Pontypool (2008)

Apart.

De stijl mag dan anders zijn, film deed me wat denken aan Blairwitch. Less is more, en dan a whole lot less in dit geval.

Geniet van de eerste paar minuten want dat zijn zo'n beetje de enige buitenshots, afgezien van een kort intermezzo iets na halverwege. Daarna komen we in een radiostudio terecht waar we niet meer uitkomen.

Na een korte intro start "de ramp". Sterke van de film is dat je met de 3 mensen in de studio de ramp volgt zonder beeld, zonder rechtstreekse feeds, zonder ook maar enige blik op wat er gebeurt. Het creeert een best claustrofobisch gevoel en bouwt de spanning aardig op. Nieuwsgierigheid wordt in ieder geval eenvoudig vastgehouden.

Na een uur is het dan toch tijd voor wat actie, maar de studio wordt nog steeds niet verlaten. De semi-zombie plaag zoekt de studio gewoon op. Jammer genoeg ontspoort de film daar ook een beetje, met een overgecompliceerd verhaal over een virus dat zich verspreid via Engelse woorden, en dat gecounterd kan worden door woorden van betekenis te laten veranderen. Ironisch genoeg had een eenvoudige zombieplaag hier 100 keer beter gewerkt dan dit moeilijke gedoe. Jammer, maakt het hele einde een stuk minder spannend en verknoeit toch ook een beetje de geweldige opbouw.

Toch blijven de eerste 60 minuten sterk en is het grappig dat een bijster simpel concept als dit toch nog best origineel is. Fans van minimalistische horror en mensen die eens een keer een zombieflick met twist willen zien mogen best een keer proberen. Maar het hele slotstuk belemmert toch een hogere score.

3.5*

Tsja ik weet niet goed wat ik hier mee moet. Het eerste uur is mooi. Beklemmend, beangstigend: Prima sfeer. Maar dan als de eerste geinfecteerden in beeld komen en ze erachter komen wat er aan de hand is gaat de film behoorlijk de mist in. De hele plot is zo debiel dat het niet leuk meer is en de film behoorlijk verpest. Het eind slaat al helemaal nergens op. Ware het niet voor het 1ste uur had ik een 0.5 gegeven. Nu kom ik nog iets hoger, maar het houd niet echt over.

Lekker sfeertje

Heb wel een zwak voor dit soort films, toch een genrefilm willen maken maar niet meteen het grote budget hebben. Dus word het wijselijk wat kleiner gehouden.

De film werkt in het eerste uur ook heel erg goed, heel spannend en met een beetje fantasie heb je zelfs het idee dat het buiten ook echt aan de gang is. Acteurs zijn ook prima. Dan maken de schrijvers wel gebruik van een wat flauwe oplossing. Man komt zomaar door een raam naar binnen en weet op alles een antwoord. Hoewel ik dat nog wel door de vingers kon zien is het wel een voorbode voor een wat jammerlijk einde. Dat oplossen ervan leek kwam niet echt geloofwaardig over, en leek me ook niet echt nodig eigenlijk. Ik had best kunnen leven met een open einde bij deze film.

Desalniettemin keek het nooit vervelend weg en blijft het sterke begin staan als een huis.

3.5 sterren.

Originele maar wel wat maffe en sporadisch nogal overdreven geakteerde horrorfilm, met een flinke dosis zwarte humor. De setting van het radiostation is leuk gekozen en verveelt ook niet, maar bepaalde scenariokeuzes zijn gewoonweg iets te vreemd om echt effectief te zijn. Tegen het einde is de spanning er ook wel af.

Aardige andere kijk op zombie achtige film.

Leuk gedaan en verteld vanaf 1 locatie. de spanning ligt goed.

De acteurs doen hun best en einde is open.

3 sterren

Stond al een tijd op de lijst, mij al jaren aanbevolen door veel horror die hards maar tot gister is het er nooit van gekomen.


