Fucking Åmål (1998)

Fucking Åmål is een erg geestige film over tieners.

De film was voor mij een 'feel good movie'. Vergeet alle andere (Amerikaanse) tienerfilms want dit is eindelijk een originele en oprechte film in het genre.

Toen de film was afgelopen vond ik dat erg jammer. De film had van mij nog wel wat langer mogen duren.

De filmstijl beviel me wel, sommige scenés ook ( wc scené ) maar helaas ook enkele clichés. Ik irriteerde me nogal eens aan Agnes ( te neerslachtig ), misschien sprak het type me niet zo aan. Elin vond ik wel erg goed spelen. 3*.

Deze film raakt me. De werkelijkheid van een tiener, met alle ups maar vooral downs wordt door Moodysson met liefde voor zijn onderwerp getoond, hierbij geholpen door een wonderlijk goed spelende jonge cast. Wat een genot eens een film te zien over tieners die echt en waarachtig zijn. Wat een heerlijkheid om eens echte ouders te zien van vlees en bloed. Wat een ontroerende, leuke, prachtige, ja briljante film is dit.

Ik moest toch maar eens m'n top 10 invullen. 5*.

goede film.

Twee lekkere zweedse babes, wat waren ze cool zeg.

Echt een goede drama.

4,0

Aardig filmpje, maar het wist niet echt een gevoelige snaar te raken. Desondanks geen vervelende zit, maar een topfilm wil ik het niet noemen. 3* is voldoende

Prachtig, prachtig, prachtig.

Moodyssons beste. Simpel verhaal, simpele personages, simpele muziek en het werkt ... fantastisch. Fucking Amal is puur en echt. Mooiste voorbeeld is misschien wel die vader, wat een held. Elke scene met hem is ontroerend. Zoals er in de gehele film overigens veel ontroerende momenten zitten.
De Moodyaanse cinematografie vind ik erg passend. Vooral mooie close-ups, die vaak heel subtiel veel meer laten zien dan een lange dialoog. Ook perfect werkt dat andere stijltrekje van Moodysson; de zeer aanwezige muziek.

Ondanks de delicate situaties vliegt de film vliegt nergens uit de bocht en dat alleen al is heel knap. De scene in het wc-hokje is bijvoorbeeld een prachtvondst. Geen betere en natuurlijkere manier om dit verhaal een 'happy-end' te geven. Maar gelukkig houdt het hier niet op. Hoeveel regisseurs zouden op dit punt de aftiteling instarten? Zo niet Moodysson. Hij voegt er nog een eigenlijk 'overbodige' maar daardoor onmisbare scene aan toe waarin chocolademelk wordt gedronken. Geweldig.

Ik ga hier gewoon 4,5* aan geven.

Ik lees hier enkele berichten over de realiteitszin van deze film, hoe echt dit alles overkomt.

Nou is dat eigenlijk bij elke goeie film die ik echt waardeer wel zo (als dat de bedoeling is van de makers, tenminste), maar hier valt het op! Na het zien van de film valt het écht op. De film bleef de hele dag hangen in mijn hoofd. Allereerst moet ik wel zeggen: ik zag de hele film al aankomen hoe deze af zou lopen. Maar dat kan me ZO NIET boeien!!!

Ik hou van Lukas Moodysson's werk! Ik heb zijn eerste drie films nu gezien, en hopelijk blijft het daar niet bij! Ook al ben ik van het mannelijk geslacht, ik leefde helemaal mee met de personages. Niet iedereen is even sympathiek, maar dat geeft niet; ik hou van kaakters in films die niet sympathiek zijn, terwijl ze toch de protagonisten zijn ! Achteraf kun je dan lekker zelf bepalen wat je van ze vindt . Verder had de film ook een sfeer die je liet smeken om meer! Zoals het verhaal eindigt is goed, hoor; je kunt verder zelf wel een beetje invullen hoe het de karakters verder zal vergaan. Maar Moodysson weet gewoon een sfeer te creëeren die je naar meer doet verlangen, en daar hou ik van!

