Comme la Lune (1977)

Nog geen stemmen voor deze briljante klassieker van Seria met Marielle die hier een Cesar had verdiend ?
Het verhaal is gekend: een man in volle midlife crisis houdt zich nog voor 21, verdomt het om te werken al is hij zowaar een gediplomeerd koelkastmonteur, en verlaat vrouw en kiddies om zich tussen de benen van Sophie Daumier te storten, de slageres die zelf ook al wat vlezig begint te worden. Dit staat uiteraard garant voor allerhande hilarische calamiteiten, waar misschien muurbloempje Lavanant hem uit kan verlossen...maar ja, cherchez la femme enz.
De film duikelt van de ene briljante scène naar de andere- het begint met Marielle die zijn ODOL bewondert in de spiegel- maar is behalve een verzameling groteske sketches vooral een satire op het provinciaalse- de film is geset in Normandie- kleinburgerdom dat de sexuele revolutie en de sociale veranderingen in de seventies blijkbaar niet goed kon verteren. Dit betekent dat we ook worden getracteerd op een soort esthetische encyclopedie van die periode: bloemetjesgordijnen, borsthaar onder wijdopen overhemden, snorren, disco avondjes op de klanken van Boney M., enz.
p.s.: deze film heet niet comme la lune, maar:
... comme la lune, zie poster trouwens.

Franse lichte komedie over trouw en vooral ontrouw, die wel grappig is maar toch alleen maar cliché's bevat en aldus weinig overtuigt.

Het ligt nochtans niet aan galante Jean-Pierre Marielle, eigenlijk in die periode in zijn beste doen, die aan het personage die hij moet vertolken, op een vlotte wijze een kleinmenselijke allure meegeeft.