Another Year (2010)

Duffe ellende, op het vermoeiende af.

Erg saaie tourneur naar niks. Elk seizoen krijg je weer hetzelfde riedeltje van dezelfde mensen die weer in een nieuwe fase zijn aangeland. De dialogen waren ook zo bedacht, visueel is het erg saai, veel verder dan een grauwige filter in de winter komt Leigh niet. Een paar vervelende personages ook, met name Mary natuurlijk die er wel uitspringt, zo erg dat van enige compassie met haar zielige bestaan ook geen sprake is.

Ik vind het allemaal zo duidelijk als wat waar dit om draait, maar het deed me echt helemaal niks. Het leidt tot niks, als karakterstudie schiet het tekort, de humor is slechts een enkele keer niet meer dan aardig. En dan duurt het ook nog dik 2 uur. Inmiddels al de 3e film van Leigh die ik zie, maar de eerste boven de 1,5* moet ik nog tegen komen.

1.5*

Bevat grotendeels dezelfde ingrediënten als Secrets & Lies, maar hangt in tegenstelling tot dat meesterwerk te veel als los zand aan elkaar en heeft een veel minder pakkende rode draad. Ondanks goed acteerwerk een tegenvaller dus, en wat een hopeloos einde!

Wat een meesterwerkje! Ik heb intens genoten. Toegegeven, je moet er van houden. Want er zit niet veel structuur in. Je kijkt gewoon een jaartje mee met wat mensen in hun leven.

Maar ik vond het heel realistisch, invoelbaar in beeld gemaakt. Heel puur en eerlijk, een bijzonder portret van gewone mensen die we allemaal wel kennen in alledaagse situaties. Daarom vind ik het zo boeiend en intrigerend om naar te kijken.

Ook heerlijk Brits, wat voor mij als half Brit heerlijk nostalgisch aanvoelt. Acteerwerk was ook puik uiteraard!

5*

Sluit me grotendeels bij Querelle aan, ondanks dat ik verder nog nooit iets van Mike Leigh heb gezien. Grappig om te zien hoe personages (sommige dan) erg dik aangezet worden, maar dat dat verder niet in het vaarwater van de geloofwaardigheid komt. Al hou ik zelf net van iets subtieler, maar toch. Het is altijd fijn om films te hebben met personages van vlees en bloed, waar de belangrijkste dingen die naar voren komen toch ook vaak onuitgesproken blijven.

Acteerwerk is erg goed, zoals je van de Britten kan veranderen. Erg indrukwekkend hoe naturel de personages overkomen. Verder is de dynamiek tussen de komst van Katie in contrast met de andere gebeurtenissen erg goed gewerkt en erg interessant om te volgen; fijne afwisseling, die ook de dynamiek erg verhoogd. Ben zeker benieuwd naar meer werk van Leigh.

Wederom een goede Leigh, waarvan ik nog een tegenvallende film moet zien. Het is vooral knap hoe geloofwaardig de personages telkens weer zijn. Een tikkeltje dikker aangezet voor de humor, maar dan ook echt slechts een tikkeltje. Alle acteurs, tot in de kleinste rol, zijn perfect, maar Lesley Manville en Jim Broadbent zijn uitschieters. Verder veel small-talk dat constant boeiend blijft en mooie observaties. Another Year is zelfs wat sfeervoller dan andere Leighs. Eigenlijk heb ik verder weinig te zeggen over deze film. Als Leigh het type regisseur is waar je van houdt, mag je zijn nieuwste weer niet missen.

4*

Fijngevoelige karakterschets.

Wat mij allereerst verbaast, is de vrijwel unanieme waardering voor Gerri en Tom als personages. Ik vond ze eigenlijk helemaal niet zo symphatiek. Zijn zij werkelijk zo begaan, gastvrij en begripvol?

Is hun begaanheid niet geveinsd? Vragen zij ooit werkelijk door naar de waarheid achter Mary's happy face? En waarom worden de slechte drinkgewoontes van hun gasten niet ontmoedigd maar doodgezwegen, ja zelfs in stand gehouden?