Ik gaf net een vierenhalf, maar dat vind ik ook weer een beetje onzin; ik deel teveel vijfen uit, maar dan moet ik daar maar een ANDERE keer mee ophouwen . Deze krijgt er namelijk ook een !

*Recensie*

Oow, wat een aanrader!

Voor een zoveelste maal gezien, nu eindelijk ook in bezit en wat blijft 'ie een feest om te zien!

De cameravoering vind ik een genot, deze doet denken aan Dogma maar toch subtiel; de meisjes zijn zéér overtuigend, het thema spreekt me erg aan.

Ik vind 'Fucking Amal' zó ontroerend, maar ook stoer. Ik denk niet dat 'jeugd' ooit zo mooi is verbeeld of dat zal worden als in dit sfeervolle portret van Agnes en Elin.

De meest opwindende en erotische scene ooit gefilmd is wat mij betreft te vinden..... in déze film. Dat moest mij van het hart!

Als er ook maar één film vijf sterren verdient...!

Kleinschalig, niet pretentieus filmpje, dat lekker wegkijkt en erg leuk en aandoenlijk is.

Fucking Amal slaagt er volgens mij erg goed in de leefwereld van tieners neer te zetten (hier tevens gekenmerkt door hun afgelegen dorpje): alles vervelend vinden, rondhangen, roddellen, zuipen en muziek luisteren. Jonge mensen op zoek naar zichzelf en hun plaats in de wereld.

Dat er voor de verandering ook eens echt met jonge tieners wordt gewerkt, en niet met twintigers die tieners spelen, draagt ook bij aan het feit dat je makkelijk kan identificeren (jonge mensen kunnen ook acteren!).

Gewoon een eerlijke en oprechte film, met een envoudige en voorspelbare, maar in essentie juiste moraal. De opgeblazen Amerikaanse tienerfilms kunnen hier nog wat van leren me dunkt.

Camerawerk is niets speciaals, maar past uiteindelijk wel goed bij de film. Zwierige camerabewegingen en blitse montage zouden waarschijnlijk enkel onnodig de aandacht afleiden van het verhaal.

Eindconclusie: je hoeft niet altijd alle registers open te trekken om toch goede cinema te maken.

Mooie film over de liefde van twee meisjes, waarin er eentje het pispaaltje van de klas is en de ander juist het populairste meisje. Beiden worstelen met hun gevoelens en identiteit, kortom alle problemen die kunnen horen bij een tiener puber. Beide meiden leveren erg sterk acteerwerk af en beiden wekken sympathie op. Vooral de worsteling van Elin vond ik boeiend om te zien, want zij is immers het populairste meisje van de klas en als ze haar ware gevoelens en mening laat zien, zal ze dat daarna hoogstwaarschijnlijk niet meer zijn. Ook de sfeer is erg goed weergegeven en het verhaal wordt eigenlijk nergens onrealistisch. De bijna eindscene in de wc vond ik een zeer sterke scene. Daar zat eigenlijk alles in, waar het in deze film om draait.

4,0*

Prima film, alleen ik had bij de titel Fucking Åmål eigenlijk wel iets anders verwacht. Toen ik erachter kwam dat Åmål één of ander dorpje was, realiseerde ik me dat zoiets eigenlijk wel wat moeilijk gaat

Deze film wordt naar mijn mening vooral gedragen door het ijzersterke acteerwerk van eigenlijk iedereen, al springen de twee meisjes en hoofdpersonages er makkelijk bovenuit. Ik had er maar moeite mee om medeleven op te brengen voor Agnes. Echt onzeker lijkt ze niet en als het haar uitkomt scheld ze een verlamd meisje even behoorlijk de huid vol. Haar probleem is, dat ze verliefd is op klasgenoot Elin, met een mix van x-en o benen, althans zo leek het. Die ziet er voor de rest leuk uit en op een miraculeuze manier staat ze heel toevallig op de avond van haar feestje voor de deur terwijl niemand anders erover peinst om even langs te komen, op dat meisje in die rolstoel na. Ik vind het allemaal wat vergezocht. Agnes is verliefd op Elin, oké, maar de manier waarop Moodysson de ontwikkelingen tussen die twee aan ons toont kon ik me niet altijd even goed in vinden. Dan heb ik het vooral over de avond van Anges haar feestje. Daarnaast vind ik het maar wat slordig dat iedereen haar ''o-zo geheime'' verhaaltjes op de computer kan gaan lezen. Eerst Elin, maar ook haar moeder. Lijkt me niet dat je zo slordig met je innerste geheim omgaat. Een wachtwoord doet wonderen.

