102 Minutes That Changed America (2008)

Het blijft indrukwekkend om de grootste aanslag (misschien wel) van deze eeuw te zien. Uit welke hoek dan ook. In deze aaneenschakeling van amateurfilmpjes zie je hoe de mensen in New York erop reageren en dat blijft schokkend. Je ziet de angst en het verdriet op de gezichten van vele mensen. Niet altijd fraaie beelden, maar zeker de moeite waard om te kijken. Al was het alleen maar om te herinerren.... 4 *

Toevalligerwijs (omdat deze film een paar dagen later op televisie kwam) keek ik deze een week geleden. Ik raakte ineens erg geïnteresseerd in dit onderwerp door de film Remember Me die ik daarvoor gekeken had. En toen had Erwin Olaf het over deze documentaire in Zomergasten en toen dacht ik: ja, laat ik déze dan kijken.

Goede documentaire, juist door die amateurbeelden. De reacties van de mensen vond ik erg interessant en zó, wat een mayhem was het in New York (uiteraard). Dierlijke angst.

Meest indrukwekkend: mensen die met vlaggetjes uit ramen zwaaiden (en eruit sprongen) en de grote wolk (wel mooi eigenlijk!) door de steeg alsof het The Smoke Monster van Lost was! Wat ben je dan nietig als mens en wat komt er veel bij zo'n ramp kijken.

Zeer interessante documentaire.

Ik kijk niet zo heel vaak documentaires dus ik beoordeel het ook niet in kwaliteit. Maar meer in hoe ik deze vreselijke gebeurtenis heb ervaren, en hoe het was om dat via deze documentaire weer terug te zien.

En nou ja daar kan ik erg kort over zijn, verschrikkelijk natuurlijk. Al die echte beelden van hoe het gebeurd is, het moment waarop het vliegtuig naar binnen vloog, hoe de torens instortte en hoe al de hulpverleners te werk gingen. Kan me niet voorstellen hoe de mensen daar zich toen gevoeld hebben, wat voor paniek er wel niet geweest is, en hoe verschrikkelijk die onwetendheid is als je niet weet of je geliefde wel veilig is. Gewoon te tragisch voor woorden, en dat is duidelijk te zien in deze documentaire. Je krijgt de rauwe realiteit voorgeschoteld en dat raakt natuurlijk. Ik wil er verder ook niet teveel over zeggen, maar ik vond deze documentaire erg indrukwekkend, vooral juist omdat het echte beelden zijn van deze vreselijke dag. Elke jaar word er van alles uitgezonden op tv, om weer even stil te staan bij 9/11 en ik denk dat dat alleen maar goed is.

5* En niet omdat het zo geweldig is om te zien, maar omdat het me tot diep in mijn ziel geraakt heeft.

Het blijft inderdaad indrukwekkend om welke beelden dan ook van die verschrikkelijke dag te zien. Het raakt me elke weer. Het rare met beelden die zo verschrikkelijk zijn is dat je ze de ene kant soms te gruwelijk vindt om naar te kijken, maar aan de andere kant ook eigenlijk hoopt of de camera niet nog wat beter kan inzoomen (bv. als die mensen zich naar beneden laten vallen). Dat klinkt misschien vreemd, maar als je er even goed over nadenkt besef je misschien dat dit helemaal niet zo gek is. Juist datgene wat er zo verschrikkelijk uitziet, wil je zien. Dat is ook hetgeen wat je als mens vervolgens zo raakt denk ik. Als er 'n ongeluk heeft plaatsgevonden waarbij slachtoffers zijn gevallen, proberen mensen ook altijd 'n glimp van de slachtoffers op te vangen, toch?

Hetzelfde hier, wel interessant om de reacties van de mensen te aanschouwen, maar als docu brengt deze film niet echt iets bij aan de gebeurtenissen rond 9/11.

2/2.5 voor de angst een ongeloof van de menigte. 0.5/ 2.5 voor de beelden.

2.5*

Iedereen kent natuurlijk wel het verhaal rondom 9/11. Behoorlijk wreed en schokkend allemaal. Deze documantaire toont exact wat er gebeurde in elke minuut. Dit wordt verder getoond door middel van amateurbeelden van de ramp. En ook al heb ik de beelden al wel 1000 maal gezien, ze blijven elke keer toch wel indruk maken. Zeker de beelden van de inslag in de 2e toren is erg indrukwekkend. Idem bij de instortingen van de torens. Wat moet daar ongelooflijk veel drama hebben afgespeeld in die uren. Het idee dat je vast zit in een enorm hoge toren zonder kans om eruit te komen lijkt me echt gruwelijk. Ook voor de nabestaanden, die geweten hebben hoe bang men in de Twin Towers was.

