Morning Glory (2010)

Verrassend geslaagde film dit. Hier lees ik vooral negatieve commentaren en met een terugkerende kritiek kan ik het moeilijk oneens zijn: het verhaal is enorm cliché. Het is inderdaad een reeks plotwendingen die zo uit een scripthandboek lijken te komen en die de schrijfster alleen maar van kleur hoeft te voorzien. Gelukkig blijkt schrijfster Aline Brosh McKenna nog best goed te kunnen inkleuren. Het gebrek aan originaliteit in de vertelling wordt enigszins gecompenseerd doordat de meeste grappen gewoon goed zijn en er een aantal fijne dialogen inzitten. Niet alles pakt goed uit. Er lijkt een poging in te zitten tot satire rond dit soort televisieprogramma's (die ik overigens nooit zie, of wil zien, dus ik kan moeilijk zeggen hoe accuraat het is), maar het blijft wat mild en vaag. En dat het verhaal cliché is gaat storen als gekozen wordt voor een wel erg voor de hand liggend einde die in de plaats komt van wat een hilarische climax had moeten zijn. Jammer.

Dergelijke minpunten stonden gelukkig het kijkplezier niet volledig in de weg. Het is eigenlijk een soort screwball comedy en als die maar een beetje goed uitgewerkt zijn vind ik ze al snel vermakelijk. Wat hier vooral goed werkt is de vlotte regie van Roger Michell, die een soort schwung aan de gebeurtenissen geeft die ik erg goed vond werken. Een prettig-gestoorde drukte met veel rennende mensen (vooral Rachel McAdams moet in goede conditie zijn geweest) en veel andere bewegingen. Michells regie is niet nadrukkelijk, maar dat past wel bij dit soort komedies. Verder is Rachel McAdams wel een gouden troef hier. Ze speelt hilarisch, aandoenlijk en zelfs geloofwaardig genoeg om mij nooit echt te laten merken dat ze aan het overacteren is. Ford en Keaton doen vooral waar ze goed in zijn, wat hier prima werkt.

Het is geen grootse komedie, nee. Misschien is de grootste frustratie wel dat het wel degelijk een grootse komedie in zich had. Maar voor mij had de film toch genoeg te bieden om een goed stuk vermaak te zijn.
3,5*

P.S.: Ook leuk om te weten dat Jeff Goldblum nog leeft. Ik vroeg toevallig vorige week nog af wat er in vredesnaam van hem geworden was. Ik kon geen film van hem noemen die na Jurassic Park 2 kwam.

Fijn dat iemand dit toch nog op waarde kan schatten!!

Fijn.

Nergens bovengemiddeld maar wel leuk om een keertje te zien. McAdams is een snoepje om naar te kijken en Ford en Keaton spelen ietwat karikaturale doch aimabele personages. Valt verder weinig negatiefs noch positiefs over te vertellen.

Geen hoogvlieger maar dankzij de cast die er zichtbaar zin in had is dit toch nog best een leuke luchtige komedie geworden met een licht randje drama eromheen. Van de cast deden vooral de hoofdrolspelers Rachel McAdams (fraaie meid overigens) en de norse Harrison Ford het leuk. Het was ook leuk om Diane Keaton weer eens te zien alleen was haar rol iets te overdreven en eigenlijk ook niet echt grappig. Het verhaal stelt natuurlijk niet veel voor en is verre van origineel maar het keek zich wel lekker weg en soms viel er ook nog wat te lachen.

Overigens wel een grappige titel deze film voor mannen

Aardige film.

Inderdaad jammer van het simpele verhaaltje. De cast en de lekker vlotte vertelling maken voor mij veel goed. Ik keek de film vooral vanwege Ford, Goldbloom en Keaton. Hoewel ze niet groots hoefden te acteren blijkt toch wel dat hun aanwezigheid al voldoende is om zo'n film body te geven.

Rachel McAdams kende ik niet, maar ik werd aangenaam verrast door haar frisse verschijning en is wat mij betreft een aanwinst.

Een prima film als je je wilt ontspannen.

Aardige film, geen echte hoogvlieger.

Simpel verhaal, maar toch aardig uitgewerkt.