Het thema van de film is erg interessant en dit brengt dan ook wat leuke momenten met zich mee. Jammergenoeg is de film al afgelopen, terwijl het eigenlijk pas net begint. Had graag nog wat meer gezien, maar Moodysson breit er wat een slordig einde aan eigenlijk. De scéne op de wc, op het laatst is wat mij betreft het hoogtepunt en toen zat ik ook aan het beeld gekluisterd. Voor de rest wist de film met niet echt beet te pakken jammergenoeg. Zeker een leuke film, maar bijzonder vind ik 'm niet, daar doen te veel kleine dingen afbreuk aan.

Erg leuke film, waarin veel van die kleine dingen zitten die je herkent uit de tijd dat je zelf 16 was (niet dat dat zolang is geleden voor mij ).

De nodige komische elementen zoals de ruzie om de chocomel en het liften naar Stockholm verlichten de zware momenten als de zelfmoordpoging en het uitschelden van het meisje in de rolstoel.

Boeiende film! 3.5*

Leuke film met ontspannend sfeertje.

Alhoewel veel cliché-elementen in de film verwerkt zitten stoort het niet echt. De personages zijn niet zo larger-than-life zoals dat in soortgenoten is waar de eerste en laatste van de populariteitsladder een koppel worden. Beide actrices doen het ook goed. Zorgt toch al voor meer medeleven.

3,5*

Fucking Amal is de eerste Zweedse film die ik zag en sindsdien heb ik altijd wel interesse gehouden in de Zweedse cinema en sowieso arthousefilms. Mooie originele film van Moodysson hoor . Lilja 4-ever, een stuk depressiever, vond ik van deze regisseur nog een pak beter.

Doe ik afbreuk aan de film als ik zeg dat ik hem erg grappig vond? Iets wat ik niet had verwacht na het zien van Lilja 4-ever. Voor de rest is hij me alweer erg goed bevallen: goeie sfeer, mooi in beeld gebracht en een zeer plezant taaltje. Niet te geloven trouwens dat Alexandra Dahlström op het moment dat de film werd opgenomen amper 14 jaar was

Zo, erg verrast door deze film. Echt top. Zeer goed geacteerd, mooi sfeertje dat het leven van deze tieners erg mooi weergeeft. Het camerawerk was (bijvoorbeeld bij sommigen 'zooms') wat slecht, maar soms zater er hele mooie shots bij. Het zweeds beviel mij ook wel, grappige taal, herkende toch wel wat van veel andere talen. Dit als regiedebuut, respect voor Lukas Moodysson! Topfilm!

Prachtige film over liefde, levensgeluk en de problemen van pubers, zat er helemaal in. Echt genoten van de soms ook wel grappige situaties. Weinig bijzonders qua regie, maar alles zat degelijk in elkaar en het was een bij vlagen tragisch verhaal. Net als Lilja 4-ever heel dicht bij de menselijkheid en diens gevoelens en verlangens.

Het laatste zinnetje (toen ze uit het toilet liepen) had van mij wel wat minder vulgair gemogen, hoewel ik er ook wel om moest lachen. Het had wat subtieler afgemaakt mogen worden en had ook graag nog wat beelden gezien van het verliefde stelletje. Het was wel ineens pats-boem-klaar (op de Chocomel-scene na dan). Jammer.

