The Twilight Saga: New Moon (2009)

Ik kan me niet herinneren dat ik iets saaiers heb gezien dat dit. 0,0 actie, horror. 100% suffe conversaties en intense koppen op het niks af.

Haast tot mijn eigen verbazing heb ik me laten verleiden tot een Twilight-marathon. Om te zeggen dat ik het een marteling vind zou een leugen zijn; ik heb namelijk erg veel plezier gehad tijdens het kijken van de eerste twee films. Soms kan iets zo pijnlijk slecht/dramatisch/clichématig zijn dat het gewoon erg grappig is (sla maar eens een willekeurige bouquetroman open, is echt hilarisch). Ik kan hier dan ook in alle eerlijkheid geen 0,5 ster voor geven.

Bella toch... Ik zag hierboven al iets over Freud voorbij komen. Ook ik vermaakte me een groot deel van de film met het bestuderen van Bella's psychiatrische symptomen. Als ik haar vader was had ik haar al lang in therapie gedaan. Hoewel psychiatrische afwijkingen an sich niet oninteressant zijn, komen ze niet goed uit de verf in de context van een romantisch vampierverhaal voor tienermeisjes. Het is knap lastig om medelijden te hebben met Bella of zelfs maar oprechte belangstelling voor haar te tonen. Waarom o waarom zijn er maar liefst twee mannen in haar geïnteresseerd (en niet zo'n beetje ook, het is zelfs twee keer Ware Liefde...)? Is dit serieus een personage waarmee tienermeisjes zich identificeren? Erger nog, is het ideaalbeeld voor vampieren/weerwolven/mannen in het algemeen een volledig passieve en klaarblijkelijk hersenloze vrouw? In dit geval een vrouw die je, nadat je haar verteld hebt dat ze de enige reden is dat jij leeft, vervolgens vertelt dat ze niet in je wereld past; die dat vervolgens voetstoots aanneemt en je zonder enige weerstand laat gaan en dan in een hoekje gaat zitten weg te kwijnen? De enige oplossing die Bella kan bedenken is om zichzelf constant weer als damsel in distress op te werpen in de hoop gered te worden. Zucht...

Edward dan... De smachtende en gekwelde blikken zijn er zeker niet minder op geworden. Daarnaast kan ook hij wel therapie gebruiken; hij lijkt me ongezond suïcidaal voor een onsterfelijke tiener. Verder loopt deze knuffelvampier standaard in slow motion, en heeft hij altijd een wapperende blouse aan. Niet dat de permanent halfontklede Jacob veel subtieler is. Eén van mijn favoriete momenten in de film is als Bella een flinke hoofdwond heeft en het eerste wat Jacob doet is het uittrekken van z'n t-shirt. Wat een adequate respons... Hoewel ik me moeilijk positief kan uitlaten over het acteerwerk van Taylor Lautner moet ik toegeven dat ik Jacob een sympathieker personage vind dan Edward. Zijn emoties lijken net wat meer in proportie. Maar wat ziet hij toch in Bella...?

Overigens blijkt dat niet alleen vampieren van hun identiteit zijn ontdaan, de weerwolven zijn ontweerwolfd (is dan niks meer heilig?). Niks volle maan, de weerwolven in Twilight zijn Hulks in wolfsvel. En dan nog niet eens een mooi velletje ook. En over niet mooi gesproken: die poster is een aanfluiting.

Positieve punten? Het Italiaanse dorpje zag er aardig uit, en het plot was daar ook het meest interessant. Mede door de nieuwe personages daar, die stuk voor stuk beter acteren dan de vaste garde. En het is natuurlijk sowieso positief dat ik me kostelijk vermaakt heb.

Ik dacht aan het eind dat Bella en Edward in het volgende deel zouden gaan trouwen, maar tot mijn schrik zit er nóg een film tussen. Wat willen ze daarin nou nog doen dan? Maar goed, ik heb me tot nu toe niet verveeld.

