The Beastmaster (1982)

Mmm, dit was een erg cheasy, doch interessante Sword & Sorcery film die net niet de kwaliteit heeft van Conan. Toch goed te doen op een zaterdagavondje ***1/2

Feitje: de een na meest uitgezonden cable-film in amerika! Zeer aardig ondanks laag budget.

Waar kan ik deze film bemachtigen wie heeft hem op dvd en wil hem verkopen.

www.boudisque.nl

Ik denk dat ik `em ga halen...jeugd sentiment!! ***

Echt een film met jeugdsentiment. Destijds heb ik hem toch enkele keren gekeken en het heeft me toen iedere keer geboeid. Ik ben bang dat als ik hem nu kijk, dat het low-budget niveau mij om de oren gaat slaan.

Maar omdat hij me toch goed is bijgebeleven als een vermakelijke film, geef ik hem 3 sterren.

Drie punten voor deze toch heel aardige fantasyfilm met een half puntje extra voor de prachtige 'bijrol' van de fretjes

Vroeger 1 van mijn lievelingsfilms met die vieze heksen leuke fantasy/adventure film! 3*

wat lullig dat deze superjeugdsentiment film zo'n lage score heeft. Ik heb hem gister weer bekeken na een jaar of 15. En ik kwam direct terug in mijn herhinneringen van He-man. Een erg leuk verhaal en lieve beestjes maken deze film gewoon top. Prachtig gewoon, 4*

zeer goede film

my nr 1

OMG!

Er komt een ZWARTE TIJGER in voor!!

Episch, groots, slechte effecten, allemaal tof. Een goede b-film over het verhaal van Dar en zijn arend, 2 fretten en zijn panter (al is die "panter" eigenlijk een zwartgeverfde tijger (en de tijger die ze gebruikte stierft 2 jaar later blijkbaar aan huidproblemen)). Leuk om zien, enorm cheesy qua acteren en script (maar daar houden we van), maar entertainment van de bovenste plank

In mn jeugdjaren regelmatig gezien en vondt hem echt geweldig.

En laatst weer gezien ennog steeds mee vemaakt.

EEns kijken dat ik m op dvd kan krijgen

The Beastmaster is een film die qua stijl in de buurt komt van de Conan films.

Een film die ik jaren geleden voor het laatst zag, en waar ik niet al te veel meer van wist. Het blijkt gewoon een heerlijke jaren '80 film te zijn met leuke effecten en mooie decors. Marc Singer doet het goed als Dar, The Beastmaster, en ook Rip Torn is aardig als slechterik (alleen speelt hij niet de typsiche over-the-top bad guy).

De dieren doen het goed voor de kinderen, vooral de twee fretten, maar er zitten genoeg "heftigere" momenten in!

4*

Als kind joeg deze film mij de stuipen op het lijf. Vooral die monsters die hun lange vleugelachtige armen om je heen sloegen en je binnen luttele seconden tot op het bot verteerden, vond ik eng. Ruim vijftien jaar later kan ik wel begrijpen waarom het me zo aangreep. Regisseur Don Coscarelli weet zo'n lekker gruwelijk sfeertje neer te zetten. De weg naar de stad is 'versiert' met op palen gespietste skeletten, kinderen worden levend in het vuur gegooid en onschuldige mensen veranderen met een groen goedje in gruwelijke monsters. Ik kan er nog steeds enorm van genieten. De film is uit '82, maar het soms wat gedateerde gehalte zorgt alleen maar voor meer plezier. De personages zijn stuk voor stuk leuk uitgewerkt en Tanya Roberts blinkt als de charmante Kiri natuurlijk het meest uit. Ook de dieren die Dar helpen met zijn zoektocht zijn een leuke toevoeging.

The Beastmaster is een klassieker binnen zijn genre die, ondanks wat gedateerd, nog voor veel plezier zorgt!

Nostalgie!!!! Dit was 1 van mijn favoriete filmpjes in die tijd.

dan kunnen we de hand schudden samen met the dark crystal beste nostalgie films ,

De jaren ’80 waren een waar broednest voor de zogenaamde “Sword & Sorcery” films, een subgenre van Fantasy-films. Alleen al in 1982 verschenen er maar liefst zes films, waarvan Conan The Barbarian ongetwijfeld de bekendste is. Als kind was ik een enorme fan van dit genre en Conan The Barbarian blijft één van mijn favoriete films. De meeste films heb ik echter buiten mijn kindertijd nooit meer gezien en ik moet bekennen dat een herziening na zoveel jaren de meeste films geen goed doen. The Beastmaster behoort helaas ook tot die categorie.