Ook jammer dat het putdeksel-verhaaltje niet meer terug kwam. Elin had achteraf wel wat leukere woorden met de A kunnen vinden (Agnes misschien? Amal?). Het was tijdens de film niets meer dan een flauwe gimmick. Hij had er meer mee kunnen doen. Gemiste kans.

Verder gewoon een heerlijk filmpie met een lach en een traan. Iets minder dan Lilja 4-ever, maar er kan er maar één de beste zijn.

Edit: mooiste scene was het gesprek met d'r vader die vertelde dat later alles goedkomt. Over 25 jaar zijn de populaire meisjes van nu heel gewoon en zijn de meisjes als Agnes gelukkig. Maar papa, dat is pas over 25 jaar. Dat duurt nog zo lang. Ze leeft ook nu, ze wil nu ook gelukkig zijn. Die scene kwam wel goed door bij mij. Briljant.

Prachtige film die tot aan de laatste minuut ontzettend ontroerend is.

Heb echt genoten van de puurheid in deze film, de meisjes zijn ontzettend echt, de ouders worden realistisch weergegeven en hetgeen de meisjes Agnes en Elin meemaken zorgt voor veel herkenning bij veel pubers.

Het zijn de kleine dingen die deze film mooi maken, het verdriet, maar ook de vader die altijd achter z'n mooie dochter blijft staan. Ben het niet eens met Awake78, de uit de kast/wc kom scene vond ik indrukwekkend en was eigenlijk 1 dikke fuck you naar iedereen die Agnes in het verleden heeft gepest. Heerlijk die droogheid, zo zijn er verschillende emoties die goed naar voren komen, zo is eigenlijk het laatste gesprek over de chocomelk ook een hele fijne. Alsof ze zo weer overgaan op de normale dagelijkse gang van zaken. Leuk om te zien dat het dan nog gewoon kids zijn.

Eigenlijk heeft de film 1 groot nadeel, hij duurt te kort. Ik kan zo wel uren kijken naar de puurheid van het leven in een film als dit. Het was dan ook een lichte teleurstelling dat na alle dramatiek de vrolijkheid tot aan de aftiteling maar zo kort duurde, je gunt Agnes zoveel meer na deze film.

Deel ze tegenwoordig niet snel meer uit, maar hier is een ruime 4,5* Vooral vanwege de drang om de film z.s.m. nog een keer te kijken.

Het is zo'n mooie film, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Laat ik dan maar beginnen met één vraag: Waarom is de film in zo'n slechte kwaliteit? Met al die apparatuur van tegenwoordig, moet hier toch wat acceptabelers van te maken vallen?

Het weerhoudt Moodysson er echter niet van een prachtige film te maken. Het is geen moeilijk, ingewikkeld verhaal, het zijn geen spectaculaire beelden en de muziek is evenmin geniaal te noemen (hoewel ik Foreigner erg goed gebruikt vond). Het is allemaal zo down-to-earth en dat is wat de film zo goed maakt. Geen ingewikkelde plotwendingen en geen filofische discussies achteraf. Het is letterlijk en figuurlijk een hate it or love it-film.

Herkenbaar? Ja en nee. In details is het niet herkenbaar, maar het feit dat je als puber voor grote keuzes in je leven komt te staan, dat is zo herkenbaar. Ik vind het ook moeilijk om een treffende recensie te schrijven. De film heeft geen punten die eruit schieten en bepaalde aspecten die ik normaal aanhaal in mijn recensies gaan bij Fucking Åmål niet op. Het is een film die je moet voelen en het enige wat je kan beschrijven is dat gevoel erna.

Op de weg van voetbal naar huis en deze film denken en om een of andere reden begon ik te grijnzen (nu weer!). Dat is één van die tekens bij mij, dat een film geslaagd is en dat ik zeker een hoog cijfer moet geven. Ik kan dan ook geen minpunten ontdekken in de film.