En dan die constant...betuttelende toon. Het repetitief gebruik van iemands voornaam. Die korte, ijzige blikwisselingen, eerder afkeurend dan bezorgd.

.

Ongetwijfeld zijn Gerri en Tom 'goede' mensen, echt oplossingsgericht naar anderen kijken is er niet bij. Vooral voor een therapeut als Gerri toch opvallend. Wellicht zijn ze zo gewend aan de ellende, dat ze deze machteloos hebben moeten accepteren als intrinsiek onderdeel van hun naasten. En is hun warmte en gastvrijheid inmiddels routineus en rolbevestigend.

Maar of zij nou barmhartige filantropen zijn of zich slechts zo voordoen, het is een dubbelzinnigheid die wel bevalt. Ook erg fijnzinnig vertolkt door Broadbent en Sheen. Mary is een bruisend en contrastrijk personage en Manville krijgt genoeg screentime om dat goed te onderstrepen. Fantastische rol ten slotte van Imelda Staunton, hoe kort en op zichzelf staand haar aandeel ook.was. Haar intense misère was geheel tastbaar. Knap.

Stijl van de film is sober. Beetje kleurcontrast (de scènes bij Ronnie), beetje close-up shots (kneuterig geëdit) bij 'serieuzere momenten' , en that's it. De opzet in seizoenen leent zich doorgaans prima voor visuele opsmuk, maar verder dan een licht ondergesneeuwde moestuin komt Another Year niet. Zonde. Muziek schommelt tussen subtiel en saai; maar goed dat de film het vooral van dialoog moet hebben..

De opgevoerde karakters (en onderlinge verhoudingen) fascineren twee uur lang. En doen dat redelijk op zichzelf, gezien de sobere uitvoering van de rest van de film. Dat is al knap, en het maakt van Another Year een sterk drama, maar kaal om te aanschouwen. 3,5*

Ik heb de film gezien in het filmhuis in Deventer en ik was echt helemaal overdonderd. Wat een meesterwerk! Super goed geacteerd en een keer wat anders dan anders. Wel vond ik het verhaal heel langzaam gespeeld, maar door het goede acteerwerk en de indrukwekkende personages vond ik het zeker de moeite waard om te blijven kijken! 4 sterren voor mij.

Na Happy-Go-Lucky heeft Mike Leigh wederom een hoogst irritante, onzekere vrouw voor de hoofdrol gevonden. Toch vond ik het gelukkige stel veel irritanter, mijn God, het was allemaal zo perfect dat het gewoon teveel van het goede was. Ze hebben een mooi huis, ze zijn vriendelijk, populair, ze houden na jaren nog erg veel van elkaar, delen samen een hobby met hun moestuintje, hebben veel lol, een leuke zoon Brrr...
Gelukkig voor de film krijgen ook zij uiteindelijk te maken met wat ellende, en terecht.

Another Year is erg Engels, zoals alle Leigh-films, met veel ongelukkige mensen. Niet vrolijk, maar toch met veel humor, gênante humor.
Ik heb er van genoten, veel goede dialogen, die de gehele speelduur mijn aandacht hebben gekregen. Klein minpuntje, het dronken acteren was heel onovertuigend, en slecht gespeeld.

Leigh verrast wel met Another Year. Het lijkt meer op een toneelstukje, met sprankelende dialogen, herkenbare personages en een scherpe observatie van relaties tussen mensen. Het koppel Tom en Gerri gaan samen gelukkig hun oude dag tegemoet, en krijgen regelmatig Gerri's collega Mary over de vloer. Leighs analyse van Mary heeft me bijzonder aangegrepen : hij licht het proces van vereenzaming toe. Hoe mensen tegen zichzelf liegen dat ze gelukkig zijn, hoe ze anderen kwetsen omdat ze andermans geluk benijden en die schrijnende afscheuring op het einde, dat het enorme verschil in levensinstelling aantoont. Hoe kun je geen medelijden voelen voor Mary? Lesley Manville (in het leven ooit mevrouw Gary Oldman) speelt een sterke rol. Maar ja, ieder heeft zijn eigen leven en zorgen natuurlijk en die gaan altijd voor. Relativering wordt niet achterwege gelaten, en ook het schijnbaar gelukkige koppel hebben zo hun tegenslagen in de familie.

