3 (2010)

Wat een tegenvaller!

3 oninteressante figuren die er anderhalf uur voor nodig hebben om erachter tekomen wat je als kijker bij aanvang al weet; ze geraken in een driehoeksverhouding, wat eindigt in een trio gaaaaaap

Als onze protagoniste nou een lekker wijf was, dan was het misschien nog om aan te zien. Maar ze moet het duidelijk niet van haar looks hebben......

Verder qua vormgeving nogal rommelig, met de arty overbodige stukjes en misplaatste splitscreens, en daar bovenop misbruik van Major Tom, inderdaad een fantastisch nummer, maar blijf er vanaf als je er niks goeds mee weet te doen.

Echt zwaar onvoldoende dit, niet om aan te zien bovendien.

Ik vind Drei een ijzersterke film!Snap soms negatieve reacties niet hoor!

Duitse dramedi over een merkwaardige driehoeksverhouding.

Cinematografie: beelden van dagelijks leven in Berlijn. Afwisselend kleuren (realiteit) en zwart-witbeelden (dromen en gedachten). Film begint met split-screen van scѐnes naast elkaar, dit wordt gedurende de film nog een paar keer gebruikt om verhaallijnen naast elkaar te tonen. Binnenscѐnes in huis, appartement en ziekenhuis en buitenscѐnes op straat. Mooie subtiele af en toe mysterieuze muziek, afwisselend klassiek of populair. Meermaals gebruik van poëtische teksten op specifieke momenten.

De spelers lijken zo uit het gewone leven gegrepen. Ze zijn niet expliciet knap of lelijk, maar juist passend voor de film en daardoor realistischer.

Hanna en Simon hebben een enigzins ingedutte relatie. Hanna is wetenschapper en Simon bouwer van kunst. Na de plotselinge dood van Simon's moeder wordt Simon ook ziek. Afzonderlijk van elkaar ontmoeten ze Adam, een charismatische man, die hen weer in de liefde laat geloven. Maar hoe deze gecompliceerde relatie moet aflopen.......

Deze film vind ik meer drama dan komedie. De komische momenten waren subtiel, maar met serieuze ondertoon. Het tempo in de film was vlot en het verhaal bleef mij boeien. De film was anders dan ik verwacht had, meer een Arti-film en eigenlijk veel mooier dan ik van te voren had verwacht........

Behoorlijk Duits drama over een koppel dat elkaar bedriegt met dezelfde persoon. Het is gelukkig niet het enige plot in de film. Daarnaast staat ook rouw centraal nadat de moeder van één van de personages overlijdt. Ook passeert kanker de revue en krijgen we dit zelfs expliciet in beeld vanop de operatietafel. Tot slot gezien de bezigheden van de personages ook aandacht voor genetica en moderne kunst.

Heftige thema's, maar al bij al vrij luchtig en speels gebracht. Die speelsheid komt ook visueel technisch tot uiting met het gebruik van split screens. Allemaal prima in beeld gebracht en dus cinematografisch prima. De film is onderhouden en verveelt niet. Niet dat hij memorabel is en wellicht moet na een aantal weken al flink denken wat er allemaal in gebeurt.

Het slot is hetgene waar we de hele film al op zaten te wachten: de confrontatie. Misschien kon dit eerder gebracht worden en het verhaal daarrond bouwen. Nu bleef ik een beetje op mijn honger zitten.

Ik ben eigenlijk verbaasd dat ik zojuist naar een film van Tom Tykwer gekeken heb. Die naam had ik nergens gelezen. Het begin van de film ging over gedachtes. Dat was een verwarrend deel met hele complexe dialogen die ook al nauwelijks te volgen waren. Later kwam er gelukkig meer verhaal in de film. Een verhaal dat zelfs mooi opbouwde. En film elementen die me ook sterk aan Wim Wenders deden denken. Maar ik had ook moeite met het feit, dat de film hele emotionele momenten bevatte, terwijl die heel koel en afstandelijk, eigenlijk bijna saai, gebracht werden. Het einde was dan wel weer mooi, alhoewel de film daar ook logischer wijze naar toe bouwde. Een einde waarbij ik me wel afvraag of het in de praktijk ook een langdurig mooie oplossing is. Maar daar hoeft deze film gelukkig geen antwoord op te geven.

Een subtiele en openhartige film die seksualiteit op een open en eerlijke manier verkent. Dit in combinatie met thema's die relevant zijn voor onze tijd. Denk hierbij aan de biologische en ethische kant van het menselijk leven. Het trage tempo van de film stelt de kijker in staat om de eenzame personages te ontdekken. De rode draad van deze film concentreert zich op deze eenzaamheid, en hoe een echte relatie opgebouwd wordt. Geen absolute topfilm, maar onderhoudend genoeg om te bekijken.

3,0 *