Ik ga nog even een nachtje denken over het cijfer, maar wat ik wel weet is dat er, ondanks het cijfer, zeker groeipotentie in zit!

een aangename film die fijn doet terugkijken naar de jeugd uit de jaren 90. Leuke outfits en al die typische kapsels enzo. Dat was genieten. Het verhaal ansich vond ik wat minder, omdat ik mezelf niet echt kon herkennen in iemand. Niet zozeer omdat ik hetero ben, maar meer omdat ik nooit een groep dergelijke vrienden heb gehad zoals Jessica en haar groeppie. Je kent de types wel, maar daar houdt het voor mij dan ook wel weer mee op. De film was dan ook voornamelijk grappig omdat hij zo verschrikkelijk 90 is. Die docu-achtige stijl van filmen vond ik een beetje karig. Het werkte in de film, sterker nog, een andere filmstijl had waarschijnlijk een slechtere film opgeleverd. Maar het is gewoon niet echt mijn ding. Errug goed acteerwerk. Eigenlijk niks op aan te merken behalve dat het gewoon niet echt mijn ding is.

Eindelijk.. na jaren heb ik deze film weer eens gezien. Het werd tijd.

Ik denk dat deze film vooral bij biseksuele of lesbische meisjes een gemengd gevoel oproept. Natuurlijk zal er ergens een punt van herkenning zijn, dat merkte ik bij mezelf ook.. maar er zaten toch wat meer negatieve randjes aan dan ik me herinnerde. Misschien kijk ik nu 'strenger' naar deze film, ik weet het niet goed. Af en toe duurden enkele scènes me net iets te lang, of sloop er een tikkeltje oppervlakkigheid in. ''Jongens zijn zo stom, ik denk dat ik ook maar lesbisch word!'' Hoevaak ik dat niet al van vriendinnen, of van mezelf heb gehoord.. hehe.

De ontluikende lesbische geaardheid is mooi en overtuigend in beeld gebracht, en hoe hopeloos die liefde lijkt ook. Toch krijgt de film al snel een serieuzere ondertoon. Het gaat dan voornamelijk over de acceptatie van homoseksualiteit en de schaamte die dit met zich mee kan brengen. Echt zwaar wordt het nergens, het blijft bij puberale problemen, maar het blijft gevoelig. De prachtige wc-scène is daar misschien wel het mooiste voorbeeld van.

De twee aantrekkelijke actrices, Rebecca Liljeberg (Agnes) en Alexandra Dahlström (Elin), weten je van begin tot eind te boeien en te intrigeren. Zo verschillend, maar toch zo hetzelfde.. Elin is prachtig. Echt een ''femme''. Agnes daarentegen is weer wat meer ''butch'', maar dat past wel leuk bij elkaar.. Alhoewel, butch... Agnes is eerder een andro. Nouja, geef mij Elin maar, dat klinkt veel leuker bij mijn naam.

Indrukwekkend.

Nu ik deze gezien heb snap ik de link die in het filmtopic van Naissance de Puivres wordt gelegd wel. In beide gevallen gaat het om een minder aantrekkelijk meisje dat verliefd wordt op een aantrekkelijk meisje (ongelofelijk trouwens dat die Dahlström gewoon écht 13/14 was tijdens de opnames van deze film). Verder is de uitwerking toch wel heel verschillend.

Ik vond Water Lilies een stuk fijner, geweldige sfeer hangt er in die film. Niet dat ik deze slecht vond overigens, maar het mist de intensiteit die Naissance wel heeft.

Verder had ik een klein beetje moeite met het lelijke inzoomen af en toe. Met de 'grove korrel' dan weer niet, het maakte de film als het ware authentieker.

De down-to-earth uitwerking van de film is zeker wel leuk om te volgen. Elke scène ook gewoon aandachtig zitten bekijken, maar het deed me dus niet zoveel. Ongeloofwaardig is de film absoluut niet en ik wil hier dan ook nog wel een goede 3,5 aan kwijt.

