L'Homme Orchestre (1970)

Louis de Funès op zijn best heb erg moeten lachen om hem, alleen de film is niet echt een hoogvlieger, maar er zijn zat momenten.

Film was niet zo goed maar alweer doet de Funès veel aan deze film.

Zonder hem zou het veel minder zijn.

Verhaal op zich niet al te goed.

2.5 sterren

Met stip de slechtste Louis de Funes.

Matig verhaal, zang en dans (afschuwelijk in een film).

Heb hem na 45 min afgezet.

En de rest van zijn films vind ik prima dus ik ging er echt voor zitten.

Dat was een tegenvaller.

Deze vond ik ook niet echt grappig. Best saai vond ik hem zelfs. Ik heb beter gezien van de Funés. De hele tijd dat dans gedoe. Dat kon ik me nog voor de geest halen. 1,5. meer niet.

Louis de Funes is één van de meest vreselijke acteurs die ik ken. Zijn hyperactieve acteerwerk bezorgt mij de zenuwen. Ik kijk zijn films dan ook meestal met enorm veel moeite uit.

Toch herriner ik me dat ik deze helemaal zo slecht nog niet vond. Dat kwam toen trouwens niet door zijn acteerprestatie, maar eerder door de heerlijke vormgeving en de fantastische muziek.

Nu, zo veel jaar verder, heb ik hem weer gezien, en ik blijf bij mijn mening dat dit de beste film met Funes is.

3*

Louis de Funès en Hendrikje Schimmelpenning

De laatste tijd merk ik op dat wanneer ik niet goed weet wat zien, ik meestal automatisch naar mijn Louis de Funès films trek. Altijd wel leuk om te zien en de films duren nooit zo enorm lang waardoor ze vlot tijdverdrijf zijn. Ondertussen ben ik alweer aan mijn 14e film van de Franse komiek die ik deze zomer zie maar jammer genoeg is L'Homme Orchestre een serieuze tegenvaller.

De boxset opende nochtans uitstekend met Oscar (iets wat voor mij nu al tot het beste werk van de Funès hoort) maar die lijn wordt met deze film niet verder gezet. Het concept heeft nochtans wat potentie (Some Like it Hot bewijst dat je wel degelijk een grappige film in deze setting kunt maken) maar heel het verhaal wordt onderuit gehaald door nutteloze dansscènes. De film voelt dan ook nergens als een geheel aan doordat er altijd een onderbreking inzit door elke keer hetzelfde vervelende nummer te laten spelen. Eenmaal aangekomen in het hotel krijgen we een lichte heropleving met de twee baby's maar dan is het eigenlijk al te laat en is de film al niet meer te redden. De humor was overduidelijk ook niet aan mij besteed (wat er grappig moet zijn aan die Engelsman die tot 3x toe een vogel nadoet om de Funès te kalmeren is mij een raadsel) maar ook de dansscènes zijn spuuglelijk vormgegeven. Typische jaren '70 kitsch waar je na een halfuur koppijn van krijgt omdat het zo flashy is. Choreografie was ook niet al te denderend op zich, al was de dansscène waarin Philippe voor het eerst zijn liefde aan Françoise toont wel geslaagd.

Louis de Funès is hier ook pijnlijk niet grappig. Waar de roepende Fransman was gebleven die om de 5 minuten in een kolere schiet weet ik niet maar dit was het in ieder geval toch niet. Nochtans een rol die op papier perfect bij hem zou passen maar de uitwerking was niet geslaagd te noemen. Ook zoonlief Olivier de Funès die hier de rol van Philippe op zich neemt is volgens mij alleen maar in de film terecht gekomen omdat de papa er de hoofdrol in heeft. Heeft ook alleen maar in films meegespeeld waar Louis in meedeed (meestal zelfs maar een kleine bijrol) en dat is terecht want een grotere rol zoals hier en in Hibernatus getuigen dat hij een serieuze klasse lager is dan zijn vader. En juist wanneer je denkt dat de film dieper en dieper afzakt komt daar ineens Paul Préboist op de proppen. Schitterend in Hibernatus, Oscar en Le Grand Restaurant en ook hier weer het perfecte klankbord voor de Funès. Heeft de film toch nog zeker een half puntje opgeleverd. Noëlle Adam is de danseres die het meeste screentime krijgt maar op zich een redelijk slechte keuze. Al is het maar vanwege haar ouderdom want hierdoor is ze een stuk ouder dan haar tegenspeelsters (met de Siciliaanse vrouw scheelt ze praktisch 20 jaar) en komt ze niet echt geloofwaardig over.