Enorm sterke film die leunt op het suggestieve aspect van horror. De moeilijkste vorm van horror om over te brengen in de huiskamer maar wel de meest effectieve. En wat mij betreft de meest pure horror vorm die er is. De opbouw is werkelijk ongekend, enorm sterk gedaan. McDonald neemt flink de tijd en de sublieme cast doet de rest om de kijker te blijven intrigeren. beetje bij beetje kom je als kijker steeds meer te weten (?) wat er zich buiten afspeelt.


Er worden hele fijne inventieve elementen aan dit infected concept gevoegd. Vooral het symptoom dat je niet meer goed uit je woorden kan komen vond ik op suggestief vlak goed werken. Als je bvb. Ken er mee hoort worstelen versterkt het obscure niveau nog meer. Op het moment dat Laurel-ann besmet wordt bereikt de suspense zijn hoogtepunt. Dan volgt er nog een encounter, en ook daar was de intensiteit weer erg ondraaglijk . Die geluiden ook die ze maken, scary. Ook een groot pluspunt dat de buitenwereld nooit uitspreekt wat 'het' nou eigenlijk is. De uitleg over de oorzaak van de epidemie vond ik dan erg onnodig al vond ik het de film ook niet onderuit halen. Gelukkig maar.


Prima infected flick, die een zeer realistische benadering hanteert. Hoe zou het zijn als je op een dag geconfronteerd wordt door een epidemie van dit soort proporties? Zo dus. Suggestieve horror op zijn best, de scenes met Laurel-Ann, de scene met Ken aan de telefoon, de andere encounter, de enorm sterke opbouw en eindelijk de hele onheilspellende maken hiervan één van de meest suspensevolle horrorfilms van de laatste jaren. Briljant.

Maar even gepindakaast na al jullie lofzangen. Ik vond hem behoorlijk tegenvallen eigenlijk.
Het idee is goed bedacht dat je door bepaalde woorden geïnfecteerd kan raken. De opbouw is ook nog wel leuk, maar wordt naar mate de film vordert nogal eentonig en zelfs saai. Gelukkig is het acteerwerk van McHattie erg sterk, want anders was het al erg snel vervallen in 3e garnituur. De geïnfecteerden zien er standaard uit en zijn helaas ook niet eng. Hetgeen je Ken op de radio allemaal hoort vertellen doet je het ergste vermoeden, maar ik vond het maar een stelletje ronddwalende malloten. Niks agressiefs aan. Ik had graag wat meer willen zien van de buitenwereld en hoe het er daar aan toe ging. Nu hoor je bommen vallen, maar dat maakt geen indruk. Had meer ledematen door de lucht willen zien vliegen, de geïnfecteerden hadden er veel enger uit moeten zien, het acteerwerk van de overige acteurs/actrices was niet om naar huis te schrijven en de muziek was niet best. Standaard thrillertje dat hier wat mij betreft het juiste gemiddelde heeft.

Pontypool begint ijzersterk en zet een lekkere sfeer neer. Ik ben sowieso al snel verknocht aan horror die zich op 1 locatie afspeelt en het wordt al helemaal interessant als dat een radio-studio is (waardoor je meteen een soort van journalistieke rol krijgt plus een epicentrum van informatie). De eerste signalen van de "zombies" zijn erg goed gedaan. De telefoongesprekken, de opbouw allemaal erg spanning verhogend en het sleept je gemakkelijk mee. De film zakt echter na een uur ontzettend in wanneer er reden en logica wordt "gevonden". De zogenaamde toedracht en oplossing van het probleem ontbreken werkelijk aan iedere overtuigingskracht; een standaard zombieproblemathiek had al gezien het uitgangspunt voor een voldoende sterke film kunnen zorgen. Nu eindigt Pontypool zeer teleurstellend.

Goed te doen, een handjevol personages, Frasier-achtige setting (en producer) en stukje bij beetje meer informatie. Ook de onduidelijkheid rondom personages Sydney en de dokter is een slimme troef: wel of niet besmet en hoe is het weer goed te krijgen?

