Shiawase no Kaori (2008)

Yamashita Takako (Miki Nakatani) works in the food section of a department store. She pays frequent visits to a reputable local Chinese restaurant about opening an in-store branch. The owner of the restaurant, Wang Qingkuo (Tatsuya Fuji) from Shanghai, who does all the cooking by himself, gives Takako the brush-off. One day, however, Wang collapses due to overwork, and is left with partial paralysis. Hearing the rumor ofthe restaurant’s closure, Takako resigns from the department store and becomes an apprentice to Wang.

Een film over eten. Over de vreugde ervan. Ook een film over een oude gerenommeerde meester-kok die zijn kennis overdraagt op zijn getalenteerde leerlinge. Een visueel fijne film met prachtig opgemaakte menu’s die je doen watertanden en met actiescènes in de keuken die hetzelfde met je doen. Ook een film met een verhaal dat is overgoten met een kwak melancholie. Het totaalplaatje is een film die rustig kabbelend zijn werk doet terwijl de passie voor koken eraf spat.

Centraal staan de kok en zijn leerlinge. Mooie karakterschetsen zijn aan de orde. De oude kok is een introverte senior zoals je die wel vaker in een Japanse film aantreft. Hij staat voor oude waarden en normen en bezit wijsheid. Een genot om de acteur Tatsuya Fuji aan het werk te zien. Bezield in de keuken aan het werk, een wandeling makend steunend op zijn stok of zijn leerlinge onderrichtend over het op de juiste wijze heen en weer bewegen van de wok. Maakt niet uit. Een genot.

Miki Nakatani is de leerlinge. Een bescheiden, hovaardige en gereserveerde moeder van een kind, die zich met inzet, opoffering en integriteit op de lessen stort en met haar volhardende houding en lieftalligheid de harten veroverd van de mensen om zich heen. Klinkt misschien niet heel opwindend maar in deze serene film die zich met kookkunst bezighoudt past haar karakter gewoon wonderwel. Voor cynisme is in deze film geen plaats.

Flavor of Happiness is een film die het veelal moet hebben van de beeldspraak. De enscenering is terughoudend en fijn stilistisch. Prettig om te ondergaan. Van de soundtrack was ik niet zo onder de indruk. Beetje kitscherig. Van de lengte ook niet. Ook niet van een zijsprong die nostalgische gevoelens aanboort en het gepassioneerde koken een tijdje naar de achtergrond duwt, hoewel er op de zijsprong visueel niets valt aan te merken. De momenten waarop Flavor of Happiness mij helemaal in zijn greep had, zijn de momenten waarop de passie voor koken en de vreugde die daaruit voortkomt, centraal staan. Het zijn tevens de momenten waarop de personages het beste tot hun recht komen.