Geen idee waarom, maar ik had toch altijd een ietwat troosteloze en grauwe film in gedachten bij dit debuut van Moodysson. Maar niets blijkt minder waar. Fucking Amal is klein, lief, schattig en erg aangenaam om naar te kijken. De hele toonzetting is uitstekend en zelden valt de film in de veelvoorkomende valkuil bij dergelijke films dat het allemaal wel erg geromantiseerd of aangedikt wordt. En men snijdt (gelukkig) zo weinig mogelijk zijwegen voor subplots aan, de film blijft de hele tijd bij de kern. Maar grootste pluspunt voor de film is toch wel de voortreffelijke casting. Dahlström en Liljeberg zijn naast hele mooie dames ook nog eens voortreffelijk in hun spel. Had eerlijk gezegd nog wel heel wat meer scènes tussen dat tweetal willen zien.

Flinke 3,5 sterren.

Aardig maar ik zie niet waarom hier nou al die vuurwerk punten worden gegeven.

Ik wist niks van de film maar verwachtte een soort van zwaarmoedig verhaal. Dat is het niet al had het wel hier en daar zijn momenten. De acteurs zijn wel erg goed en de personages komen dan ook behoorlijk echt over in hun gedrag. Het verhaal is simpel maar dat deert niet maar voor mij was het toch allemaal net iets te simpel. Het camerawerk ontzettend pover en het in en uitzoomen was soms ook het niveau wat je meer van vakantiekliekjes kan verwachten. Het mooie aan de film vind ik gewoon de onzekerheid die word uitgebeeld. Nu ben ik niet zo lang van de middelbare school af maar wel lang genoeg om geïrriteerd te raken aan die stereotype figuren die erin zitten. Misschien dat ik de film ook hoger had gewaardeerd tijdens mijn middelbare school periode.

3.5

Simpel verhaaltje.. maar fantastisch gefilmd!

Al zo vaak heb ik niet begrepen dat er heel veel drama films, en vooral simpele films, heel hoog gewaardeerd worden. Wat is er nou beter dan een spannende gore horrorfilm? Natuurlijk, er zijn wel wat uitzonderingen maar dat zijn er maar weinig. Fucking Amal is hier eentje van.

Dus ook het feit dat de meeste kanshebbers dramafilms zijn bij de oscars, begin ik nu steeds en steeds meer te begrijpen.

Ontzettend goed geacteerd! Het leek totaal niet alsof ik een film aan het kijken was.. Alleen dat gevoel is natuurlijk al ontzettend goed aan een film. Ja, heel goed geacteerd!

Ik was een beetje bang dat ik de film af zou kraken vanwege de Zweedse taal. Gelukkig is dat niet zo.. Ik denk dat dat een van de dingen is die voor mij deze film nóg sterker heeft gemaakt.

Ik houd daar normaal niet van.. Het liefst zie ik een filmpje die engels gesproken is, niet nederlands, niet zweeds, niet frans.. Nee, geef mij maar lekker engels.

Gelukkig paste dit heel goed bij de film en vind ik het overigens ook een mooie taal!

Alleen het camera/beeld werk stoorde me een beetje.. Óf het is erg slecht gefilmd, óf het is met opzet gedaan.. Wat het, naar mijn mening, nóg realistischer kan maken.. Ja, deze film kwam erg realistisch over.. Gewoon een maand, een simpele maand, uit het leven van iemand.

Alexandra Dahlström.. Wat een mooie vrouw/meisje is dat zeg! Ontzettend zacht gezichtje.. Bovendien is haar karakter in deze film ook top! Lekker haar eigen zin, het interesseert haar steeds minder wat mensen van haar denken, ze is nergens bang voor.. Heerlijk!