Redelijke paranoïa dus (beetje zoals The Thing) waarmee echter meer gedaan had kunnen worden, de keuze voor een te tamme fysieke dreiging gaat uiteindelijk ten koste van spanning. De boel wordt helaas ook wat ontkracht door de verklaring (wat dat betreft blijft de Blair Witch de queen of suggestion).

Film die erg goed begint door de suggestie van een naderende zombieplaag en de geweldige setting, maar helemaal inzakt wanneer er een verklaring wordt gegeven aan het hoe en waarom. Het is begrijpelijk dat filmmakers vandaag clichés trachten te omzeilen met nieuwe inzichten, maar in dit geval pakt datgene wat deze film moest onderscheiden van de rest helemaal verkeerd uit. En toch zal Pontypool nog een tijdje blijven hangen omwille van de ijzersterke scènes in de radiostudio. Een gemiste kans die enorm wisselende gevoelens oplevert.

Erg fijne film. Het eerste uur is werkelijk ijzingwekkend. Je zit gekluisterd aan de buis, terwijl er amper wat gebeurt. Echter wordt het mysterie zo sterk opgebouwd dat dit voor geen moment stoort, integendeel zelfs. Ik heb een zwak voor dit soort setting in het holst van de nacht, terwijl er buiten rare dingen gebeuren. Onbegrijpelijk dat sommigen hier beweren dat dit veel makkelijker te realiseren is dan het tonen van alles wat gebeurt. Een ijzersterk script en dito acteurs worden zomaar even vergeten. Jammer dat Pontypool uiteindelijk de absurdistische en ongeloofwaardige toer opgaat, maar ik heb genoten. Erg gaaf sound design, overigens.

4*

Eenvoudig opgezette film, met origineel gegeven, die de helft van de tijd eigenlijk een hoorspel is. Toch wist het me te boeien. Het einde stelt echter teleur, omdat er een beetje krampachtig verklaringen gezocht worden die eigenlijk nergens op slaan. Op zich knap om de locatie beperkt te houden, maar op den duur ging dat wel tegenstaan.

Dan zijn er nog wat kleine dingetjes, zoals dat ze het licht niet direct uit doen als hun collega tegen de wand opbeukt. Terwijl ze in een soort aquarium zitten. Als de anderen komen doen ze het opeens wel.

Het eerste uur is het spannendst waarin je het vooral moet hebben van je eigen inbeelding. Aangezien je de helft van de tijd aan het luisteren bent naar de ravage die er klaarblijkelijk ergens wordt aangericht in plaats van daadwerkelijk er naar kijken is inlevingsvermogen erg belangrijk. Niet zo vreemd ook dat er ook een hoorspel is gereleased.

Film zakt iets in wanneer het om de outbreak draait. Origineel idee hoe het virus zich verspreidt, maar de oplossing is ronduit lachwekkend.

Meer: JordyCapitated // Horror Cinema: Pontypool (2008) - jordycapitated.blogspot.com

Een goed idee en een slecht idee. Terwijl in het plaatsje Pontypool de hel uitbreekt, blijft de film Pontypool de hele tijd in de radiostudio. Niets van wat er gebeurd krijgen we te zien, maar we beleven het via de hoofdpersonages. Dit werkt, zeker in het eerste uurtje, uitstekend en we krijgen wat voortreffelijke scènes voor de kiezen. Vooral de verbinding met Ken (en dan met name het moment dat Ken de stem van één van de geïnfecteerden laat horen) zijn erg intrigerend en werken goed. Helaas gaat het na dat uurtje razendsnel bergafwaarts, zeker als de dokter erbij komt en men de, nogal bespottelijke, oorzaak van het virus ontdekt. Dat had van mij gewoon een mysterie mogen blijven, zodat de makers de sterke, mysterieuze sfeer konden doortrekken. Helaas valt Pontypool nu, na een geslaagd eerste uurtje van een origineel idee, als een kaartenhuis in elkaar. Erg jammer.

3 sterren.

