I Am Number Four (2011)

Hm.

Helaas een weinig bijzondere bijdrage aan het superheldengenre. Maar de concurrentie is dan ook moordend, dus zullen er unieke maatregelen genomen moeten worden. Maar deze film weigert die te nemen en daar gaat de film dan ook aan ten onder.

Het helpt er dan ook niet bij dat Pettyfer maar een matige hoofdrol weet neer te zetten. Terwijl hij in films als In Time erg charmant weet te spelen. Deze rollen zijn ook ongeschikt voor hem denk ik zo, want er komt maar weinig magie van hem af. Hij leek er ook maar weinig zin in te hebben zo te zien.

Maar ook de schurken zijn echt vreselijk. Ze zien er zo slecht mogelijk uit, en hebben daarbuiten maar weinig charme of vonken. Ze zijn nogal eentonig en slecht uitgeschreven waardoor het maar weinig uitmaakt hoe ze eindigen en hoe snel ze eindigen.

Bijrollen zoals Palmer en Olyphant doen het ook weinig vernieuwend. Olyphant speelt te veel op automatische piloot, en Palmer lijkt gewoon niet aan te weten wat ze met haar rol aanmoet, dus speelt ze maar zo overdreven en irritant mogelijk. Enkel Agron weet zich nog een beetje te redden.

Maar als de film eigenlijk voornamelijk in begint te kakken krijgen we nog een beetje een spectaculaire finale voor onze kiezen die het tempo weer wat op weet te lichten. Lekker energieke actie waar de regie eindelijk eens naar voren mag komen. Visueel is er ook weinig mis met de film.

CGI toont echter mankementen, schurken zijn echt abominabel en het acteerwerk van een hoop karakters weet maar weinig positiefs op te leveren. Een zoveelste bijdrage aan het superheldengenre, maar daarin toch wel 1 van de minderen.

Voorspelbare tienerfilm. Ik verwacht dat mijn dochter hierbij weg zal smelten maar ik heb de laatste drie kwartier tegelijkertijd deze review ingevuld, wat appjes verstuurd en een spelletje zitten spelen...... zo was het net te verdragen.

Redelijk...maar ondanks dat ik dit normaliter wel zeer kan waarderen, was het toch net allemaal wat té minnetjes...ik ga deze redelijk snel vergeten en niet herkijken... msschn is een 6/10 al wel te hoog, tis bijna kerst, ben vrijgevig

Kan me vinden in de term teenage science fiction film. Niet het genre waar ik me normaliter op verheug en de film roept ook erg gemengde reacties op. De film heeft een goede mengeling tussen zeg maar het aardse gebeuren en SF actie. Verhaal is goed en houd de aandacht vast. Geen moment verveeld en kijk uit naar een vervolg.

Op het eerste gezicht is de 15-jarige John [Alex Pettyfer] een normale Amerikaanse die met zijn vader Henri [Timothy Olyphant] een onopvallend leven leidt in een doorsnee stadje. In feite is hij een van de negen ‘Gardes’ van de planeet Lorien en houdt hij zich schuil voor de Mogs die zijn planeet hebben ingenomen. Henri is de beschermeling die John moet leren zijn bovennatuurlijke krachten op effectieve wijze te gebruiken in de hoop dat hij met andere Gardes kan terugkeren om de planeet terug te winnen. Wanneer blijkt dat Garde 1, 2, en 3 door de Mogs zijn vermoord, beseft John dat het een kwestie van tijd is voordat hij de strijd met zijn vijanden aan moet gaan. John raakt bevriend met buitenbeentje Sam [Callan McAuliffe] en vindt de liefde in Sarah [Dianna Agron]. Competent gemaakte tieneractie is niet hoogstaand en Pettyfer is weinig charismatisch, maar Caruso haalt het maximale uit de actiescènes.

Op basis van de classificatie (3.07) deze film uitgekozen om te bekijken. Mogelijk hebben een hoop tieners(meisjes) gezorgd voor deze naar mijn smaak overgewaardeerde film want wat een slechte performance. De moeite van het uitzitten niet waard.

Wat een stompzinnige film is dit. Vol cliches, vol gaten in het script, maar wel goede special effects tot mijn verbazing. Het acteerwerk is standaard, niks wat uitblinkt. Ik ben natuurlijk niet de doelgroep voor deze onzin, maar ik denk dat puberende film kijkers dit een aardige film vinden. En dat ben ik nu net niet meer.

Twee sterren. Gekeken vanaf Blu Ray.