Dat menselijke aspect grijpt me vooral aan bij deze ramp. In de docu zie je uiteindelijk alles instorten. De tientallen meters hoge stofwolken vond ik ook enorm indrukwekkend op beelden. Mensen rennen weg maar ze worden pijlsnel ingehaald door een tsunami van stofwolken. De beelden van de ramp spreken toch wel voor zich....

Maar is dit nou een zeer goede documantaire geworden? Nee. Daarvoor zijn de beelden me toch al te bekend (dat kan je de docu niet verwijten, maar toch...) en vind ik het gedeelte na de ramp zelf wat langdradig. Uiteindelijk zijn het toch veel aan elkaar geplakte beelden. Ik had bijvoorbeeld een goede voiceover wel fijn gevonden die wat achtergronden aan het uitleggen was. Toch is de docu zeker wel een ruime voldoende waard hoor. Voor me mensen die de ramp nog eens willen ''herbeleven'' is het wel een overzichtelijke en heldere kijk op dit alles geworden.

3,5*

Niet de eerste keer dat ik deze docu zie, maar zit nu weer met kippenvel en een brok in mijn keel te kijken. Blijft toch echt een vreselijk iets wat er toen gebeurd is. Niet te bevatten gewoon.

Een indrukwekkende docu. Die geheel bestaat uit amateurbeelden. Hetgeen voor schokkende beelden zorgt. Er word stap voor stap getoond, wat er toen allemaal gebeurde. Geeft je een ander inzicht in deze zwarte dag uit de wereldgeschiedenis. 3,5 Ster.

Dit is echt een fantastishe docu! Uit al het ruwe materiaal hebben de makers een hele slimme selectie gemaakt, die zo'n beetje alle facetten van die dag in New York behandelt. Mooie combi van amateurbeelden en nieuwsmateriaal. De muziek wordt heel spaarzaam gebruikt, wat ik altijd een pré vind. Hier kan menig maker een voorbeeld aan nemen.

De dagen voor 11 September wordt je doorgaans overspoeld met docu's, film, terugblikken en overzichten. Vaak veel van het zelfde, maar het gebeurd mij maar zelden dat ik ze dan voorbij zap. 11 September staat in mijn geheugen gegrift en zal dat altijd blijven!

Gisteren deze documentaire dus ook maar gewoon mee gepakt. De documentaire makers verdienen complimenten voor het weglaten van herhalingen zoals je die vaak ziet. Niet 20x het vliegtuig dat zich de torens in boord, en niet 20x de torens die vallen. Gewoon 1 fragment en daarna weer verder. En dan schakelen we meestal over naar de gewone burger met een hand cameraatje. Als de beelden niet genoeg zeggen, dan doen de discussies en kreten op de achtergrond van dit gefilmde drama dat wel.

Ontzettend indrukwekkende documentaire, al hoef je daar als docu maker niet veel voor te doen. 11/09 is op zich zelf al schokkend en daardoor interessant genoeg!

Ik heb het net gekeken, en ik blijf emotioneel worden bij dit.

En ondanks de enorme chaos werd er super goed samen gewerkt en alles ontruimt inclusief andere gebouwen het is alsof ze wisten wat er te wachten stond, en ook weer niet omdat er steeds meer hulpdiensten naar binnen gingen.

Terwijl op een gegeven moment werd gezegd dat er schuren in de muren zaten op de 73ste en 67ste verdieping, en op de grond zeiden ze al dat 1 gebouw niet stabiel was, maar hoe kan het toch dat die 2 torens instorten vraag het me steeds af.

Verder mooi gemonteerde en afwisselde docu, en het gebruik van materiaal dat is gefilmd door de mensen die in de buurt woonde is goed gedaan. Dit is een verschrikkelijke gebeurtenis die ik nooit zal vergeten.

4,5 ster

Indrukwekkend, niet meer niet minder.

Fascinerende documentaire, indrukwekkend gemonteerd. De beslissing om de gebeurtenissen in 'real time' te laten zien, opgebouwd aan de hand van allerlei amateurbeelden, slechts ondersteund door een dreigende, vrij minimale soundtrack, is de juiste geweest. Hierdoor wordt je als kijker langzaam meegezogen in de paniek en angst van de betreffende dag. Ook de afwezigheid van een stoet pratende hoofden werkt verfrissend. Het materiaal blijft verbijsterend, in ieder geval, hoe vaak je het ook ziet.

