The Hours (2002)

Bijzondere film, met een eigenzinnige structuur, en op een bepaalde manier intrigerend. Ik kan er niet precies de vinger op leggen, maar het zal vooral komen door het sterke acteerwerk. Alleen Harris en Daniels vond ik niet overtuigend overkomen. Als een regisseur op zoek is naar een actrice die een depressief personage moet vertolken, zal hij/zij gauw uitkomen op Julianne Moore. Als geen ander kan ze zich inleven in dergelijke rollen. Kidman had ik niet herkend, met die kolossale neus.

The Hours is heel anders dan ik vooraf had verwacht en dat komt vooral omdat the Hours anders is dan anders.

Jammer genoeg kon ik mijn gevoel amper kwijt in de bijna 2 uur.

Ruime 3*

Een goeie film en zeer bizonder. En wat een melancholieke sfeer zeg.

Een film over depressies, eenzaamheid, onbegrepen voelen. Wat is de zin van het leven, waar leef je voor?

Inventief gevonden om de drie verhaallijnen uit verschillende tijdsperiodes zo naast elkaar te laten lopen. Ik vond de periode van Virginia Woolf het interessants en meest aansprekend. Heel goed gespeeld door Nicole Kidman. Een vrouw die zo compleet alleen staat en zo totaal buiten de haar omringende wereld staat. Ze doet enorm haar best maar ze komt niet los van dat gevoel...

Toch miste ik wel de achtergrond van al die misere De personages waren allemaal ongelukkig en het leven zat, maar wat er precies achter zat kwam onvoldoende aan bod. Daarom hou ik, naast een wat neerslachtige en melancholische gevoel ook een wat leeg en onbevredigd gevoel aan de film over.

Maar zeker een interessante en knap gemaakte film

Grappig, zelf vind ik het juist een van haar mooiste rollen. Een vrouw op leeftijd, op van de zenuwen (die slaan zelfs over op de kijker) die uiteindelijk breekt na de actie van Harris. Heel mooi en overtuigend geacteerd.

Hele goede film met daarin fantastische actrices

In the Hours worden drie verhaallijnen tegelijkertijd ingezet met wat overeenkomsten her en der. Ik vond het een prima in elkaar gezette film met Nicole Kidman als Virginia Woolf, Julianne Moore als zogenaamde happy huisvrouw uit de suburbs van de jaren '50 en Meryl Streep. Laatstgenoemde is bezig met het organiseren van een feestje voor een aan AIDS lijdende schrijver. Er wordt menigmaal gelinkt (denk ik) naar het boek Mrs. Dalloway van Woolf, dat ik niet gelezen heb. Ik zal dan waarschijnlijk ook wat extra referenties gemist hebben, maar soit.

De drie vrouwen hebben allen gemeen dat ze ongelukkig staan in hun leven. Dit levert een aantal heftige hartverscheurende scenes op, waar je geen flauw idee bij hebt hoe die aflopen. Daarbij worden die scenes ook knap vertolkt door de drie actrices. De verhalen (zeker die van Moore en Streep) waren best interessant om te volgen, maar het is ook zeker het acteerwerk dat er debet aan is dat dit een goede film geworden is.

Ik heb deze film eigenlijk gekocht omdat de muziek van Philip Glass mij erg aanspreekt. Zelden een film gezien waarbij de muziek zo naadloos aansluit bij de sfeer van de film. Prachtig gefilmd en subliem acteerwerk. Zeer indrukwekkend verhaal dat een mooi inzicht geeft in de wereld van iemand die aan een depressie lijdt.

The Hours is als goede wijn; een fascinerende, verfijnde, complexe, literaire film die steeds beter wordt bij iedere kijkbeurt en met het stijgen der jaren, met drie overdonderende actrices in drie emotionele verhaallijnen, ondersteunt en naar nog hoger niveau gebracht door de muziek van Glass.

Als je echt de moeite wilt nemen op te gaan in het verhaal en je durft je open te stellen voor de stroom van complexe en diepgaande emoties, fundamentele levensvragen en de vaak schitterende literaire, diepgaande dialogen is dit puur genot.

Persoonlijk vind ik dit een van de best geslaagde boekverfilmingen die er zijn en eigenlijk meer dan dat; immers na het zien van deze film wil je minstens drie boeken lezen.

Opmerkelijke verhaalstructuur inderdaad. Mooie vervlechting, en goed om de twee topactrices Julianne Moore en Meryl Streep samen te zien. Een film van vrouwen, voor vrouwen evenwel. Maar geregisseerd door een man. Zwaarmoedig allemaal. Moore wordt vooral door getypecast. Zou ze dat niet een beetje zat zijn? Je wordt ermee geconfronteerd. Nauwelijks wordt uitwijding, motivatie verschaft. Zodanig dat het op een gegeven moment afstandelijk werd. Kidman speelt misschien wel de rol uit haar leven. Zou helpen dat het toen nog niet zo lang uit was met hubbie Tom Cruise?

