Fair Game (2010)

Goed geacteerde en relevante film waarbij vooral het laatste half uur veel indruk maakt. Helaas kwam de film wat traag op gang maar toch is dit zeker een aanrader al was het maar vanwege het dubieuze thema.

Sean Penn en Naomi Watts zijn beide indrukwekkend.

Goed.

Puike politieke/spionage-thriller.

Hou wel van dit soort cover-up films en kennelijk is dit ook gebaseerd op waargebeurde feiten. Blijkt maar weer eens wat voor leugenaars de Amerikaanse en Britse regeringen zijn en dat de oorlog in Irak op niets gestoeld was. Saddam was zeker een bedreiging voor zijn eigen volk, maar niet voor de rest van de wereld.

Watts en Penn zijn gevestigde waarden en ook hier bewijzen ze hun kunde. Griezelig trouwens hoe goed Watts op de echte Valerie Plame lijkt (ook een knappe dame trouwens).

Erg goed.

Op zich een redelijke film en gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Dat maakt het enigszins het aanzien waard. Sean Penn zet zoals altijd een goed karakter neer. Vond Naomi wat vlak spelen. Miste de actie en spanning, wat naar mijn mening wel mogelijk was geweest in deze film. Er had meer uitgehaald kunnen worden. Geen topper maar voor een zondagmiddag het kijken waard. 2.5

Naomi Watts doet haar naam weer eer aan als de beste actrice van Hollywood. Sean Penn ook weer eens goed. Leuk ook om deze 2 weer eens samen te zien na '21 Grams'.

Watts draagt de film en wordt door haar het bekijken waard. Is verder zeker geen slechte film, maar raakt af en toe de kijker volledig kwijt in allerlei ingewikkelde (com)plotjes en schermutselingen.

Had er helaas iets meer van verwacht, maar het verhaal op zich is wel interessant natuurlijk.

2* voor de film, 1,5* weet Naomi Watts er nog extra van te maken.

Opzicht best een boeiende en ook wel interessante film. Het politie getinte verhaal (met als thema "waarheid") zat goed in elkaar en werd naar een hoger niveau getild door het uitstekende acteerwerk van Sean Penn en vooral Naomi Watts. Het verhaal liet mooi zien wat de gevolgen kunnen zijn als je de regering dwars ligt terwijl je het toch bij het rechte eind hebt. De aftiteling met de echte Valerie Plame was overigens ook zeer interessant.

Verhaal is wel interessant maar word niet goed gebracht waardoor het een zit is om door te komen. goede aftiteling wat de film wel wat extra 'karakter' geeft.

saaie film, niks voor Penn en Naomi. Het bekende verhaal over Saddam. Zulke films boeien mij niet.

Saaie film over een gegeven wat al bekend is. Vond Penn en Wattts verkeerde keuze als hoofdrolspelers. Gaaaap.

Best spannende en boeiende film.

Maar verder ben ik het totaal niet eens met een aantal reacties van mensen voor mij. Ik vond de plotselinge overgang naar de 'echte' Valerie Plame helemaal op het eind heel abrupt en heel erg slecht. Ik vond dit echt heel storend! Ze hadden gewoon de film fatsoenlijk moeten afronden in plaats van er een stuk docu in te knallen. Vond de film eigenlijk heel sterk tot het eind maar hierdoor weten ze de stemming van mij te veranderen waardoor ik in één keer veel negatiever tegenover de film sta. Eigenlijk weet de regisseur met deze keuze in 1 minuut de beoordeling van mij voor deze film te verpesten. Naar mijn inzien echt een grote flater en ik snap niet dat een regisseur zoiets doet.

En dan zal ik afsluiten met het gevoel dat bij mij achterbleef na het zien van deze film: jammer....

Op zich een best aardige film.

Al vond het ik allemaal wat rommelig en verwarrend.... heb mn

gedachten er ook niet helemaal kunnen houden hierdoor.

Jammer want leek me een aardige film.... ook acteerwerk was best goed.

2,5*

Goeie film waarin de identiteit van een CIA-agente op straat komt te liggen omdat haar man een stuk in de krant heeft geschreven over massavernietigingswapens. De film speelt zich af in de nadagen van 9/11 en is gebaseerd op ware feiten. Een redelijk ingewikkeld plot dat, afgezien van het begin, goed te volgen is. Een politieke spionagethriller op macro- en vooral op microniveau (vooral de combinatie van die twee werkt hier niet altijd even goed).

Een film waarvan het 2e deel sterker is als het 1e is ook wel weer eens wat anders. Vanaf het moment dat Valerie 'ontmaskerd' wordt, wordt het interessanter, mede omdat dit al bekend is gemaakt in de synopsis (maar voor de zekerheid even tussen spoilertags). Hoewel het einde wat mij betreft wel te patriotisch was. Sterk acteerwerk en een boeiend onderwerp, waarvan op het einde ook nog eens blijkt dat het waargebeurd is. Toch vergeet de film me helemaal mee te trekken, maar ik kan me vinger niet goed leggen waarom dat was. Misschien was dit het soort prent wat nog best langer had mogen duren voor meer verdieping.
Al met al zeker het kijken waard.

