vermakelijk filmpje, maar niet de film waar ik op gehoopt had.
Toch nog een 7 en dan vooral voor de acteerprestaties van Al Pacino en John Cazale.
3.5*

Tegenvaller. De film begint heel aardig, maar wordt erg langdradig. Die overdreven nichterige vriend van Sonny had al helemaal niet gehoeven. Al Pacino speelt wel weer prima, en Cazale ook niet slecht, maar de film duurt me veel te lang.

2*

Had hem al eens gezien, maar kon me echt totaal niet herinneren wat ik er van vond.

Uiteindelijk wel een aardige film maar weinig bijzonders. Pacino is vooral erg veel aan het schreeuwen op straat, in die fases vond ik hem niet zo overtuigend. Eenmaal op rustige toer in de bank vond ik hem veel sterker. Jammer wel dat Cazale totaal ondergesneeuwd raakt en er erg weinig met zijn -toch wel- aanzienlijke functie gedaan wordt.

Ondertussen zijn de gijzelaars wel heel erg snel cooperatief geworden, en vond ik dat de film zo halverwege aardig stilvalt. Als eenmaal alles wel vaststaat is het wachten tot die bus komt, en worden er allemaal dingetjes gebruikt om het tempo erin te laten zitten. Niks aan het handje, maar dan moet opeens het lichtuitvallen, of weer iemand een dokter nodig hebben. Tja..

Het kijkt allemaal prima weg en het is sterk gemaakt, maar niet zo groots. 3*

Naar mening echt een klassieker. Uit 1975. Een bankoverval loopt totaal uit de hand en Sonny (een hele jonge Al Pacino) komt in de schijnwerpers te staan van de media. Goed verhaal en weer goed spel van Pacino..

4*

Ietwat langdradig misdaaddrama.

De film begint nochtans als een vinnige misdaadkomedie. Sonny en Sal tonen zich niet bepaald professionals en dat levert enkele komische situaties op.
Helaas brokkelt de film dan langzamerhand af. Dit komt vooral door de introductie van Leon en de akkefietjes met Sonny's dikke vrouw en z'n irritante moeder. Dat werd echt door je strot geramd. Het boeit niet, maakt de film 20minuten te lang en het voegt weinig tot niets toe aan het verhaal.
Het einde was ook niet echt speciaals, al is het zielig dat John Cazale's personage - weeral - doodgeschoten wordt.

Al Pacino is fantastisch, maar hetzelfde kan gezegd worden van John Cazale. De man heeft/ had niet veel woorden nodig om iets te zeggen. Sterke gezichtsuitdrukking.
De meeste bijrollen waren redelijk irritant, vooral Sonny's familie en vrienden.

De film ziet er best gedateerd uit, maar dat maakt mij niet veel uit. Muziek viel mij opmerkelijk genoeg niet op.

Begint goed, maar wordt zwaar en voelt lang aan.
3

Een gijzeling waarbij Sonny de politie wonderbaarlijk onder controle kan houden. Er is weinig geweld en er vallen geen onnodige slachtoffers, in plaats daarvan wordt er pizza gegeten en kan het contact met dierbaren personen worden onderhouden. Het is een sprookje voor iedere crimineel en we worden als kijker bijna aangespoord om een poging tot diefstal te ondernemen. Toch blijkt het allemaal niet zo simpel te zijn. Sonny moet overal aan denken en de groene flappen waarvoor ze eigenlijk voor kwamen werden al snel naar de achtergrond geschoven. Een uitweg via de limousine en vliegtuig lijkt de enige oplossing te zijn. Natuurlijk gunde ik het Sonny en Sal dat ze rustig in hun jet konden stappen. Jammer dus dat de bestuurder van de limo uiteindelijk het feestje heeft verpest maar aan de andere kant was het wel erg triest geweest van de FBI om deze twee boeven te laten ontsnappen. De formidabele rol van Pacino en de zorgvuldige casting van de bijrollen zorgen voor een meesterlijke verfilming van dit waargebeurde voorval. Het enige wat ik me wel afvroeg was of dat er op de bewuste dag echt zoveel agenten klaar stonden met hun getrokken pistooltjes. Speelduur mocht van mij gerust nog wat langer gemogen want het was erg boeiend.

Dog Days.