Gek, nu ik hem een tweede keer zag, vond ik deze film niet zo sterk. M.n. het begin, waar de overeenkomsten tussen de drie hoofdpersonen werden neergezet (het ontwaken, de bloemen etc) was veel te nadrukkelijk. Een truukje dat irritant werd.

Meesterlijke film over 3 vrouwen in 3 opeenvolgende tijden. Virginia Woolf (1920) schrijft een boek, Laura (1950) leest het boek en Clarissa (2001) is vernoemd naar het boek. Briljant verhaal, zeer sterk acteerwerk (met Leonard als absolute topper) en fantastische muziek.

Ready, set ... en huilen maar.

120 minuten lang traanoogjes. Niet altijd héél openlijk, vaak ook verborgen, met wat bijtende grimassen en vrouwen die hun verdriet achter een masker proberen verbergen. Althans, die illusie wordt gewekt, maar het feit dat de meeste personages tegenover hen schijnbaar blind zijn voor dat masker is het beste bewijs hoe onsubtiel deze film wel niet is.

Visueel best saai, ook de soundtrack van Glass voegt eigenlijk niet zoveel toe. Al moet ik wel zeggen dat het met een film als deze nog véél sentimenteler had gekund, dus op zich ga ik niet teveel klagen over die soundtrack. De drie actrices doen het wel goed (al vind ik de toevoeging van Kidman een beetje vreemd, aangezien die amper herkenbaar was), maar ik had niet het gevoel dat er veel te redden viel door hen.

Reilly als bijrol viel dan nog wel mee (maar zijn personage was hopeloos, Ed Harris zet hier de meest vreselijke rol neer. De link tussen de drie verhalen kwam eerder gekunsteld over, het drama wordt pijnlijk slecht neergezet en met meer dan 120 minuten op de teller is het een hele opgave om doorheen deze film te raken. The Hours indeed.

1.0*

Fantastisch mooie verfilming vooral voor kijkers die zich kunnen inleven in mensen die worstelen met de platgetreden paden in het verstikkende bestaan.

Laatst werd deze film ook aangestipt in "Made in Europe" van en met Dimitri Verhulst middels o.a. een uiterst vrijzinnige Yoga-oefening. Prachtig.

Who's Virgina Woolf?

Een bekende naam maar heb me nooit eerder verdiept in haar leven danwel oevre.

Mooie introductie dus door deze film te bekijken over 3 verschillende vrouwen met hun ellende en narigheid in verschillende tijdsperiodes en met, blijkt in de loop van het verhaal, toch een bepaalde connectie.

Een zwaarmoedig drama waar je nou niet heel vrolijk van wordt. Het zal zeker niet ieders cup of tea zijn en als je depressief aangelegd bent lijkt het me geen aanrader. De soundtrack hielp daar ook niet aan mee.

Alles klopte wel dus als eindconclusie toch een mooie film met prima vertolkingen van de cast waarbij het verhaal best aangrijpend is en boeiend blijft tot het einde.

Mooie film over geluk en ongeluk, over dood en leven.

Schitterende vertolkingen in deze psychologische, boeiende film. Vooral Meryl Streep maakt indruk.

Intelligente manier van verhalen en enkele diepmenselijke scènes.

Sodeju, wat een sterke cast!

Benieuwd of Reilly en Daniels zich staande weten te houden.

Als ik hun koppen zie dat heb ik toch meteen associaties met andere categorie films. Ik heb nog drie dagen om te beslissen of ik de film ga kijken, #Netflix #laatstekans

Prima, maar niet meer dan dat.

Aardig filmpje dat op een bijzondere manier in elkaar steekt. Het bleef voor mij gissen wie nou wie was en wat de onderlinge relaties zijn. Uiteindelijk wordt dat uitstekend uitgewerkt. De opbouw van het verhaal is wat dat betreft ijzersterk. Ook wordt het verschrikkelijk mooi ondersteund door de muziek.

Het verhaal op zich vond ik niet zo veel aan. Er gebeurde niet zo veel. Af en toe zelfs saai te noemen. De film blijft in zekere zin mysterieus, maar als keerzijde heeft dat dat je niet goed in de hoofden kan kruipen van de dames, waardoor het lastig is te begrijpen waarom ze nou te kampen hebben met depressies.

De personages worden prima vertolkt. Ben niet zo'n fan van Streep en ik vind haar ook het minst goed acteren hier. Met name Kidman vond ik enorm sterk.