Dit was nog eens een aangename verrassing. Een leuke en af en toe ook grappige film waar 'k toch een aantal keren heb moeten lachen. Drama vond 'k het nu niet meteen.

Heel wat bekend volk: Rachel McAdams, Harrison Ford, Diane Keaton, Patrick Wilson, Jeff Goldblum, ... Rachel McAdams was vooral in het begin een beetje te enthousiast naar m'n zin, al werd ze wel wat gemoedelijker naar het einde toe. Harrison Ford en Diane Keaton waren goed op dreef en waren een goed duo.

Het verhaal zelf is niet super origineel, maar het keek wel goed weg. Ook het einde was te verwachten, maar storend vond 'k het zeker niet.

'k had eigenlijk geen verwachtingen bij deze film, maar eigenlijk vond 'k het best een goeie film. 'k heb me er zeker niet mee verveeld en 'k wil hem gerust nog een keertje her bekijken. 'k vond het eigenlijk wel een aanrader.

Normaal vind ik de films met Rachel McAdems erg leuk maar deze slaat volledig de plank mis. Wat ontzettend niet grappig en vervelend is deze film. McAdems doet wel haar best maar in zo'n film kom je gewoon niet goed uit de verf. Domme blikken, domme gesprekken, Ford die maar wat om zich heen zit te grommen. Keaton deed het wel leuk.

Goeie film waarin een tv-producente wordt ontslagen en vervolgens een nieuw baantje aanneemt bij een minder succesvolle ochtendshow. Een lekkere feelgood-film met een leuk en ook redelijk boeiend kijkje achter de schermen bij een ochtendprogramma. Rachel McAdams zet haar rol lekker enthousiast neer en Harrison Ford als haar grommige tegenpool is ook genietbaar.

Komedie/Drama = Mossel/Vis

Veel te weinig van beiden wat mij betreft, ze zouden dringend eens een aparte categorie moeten verzinnen voor dit soort lauwe filmpjes.

Pas gezien en alweer vergeten MAAR wel geen moment echt verveeld, gewoon net onvoldoende.

Verrassend leuk filmpje, zonder verwachtingen opgezet en heerlijke ontspannende avond gehad met een paar leuke momenten. Aan anderen hun comments te zien, lijken me dat maar enorme zuurpruimen!

Het kijkt redelijk lekker weg, maar echt boeien wist het mij totaal niet. Leuk voor één keertje.

Verrassend leuke film, met een puike Harrison Ford als een nors TV-anker.

Ook de andere hoofdrollen waren prima, Rachel McAdams en Diane Keaton spelen de pannen van het dak.

Het is niet m'n genre komedies, maar uitzonderingen zijn er altijd en dit is er eentje.

Niet een film die me lang bij zal blijven, maar wel gewoon een fijne feel-good-movie, met een bevlogen McAdams en leuke bijrollen van Ford en Keaton.
Heel erg fijn dat ze aan het begin (al was dat misschien een beetje onrealistisch) meteen die pervert ontsloeg, want daarvoor dacht ik even van 'Oh nee, het gaat toch niet zo'n film worden hè....', maar dat werd het dus niet.

Bleh....niet veel aan!!

Vier mooie mensen doing their thing. Niks nieuws onder de zon, maar vlot en onderhoudend en met af en toe een aardige regel dialoog, zoals deze van Harrison Ford: "Half the people who watch your show have lost their remote, and the other half are waiting for their nurse to turn them over!" En het allerlaatste shot van Keaton en Ford is erg grappig. Morgen al weer vergeten, vandaag dik mee vermaakt.

Ik heb de film uitgekeken, maar wat een bar en bar slechte film was dit. Die drukke McAdams gaat al snel de keel uithangen. Dit filmpje is zonde van je tijd.

Normaliter verwacht ik echt niets van dit soort films en is het helemaal niet mijn ding, maar ik vond dit goed gespeeld en dat maakt dus voor wat voor film idd al het verschil. Niet veel aan de hand verhaal maar de acteurs maken er wat leuks van en dat is best knap.

“I will have you know that this show is very important to a lot of people, including, but not limited, to me! My ass on the line here.”