Een film die zich hoofdzakelijk op een bepaalde locatie afspeelt zijn er al veel van gemaakt, maar is nooit zo meeslepend als Dog Day Afternoon. De setting is erg leuk gevonden. Op een erg warme dag plegen de fantastisch spelende Pacino en Cazale een overval. De hitte voel je door je beeldbuis heen. De wanhoop die de mannen doorgaan is dat ook. Verhaal/uitgangspunt is interessant en ook niet iets wat je destijds in een Hollywood film vaak zag. De climax is ook werkelijk zenuwslopend en tevens erg wrang. Samen met de personages voel je je verraden en wanhopig, en voel je je erg slecht als Cazale wordt neergeschoten . Toch erg jammer dat we deze acteur moeten missen. Had nog zoveel moois kunnen laten zien, iets wat hij op dat moment ook al had gedaan.

”I don't wanna talk to some flunky pig trying to calm me man.”

Een behoorlijke fascinerende misdaadfilm, waarin een jonge Al Pacino zich definitief op de kaart zet en waarbij het weer eens erg jammer is om te constateren dat John Cazale zo jong is overleden, want wat was het toch een veelbelovende acteur.

Beiden heren spelen hier de rol van bankovervaller, en de bankoverval is ook hetgeen waar Dog Day Afternoon omheen is gebouwd. Het draait hier helemaal niet om spektakel of sensatie, maar vooral om het realistisch weergeven van zo’n daad. Pacon en Cazale zijn namelijk erg menselijke overvallers, die ook openstaan voor hun gijzelnemers, met hun praten en daarbij ook hun beperkingen en handicaps leren kennen, zodat ze daarmee rekening kunnen houden. Het is dan ook niet zo raar dat de twee gijzelnemers op een bepaalde sympathie van de kijker kunnen rekenen. In ieder geval wel op mijn sympathie.

Pacino wil het geld namelijk ook niet voor zichzelf hebben, maar voor de geslachtsoperatie van zijn (homoseksuele) partner. Dat gebeuren, en de gijzeling zelf, is allemaal enorm realistisch weergeven. In combinatie met het uitstekende acteerwerk van de twee hoofdrolspelers, zorgt dat ervoor, dat het hele gebeuren gewoon een behoorlijke indruk weet te maken. Spanning is er ook volop. Naarmate de overval vordert, wordt de dreiging op een escalatie ervan namelijk steeds groter. Vooral het gegeven dat Cazale een vrij labiel personage speelt, die elk moment dreigt te ontsporen, is een sterke zet van Lumet en zorgt ervoor dat de dreiging eigenlijk constant voelbaar is.

Verder besteed Lumet veel aandacht aan de reacties van de mensen buiten de gijzeling. Niet alleen de gewone burgers, maar ook de media-aandacht komt uitgebreid naar voren en maakt van deze Dog Day Afternoon een nog completer plaatje. Natuurlijkhoopte ik op de goede afloop, maar uiteraard zag dat er niet in. Dog Day Afternoon boeit bijna de gehele speelduur, kent een paar ijzersterke momenten en is in zijn geheel zeer goed te noemen. Het mist net datgene om een meesterwerk te zijn, maar komt er in ieder geval toch vrij dicht bij in de buurt.

4,0* ruim

Heel knap gespeeld door Pacino en Cazale, elk op hun eigen manier. Pacino kan het allemaal tenauwernood onder controle houden en Cazale verliest zichtbaar langzaamaan de grip op de situatie. Ze doen het allebei enorm goed, zowel in subtiele dingen alsook in groteske scheldpartijen (met name Pacino tegen de onderhandelaar).

Maar, daar houdt het op. De klungelige politie wordt nooit echt dreigend dus de sfeer, die als beklemmend ervaren moest worden, werkte niet voor mij. Het Stockholmsyndroom wat de gijzelaars op een gegeven moment krijgen maakt de sfeer alleen maar luchtiger, net zoals de vreemde ouderwetse BH's van de dames waardoor ze bijna allemaal rondlopen met rare punt-tietjes.

De knap gespeelde personages Sal en Sonny slepen je door de film heen, maar als het verhaal zich dan richt op de achtergrond van Sonny, wordt het vervelend en langdradig. Met name omdat zijn achtergrond een onsamenhangend, onlogisch en daardoor oninteressant zootje is.

Op het moment dat Sonny's moeder verschijnt wordt de film echt te lang en was ik mijn interesse in de afloop eigenlijk al verloren.

Het eigenaardige aan dit soort films is dat ze eigenlijk nooit meer worden uitgezonden op TV en de mensen die deze films gaan zien, noemen zich over het algemeen filmliefhebber (ben ik geen uitzondering op). Maar dat is ook terug te zien in de meningen en de stemmen. Laat deze film zien aan een gemiddeld publiek en hij floept heel hard uit de top250.