Een film over ouder worden, vereenzaming en zoeken naar geluk. Soms wat onnodig langgerekt zoals de bijna-monoloog tussen Mary en Ronnie. Ook vreemd dat Ken plots van het toneel verdween en vervangen wordt door Toms broer in het laatste stuk. Voor kijkers die houden van films over gewone mensen.

Met name het, pak 'm beet, eerste uur was ijzersterk en de acteurs zijn natuurlijk meer dan geweldig.

Helaas begon het me daarna iets teveel door te jammeren zonder echt nog meer toe te voegen.

Wel een aantal schitterende scenes in dat tuintje en aan de keukentafel.

Mooi einde ook!

Tom en Gerri zijn wel nu al een memorabel lief koppel. .

Mooie simpele en rustige film vol emoties van het alledaagse leven.
Met toch wel als positieve uitschieter Ruth Sheen,wat een warm en mooi personage zet ze neer in Another Year zeg.
Ook de rol van Peter Wight als Ken mag zeker genoemd worden, jammer dat hij maar een half uurtje in de film zat.

Het simpele leven van de 2 oude zielen wordt op een leuke en originele manier weer gegeven in 4 seizoenen, ieder seizoen begint met hun tuintje en zet daar mee gelijk de sfeer

Wat ik wel wat minder vond was dat die broer zomaar uit het niks in beeld verscheen? natuurlijk familiebanden hoeven niet zo sterk te zijn maar de broer werd tot de laatste 40 minuten helemaal niet genoemd

Wat wel heel erg positief aan Another Year is, is het emotie volle en originele einde, waar de camera beetje bij beetje inzoomt op Mary en dan veranderd in een kille stilte. Deze scene geeft erg goed weer hoe Mary zich gevoeld moet hebben.

Kortom: Originele rustige en simpele film over de emoties van de mens en de grote verschillen tussen de 1 en de ander.

voor nu 4 sterren

Gewoon een goede erg degelijke Mike Leigh film, maar mist de echte drama om top te zijn zoals Secrets & Lies (1996) en Vera Drake (2004) verder waren de acteer prestaties gewoon goed. Vooral Lesley Manville als Mary was werkelijk geniaal.

Die Mike Leigh... Een beetje muffe cinema volgens sommigen, maar ik vind zijn (meestal door het leven geslagen) personages vaak wel interessant om te volgen. En da's ook het geval in Another Year, dat opnieuw bol staat van de rake observaties. Mensen die "geslaagd" zijn vs. mensen die nog steeds op zoek zijn naar geluk. En zoals altijd wordt er tussendoor serieus wat afgezopen.

Het hele gebeuren wordt weer documentair in beeld gebracht, hoewel de slotscène - waarbij de camera zich als een slang rond de personages kronkelt - erg knap gedaan is. De kijker zit eindeloos te wachten op de blik van Mary, en als je die dan krijgt, slaat de tragiek van haar personage pas helemaal in. Maar op audiovisueel vlak blijft dit natuurlijk weinig geïnspireerde cinema en eigenlijk heeft Another Year meer weg van een toneelstuk.

Niet het soort film waar ik echt hoge scores aan kan geven, maar toch ruim 3* voor dit subtiele portret.

Subtiel indrukwekkende slice of life van regisseur Mike Leigh, de onbetwiste meester van het vastleggen van het alledaagse leven. De film zit ogenschijnlijk vol met oppervlakkige dialogen en banale situaties, maar onder de oppervlakte speelt zich heel wat af. In de ongemakkelijke situaties, pijnlijke stiltes en opgekropte emoties zal een ieder zich kunnen herkennen. De personages worden met respect en liefde geportretteerd, ondanks al hun tekortkomingen. Het akteerwerk is fenomenaal goed; vooral de neurotische en diep ongelukkige Lesley Manville, als de opdringerige vriendin Mary, is onvergetelijk. Het geheel werkt langzaam toe naar een pijnlijke, maar bevredigende finale. Vooral het laatste shot is zeer memorabel en vat de hele film eigenlijk samen. Eén van Leigh's beste films, wat mij betreft.