Een heerlijk luchtige komedie die een donkere winteravond vanzelf wat meer kleur en vrolijkheid geeft. Dat komt ook door het acteerwerk van Rachel McAdams want je zit met een glimlach op je gezicht de gehele film naar haar avonturen als televisie producer te kijken. Wat een frisse verschijning. McAdams speelt Becky, die een in het slop geraakte ochtendshow weer nieuw leven moet inblazen.

Met de serieuze brompot Mike Pomeroy (een heerlijk schmierende Harrison Ford) en de ervaren en voor alles in zijnde Colleen Peck (de zichtbaar lol belevende Diane Keaton) als talkshowhosten gaat ze aan de slag om de kijkcijfers op te krikken. Uiteraard gaat dat in eerste instantie rampzalig en wordt de show bijna gecancelt maar door haar onbegrensde energie en positiviteit weet Becky haar team, Pomeroy en Peck steeds meer op te zwepen en gaan haar ideeën steeds meer zijn vruchten afwerpen. Ford en Keaton zijn geweldig samen en de diepgewortelde afkeer die hun personages voor elkaar voelen wordt op een prachtige manier gespeeld door deze twee acteergrootheden. Er is ook nog een subplotje rond de opbloeiende liefde van Becky en Adam Bennett (Patrick Wilson) en gelukkig wordt dit gedeelte nergens te klef of dramatisch. Morning Glory is een vermakelijke komedie waarbij de glimlach waarschijnlijk niet snel van je gezicht zal verdwijnen.

Het leek me wel leuk, maar het is toch bagger van de bovenste plank. Weer zo'n hyperactieve jonge meid, in dit geval Rachel McAdams die dolenthousiast maar daardoor wel een vermoeiend filmpje aflevert waarin oude rotten, Ford, Keaton en Goldblum niet goed raad weten in zo'n film. 2.0

Vluchtig.

Dit soort films kunnen met gemak werken, zeker als je een goed spelende cast bij elkaar weet te schrapen. Ik denk ook niet snel dat er een betere keuze voor de lead had kunnen zijn dan McAdams in dit geval. Als ik dit zo zie is McAdams in ieder geval niet snel weg te denken.

Jammer alleen dat de regie gewoon niet opleeft met de film zelf. Michell regisseert namelijk nogal tam en weet de stress die de film je hoort te bezorgen niet over te brengen. Opmerkelijk, want McAdams speelt ideaal een type waarbij de stress van haar voorhoofd druipt.

Omdat er eigenlijk geen gevoel van stress heerst zit de vaart er vaak niet lekker in. En uiteindelijk krijg je als kijker snel door dat het verhaal niet veel meer om het lijf heeft dan een youngster vs the world verhaal. Natuurlijk zit er meer in, maar die stukjes worden een beetje verwaarloosd.

De romantiek is bijvoorbeeld 1 van die verwaarloosde elementen. Simpel en haastig uitgewerkt. De chemie tussen Wilson en McAdams is onvoldoende, vooral omdat hun relatie erg snel gaat en weinig opbouw kent. De focus ligt meer op McAdams en Ford, maar ook die relatie wordt nooit optimaal opgebouwd waardoor er niet echt een chemie heerst.

Karakteropbouw is dan ook de falende schakel waardoor de film regelmatig als een kaartenhuis in elkaar stort. Beter schrijfwerk en betere regie waren hard nodig. Wellicht had er gewoon een frissere regisseur moeten staan, want Michell regisseert met te weinig pit en te vluchtig.

Maar het is wel vermakelijk en het acteerwerk is opvallend solide. McAdams doet het erg goed, en Ford / Keaton mogen ook zeker genoemd worden. Bijrollen zijn eigenlijk vaak ook nog wel geslaagd, zoals die van Malloy, die een karakter speelt waarvan de wat flauwe humor eindelijk wel werkt. Wilson en Goldblum doen het ook niet verkeerd, maar hebben eigenlijk te beperkte rollen.

Dat de humor vaak wel opvallend goed getimed is en het acteerwerk solide is, kan ik de film geen al te laag cijfer toekennen. Je komt er wel snel doorheen namelijk, maar had wel een frisse wind nodig.