Ze heeft alle elementen van een "Sword & Sorcery film": een prehistorische setting, schaars geklede vrouwen en een gespierde held die het op moet nemen tegen een machtige tiran. Het verhaal is echter uiterst zwak en springt van de hak op de tak. Het helpt ook niet dat het acteerwerk vaak om te huilen is. Hoofdrolspeler Singer doet het nog wel aardig, maar de rest van de cast acteert ver beneden de maat, met als uitschieters Rip Torn als schmierende hogepriester en Rod Loomis als Koning Zed. Het tempo van de film is tergend langzaam en sleept zich naar het einde toe.

Het budget van 8 miljoen dollar was zelfs voor die tijd geen vetpot en dat valt ook aan de film af te zien. De actiescènes zijn weinig spectaculair, de kostuums en make-up ogen goedkoop en ook het camerawerk is belabberd. Soms zijn er nog films in dit genre die worden opgeleukt door opzwepende filmmuziek, maar ook de muziek van Lee Holdridge kan weinig imponeren. Gelukkig zien de decors er nog wel fraai uit en verdienen de trainers van de dieren een pluim.

De film was een bescheiden succes in de bioscopen en zoals zovele “Sword & Sorcery” films uit de jaren ’80 is ze door de jaren heen uitgegroeid tot een cultklassieker. In 1991 en 1996 verschenen er twee weinig noemenswaardige vervolgen, alsmede een tv-serie die liep van 1999 tot en met 2002.

In de jaren '80 werd het spel Dungeons & Dragons erg populair. Op datzelfde moment kwamen er ook de nodige films uit. Krull, The Sword and the Sorcerer, Excalibur, Conan the Barbarian etc. En die films vallen toch wel onder een superfijn subgenre waar gave B-films zijn te vinden. Zo ook deze! Regisseur Don Coscarelli bekent van de Phantasm en Bubba Ho-Tep verbouwde voor deze film het boek van Andre Norton met dezelfde titel. In het verhaal van de film wordt door kwade opzet van hogepriester Torn, de koningszoon Dar, uit een dier geboren. Daardoor heeft hij een bijzondere macht over de wilde beesten, die hem jaren later van pas komen als hij zijn vader gaat bevrijden, die door de boze Torn is opgesloten. Marc Singer speelt Dar en mag dus rondlopen met een zwart geschminkte tijger, een arend en twee stelende fretten. Natuurlijk is er ook oogverblindend, sexy slavinnetje aanwezig en dat is Tanya Robert (later mocht ze zelf ook met dieren rondlopen in de film: Sheena) Beide leveren, voor dit soort films, redelijk aanvaardbaar acteerwerk af. De film oogt verder als een kruising tussen Conan, Tarzan, Indiana Jones en een nooit geschreven verhaal uit het oude testament. Er valt genoeg te beleven en het werkt in het voordeel dat de film door Don Coscarelli werd geregisseerd want die was niet vies van de nodige gruwelijkheden. Dit verklaart ook de ietwat vreemde verschijning van het lugubere vleermuisachtig ras. Die waren gewoonweg gruwelijk gaaf! De film maakt alle beloftes waar het is avontuurlijk, heeft kwaadaardige schurken, enge monsters, sexy romantiek, en op de koop toe twee ondeugende fretten en een zwarte tijger!

Veel mensen zullen Don Coscarelli kennen als de regisseur van de Cult-horrorfilm Phantasm. Ik was erg benieuwt wat hij met het Fantasy-genre zou doen.

Een slechte priester steelt het kind van de koning. Op het moment dat een heks het kind wil offeren wordt het gered door een oude man. Later komt de jongen erachter dat hij beschikt over de gaven om met dieren te praten. Zijn dorp wordt echter platgebrand door de kwaadaardige Juns. Dar is uit op wraak en komt uiteindelijk in de stad van zijn vader terecht. Onderweg ontmoet hij twee fretten, een zwarte tijger en een havik.