Leuk filmpje.. 4*

Herzien, en gelukkig maar. Hoe ik dit ooit maar 3 sterren heb kunnen geven, is hopelijk door God vergeten want dit is wel echt een pure, sterke en emotionele film. De film moet het hebben van de rauwe sfeer en de acteerprestaties, evenals in Lilja 4-ever zien we een paar ontspoorde kinderen (eigen of maatschappij schuld, daar gaat het niet om) die een weg (willen) vinden om gelukkig te zijn, zoals Agnes zei: Op dat moment. Het is inderdaad niet een heel origineel verhaal, maar dat maakt naar mijn inzien de film juist zo sterk. Omdat het zo herkennend is, erbij horen, vervelen enzovoort. Mijn ode gaat uit naar Agnes, ik vond haar echt abnormaal sterk spelen, heel rauw en volgens mij had ze haar eigen ervaringen in de emotie en overtuiging gezet. Erg sterk. Naast het rauwe en realistische sfeertje is de film ook nog eens leuk en kijkt het eigenlijk lekker weg. 4 sterren

Mooie film, simpel verhaal, goede acteerprestaties maar verder niet echt mijn ding.

Fucking Åmål is een film die ik op de middelbare school zo'n 10 jaar geleden eens heb gezien. De film maakte toen ook wel indruk, maar geen onuitwisbare. Gister eindelijk eens een herziening gedaan en ik raakte weer opnieuw overtuigd. Schitterende film!

Het is op zich een simpel plot, maar de uitwerking is fenomenaal dankzij het zeer goede acteerwerk van beide meiden. Het kansloze meisje en de schoonheid van de school. Beiden zetten een prachtige rol neer. En wat is de blonde Elin ook al een mooie meid op die leeftijd zeg!

Soms is dit wel een erg pijnlijke film om naar te kijken. De scenes met Agnes die haar gehandicapte vriendin vernedert of Agnes die na het zoenen merkte dat ze slechts een weddenschap was..zeer pijnlijk, maar wel schitterend gespeeld! Het leven van een tienermeisje wordt weergegeven met alle negatieve facetten die erbij horen. Allerlei zaken komen aan bod (groepsdruk, erbij horen, anders zijn, coming out, vriendschap etc) en worden gewoon op een realistische wijze behandeld. Sowieso zijn de karakters erg realistisch. Ook de ouders van Agnes zijn zo. Wat ik overigens wel vreemd vind is dat iedereen zomaar op haar pc haar diepste geheimen kan lezen. Wachtwoord op je pc? Bestand niet open laten staan? Hallo? Dat kwam toch wel wat onrealistisch over.

Verder heb ik eigenlijk weinig op de film aan te merken. Misschien had de film iets langer gemogen, want hij ging wel erg snel voorbij en soms vloog de film van de hak op de tak. Gelukkig is wat je ziet wel erg goed. Ik twijfel tussen 4* en 4,5*. Toch maar dat eerste, wie weet verhoog ik bij een nieuwe herziening wel weer.

4* (stonden voorheen 3,5*)

Ik vind het eigenlijk altijd wel interessant om een lesbische verhouding op te zien bloeien en ook hier is dat leuk om te volgen. Natuurlijk gaat dit niet zonder slag of stoot en de frustraties van vooral Agnes zijn dan ook duidelijk te voelen. Bijrollen worden goed vertolkt en de hele opzet blijft lekker realistisch zonder uitsloverij. Naar mijn idee staat een productie uit Scandinavië garant voor een aangename zit en dat is opmerkelijk. Die sjieke poespas uit Amerika probeert altijd om indruk te maken terwijl zo'n soepel en bescheiden werkje uit Zweden veel krachtiger over weet te komen. Ik vraag me trouwens wel af waar die scène van mijn dvd-kaft is gebleven want ik kan me niet herinneren dat Agnes en Elin samen in het park hebben gezeten. Ook als ik de titel in Google intyp krijg ik allerlei foto's van de twee meisjes die ik nog niet eerder had aangetroffen.

'k was aangenaam verrast door deze film. Heel goed geacteerd door beide meisjes. 'k Vond het een hele mooie film en het einde vond 'k heel goed gedaan en met dat liedje van Robyn er dan nog bij, behalve dat die allerlaatste scène (met die chocomelk) er eigenlijk niet meer bij hoefde.

Misschien een paar minpuntjes. Jammer dat het beeld zo ruw is (een grove korrel) en het opeens inzoomen op de personages, maar desalniettemin vond 'k deze film fucking great !

Het genre is drama/romantisch en een beetje komedie.

Aanrader!