Geforceerde en snel verouderde komedie die erg kleurloos overkomt. Rachel McAdams doet net als haar personage ontzettend haar best en slaagt erin om de film te dragen maar desondanks is het lastig om de aandacht erbij te houden.

Voornaamste probleem is dat veteranen Harrison Ford en Diane Keaton weinig komisch talent hebben en niet veel meer zijn dan karikaturen van de acteurs die ze ooit waren. Verder is Patrick Wilson een ontzettende zoutzak en zijn de verwikkelingen zo voorspelbaar dat de verveling snel toeslaat.

De uitzondering op de regel was Jeff Goldblum in een lekker cynische bijrol. In de momenten dat hij voorbij kwam veerde ik even op om daarna weer rustig onderuit te zakken en de lange rit van middelmatigheid te ondergaan.

Omdat Goldblum en McAdams genietbaar waren valt het punt niet lager uit.

Matig.

Heerlijke komedie die beter wordt als je hem vaker ziet. Rachel McAdams is prachtig als de ambitieuze, fanatieke en hypersensitieve producer en zet een ontwapenende acteerprestatie neer. Bijrollen van Ford, de cynische Goldblum, en de weerman zijn erg grappig. Jammer van de wat chaotische setting, iets teveel ren en vliegwerk. Had een tandje minder gemoeten. Maar het blijft een genot om de film te zien. Heb er inmiddels drie kijkbeurten opzitten.

Morning Glory is niet alleen een film die het heeft over de moeizame verhouding tussen privéleven en werk. De komedie geeft ook commentaar op het nieuwswezen zoals dat er in het Amerikaanse televisielandschap uitziet. Je zou in de film mild commentaar kunnen herkennen over de neiging om aan entertainment nieuws meer gewicht toe te kennen dan aan het saaie harde nieuws. Liever recepten, endoscopieën en een gezongen weerbericht dan een hongersnood, een natuurramp en de uitbraak van een oorlog.
Succesvol zijn. Dat predikt men in Amerika. Het is een religie die in veel Amerikaanse feelgood-komedies wordt beleden. Het zijn films die de boodschap verkondigen dat men succes kan hebben zonder daarbij zaken als privéleven, psychologische ontwikkeling en de arbeidsethos te verwaarlozen. Films met een happy end zogezegd. Morning Glory is een film die op licht satirische wijze en absoluut niet diepgaand met al deze elementen speelt. Morning Glory is trouwens ook een film met een happy end.
De film is overigens vooral een film over het maken van een nieuwsprogramma. Over de werkdruk en de moeite die het kost om het publiek te bedienen en kijkcijfers te scoren. De film is een leuk satirisch niemendalletje. Een feelgood film met een humoristische inslag. Een film waarin Rachel McAdams met frisse ideeën een ingezakte ochtendshow weer tot leven probeert te wekken.
Leuke rol van McAdams die als uitvoerend producent van de show onder voortdurende druk staat, met grote bambi ogen tussen de twee nieuwslezers intermedieert en verder leuk springerig in de weer is. McAdams is het hart van de film en doet een overtuigende one-woman show. In haar kielzog spelen Harrison Ford en Diane Keton aangename maar stereotiepe bijrollen.
Morning Glory is licht satirische feelgood waar je verder geen diepzinnige predikaten op moet plakken, behalve dan dat de film aangenaam amusement is.

Workaholic Becky [Rachel McAdams] accepteert de functie van uitvoerend producent van ‘Daybreak’, de ochtendshow van de noodlijdende televisiezender IBS New York dat kampt met slechte kijkcijfers. Ze ontslaat anchor Paul McVee [Ty Burrell] op staande voet en weet op sluwe wijze de beroemde verslaggever Mike Pomeroy [Harrison Ford] over om McVee te vervangen. Maar Mike heeft contractueel recht om elk verhaal te weigeren en door zijn gebrek aan motivatie is hij een doorn in het oog. Bovendien ontstaat er een prestigestrijd tussen hem en zijn co-anchor Colleen Peck [Diane Keaton], eveneens een veteraan uit de nieuwswereld. De vonken spatten af van de scènes met de kibbelende McAdams en Ford en Keaton houdt haar neurotische trekjes voorbeeldig in bedwang in deze goed geschreven, vlotte en vermakelijke komedie.