De film is losjes gebaseerd op The Beast Master van Andrew Norton. Zeer losjes, want dat is een science-fiction boek over een cow-boy. Don Coscarelli was een grote fan van Sword and sandal-films en het werk van Ray Harryhousen en daarom verplaatste hij het verhaal naar een setting in het bronzen tijdperk.

Gezien het vrij lage budget vind ik dat de makers er toch iets heel moois van hebben weten te maken. Het was slim om veel locaties in de natuur te gebruiken en zo minder sets te hoeven bouwen. De sets lijken een beetje op dingen uit een pretpark, maar met een beetje fantasie ziet het er allemaal uitstekend uit. Beastmaster is erg goed opgenomen. Bij vlagen zag het er zelfs modern uit, de beelden vanuit het perspectief van de havik waren erg goed gedaan en een aantal shots waren bijzonder sfeervol (de heks met het magische vuur en de Jun-lijder met een vuurzee achter zich). De muziek van Lee Holdridge was zeker niet onaardig, maar kan niet tippen aan die van veel andere Fantasy-films uit de 80s.

De vele stunts met dieren zijn ongelovelijk knap gedaan, dat moet echt heel moeilijk zijn geweest. Ik was er al bang voor, maar het schijnt dus dat er niet heel goed met de dieren is omgegaan tijdens de productie. Officieel is er weinig over te vinden, maar het schijnt dat een tijger is overleden aan een huidziekte (als gevolg van de verf natuurlijk) en veel fretten zijn gesneuveld. Door dit soort films vind ik dat de dierenbescherming verplicht iedere filmproductie moet overzien (en dat mag best wat geld kosten van de producenten).

We beginnen met een prima origin story van Dar en daarna word de eerste helft van de film besteed aan het krijgen van een motief voor wraak. In het middenstuk is Dar een eenzame reiziger die dierenvriendjes ontmoet en dan uiteindelijk een doel vind: De slechte priester Maax verslaan. Het duurt allemaal even, maar uiteindelijk is er dan een spannende confrontatie. Tot slot krijgen we ook nog een gave veldslag voorgeschoteld. Op een aantal gruwelijkheden na (die vleermuisbeesten) is de film eigenlijk ook prima geschikt voor kinderen.

Eerlijk is eerlijk, het verhaal is zeer simpel, veel dingen hadden beter gekund en het is puur exploitatie van geverfde dieren. Maar gezien het budget vond ik alles er bijzonder goed uitzien en deze kwaliteit van filmen is ongekend voor b-films uit de 80s, het had allemaal veel knulliger gekund. Belachelijk dat de film zo'n lage waarderingen heeft. Het niveau van films als Conan the Barbarian en Excalibur wordt mischien niet behaald, maar de film heeft zeker zijn goede momenten.

Degene die de poster heeft gemaakt heeft de film duidelijk nooit gezien (zelfs de haarkleur van de slavin is fout). De twee vervolgen die de film kreeg sla ik even rustig over. Dar die tijdrijst naar de 20e eeuw... wat hebben die producten gerookt?

Beetje poor man's Conan.

Coscarelli weet normaal gesproken wel raad met lage budgetten. Maar nu hij eindelijk eens wat meer te besteden heeft (met 9 miljoen dollar zijn duurste tot dan), laat hij steekjes vallen.

Vooral saai, nauwelijks world building, ellenlang met af en toe een uitschieter als Coscarelli even mag terug keren naar zijn horror roots; zie die omhelzende boomnimfen, wat het ook mogen zijn.

Nou helpt een sufferd als Singer (V) ook niet mee, laat staan die platte vis van een Tanya Roberts (ook ooit eens bond girl).

Leuk zolang het duurt maar van Coscarelli iets meer verwacht.

2 1/2 *en

The beasmaster. De titel alleen al herbergt een gedrocht van een pulpfilm. En dat is hij ook, ware het niet dat ik als kind talloze keren ontzettend heb genoten van deze prent. Het is misschien al een kleine 25 jaar geleden dat ik deze film nog eens zag en het verbaasde me dat ik nog erg goed wist wat er te gebeuren stond.