Dat gold voor misschien voor Sonny, Sal had daar eigenlijk niets te zoeken.

Even een paar dingen opzoeken in het woordenboek. Met gijzelaar bedoel je hier gijzelnemer. En wat je bedoelt met hilarisch snap ik al helemaal niet. De film is nergens grappig. Hooguit sporadisch luchtig (de pizza bezorger die roept "I'm a hero") en Pacino die zijn geweer heel knullig tevoorschijn haalt. Maar dit is beslist geen komedie. Het is een thriller die niet thrillt en een dramafilm die nooit vreselijk dramatisch wordt.

2,5 sterren

Redelijke film die net niet aan mijn verwachtingen voldoet.

Het begin is ijzersterk, met de introductie van Al Pacino en Cazale, die zich duidelijk niet al te professioneel betonen. Dit levert in het eerste halfuur enkele hilarische situaties op, maar naarmate de speelduur verstrijkt ga je wennen aan de situatie en heeft het dramagedeelte de overhand.

Grootste pluspunt is het ijzersterke acteerwerk van Al Pacino, maar ook Cazale doet het goed. Zijn personage bevindt zich wat op de achtergrond, maar brengt spanning, omdat Cazale nogal labiel overkomt en ieder moment zou kunnen ontsporen.

Een groot minpunt is het bestaan van enkele overbodige scenes en karakters; zo vond ik Sonny´s familie en Leon maar irritant, waardoor echt meeleven er voor mij niet inzat.

Ondanks dat ik dit een goede film vind was ik blij toen ie voorbij was, omdat het allemaal net iets te lang voortsleept.

Desondanks is dit bij vlagen een vermakelijk en goed werk.

3,5*

EIgenlijk is deze film een gemiste kans, gebaseerd op ware gebeurtenissen, was dit de kans voor Pacino, maar ook Cazale om aan hun sterke performances welke ze al hadden laten zien in de jaren 70, denk daarbij alleen maar aan de beide Godfathers, nog eentje toe te voegen, dat lukt naar mijn inzien alleen Cazale, maar als je zijn kleine oevre bekijkt dan blijkt dat hij alleen maar dergelijke rollen speelde, die van een beetje labiel, verloren of onopgemerkt figuur. Het is jammer dat hij na zijn laatste film is overleden, wie weet welke rollen hij nog had kunnen spelen.

Hier in DDA speelt hij geweldig. Pacino is OK, maar kan beter. Durning geeft weer eens een lesje hoe je een bijrol dient neer te zetten, subliem. Misschien heb ik wel te hoge verwachtingen van Pacino. Het kan niet altijd top zijn. De film krijgt een 3 vanwege de andere vertolkingen.

“ATTICA! ATTICA! REMEMBER ATTICA?”

Sterke gijzelingsfilm. Pacino en Cazale zijn een weergaloos duo en de film heeft naast spanning en drama ook veel humor. De politie (in het eerste gedeelte) zijn niet de slimste, en de vrouwen die gegijzeld worden vinden het volgens mij wel best. Met hilarische gevolgen.

De film is wel te lang en vooral in het middengedeelte gaat zich dat wreken. Vooral het gedeelte met Leon en dat gedoe met de vrouw van Sonny (Pacino) is niet bijster interessant. Je kan dit soort gijzelingsfilms maar het beste kort houden, en Dog Day Afternoon is hier helaas een goed voorbeeld van. Het einde is wel sterk en Pacino en Cazale leveren vakwerk af. Zij zorgen er met z'n tweeën voor dat je blijft kijken.

Een vrij aparte misdaadfilm, in ieder geval verre van standaard. Eigenlijk weet ik niet heel goed wat ik hier van moet vinden. Inhoudelijk een aparte bankoverval, waar de overvallers door het publiek bijna als helden worden gezien, en waarin de gijzelaars uiteindelijk gewoon dansen alsof er niks aan de hand is en dergelijke. Enerzijds een redelijke film, maar aan de andere kant ook weer tegenvallend. Onderhoudend, maar door het ontbreken van spanning en vooral het weinige geweld de kogel door het hoofd van Sal was een (onverwachte) uitzondering, werd het toch met 120 minuten een vrij lange zit. Acteerwerk van met name Al Pacino als Sonny en John Cazale als Sal, was overigens vrij goed. Maar toch, deze film is mij ietwat tegengevallen.