Prima film en dat had ik ook niet anders verwacht want Sean Penn speelt in een van de hoofdrollen, zo niet de hoofdrol. Het verhaal is ook uitstekend en de acteurs trokken ons goed het verhaal in. Misschien heeft "Flaphead" beneden wel het gelijk aan zijn kant met de opmerking dat de film langer had gemoeten om iets meer de diepte in te kunnen gaan. We zullen het nooit weten.

Zoals gezegd: "Prima film"!

Ben geen neuroot om mezelf 4 sterren te geven, neen tegendeel is waar! Ik lifte mee met het niveau van mijn tegenspeelster. Naomi Watts wat een klasse toont ze toch.

Verbaasd me dat dit op waarheid berust en nochthans niemand is aangeklaagd. George double u Bush en z'n boevenkabinet hadden toch op z'n minst worden gehoord door een commissie van 'wijze' mannen waarop zij met een rapport kunnen komen waarop zij concluderen dat er geen onrechtmatige dingen zijn gebeurd en als het wel was gebeurd dan zonder medeweten van de commander in chief. Dat laatste klinkt heel aannemelijk want zeg nou zelf, zie je Bush eerder met z'n neus in een dik dossier of met een pakje chips voor de tv baseball ( naah das nog te moeilijk ) ik bedoel basketbal te kijken !

Film maken was een feest maar nogmaals verdienste is voor Naomi Watts, zij draagt de film en ik huppel een beetje achter haar aan ( mooi achterwerk heeft ze trouwens )

Awake78 schreef :

Mee eens. Naomi Watts weet gelukkig mijn aandacht vast te houden, wat je niet kan zeggen van heel dat politiek gedoe dat me niet wist te boeien. Matige film. 5/10

Blank ingegaan.

En dan is het best een rare film om te volgen. Begint als een spionage thriller, keert zich langzaam binnenstebuiten tot een politieke thriller en eindigt als familiedrama. Van missies in Irak tot geschuifel in het Witte Huis, tot het botert niet meer met mijn vent ... er passeert nogal wat in deze film.

Het is redelijk droge materie, droog gebracht. Dat werkt doorgaans wel in dit soort films. Het is vaak gewoon beter als het niet zo dik aangezet wordt. Het eerste deel van de film is dan ook niet slecht. Maar daarna begint het toch al snel af te dwalen. Met name de té overdreven en makkelijke kritiek op Amerika (dat taxi ritje is pijnlijk) gaat snel vervelen, maar het meeste moeite had ik toch met de personages zelf.

De ruzie en Penn's boze tirade zou één van de orgelpunten van deze film moeten zijn, maar moet ik nu echt geloven dat een gepensioneerde ambassadeur compleet verontwaardigd is wanneer het Witte Huis een leugen verteld. Was die man zó naief? En Watts net hetzelfde. Links laten liggen door de CIA, haar werk en contacten aan hun lot overgelaten ... hoe lang werkte ze daar al? De film liet uitschijnen dat het een goeie agente was, die zou toch moeten weten wat er met haar zou gebeuren moest alles de verkeerde kant opgaan. Ik wist ook pas op het einde dat het op waargebeurde feiten gebaseerd was (niet de achterliggende zaak, maar effectief de gebeurtenissen rond het gezin) en dan kan je er niet aan voorbij dat ze de twee personages allicht een lekkere frisse waxbeurt gegeven hebben in deze film. Dat af aan de boodschap en de geloofwaardigheid.

Jammer dus, had meer ingezeten. Nu is het een mengelmoes van teveel zaken en de uiteindelijke boodschap wordt wat ondergesneeuwd door een te gelikte, zwart/wit weergave van de feiten en personages. Eerste deel deed meer verhopen.

2.5*

Deze politieke thriller geeft een realistisch beeld krijgt van wat de CIA doet. Het is een portret van Valerie Plame, een geheim agente die in de problemen kwam nadat haar echtgenoot Joseph Wilson een rapport publiceerde over de vermeende massavernietigingswapens in Irak. De entourage van George W. Bush wordt ontmaskerd als een bende leugenaars die het leven zuur maakte van hen die de waarheid naar buiten wilden brengen. In de iets langere director's cut wordt vermeld dat Scooter Libby, de man die de identiteit van Plame lekte, in 2018 volledige gratie kreeg. Dat creëert de indruk dat er niets veranderd is. Bedenkelijk is ook de rol van de media. Zijn zij er om objectieve informatie te verspreiden of om de Amerikanen dom te houden?