Ik zag Naked vorig jaar voor het eerst, een film die me nog altijd op het netvlies staat. Another Year is iets minder indrukwekkend, maar Leigh weet weer een paar treffende typetjes, schrijnende situaties en dodelijke dialogen op je af te vuren waar je met plaatsvervangende schaamte naar zit te kijken.

Soms wordt het te erg, en denk je; haat Leigh zijn personages soms? De totale vernedering van Mary (een sensationele Manville) doet gewoon pijn, en je hoopt dat het voorbij gaat, dat ze ergens nog het geluk vindt. Het geluk dat lijkt te zijn voorbehouden aan Tom en Gerri, en ja, dat is ook weer een bron van ergernis. Ze zijn te goed, te lief, te begrijpend, te gelukkig met elkaar. En dan die vreselijke vriendin van hun zoon, waarom is die zo verschrikkelijk vrolijk, goedgehumeurd en vlotjes? Het irriteert, het jeukt, maar waarom? Ze doen niks fout, waarom zou je ze iets misgunnen?

De kijker wordt zo constant heen en weer geslingerd tussen sympathie en antipathie, uiteindelijk culminerend in een etentje waarin de volledige ellende boven komt drijven, de verkeerde keuzes, het pure (on)geluk, de onwaarschijnlijke afstand tussen de geslaagden en de geflopten. Het laatste shot is sensationeel en kijkt heel, heel diep in de ziel. Prachtig hoe film je kan ontroeren.

4*.

Prima Mike Leigh film. Alleen vond ik het niet zo bijster interessant allemaal en niet erg subtiel. Kettingrokende, alcoholslempende neurotische cliché personages, vooral Mary dan; tenenkrommend irritant aanwezig, waarvoor hulde. Had voortdurend de neiging om haar een schop onder de kont te geven; grow up woman!

De film gaat eigenlijk vooral om haar. Ze spoort zo overduidelijk niet, dat het bepaald niet verrassend is dat ze uiteindelijk op haar bek gaat. En eigenlijk is dat het hele verhaal, qua dramatische ontwikkeling. Dat is een beetje mager. In die zin is er weinig willekeurigs aan "het leven"; Tom en Gerrie zijn volwassen en zij niet.

Het is dan wel weer warm in beeld gebracht. Maar een Oscar-nominatie of 5 sterren op de hoes....., dat lijkt me wat overdreven.

Precies mijn mening over deze film.

Another Year heeft in mijn ogen gewoon geen verhaal. Het enige wat tijdens de film gebeurd zijn mensen die 'small talk' houden. Het is saai om naar te kijken/luisteren, het leidt nergens naartoe en deed mij persoonlijk helemaal niks. Ook zijn sommige personages vervelend, met name Mary . Dit is één van de saaiste films die ik ooit heb gezien. Ik begrijp echt niet dat dit zo hoog scoort op IMDB.

Prachtige film waarin een gelukkig getrouwd echtpaar op leeftijd iets minder gelukkige vrienden heeft. Een echt plot is niet te ontdekken hier en de film is voornamelijk opgebouwd uit vrij lange en dialoog-gedreven scenes met veelzeggende blikken. Zoals in alle films van Mike Leigh zijn de personages weer uit het leven gegrepen. Het meest boeiende personage is zonder meer de vriendin van de vrouw: een eenzaam, neurotisch en tragisch figuur erg mooi vertolkt door Lesley Manville. Maar ook de rest van de cast zetten levensechte mensen neer.

Net als Woody Allen, is ook Brits filmmaker Mike Leigh (68) nu in de laatste fase van zijn carrière terechtgekomen waarin hij vooral terugkijkt op het leven. Als een goed observator van de middenklasse voert hij personages op die zowel gelukkig oud zijn geworden (Tom en Gerri) als figuren die (te laat) realiseren dat ze niet gelukkig zijn in het leven (Mary).