Ik ben altijd wel een liefhebber van suspense horror waar je niet alles hoeft te zien, maar juist in spanning zit door het suggestieve. Pontypool is zo'n film. Het had zo mooi kunnen zijn, maar helaas is het allemaal redelijk saai en later ook vergezocht geworden. Het hele ''hoorspel'' deel was best origineel bedacht, maar het ging me toch al snel vervelen. Later wordt het toch nog wat spectaculairder, maar niet veel interessanter. Het hele plotje met de veranderende woorden als virusbestrijding is ook origineel, maar wel erg vergezocht. Eigenlijk zakte de film na het hoorgedeelte wel diep weg. Ergens jammer, want dit concept heeft zeker wel potentie. Nu hopen dat iemand zoiets in de toekomst wederom probeert, maar dan wat beter zal uitwerken.

2,5*

Zeer effectieve mysterie/thriller die met het minimale aan middelen lang spannend weet te blijven.

Vooral de geluidseffecten en de telefoongesprekken zorgen voor veel sfeer en vooral vraagtekens. Doordat maar mondjesmaat informatie wordt verschaft geeft dit voldoende ruimte om met je eigen fantasie de antwoorden te bedenken. De ontknoping is versassend en bij nader inzien best aardig bedacht, maar wel een kleine anticlimax waardoor de spanning nagenoeg verdwenen is. De rol van Grant wordt sympathiek vertolkt door McHattie wat om de juiste momenten voor een komische noot zorgt.

Pontypool heeft bij mij voor een kleine verrassing gezorgd door op simpele wijze voor een spannende avond te zorgen.

3,5*

Via een andere recentie van 'Cult Movies' (bedankt Dutchtuga) naar de recentie van Pontypool gekomen. En als zeer groot fan van het zombie gerne heeft deze film mij uitermate goed bevredigd. Zeker t/m 60min waarin je alleen maar hoort wat er buiten gebeurt waren zeer fijn en spannend. Je hoort de zombie invasie wel, maar je kan hem net niet zien. Dat deed het opzich zeer goed.

De hoofdrolspelers en voornamelijk Stephen McHattie speelden zeer goed. En ook de omgeving waar het in afspeelt.

Alleen de oorzaak van het virus en hoe het zich verspreid vond ik erg ver gezocht (maar zeer zeker ook orgineel). En dat je tot dan nog denkt aan zombies wordt dan veranderd in geinfecteerden.

De film heeft iets apart in zich wat het bij zombie/geinfecteerde fans zeer goed kan uitpakken. Als je daar geen fan van bent dan zou deze film misschien aanvoelen als 'saai en langdradig'.

Voor zombiefans een aanrader.

Voor niet-zombiefans, een twijfelgeval.

'' We're not talking, I'm drunk. This is how my last relationship ended. ''

Ik heb 'Pontypool' al meerdere malen als tip gekregen van verschillende filmliefhebbers. Toch kon ik me er nooit echt toe zetten, vooral omdat ik ook gehoord had dat de film 'traag' en 'tijdverspilling' zou zijn. Ik heb niet altijd zin in een trage film met een slome opbouw, maar vandaag wel. Ik had zin om Pontypool te kijken en te zien wat ik er zelf van zou vinden, in plaats van wat ik gehoord had van anderen.

Ik moest er even inkomen, maar na een half uur zat ik op het puntje van mijn stoel. Spannend. Wat gebeurde er allemaal? Grant was geweldig op dreef en zijn spel overtuigde ontzettend. Een van de meiden liet me telkens aan Anna Faris denken, maar dan een serieuzere versie. Nice.

Als de film eenmaal op gang is gekomen wordt het beklemmend, duister en onheilspellend. Eigenlijk vanaf het moment dat Grant met Ken praat, en Ken aan het vertellen was wat hij allemaal zag en gezien had. Vanaf dat moment had de film mijn volledige aandacht. Ik kreeg echt kippenvel over mijn hele lijf op sommige momenten. Zo intens! Telkens zat ik met gespitste oortjes te luisteren.