Film doet qua setting wel wat denken aan Arnie’s Conan en Red Sonja. De beestjes zijn wat sentimenteel en zijn in fel contrast met de wat duistere kant van de film. Die heksen, de wildemannen en zeker die vleermuizen zijn echt angstaanjagend en zouden niet misstaan in één of andere fantasy van Del Toro. Dat oog bvb, geweldig! Ook grafisch ziet het er best ok uit in een wereld zonder drones. Ook het slotgevecht zag er prima iit in de vuurzee.

Best genoten dus en voor mij pure nostalgie. Hier en daar wat idiote beelden zoals de stoerdoenerij met het zwaaien van zijn stok of zwaard. Ook het letterlijk springende duel met de beer was wat minnetjes. Een voldoende kan ik dit echt niet geven, maar fijn was het wel nog eens! Jammer wel dat men naar verluidt met de gecaste dieren minder diervriendelijk heeft omgesprongen ...

Platte vis???

Ge weet nie wat tetten zijn!

Respect!

Ooit gezien, toen vond ik er niet veel aan. Maar omdat Vinegar Syndrome m op 4k uitbracht (een schitterende editie), had ik m toch maar aangeschaft. Nooit te laat voor een tweede kans. En dit soort films drogen toch vaak best leuk op.

Tot mijn grote verrassing bleek het camerawerk van niemand anders dan John Ascott, ondermeer verantwoordelijk voor A Clockwork Orange, Barry Lyndon en The Shining. In het begin zag ik dat ee niet vanaf. Voor de film zat al een waarschuwing over de fluctuerende beeldkwaliteit, maar dat dat nu eenmaal de best voorhanden prints waren en grotendeels nu eenmaal ook zo bedoeld was. Maar verderop in de film wordt de keuze voor, en kunde van Ascott duidelijk. De halve film is geschoten bij fakkellicht, iets waar hij door Barry Lyndon natuurlijk zeer vertrouwd mee was. Dat geeft de film toch een bijzondere look.

Verder is het verhaal zowel standaard aks te idioot voor woorden. Enfin, onze Beastmaster trekt geflankeerd door twee fretten, een adelaar en een zwart geschminkte tijger door een woest landschap. Op zijn pad komen de nodige vijanden en een schone dame. De prachtige Tanya Robberts die helaas gister op 65 jarige leeftijd is overleden.

Uiteindelijk duurt het allemaal een half uurtje langer dan nodig, maar de eindscene, wederom geheel opgenomen bij het licht van een vlammenzee maakt veel goed.

3,5

Erg benieuwd naar de making of.

Nu blijkt Tanya Roberts toch nog in keven te zijn. Hopelijk blijft dat nog even zo.

https://www.telegraaf.nl/entertainment/166988452/doodverklaarde-bond-actrice-tanya-roberts-leeft-nog

Herzien

Toch wel erg vermakelijk filmpje vol actie en ongein.

Heksen, demonen, een zwart geschminkte tijger, idiote ontsnappingen en een zeer bevallige Tanya Roberts maken dit een fijn kijkspel. De film is bij vlagen ook bruut en bloederig en met een bad guy die graag kinderen in het vuur gooit zit je als gebakken.

De film is bij vlagen vrij donker, wat John Alcott herhaalde hier zijn kunstje van Barry Lyndon en filmt vaak bij enkel het licht van fakkels of een kampvuur. Dat geeft de film wel een bijzondere look. De originele negatieven zijn helaas verdwenen, maar de 4k scan op basis van een interpositive ziet er gezien het bronmateriaal prachtig uit.

Al met al een mooie avonturenfilm die overloopt van de energie en creative ideeën.

Leuk!

Tot maandag kun je deze nog op 4k meepakken in de sale bij Vinegar Syndrome voor 25 usd. Een koopje, want het is een prachtige editie.

Verhoogd naar 4*

Krull huurde ik destijds als jochie bij de videotheek, en niet één keer. Wellicht dat ze deze gewoon niet hadden, want tot een paar jaar geleden (ik denk joolsteins review bij een challenge ofzo?) wist ik niet eens dat hij bestond.