Er zitten echte beelden in van leugenachtige persconferenties van het Witte Huis, en van Valerie Plame tijdens de eindcredits. Naomi Watts heeft haar uiterlijk goed geïmiteerd. Ze zet een vrouw neer die iets wilde verwezenlijken, maar ongewild in een wervelwind terechtkwam. De titel kan op twee manieren vertaald worden. "Eerlijk spel" zou ironisch zijn; "wild waarop gejaagd mag worden" geeft daarentegen een idee van wat ze die vrouw aangedaan hebben.

goede CIA film, hoewel ik er iets meer van verwacht had. Een mix van stijlen. Klassieke CIA in het begin, een drama op het einde. Naomi Watts overtuigt, Sean Penn voor mij iets minder. Soms wat lastig te volgen en de wijze van filmen sprak me niet altijd aan. Beeld kwaliteit was matig, maar dat kan aan de specifieke transfer hebben gelegen van mijn schijfje. De film wist me niet helemaal in het verhaal te zuigen. Het was zeker een interessante film en je krijgt een (naar mijn gevoel) realistische blik in hoe het white house werkt en hoe de CIA in elkaar zit. En hoewel we het allemaal inmiddels wisten, het blijft ontluisterend hoe het verhaal van de massavernietigingswapens in Irak volledige is gelogen en hoe feiten zijn gemanipuleerd. Stuitend. Al met al geen meeslepende filmavond, maar wel een interessante filmavond. 3 sterren.

Watts en Penn zijn prima gecast in dit biografische drama over CIA-agent Valerie Plame [Watts] die een sleutelrol speelt in een aantal geheime operaties die van cruciaal belang zijn voor de veiligheid van de VS en de wereld kort na de aanslagen van 11 september 2001. Naast haar collega's weten alleen haar ouders en haar echtgenoot Joe Wilson [Penn], een ervaren ambassadeur wat voor werk zij doet. Wanneer Wilson doorziet dat de Amerikaanse regering de feiten verdraait om een conflict met Irak uit te lokken, spreekt hij zich publiekelijk uit en dat heeft onvoorziene gevolgen waardoor het leven van Joe en Valerie volledig op zijn kop komt te staan. IJzersterk spel van beide hoofdrolspelers houden dit boeiend tot het einde en de scènes met Watts en enkele van haar contacten zijn eveneens sterk. De eendimensionale portrettering van de 'slechteriken' doet afbreuk aan de objectiviteit van het verhaal waardoor het niet geheel overtuigd. Gebaseerd op de autobiografieën van Plame en de in 2019 overleden Wilson.

Film die me zo na het zien van Vice weer soort van te binnen schoot, maar hoe heette de film ook weer? Via het karakter Scooter Libby en acteur David Andrews ontdekte ik dat dit Fair Game betrof, en de Kringloopwinkel verzorgde de rest.

Inlichtingenwerk, het blijft lastig en ingewikkeld. Wie is wie? Waar is wie? Welke geruchten kloppen? En hoe graag willen we iets zien, een feit of bewijs dat ingrijpen rechtvaardigt...het blijft koffiedik kijken en gevoelig voor speculatie en manipulatie in het geval van een dubbele agenda. Het blijkt tevens goede grond voor complottheorieën. Wist men bijvoorbeeld van de mogelijke aanval op Pearl Harbor en was het bij toeval het perfecte excuus om Amerika in een nieuwe Europese oorlog te storten? Hoeveel wist de Bush regering nu precies vooraf van 9/11 en liet het gebeuren om te teren op de nationale verontwaardiging om ingrijpen over de hele wereld te kunnen rechtvaardigen? Saddam had geen MD's weten we nu inmiddels, dat was de volgende leugen. Tja...een Amerikaanse president zonder oorlogsverklaring is kennelijk als bh zonder tieten.

De CIA lijkt in ieder geval niet over één nacht ijs te willen gaan en het verhaal draait in die zin rond Joe Wilson die ingeschakeld wordt en één van de geruchten mag onderzoeken in de keten van besluitvorming. En hoewel zijn conclusies duidelijk zijn wordt er toch iets anders van gemaakt en zo te pas gemaakt dat men de beslissing kan maken die men graag wil. De besluitvorming en vele desinformatie via de media zorgt voor veel verontwaardiging. Het gevolg een stuk in de krant met de daarop volgende reactie is voorspelbaar, en de smeercampagne die los gaat doet me erg veel aan Michael Mann's The Insider denken. Waar macht ligt wordt vies gespeeld blijkt maar weer en de coverup van Libby en consorten is bizar.

Fair Game biedt daarmee een prima verhaal en Penn lijkt prima op zijn plaats. Het is echter Watts die zoals wel vaker in mijn beleving niet helemaal op haar plek lijkt. Verder is David Andrews best wel interessant als Scooter Libby. De afloop laat zich raden en wat dat betreft is Fair Game niet heel verrassend maar best wel degelijk te noemen en vooral best te doen voor een keer.

film komt maar traag op gang, herhaling van amerikaanse mistoestanden