Helaas vond ik het laatste half uur aan de mindere kant. Ik raakte de kluts kwijt ofzo. Het werd een wazige wirwar en hoewel ik wel op zat te letten, wist ik het even niet meer. Ik heb daarom na het zien van de film nog even kort nabesproken met een vriend om te kijken of ik nou gek was of niet. Alleen toen was ik nog verwarder.

Het gaat er om dat er een aantal woorden zijn in de engelse taal die bij mensen triggeren dat ze op killertour gaan. Wat weer tegen te gaan is door het woord wat de trigger is te blijven herhalen tot het brei wordt. Zelfde als dat je bijv. de hele tijd achter elkaar kaasschaaf zegt, op gegeven moment heeft het woord geen betekenis meer. En het 'triggerwoord' verschilde per persoon. Ofzo. In dat geval zijn mijn triggerwoorden 'Twilight' of 'Justin Bieber', hehe.

Please enlighten me?

Geweldig concept voor een nagelbijter, zo'n uitbraak die vooral binnen vier muren wordt beleefd. Twee derde van de film voldoet ook wel aan die verwachting. McHattie is sowieso een aardige verschijning met die diepe bas in z'n stem en alhoewel de score wel erg hard in mix zit verwerkt, valt er over spanningsopbouw lange tijd niet te klagen. Ken's veldwerk is wat dat betreft ideaal en de eerste confrontatie met het gevaar is best een griezelige.

Wat er ook dreigt, is dat het mis kan gaan en dat gaat het stilaan ook wel een beetje. Met de introductie van een buitenstaander, die ook nog eens enkele kluchtige scènes oplevert, gaat Pontypool meer en meer de verklarende kant op waarbij de oorzaak van de infectie vooral gaat tegenwerken. Doorgaans sowieso al het minst interessante aspect en hier steekt het wel heel nadrukkelijk de kop op. Toch een domper op een verder heel aardig filmpje.

Anders dan anders

Pontypool laat de verbeeldingskracht flink werken en is hierdoor enorm suggestief van opzet. Aan de hand van ooggetuigen verslagen en binnenkomende nieuwsberichten die een radio-dj op zijn station ontvangt wordt er het verhaal over een opkomende epidemie uit de doeken gedaan. De opzet hiervoor is origineel, omdat verbeeldingskracht een van de krachtigste elementen is waar je je als filmmaker op beroepen kunt en waar hier ook veelvuldig gebruik van wordt gemaakt.

Waar het hier echter aan schort is de uitwerking van die verklaring. Toevallig komt er een dokter binnen die de verklaring van het probleem weet die als het eenmaal bekend is -doch origineel- wel de nodige overtuigingskracht mist.

En dat is eigenlijk een beetje het grootste mankement aan deze film. Na een fenomenale opbouw zakt de film een beetje in als deze met zijn verklaring komt. Nog steeds is er te spreken van een stevige solide en met name originele thriller maar de finale had toch net wat meer spanning mogen genereren.

Al deze kritiek betekent niet dat ik niet te spreken ben over de prent, het tegendeel hiervan als men naar de eindbeoordeling kijkt is waar. Op een bepaald gedeelte van de uitwerking waar de nodige haken en ogen aanzitten na is de film namelijk van een prima kwaliteit. Houdt er alleen rekening mee dat het volgen van deze film een beetje is zoals het lezen van een boek. Je hebt er de nodige verbeeldingskracht bij nodig.

Als je op zoek bent naar een typische standaard zombieflick waarbij de epidemie uitgebreid getoond wordt en het geheel weinig aan de verbeelding over laat dan ga je hier bedrogen uitkomen. Dit komt tevens omdat de film hier ook helemaal niet mee vergeleken lijkt te willen worden. Ga je echter voor een verhaal met een originele benadering die hiervoor in ruil een veelvuldig beroep doet op je verbeeldingskracht? Dan is hier te spreken van een echte aanrader. Al moet ik als laatste kanttekening echter nog plaatsen dat ik denk dat dit verhaal nog sterker tot zijn recht komt in zijn originele boekvorm. Beslist niet voor iedereen dus, maar mensen die een film willen zien die het eens anders doet dan anders zijn eigenlijk verplicht deze een kans te geven.