Aangrijpende registratie vanaf de eerste aanslag op de Twin Towers tot aan het instorten van beide gebouwen. Chronologisch in beeld gebracht met behulp van voornamelijk amateurs-opnamen zonder enig comentaar achteraf. De impact van de beelden blijft ongekend, hoe vaak je ze ook ziet. Wat ook sterk naar voren komt hier, zijn de reacties van de mensen. Het totale ongeloof, de chaos en paniek en zelfs al woede.

Deze docu viel me toch wat tegen. In het begin zat ik nochtans geboeid te kijken naar deze aangrijpende beelden, maar na een tijdje werd het al snel te veel van hetzelfde. Na een tijdje was het "nieuwe" (nieuw is natuurlijk een groot woord, aangezien de beelden - of althans soortgelijke beelden - al ettelijke malen zijn vertoond) er toch wat af, zodat ik me toch wat begon te vervelen.

"I'm ok, mom. I was late for work cause I was watching Monday night football. Monday night football saved my life! I was 15 minutes away from being in that building! "

Rauwe documentaire. Geen voiceover, geen interviews, geen rock of pop muziek op de achtergrond. Gewoon, de feiten. De footage zoals het is gebeurd. Meer valt er niet over te zeggen, er valt gewoon naar te kijken.

Ik zie geen verschil met wat er momenteel gebeurd in syrie. Kinderen worden vermoord vrouwen verkracht en vergast oma`s en opa`s worden onthoofd. Laten wij met zn allen daar eens bij stil staan. Vreemd genoeg grijpt de wereld niet in want o wee als usa weer word "aangevallen"

Daar gaat het helemaal niet om.

Dat neemt denk niks weg van de verschrikkingen op 9-11. Zo kun je alles wel afkraken.

Het blijft indrukwekkend deze beelden...het maakt niet uit hoe vaak je ze ziet.

Beetje gelijk heeft hij wel natuurlijk.

Over de verschrikkingen in Syrie of Irak of waar dan ook zul je niet elk jaar een hele lading documentaires op TV zien.

Ja dat is wel zo. Maar dit was ook geen normale aanslag, maar de aanslag die de oorlog met het terrorisme opende.

Selectiviteit alom idd. Triestigheid.

Het is maar hoe je het bekijkt.

Tsjah, vanuit dat soort landen krijg je nou eenmaal geen beelden mee. Gesloten landen die elkaar allemaal zelf aan het uitmoorden zijn. Verschrikkelijk wat daar gebeurt, maar het lijkt me schier onmogelijk om daar als Westerling een documentaire over te maken. Een Westers land waar de communicatie helemaal open ligt is nou eenmaal een bron voor inspiratie voor velen om er bijvoorbeeld een documentaire over te maken. Het zegt ook genoeg dat er van deze aanslag 12 jaar geleden 10.000x zoveel beelden zijn als huidige rampen in het (midden) Oosten.

9/11 blijft een trieste gebeurtenis die op de netvlies van vele mensen gebrand zal blijven staan. 102 Minutes that Changed America schetst een rauw portret van deze ramp. De makers laten de beelden spreken, voegen geen voice-over of een kleffe soundtrack toe en dat is een slimme zet. Hierdoor creëren ze een ijzingwekkende sfeer, ondersteund door beelden geschoten door omstanders zelf. Vooral het moment van de 2e inslag, het instorten van de torens en het vluchten van de duizenden mensen voor de gigantische aswolk die op hun af stormt laten een diepe indruk achter.

Doordat er weinig aan het materiaal wordt toegevoegd krijg je zelf ook het gevoel één van de omstanders te zijn. Je beleeft deze verschrikkelijke gebeurtenis door de ogen van New Yorkers zelf en ik denk dat een voice-over je uit deze "roes" zou kunnen halen, waardoor je weer gaat beseffen dat het om een documentaire draait. Dat had ik bijvoorbeeld dus wel gelijk met de documentaire die gisteren na deze werd vertoond.

Zeer sterk concept, aangevuld met beelden die nog niet eerder vertoond zijn. Voor iedereen die deze gebeurtenis aan het hart gaat is deze documentaire een must om te zien.

4,0*

Mijn moeder prevelde me ooit toe dat het overlijden van haar vader haar veel meer had geraakt dan het overlijden van haar schoonvader.

Dat is begrijpelijk. Echter, media zijn er om een rechtvaardig en gebalanceerd beeld te brengen.

Sterk en aangrijpend.

Wel lastig om een documentaire met dit onderwerp te beoordelen op 'kwaliteit'.