Gelukkig is Leigh ook een subtiel regisseur en kan hij dit duidelijk maken via keukentafel gesprekken tussen personages die elkaar lang genoeg kennen om aan een half woord genoeg te hebben, waardoor onderliggende emoties duidelijk merkbaar zijn maar er nooit dik bovenop liggen. De cast brengt deze personages verder tot leven, perfect in balans tussen stereotype en levensecht tragisch.

Kleine gebeurtenissen worden al snel 'big deals' in deze fijne 'slice of life', maar hoe subtiel geschreven en goed geacteerd Another Year ook is, het is tegelijkertijd nergens echt mooi, grappig of zelfs opmerkelijk. Gewoon. Fijn. En lichtelijk deprimerend. Goh. We worden allemaal uiteindelijk oud. Tja. Wellicht is dit ook meer het soort film dat ik over 40 jaar nog eens moet kijken.

Ik vond geen goede Drama/Komische film...

Slechte acteerwerk...

Actrice Lesley Manville speelt zeer slecht, alleen maar

dronken...

Geen goede verhaal volgen...

Ik kreeg slaap van...

Geen aanrader...

Heel mooie film over eenzaamheid die mij in de beginne wat stoorde omwille van de karaktertekening van de vrienden Ken en Mary die van die aard was dat beide personages als karikaturen naar voren kwamen.

Nadien wordt het echt sociaal, uit het leven gegrepen, met herkenbare toestanden zoals voornamelijk Britse filmmakers dit kunnen brengen.

Alle acteurs zijn puik in hun rol met een bijzondere pluim voor Lesley Manville, uitstekend in de rol van de eenzame, naar genegenheid, belangstelling en geborgenheid hunkerende vrouw.

Effenaf prachtige slotscène.

Wat zijn Mike Leigh-films toch altijd een verademing. Geen opsmuk, geen glamour, geen fancy ingewikkeld plot, maar gewoon echte mensen en echte situaties. Het is mooi in zijn films dat er allerlei onderhuidse dingen spelen, maar dat de film slechts registreert. Als je een beetje behept bent met het juiste inlevingsvermogen en gevoel is het een erg interessante 2 uur. Alsof je een boek leest, maar dan in filmvorm. Erg relaxed en prettig om naar te kijken.

Wel minder dan bijvoorbeeld Naked en Secrets & Lies, door het iets teveel doorkabbelende geheel en het ietsje teveel ontbreken van ontwikkelingen.

4*

Prachtige film. Klein, intiem, ontroerend en ontzettend mooi uitgewerkt. Vanaf het begin wordt je als kijker al verliefd op het liefdevolle duo Tom en Gerri. Maar ook naast dit geweldige stel komen een aantal kleurrijke, mooie en bovenal geloofwaardige karakters voorbij. Jim Broadbent heeft me de laatste tijd alleen maar weten te verrassen met geweldige rollen en dit is er weer zo één. Maar ook de rest van de cast is onvoorstelbaar goed. Het is toch geweldig als een karakter als die Mary je de ene keer het bloed onder de nagels vandaan haalt en vervolgens je toch weet te ontroeren. Erg knap. Another Year is een rasechte acteursfilm en dat is geweldig om naar te kijken.

Verder bevat de film een heerlijke toon; soms vrij zwaar, maar op de één of andere manier hangt er wel een optimistisch sfeertje naast. De vrij trieste gevallen als Mary, Ken of Ronnie passen perfect in het optimistische wereldje van die lieve Gerri en Tom. Je zou enkel wel na het zien van de film kunnen zeggen dat het vrijgezellenbestaan op latere leeftijd niet bepaald een pretje is. Maar ikzelf zag nog wel iets meer dan dat. Voor mij voelde Another Year aan als een prachtige ode aan vriendschap, het geluk in die hele kleine dingen en vooral een simpel, maar voldaan leven. Film steeg boven al mijn verwachtingen uit, erg mooi!