Neen, dit was het toch niet. Behoort samen met het derde deel van Fantômas tot het slechtste uit het rijke oeuvre van de kwade Fransman. Zijn zoon mag hij thuislaten, Préboist daarentegen kan niet genoeg meedoen. Het is uiteindelijk het musicalgedeelte dat de film compleet de das omdoet. Als ik een Franse musical wil zien, dan kijk ik wel naar Les Demoiselles de Rochefort.

2*

Ik vond deze vroeger redelijk en zo veel jaren later is hij aan het begin ook nog wel redelijk maar na de helft wordt het toch wel vervelend.

De film begint leuk maar dan, kwam ik al gauw met de vraag wat bezielt de Funès om zo'n film te maken. En hij vindt zichzelf nogal leuk. Vervolgens wordt het weer wat leuker met Francoise (Noëlle Adam), knappe vrouw overigens. Maar de film lijkt wel op een semi-musical met dat ballet. De samenhang is nogal ver te zoeken. Over De Funès was en is mijn mening nogal wisselend, hij is wel grappig, maar diens driftbuien en manier van spelen kunnen ook zeer vermoeiend overkomen. De muziek is ook wisselend, soms leuk dan nogal vreemd. Zodra ze met die baby beginnen gaat de lol er gauw af. 3.0/2.0

Dit is de zoveelste film van de temperamentrijke Franse leuke komediant Louis de Funès en wel één van zijn mindere.

Het flauwe verhaal is matig en het vele gedans en gezang zijn pijnlijk om naar te kijken (m.u.v. de vrouwen) en om aan te horen. Persoonlijk houd ik daar ook niet van in films. De film is wel aardig kleurrijk en is ook behoorlijk aan de korte kant met ruim 80 minuten. Maar desondanks dat is de film toch vrij saai en langdradig. Louis de Funès draagt natuurlijk deze film met zijn humor en doet dat redelijk wisselend. Soms leuk en soms ook minder geslaagd. De overige cast doet het verdienstelijke waaronder Noëlle Adam, die er destijds best wezen mocht. Ook de zoon van Louis de Funès, te weten Olivier De Funès, speelt weer een rol en heeft dat al vaker gedaan in zijn films.

Niet meer dan aardig om eens gezien te hebben en dan vooral vanwege Louis de Funès, die altijd wel genietbaar was.

Ja, dat ben ik helemaal met je eens. Vreemd genoeg heeft de film op IMDB een hogere waardering, maar ik vind deze film als Louis de Funès-fan toch wel zijn grootste 'mislukking'. 2*

Een muzikale komedie. Dat had ik nog niet gezien van Louis de Funès. De choreografie wordt verzorgd door 14 professionele danseressen en verder zijn er enkele liedjes te horen. Geinig allemaal. Zelfs Louis de Funès doet een poging tot zang, volledig in de rol van zijn typisch nerveuze personage.

Het scenario heeft echt niet veel om het lijf, maar wat doet dat er toe wanneer de film enkele leuke momenten oplevert. Soms is een luchtige ondertoon het enige dat je nodig hebt als kijker. In dit geval is het ook nog genieten van de mooie plekjes in Rome (het gaat om een Frans-Italiaanse productie) en de post-psychedelische kleurenpracht van de casual kledij uit het jaar 1970.