3,5*

Beklemmende thriller waarin je gerust wat vraagtekens neer kan zetten maar doordat we ook als kijker opgesloten blijven in het radiostation worden we geblinddoekt en onwetend op de trein gezet en dat zorgt voor een directe betrokkenheid zonder voorsprong op de personages. Hier en daar een gekke tijdssprong en het arriveren van Dr. Mendez was een beetje vreemd maar dat levert geen grote krassen op. Dit kleine mysterie moet het vooral hebben van de interactie tussen de hoofdrolspelers en die is vrij sterk.

Tof dat deze film hier gewaardeerd wordt maar zelf kon ik er niets mee.

Het begon nogthans vrij sterk en de sfeer boeide me aanvankelijk wel maar het gebrek aan actie en werkelijke spanning deed het voor mij al snel verwateren.
Niets mis met suggestieve momenten maar een hele film is me dan toch wat teveel.
En dan nog het feit dat woorden kunnen besmetten...

Had meer een zombiefilm verwacht als Dead Set waardoor de teleurstelling waarschijnlijk nog groter uitvalt.

1*

Heerlijke film die naar het eind toe wat steken laat vallen.

Enorm van genoten, tot aan de ontknoping... die eigenlijk net zo belachelijk als origineel is. Vooral jammer omdat dit ten koste gaat van de geloofwaardigheid. Geen slecht maar wel een nogal lachwekkend einde voor een film die voor de rest staat als een huis.

Prima acteerwerk waarbij McHattie positief opvalt: sterke rol met een geweldige 'radiostem'. 7.5/10*

Origineel gegeven, als een soort van hoorspel is deze film eigenlijk. Je ziet vrij weinig actie, maar dat is ook niet erg op de manier hoe het gebracht wordt. McHattie zet echt een geweldige rol neer als Grant en zijn gezichtsuitdrukking spreken dan ook boekdelen.
Erg sterke eerste uur, maar zodra die dokter in beeld komt wordt het minder en dan ook nog dat gedoe hoe ze de woorden te lijf gaan...

2,5 Sterren.

Goede film, viel me totaal niet tegen en origineel verhaal

3.5

Pontypool...
De film heeft een standaard gegeven: Er breekt een virus uit waardoor mensen zich als zombies beginnen te gedragen. Maar de film heeft hier iets speciaals aan toegevoegd. Het acteerwerk was in orde, de setting was goed en het verhaal was zeker niet slecht. Het feit dat alles zich afspeelt in het radiostation en je eigenlijk de buitenwereld niet ziet, zorgt voor een paar erg vermakelijke dingen. Zo moet je op een gegeven moment zelf je buitenwereld bedenken. Al bij al is deze film al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij al bij...
3*

Heel leuk, al heeft de film twee gezichten die nogal in schril contrast met elkaar staan. Daardoor heb ik het idee dat er uit Pontypool nog wel meer te halen valt.

Het begint al leuk met het radiofragment. Een paar minuten daarna zit je als kijker ook daadwerkelijk in de studio, om er vervolgens niet of nauwelijks meer uit te komen. Daar zit direct de grootste kracht van de film: het zet je fantasie vrijwel non-stop aan het werk. Alles wordt aan de verbeelding overgelaten. Beeld is eigenlijk niet nodig. Stephen McHattie doet het uitstekend als Mazzy Grant, hij heeft echt de perfecte stem voor deze rol.

De film begint al snel te boeien als kleine beetjes informatie de studio binnendruppelen. Buiten de muren van de studio is er namelijk het een en ander gaande, om het maar zachtjes uit te drukken. Via een soort van hoorspel kom je te weten wat dat precies is. Zoals gezegd speelt je eigen invulling hierbij een belangrijke rol, waardoor de film met minimale middelen en slechts één locatie er met vlag en wimpel in slaagt om je aandacht erbij te houden.