4,5 sterren.

Mooie film over een gelukkig echtpaar die als steunpilaar wordt aangezien door omringde, eenzame vrienden en situaties. Qua cast vond ik hem niet eens zo heel sterk, ik vond zelfs sommige personages een beetje te obvious of te eenzijdig, maar omdat het zo dicht bij elkaar blijft en toch weet te ontroeren is het wel een geslaagde productie. Ook mooi om de seizoenen in emotie's te tonen, en toch niet oppervlakkig te worden. 3,5 ster

Erg mooie film. Een film zonder een duidelijk verhaal, maar waarin toch erg veel verteld wordt. Lesley Manville speelt ontzettend goed, vooral in het eindshot zie je haar eenzaamheid zo erg, vooral die scène maakte erg veel indruk.

4,5 *

Eigenaardige tragikomedie waarin je vooral Mary kan aanwijzen als een personage met een fascinerend karakter. Alhoewel de dialogen inhoudelijk vrij oppervlakkig zijn is het leuk om deze conversaties te volgen waarbij er in een snel tempo afgewisseld wordt tussen de spelers. Hier en daar werd het grappig maar op andere momenten vond ik het lichtelijk goedkoop (die lompe opmerkingen van Tom steeds vanuit het niets). Het idee van de seizoenen vond ik niet zoveel toevoegen en eigenlijk deelt dat het geheel alleen maar onnodig op in verschillende stukken. Goed acteerwerk en een bijzonder script maar de eenvoud voorkomt een verpletterende indruk.

Typische Mike Leigh film, waarin hij met behulp van een aantal van zijn getrouwe acteurs en actrices opnieuw een kenmerkende sfeer weet te creëren met boeiende dialogen en scherpe karaktertekeningen en veel aandacht voor de tegenstellingen in de personages.

Ster van de film is ontegenzeggelijk Lesley Manville, die op meesterlijke, soms ontroerende wijze een erg geschakeerde rol met veel stemmingswisselingen vertolkt. Indrukwekkend.

Mooie film, al haalt hij niet het niveau van Leigh’s Secrets and Lies (1996) of All or Nothing (2002).

Ook bij mij was er een tweede kijkbeurt nodig voor ik door kreeg welke boodschap de film eigenlijk had. In eerste instantie vond ik het maar een saaie bedoeling maar het gekke was dat de film maar in mijn hoofd bleef zitten. De tweede keer heb ik ontdekt dat er, althans voor mij, iets heel anders aan de hand was dan zomaar een jaar uit het leven van. Gerri is een coach en al direct de eerste scene laat zien hoe onprofessioneel ze is. mary is haar vriendin, al twintig jaar en in al die jaren heeft ze kennelijk nog nooit bedacht dat ze wellicht gebaat zou zijn met hulp. Gerri lijkt lief, begrijpend en redelijk, maar is dat in geen enkel opzicht. Ze parasiteert zwakkere en/of naiéve mensen en als er niets meer 'te halen' is, laat ze die vallen als een baksteen.

vanuit dit standpunt is another year een heel boeiende film en heb ik dan ook mijn waardering naar boven gesteld.

Tsja, een quasi-intelligente film over ongelukkige mensen die op zoek zijn naar geluk. Het wordt gadegeslagen door een ouder echtpaar (Jim Broadbent en Ruth Sheen). Die twee spelen geloofwaardig en heel naturel. Echter, één van die ongelukkige personages (Lesley Manville) is een labiele zuipschuit en zij ruïneert de film met haar karikaturale gedrag. Mên, wat irriterend is het als dat zo overdreven aangezet wordt. Voor de rest vond ik de film langdradig en uiteindelijk toch erg overroepen.

En wederom een erg mooie menselijke film van Mike Leigh. Een wat ouder echtpaar heeft het goed voor elkaar en ze komen gelukkig over zo samen. Een aantal vrienden om hun heen is echter wat minder gelukkig. Aan de ene kant kabbelt de film lekker aangenaam voort, maar aan de andere kant bouwt hij ook heel mooi subtiel op.