Hmm niet slecht maar ook niet goed. Daarvoor zijn de acteerprestaties te zwak, en zijn bepaalde acties te ongeloofwaardig/direct.

Iets minder dan de voorganger, maar op zich nog wel leuk. De aandacht gaat nu wat meer naar Bella en Jacob en gaandeweg de driehoeksrelatie. Al is dat soms iets te melig, zelfs voor dit genre. De Twilight films teren al een groot deel op emo stuff gericht op tieners, maar ik kon toch nog wat genieten van het geheel in deel 1. Goeie sfeer, enkele boeiende scènes en vooral mooi gemaakt. Geen topper, maar dat hoeft ook niet. Ik ben ook geen tienermeisje dat deze film de hemel in prijst.

Deel 2 focust zich meer op de tegenpartij van de vampieren en dat is minder boeiend. Daar bedoel ik vooral de personages mee. De familie van de Cullens had enkele interessante figuren. Dat kan je van de tegenpartij niet echt zeggen. En ook de randfiguren zijn nog minder aanwezig. Wel een pluim voor de wolven. Al veel films met weerwolven gezien en hier zijn ze echt mooi gedaan.

New Moon is minder dan z'n voorganger, maar het beloofd wel voor de toekomst. Al had het beter gekunnen als er ofwel een stuk was ingekort of als het 5-luik in minder delen verteld werd.

iets minder dan deel 1.maar vind hem nog steeds heel erg leuk om te zien.al is dit wel de minste in de reeks vind ik.maar nog steeds zeer vermakelijk.

“Come on in Bella. We won't bite.”

Dit tweede deel stelt hevig teleur na het vermakelijk eerste deel. Twilight was geen meesterwerk, maar Stewart en Pattinson vormde een goed duo en redde de film. In dit tweede deel delen ze bijna geen scènes en dat is de doodsteek van New Moon. Lautner neemt de plaats van Pattinson in en er is totaal geen chemie met Stewart. En het acteerwerk is waardeloos. Een speelduur van ruim twee uur is ook belachelijk lang voor dit soort film. De cinematografie is wel weer schitterend en het einde is redelijk. Michael Sheen en Dakota Fanning maken alles beter. Bijna dan...

Bella wordt depressief en destructief als Edward haar verlaten heeft en zoekt troost bij Jacob. Jacob wordt door Bella in een ondankbare positie gezet die laveert tussen rebound en friendzone. Dit helpt niet voor enige sympathie voor Bella, zeker als ze haar vader nog veel harder negeert.

Waarom de wolfmensen een ontbloot bovenlijf dragen maar wel een spijkerbroek (die toch ook scheurt als ze tekeer gaan) blijft onduidelijk. Maar Lautner kon als Jacob in ieder geval het resultaat van zijn sportschooluurtjes regelmatig tentoonstellen. Bella blijft in contrast wel erg seksloos. Wat bij Twilight ook duidelijk ontbreekt is intensiteit van de conflicten, het blijft allemaal wat gezapig. De rare dingen die Bella gaat doen zijn een geforceerde manier om dat weer te compenseren.

Verder wel OK maar het is inderdaad een gemis dat je Edward amper ziet. Wat ik op zich leuk blijf vinden is de Cullen familie (vooral die Alice is wel een schatje) en het idee van onderdeel worden van zo'n bijzondere gemeenschap. Michael Sheen is ook altijd een pluspunt. Op zich toch weer vermakelijk en het kijkt wederom lekker weg. De soundtrack vond ik ook beter dan in de vorige film.

Stukje beter.

Je merkt het vooral een de regie zelf. Ondanks dat het wel een twilight film is, weet Weitz eindelijk de film wat frisse lucht in te blazen. Geen dom gedoe wat zowat van een andere planeet lijkt te komen, maar iets toegankelijker voor de kijkers die geen Twilight-fan zijn.

Zo stops Weitz er regelmatig ook een visueel trucje in. De draai door de seizoenen heen bijvoorbeeld. Erg leuk. En je merkt echt wel dat er visueel vooruitgang is geboekt. Het is vooral te danken aan de regie, die stukken beter is geworden gelukkig.