Iets over de helft verandert dit stramien. De hele tijd zie je vrijwel niets van buiten de studio en teert de film op de kracht van de suggestie. Helaas slaat dat om naar een meer uitleggerig karakter in het laatste deel van de film. Jammer, want dat had van mij absoluut niet gehoeven. Het wordt minder suggestief en uiteindelijk volgt zelfs de verklaring van de gebeurtenissen. De verklaring zelf vond ik wel leuk gevonden en erg origineel, maar de manier waarop ze achter de verklaring komen, voelt nogal goedkoop aan. Het kan de ervaring voor mij niet verpesten, maar is wel een smet op een verder prima film.

* * * ½

Jammer.

Het aanvankelijke concept van de film (het vertellen van horror via radioberichten) vind ik geweldig, en op haar hoogtepunten, waarin dat concept wordt uitgewerkt, is de film erg spannend, maar die momenten zijn helaas van relatief korte duur (in totaal ongeveer vijftien minuten). En de rest van de film wordt gevuld door oninteressante personages, conventionele horror en een gecompliceerd en volstrekt bizar verhaal.

Een gemiste kans dus. De spanningsopbouw is geweldig, maar de conclusie is slecht. 2.5*

Edit: dat personage van de dokter was trouwens ook érg slecht.

En met slechts 4 acteurs in beeld een complete apocalyps afdraaien .. en dan ook nog eens overtuigend vanuit een regionaal ochtendprogramma....prima gedaan deze plotselinge uitbraak van geweldadige "zombies" in Pontypool.
Het eind geeft de film nog een anarchistische en dadaïstische zwaai. De hele wereld is zwaar fake met het omgooien van enkele basisprincipes kun je de wereld compleet anders keren, mits je niet net van tevoren door de overheid weggebombardeerd wordt en slechts als complottheorie rond blijft zweven....dat is ongeveer de meest verklarende omschrijving van het eind, maar dada is ook net een beetje de bedoeling...ontregelen!!!

Mrs. French's cat is missing

Pontypool is een van mijn favoriete films (ruim 5x gezien) in het horrorgenre. Pontypool is anders dan een hoop films uit het genre: het is vrij uniek. De voornaamste reden hiervan is dat het concept van de film nog niet eerder in films gebruikt is. Het zorgt voor zeer interessante cinema. Reken hierbij op sterke dialogen, fijn acteerwerk, passende humor, een bijzondere sfeer en een toplocatie en je krijgt een film die je niet snel zal vergeten. De film kan omschreven worden als minimalistisch maar slaagt in alle aspecten. De film kent maar één locatie (afgezien van een paar minuten) maar weet toch met zijn post-apocalyptische insteek te slagen.

Stephen McHattie speelt geweldig. McHattie speelt de cynische radio dj Mazzy Grant die er een aparte manier van radio maken aan over houdt in het conservatieve stadje Pontypool. Mazzy Grant is een oude rot in het vak en met zijn cowboyhoed en ruige baard is het plaatje helemaal compleet. McHattie heeft een fijne stem, een ideale stem voor de radio. Lisa Houle en Georgina Reilly hebben een leuk samenspel met Stephen McHattie en nergens worden ze vervelend.

Pontypool is gewoon genieten. De sfeer van de film is geweldig en de spanning die het weet te creëren is om te snijden. Het mysterieuze is sterk aanwezig en dat maakt de film alleen maar spannender. Het enige waar ik de film op kan betrappen is dat het soms iets te ver doorgaat in wat het doet, daardoor voelen sommige stukken te druk aan. Audiovisueel is de film goed, zeer belangrijk voor het geheel. Pontypool is de topper in het cv van regisseur Bruce McDonald. Aanrader voor mensen die een horror willen zien met een originele insteek en die het niet erg vinden dat een film zich op een enkele locatie afspeelt.

4*