Critters 2: The Main Course (1988)

Wie veel vernieuwing verwacht bij het vervolg op Critters hoeft alleen maar even naar de poster te kijken; letterlijk dezelfde Critter-tekening van de eerste film, maar dan met het getal 2 in zijn klauwen. Critters 2 is niet verrassend een herhalingsoefening, met dezelfde monsters en een paar terugkerende personages, waaronder het jochie Brad en de premiejagers. Ook sheriff Harv keert terug, alleen ditmaal niet gespeeld door M. Emmet Walsh. De overige acteurs uit Critters die niet terugkeerden zijn niet vervangen, zij worden gewoon nooit genoemd.

Qua toon gooit debuterend regisseur Mick Garris een paar schepjes bovenop de onderbroekenlol van de eerste film; Critters 2 is nog iets minder een horrorfilm en nog meer een komische film met aliens. Er is nog een flinke dosis slapstick en cartooneske idioterie bijgehaald. Want wat wil je ook als je Eddie Deezen cast. De film kent voldoende geestige momenten, met name rondom de kleine monstertjes. Ook gedurende climax, als de beesten allemaal één bol vormen om zich te vervoeren, zit nog wel wat leuks, maar écht heel erg leuk wordt het niet. Uiteraard is de frisheid er nu een beetje af (wat heet, het origineel was eigenlijk al een rip-off), maar ook qua timing en sfeer is het allemaal nét niet zo sterk. De film heet dan misschien ‘The Main Course’, maar eigenlijk is Critters 2 vooral een toetje. Zo’n toetje dat best lekker smaakt, maar het hoofdgerecht was toch lekkerder.

3 sterren.

Matige film waarin de buitenaardse premiejagers terug naar aarde komen als blijkt dat er nog Critters zijn. De eerste helft heeft een vrij standaard en saaie opbouw. Daarna wordt de film wel wat vermakelijker op een lekker stompzinnige manier. De kleine monstertjes zien er natuurlijk wel leuk uit. Verder is dit overduidelijk een product van zijn tijd.

Vandaag dan maar ook de vervolgfilm opgezet. Deze was uiteindelijk toch al iets leuker dan zijn voorganger omdat de Critters hun werkgebied hebben uitgebreid. Nog steeds geen Gremlin toestanden waarbij de monstertjes de stad in rep en roer zetten al zijn er wel enkele leuke momenten. Zo is er het moment dat de Critters achter dat meisje aanzaten op haar driewielertje, ze samen een grote bol vormen en ze onder vuur worden genomen door bounty hunter Lee die het uiterlijk heeft aangenomen van een playmate. Jammer dat we haar niet wat meer in actie te zien kregen. Verhaaltje en personages blijven oninteressant.

Tja als je onverwachte hit scoort met boosaardige, op Furby lijkende klootzakjes kan het niet anders dan er een vervolgfilm in het tijdperk van de VHS en videotheek wordt uitgebracht. Dat werd "The Main Course" een film die, hoewel duidelijk niet zo geïnspireerd en even plezierig was als de eerste film, nog steeds een aantal positieve punten heeft.

De film werd geregisseerd door Mick Garris , die waarschijnlijk het bekends is voor een heel stel niet zo'n denderende TV-Stephen King-films in de jaren '90. Naast Garris was de schrijver van de film een ​​man genaamd David Twohy, hij is ook geen onbekende want het schrijfwerk voor 'The Fugitive' uit 1993, Waterworld uit 1995 en de The Chronicles of Riddick (eveneens de regie) komen van zijn hand.

Uiteraard met, zoals het bij een echte Sequel hoort, meer "beestjes" Het verdere plot is bijna een herhaling van de vorige. De makers van deze film konden blijkbaar niet veel nieuwe ideeën bedenken? De film is wel veel minder horror-achtig en veel meer cartoonachtig. Er was zelfs iets van maatschappijkritiek over de overvloedige consumptie van vleeseten. Ook de verwijzingen zijn hier weer terug. Gek genoeg was één van de leukere grappen; als een ​​premiejager in Freddy Krueger wil gaan te veranderen, eveneens een schaamteloze promotie want de Elm Street- franchises is eigendom van hetzelfde bedrijf.

Oké , de film was iets minder goed als zijn voorganger, maar het was zeker geen slechte kleine B-film.

Het 1e deel moet ik nog eens herbekijken , deze was aardig met een aantal aardige grappen maar echt eng word het eigenlijk niet .

Deze film was zeker niet minder dan deel 1. De Critters kwamen vaak in beeld en het is heerlijke onzin. Kon er regelmatig om glimlachen, ondanks dat ik ook vaak aan de Gremlins moest denken. Helemaal toen ze gingen feesten. Kon de pret niet drukken. Lekkere no-brainer!

Horrorregisseur Mick Garris laat met een titel als "Critters 2: The Main Course" zien dat hij absoluut niet van plan is om het roer ten opzichte van de eerste film om te gooien en godzijdank gebeurt dat hier ook nergens. Het basisconcept luidt dat dezelfde personages terugkeren naar de bekende setting, waar blijkt dat de Krites toch niet helemaal verdwenen zijn. In principe is de voortzetting van dat concept niet verrassend of nieuw, waardoor de kritiek die ik op het eerste deel had nog altijd van toepassing is. De boel duurt al bij al wederom veel te lang om op gang te komen en zit je als kijker vooral te wachten totdat de beestjes hun opwachting maken, maar eenmaal ze tevoorschijn komen is het weer lachen, gieren en brullen geblazen. De schaal van dit tweede deel oogt iets ruimer en de effecten zijn wat beter, verder is het eigenlijk meer een herhalingsoefening met beduidend weinig originele inbreng. Dat laatste zorgt ervoor dat dit deel tegenover de vorige film wel het onderspit moet delven, maar liefhebbers van lomp en komisch vermaak zullen nog altijd kunnen genieten.

Vind deze toch duidelijk nog wat leuker dan de eerste film. Wat betreft de humor en creativiteit wordt er nog een schepje bovenop gedaan. De monsters en eigenlijk heel de film zien er beter uit nu. Daarnaast zit het tempo er wat meer in en krijgen de monsters meer te doen. Met name de paasviering en de scène met het meisje op de driewieler zijn amusante scènes. Ook geinig is dat Grover's Bend als een soort gehucht met hillbillies wordt neergezet. De personages zijn echt wat leuker. De premiejagers zijn overigens iets minder grappig ditmaal.