Pattinson blijf ik een beetje een vreemde eend vinden in de gehele reeks. Blijkbaar is het erg aantrekkelijk voor de vrouwen, maar voor mij is er maar weinig aan. Dat abnormale, overdreven stoere en romantische gehijg is niets voor mij. Dan kies ik wel gewoon voor Lautner. Wonderlijk, want Pattinson is beter in acteren.

Voor de rest is Stewart ook alles behalve speciaal in deze film. In het algemeen kan ze best acteren, maar in deze rol komt ze nooit helemaal van de grond. Lautner is een frisse wind in de reeks, maar krijgt net te weinig te doen behalve gespierd zijn en knap zijn voor de vrouwen.

Voor de rest zit er in deze film pakweg een stuk meer actie in dan deeltje 1. Waar die vooral voor de romantiek en fantasy ging, gaat deze meer voor de actie, drama en spanning. Dit maakt de film voor mij absoluut wat leuker, maar wanneer de film overgaat in romantiek valt hij toch wel door de mand.

Vooral omdat het "ik heb een gebroken hart" gedeelte absoluut niet weet op te stijgen en als dat zowat het gehele eerste deel van de film inneemt, blijft er weinig van over. In het tweede deel krijgt de film meer een eigen smoel en krijgen we iets meer spanning. Dat gaat dan gelukkig een stuk beter.

Ook een ander kritiekpunt is zeker dat de film 130 minuten duurt en daar weinig mee weet te doen. Het is natuurlijk een boekenreeks, maar uiteindelijk sleept vooral het eerste deel behoorlijk. Ook is de CGI van de wolven ondermaats, van een regisseur die daar juist wel een beetje controle over heeft. Maarja.

Beter bevallen dan deeltje 1, komt voornamelijk omdat de romantiek wat minder prominent gebracht is. Alleen is de actie nog niet overtuigend genoeg en de spanning niet aanwezig genoeg helaas.

Door de griep (nouja, de 'man flu' waarschijnlijk) geveld thuiszitten en bij gebrek aan beter dan maar de Twilight saga op Netflix. Er zijn ergere dingen.

Deel 1 bijvoorbeeld. Want als je ze zo vlak na elkaar ziet, dan is toch vooral wel duidelijk dat het spel van Stewart een heel tikje beter is geworden - misschien nog lang niet goed, maar het verschil met deel 1 is toch wel opvallend. Wat minder met de boys, Pattinson redt het misschien nog net tot een voldoende - maar heeft dan ook weer niet bijster veel te doen. Lautner, tsja, ik ben niet onder de indruk van wat hij doet. En knap kan ik ze beiden al helemaal niet vinden.

Maar dan de triestigheid van de film maar weer even, want het positieve is er nou wel af. Gut gut wat een drama allemaal, de geliefden kunnen elkaar niet meer zien. Maar geen probleem, Bella heeft nog een reserve die vanzelf als een mak hondje achter haar aan loopt, en regelmatig van haar te horen krijgt dat ze toch zo van hem houdt - maar toch liever voor Edward kiest. Wat een naar kind, schiet er dan meteen weer door m'n hoofd. Maar gelukkig kan ik me ook ergeren aan de toch wel erg flauwe CGI van de hondjes - en niet alleen dat ze er niet uitzien, ze bewegen ook nog eens als mijn oude knuffelhond.

En dan komt de ontknoping nog. Zover krijg ik mijn disbelief niet opgerekt. Het is echt alleen nog het optreden van de heerlijk evil Michael Sheen die het ietwat verdragelijk maakt. Maarja, dan komt de uitsmijter er nog aan #magikeenteiltje.

En met vrolijke moet door naar deel drie dan maar. Ik wou haast liever maar weer naar m'n werk.