Deze Conan kloon ziet er vrij cheap uit, maar toch moet het niet onderdoen voor de Conan films. Dat de held met dieren kan communiceren en hen kan inzetten in zijn avonturen is goed gevonden. Zeker die twee fretten zijn de sensatie van de film. Singer kon je toen aan Aldi prijzen boeken, en hij speelt ook als een houten klaas, al zou hij het later veel beter doen in de TV serie "V".

Het standaard clichéverhaal is voorzien van slappe dialogen en de voorspelbaarheid lonkt om elke hoek. Ach goed, het is dan ook een film die vooral op een jonger publiek lijkt te mikken en niet zozeer op volwassenen. Blij dat ik dit heb gezien uiteindelijk maar herzien zal er niet meer inzitten.

Deze 80’s Sword&Sorcery film herzien op de 4K VSU Edition van Vinegar Syndrome. De original camera negatives zijn helaas zoekgeraakt, dus dit was een nieuwe 4K scan van de 35mm interpositive. Het eerste half uur zie je wel hier en daar wat beschadigingen, maar verder ziet de transfer er goed uit!

Het verhaal begint in het koninkrijk Aruk, waar hogepriester Maax een profetie hoort dat hij zal sterven door toedoen van de ongeboren zoon van koning Zed. (Deed me een beetje aan Harry Potter denken). Hij stuurt één van zijn heksen om het ongeboren kind te vermoorden. De heks transporteert op magische wijze het kind uit de baarmoeder en in een stier, waarna ze het kind uit de stier snijdt en deze boven het vuur wilt offeren. Eén van dorpelingen red het kind en voedt deze als zijn eigen zoon op in het dorp Emur. Dit kind is Dar. Kleine tijdsprong zien we hoe hij word getraind tot krijger, en omdat hij door magie door een dier tot leven is gebracht, ontwikkelt hij het vermogen on telepatisch met dieren te communiceren. Weer een tijdsprong zien we hoe de volwassen Dar getuigen is hoe zijn volk wordt afgeslacht door de Juns, een hoorde barbaren die banden hebben met Maax. Dar, de enige overlevende van de aanval, reist naar Aruk om zijn volk te wreken. Dit doet hij met de hulp van de arend Sharak, twee stelende fretten Kodo&Podo (die stiekem wel de show stelen) en de zwarte ‘panter’ Ruh (wat eigelijk een zwartgeverfde tijger is, omdat deze makkelijker zijn te hanteren om te filmen). Tevens leert hij tijdens zijn reis de slavin Kiri (Tanya Roberts) kennen, die later (dankzij deze rol) werd gevraagd voor de James Bond film A View to a Kill. Ze heeft ook als Sheena gespeeld in 1984.

Ondanks het simpele verhaal en de matige acteerprestaties heb ik toch weer genoten, al duurt de film voor het mooie net iets te lang. Dit komt vooral door de mooie locaties, decors en muziek die een heerlijke sfeer geven.

Verhaal is losjes gebaseerd op het boek The Beast Master uit 1959 van Andre Norton.

Camerawerk van de Engelsman John Alcott, vooral de scenes uit het perspectief van de arend vond ik gaaf gedaan. Alcott is groot geworden door samenwerking met Stanley Kubrick. Hij schoot o.a 2001 Space Odyssee (licht camera), A Clockwork Orange, Barry Lyndon (oscar) en de Shining. Hij overleed al op 55 jarige leeftijd aan een hartaanval.

De eerste keus voor Kiri was Demi Moore, maar de executive producer vond dit niks en koos voor Roberts. De filmmakers zorgden ervoor dat ster Tanya Roberts in Playboy zou verschijnen om de film te helpen promoten, maar dat nummer kwam pas uit nadat de film al was uitgebracht.

Tanya Roberts overleed in 2021 op 71 jarige leeftijd. De dood van Roberts werd voortijdig aangekondigd door haar publicist; bovendien werd haar leeftijd bij overlijden door meerdere bronnen ten onrechte vermeld op 65 jaar. Ze lag een tijdje in het ziekenhuis en haar man mocht haar niet eens bezoeken ivm Covid, triest.

Film deed het matig aan de boxoffice maar kreeg toch een cult-status toen die later op tv en vhs verscheen. De Amerikaanse tv zender TBS kreeg zelfs de bijnaam “The Beastmaster Station”, omdat de film zo vaak werd uitgezonden.