Ma Femme Est une Actrice (2001)

Vermakelijke frisse comedy die absoluut niet verveelt. Leuke rollen, veel jatwerk maar toch zeer charmant door alle herkenbare gebeurtenissen. 3.5*

Op de gok gekocht, maar geen spijt van. Vermakelijke film. 3* voorlopig, maar dat kan meer worden bij herziening.

Erg goede, frisse komedie.

Tussen de 3,5 en 4 sterren.

hmmz net gekeken maar nog niet helemaal over uit of het nu een 3 of een 3.5 gaat worden.

het kan zijn dat de humor mij grotendeels ontgaat of er zit gewoon iets minder veel humor in.

wel een lekker verhaal met leuke verassingen, en een vermakelijk einde. (prachtig eindshot ook trouwens).

al met al geen topper maar ook geen spijt van dat ik hem gekeken heb.

hmmz toch maar die 3.5

Redelijk amusante komedie,

Verschilt op een paar essentiële dingen van zijn Hollywood collegafilmpjes. Daar waar menig high school komedie alle personages introduceert of vooral de coolheid of gebrekkigheid van bepaalde personages. Introduceert een voice over hier de stad Parijs. Gewoon wat simpele wetenswaardigheden. Toch wordt je daardoor gelijk in de stemming gebracht.

Inhoudelijk gewoon ontzettend voorspelbaar maar wel met wat grappige trucjes erin. Toneellessen volgen, een korte uiteenzetting waarom het leven met een actrice niet meevalt en het pendelen tussen Frankrijk en Engeland met de trein, wat mij deed denken aan Les Poupes Russes. Al is deze film zwaar ondergeschikt aan die film. Daarvoor bevat deze film te weinig visueel vernuft.

Wel aardige hoofdrolspelers. Met name Charlotte Gainsbourg oogt charmant, wat ook te zeggen valt voor de voortkibbelende zuster van Ivan. Veel gedoe rondom een eventuele besnijdenis, dat niet altijd grappig is. Ook niet meer dan een aardig zijlijntje eigenlijk. Wel een vermakelijke film, maar meer een uitgekauwde love story dan een echte dijenkletser. Iets teveel gedraai over en weer. Toch was er wel wat chemie tussen de hoofdrolspelers voelbaar. 3,5*

Redelijk amusante komedie die aan de ene kant wat overdreven aankomt en aan de andere kant geen diepgang kent (op momenten dat er als het ware om gevraagd wordt, aan de oppervlakte blijft).

Het verbaast me niets dat Yvan Attal de kleine man (liefst met de pet ook nog) tot de verbeelding spreekt. Het misschien wel originele uitgangspunt getuigt van het feit dat de man zijn werk kan relativeren, en dat op zich verleent ‘Ma Femme est une Actrice’ al een zekere charme. Tel daar de frisse verschijning van Charlotte Gainsbourg bij op, en de bescheiden cinefiel ziet al te watertanden.

Toch is dit geen goede film, want op humoristisch vlak presteren Attal en compagnie bitter weinig. Enkele fratsen daar gelaten vertelt de film op een heel overdreven manier de oninteressante besognes van het soort mens dat Attal had kunnen zijn.

Uit dat gegeven (dat een acteur de stereotiep die hij kan zijn op de hak neemt) valt vast en zeker een fijne film met wat vaart te borduren, maar dat slaagt Attal dus niet in. Hij ziet zichzelf namelijk al te graag bezig, en bovendien wil hij een dosis psychologie integreren, wat bij dit soort films quasi altijd vergeefse moeite is. Ook de soundtrack van Brad Mehldau, de primaire reden waarom ik deze film eens wilde proberen, kiest steevast de weg van het minste kwaad en vervalt in regelrechte cliché’s.

Van een film met een min of meer intelligente plot verwacht je niet dat hij je bij het handje neemt en (als waren we een stel kleuters) het zoveelste romantische verhaaltje vertelt. Daarom is ‘Ma Femme est une Actrice’ een ontgoocheling.

2,25*

Ik sluit me aan bij wat al eerder gezegd is. De film is niet vernieuwend en is niet om te bulderen van het lachen. Maar al met al is het toch is het een prettige film die lekker wegkijkt.

Best wel leuk, maar hier men toch wel veel meer van kunnen maken.

Om van een drama te kunnen spreken, is het geheel veel te oppervlakkig. De enige dramatische ondertoon zit ergens in de rand van de film: de onenigheid en discussies tussen Yvans zus en schoonbroer over het al dan niet besnijden van hun op komst zijnde zoontje. Toch wel een heel zwaar en bloedernstig onderwerp, dat geen enkel uitstaans heeft met de rest van de film.

Om van een goeie komedie te kunnen spreken, verwacht ik bij dit onderwerp een portie spitse, bijtende, zwarte humor. Maar helaas, behalve het moment dat Yvan binnen stapt op de filmset waar iedereen naakt rondloopt, kwam ik nergens verder dan een flauwe glimlach.

Terence Stamp vond ik hier bovendien niks lopen te doen, niet de aantrekkelijke midlifer waar elke vrouw verliefd op wordt. Maar, wie ben ik om daar een oordeel over te vellen...

En, Charlotte Gainsbourg, ik zie ze wel graag bezig, maar als topvedette kwam ze hier helaas niet over.

Toch 3*, de film keek lekker vlot uit en was best wel aangenaam. Maar Attal kon blijkbaar niet de keuze maken van wat hij er mee wou doen.

Relatieschets à la française.

De gevaren van de filmwereld en wat er uit voort vloeit...

Af en toe een ernstige, psychologische ondertoon, maar toch in de eerste plaats eerder zorgeloze ontspanning.

Yvan Attal's regiedebuut met vrouwlief Charlotte Gainsbourg mag zeker gezien worden.

Genietbare soundtrack. (Ella Fitzgerald opent met "Lullaby of Birdland" en zo volgt er nog wel wat moois)

Charlotte Gainsbourg en Yvan Attal vormen al jaren een stelletje. De chemie tussen die twee is dan ook duidelijk aanwezig in deze dramedie over jaloersheid en achterdocht. De vraag blijft natuurlijk of de min of meer delicate probleemstelling voortkomt uit hun eigen praktijkervaring. Wat daar ook van zij, het is vooral een montere Gainsbourg die ervoor zorgt dat de film een dikke voldoende scoort.