New moon is het vervolg op Twilight (2008). Begin met de afnemende volle maan was mooi, daarna een soort poëtische droom: een prachtige scѐne met oma (en later Edward) in het bloemenveld! Cinematografie: vergelijkbaar met de 1e film, eveneens beelden van het woud vanuit de lucht, meer buitenscѐnes in het bos, maar minder binnenscѐnes op school. Cast: zelfde als bij Twilight. Ook hier vond ik Bella weer erg stijfjes overkomen.

Plot: in dit tweede deel gaat de Cullen familie verhuizen omdat anders opvalt dat ze nooit ouder worden. Bella is er kapot van en dit werd goed weergegeven met draaiende camera en de wisselende seizoenen via het raam! Uiteindelijk raakt Bella bevriend met Jacob, waar ze troost uit put, maar ook hij heeft een duister geheim. Dit tweede deel vond ik 'weirder' dan het eerste deel. Vampiers kan ik me nog wel iets bij voorstellen, maar zodra weerwolven in het spel komen, dan haak ik af. Niettemin natuurlijk wel knap gemaakt met de special effects!

De volgende delen ga ik alsnog wel kijken omdat ik wil weten hoe het verder gaat en afloopt. Maar ik weet nogmaals zeker dat phantasy en mysterie niet mijn favoriete genres zijn.......

Was de eerste film bij het herbekijken me minder goed bevallen, dan is het net het tegenovergestelde met dit 2de deel.

Heb van deze film meer kunnen genieten dan de eerste maal, was helemaal mee in het verhaal ook.

Zoveel te beter dus... op naar het derde deel

In dit vervolg op Twilight viert Bella [Kristen Stewart] haar 18e verjaardag en verklaart ze klaar te zijn om te ‘veranderen’ in een vampier. Liefde Edward [Robert Pattinson] houdt de boot af en verbreekt zelfs de relatie ‘om haar te beschermen’. Jacob Black [Taylor Lautner] toont voor het eerst (maar niet voor het laatst) zijn gespierde, ontblote bovenlijf in een poging Bella ervan te overtuigen dat hij de betere keuze is. Volwassen kijkers zijn gewaarschuwd, al zijn de knullige seksuele metaforen hier en daar goed voor een gniffel en verleent Michael Sheen enige gravitas aan zijn rol als Aro, de leider van de Volturi. Als je echt wilt weten wat dat zijn, moet je dit zien. Vervolg: The Twilight Saga: Eclipse.

De weerwolven zijn een leuke toevoeging, maar ik snap niet dat dit niet 30 minuten korter kon. Ik was er op een gegeven moment wel klaar mee. Blijft verder wel lekker cheesy. 2,5*

Van The Twilight Saga: New Moon - ikruikversemosterd:

"The Twilight Saga: New Moon is ruim twee uur lang kijken naar een verveeld tienermeisje dat moet kiezen tussen een aaibare weerwolf en een glittervampier. De dialogen zijn ongemakkelijk, de acteurs leveren onverschillig spel, Kristen Stewart en Robert Pattinson stralen één en al weerzin uit. Slaapwandelaars die graag wakker willen worden.

Wat ik het allergrappigste vind? The Twilight Saga: New Moon wil zo graag serieus worden genomen, met zijn tienerliefde en puberperikelen, maar struikelt over de dwaze uitwerking. Ik kreeg oprecht de indruk van een parodie. Komedie in de stijl van Jim Abrahams en Jerry en David Zucker. Ik heb zeker ook gelachen. Ik denk alleen niet dat dat de bedoeling was.

Het is bijna tragisch. Hoe Stewart en Pattinson de emoties eruit proberen te krijgen. Hoe Michael Sheen er ook maar het beste van maakt. Hoe The Twilight Saga: New Moon zichzelf op de tong bijt en hardnekkig de pijn negeert. Een ramp waarvan niemand wil toegeven dat het een ramp is. Doodvermoeiende duffe ellende zonder een sprankje energie.

En ik herhaal het nog maar even: The Twilight Saga: New Moon duurt ruim twee uur.

Godallemachtig."