3*

Mijn god, wat een film zeg. Zware kost deze film dat wel, maar zeker ook voor de met name actrices die deze rollen maar eventjes moeten neerzetten. Dat moet een gigantische opgave zijn geweest, dat kan gewoon niet anders. Nicole Kidman speelt de rol van haar leven en kreeg hier ook zeer terecht een oscar voor. Julianne Moore en Meryl Streep hadden als het aan mij zou liggen, ook een oscar mogen hebben. Wat een rollen zetten deze dames neer. Ongeevenaard dit. Laten we ook Ed Harris niet vergeten, want zet in deze zwaarmoedige film ook zijn beste beentje voor. The Hours is het neusje van de zalm en krijgt voor mij het allerhoogste cijfer. Dit is op en top drama van het absolute hoogste niveau.

“You cannot find peace by avoiding life, Leonard.”

Mooi drama over drie vrouwen die in verschillende tijdsperiodes te maken krijgen met eenzaamheid, depressie en de dood. Geen makkelijke kost, maar indruk maakt The Hours zeker. Kidman als Virginia Wolf is geweldig, en ook Streep en Moore laten zien wat voor klasse actrices ze zijn. Vooral hun gezamenlijke scene tegen het einde maakt indruk. Complimenten ook voor de muziek, want het is echt fantastisch hoe je gelijk vanaf het begin het verhaal wordt ingezogen door alleen de score.

Dit als Zomergasten film

Armoedig

De score is mooi. Maar het verhaal kon me niet boeien. Ondanks topactrices bleesf het geheel oppervlakkig en zoutloos.

Een apart verhaal waar het verleden, en het boek, in latere tijden weer gepersonifieerd worden door anderen mensen, met een bijzondere verhaallijn en paralellen tot gevolg.

De film valt het best te kenmerken als een verhaal waarin drie vrouwen nauw gevolgd worden. Niet alleen hebben ze alle drie het probleem zich niet gewaardeerd en op hun plek te voelen, tevens beelden met name Richard en Clarrisa de personages met de hoofdrolspelers uit het befaamde boek, Mrs. Dalloway, Laura heeft daarentegen weer een sterke overeenkomst met Woolf zelf. Alle drie de actrices laten zich van hun sterkste kant zien, en de neus die Kidman op haar hoofd heeft komt aardig overeen met de neus van Woolf zelf. Overigens, pleegde ze zelfmoord op zestig jarige leeftijd maar de indruk zo oud te zijn wekt Kidman niet echt op dat moment.

Anyway, een zekere kwaliteit ademt het geheel zeker uit, een grootse cast opgetrommeld, een prima soundtrack van Phillip Glass en hier en daar echt wel een mooie sfeer gefabriceerd zoals de setting in de jaren '50 met Laura. Maar al met al is het daar wel gezegd. Heel aardig is het, en daar blijft het ook bij. Voor mij niet echt iets dat me bijzonder raakt.

Voor alle duidelijkheid : het verhaal met Woolf speelt zich af in 1923, en ze pleegde zelfmoord in 1941. Dus eigenlijk is ze 42 in de film. Maar het is een poos geleden dat ik 'm zag, ik herinner me alleen dat de manier waarop het werd weergegeven - periode, tijdstip, leeftijd - verwarrend was of niet klopte...

Prachtige intense film in het bijzonder dankzij de geweldige acteerprestaties. Sommige boeken vragen er om verfilmd te worden. Dat lijkt me bij dit boek niet het geval, aangezien er veel impliciet en onder het oppervlak gebeurd. Gelukkig weten Kidman, Streep en Moore daar wel raad mee. Alleen al voor het bekijken van topactrices op het top van hun kunnen, is deze film de moeite waard. En zoals gezegd: Ed Harris mag eigenlijk ook niet onvermeld blijven.

Het verhaal is een tikkie complex in de manier waarop het uitgevouwen wordt en de problematiek en vragen die spelen staan wat ver van mij af waardoor de tragiek me niet heel erg raakte. Slechts de perronscène kon ik echt meevoelen. Niettemin blijf je na de film nog flink namalen over de vrouwen en ben ik voornemens Mrs. Dalloway nog eens te gaan lezen.

Aanrader dus. Overigens rare trailer hier met een compleet andere soundtrack..

Het werd nooit helemaal mijn film. Van de drie verhalen stak die van de schrijfster er voor mij bovenuit. Het acteerwerk van de vrouwen is zeker bovengemiddeld, maar de inhoud deed me verder niet zo veel. Ik had het gevoel dat het maar voortkabbelde en nergens naar toe ging. Het eind maakt dan nog wat goed, toch vond ik The Hours maar een matige film.

Een onherkenbare Nicole Kidman! Ik zat maar te wachten tot ze in beeld kwam, en halverwege de film toch maar even gegoogled. En nu ik het weet zie ik het nog niet, credits voor de make-up artist!

inderdaad drama maar goed gemaakt en prima geacteerd.

Moeizaam. Al veel van gehoord, maar niet de geweldige film die ik hoopte te zien. Positief vond ik alvast de montage. Moet ook wel als je een film presenteert met drie verhaallijnen in een dan nog verschillend tijdperk. De overgangen zaten goed waardoor de film toegankelijk en onderhoudend bleef.

Het acteerwerk zelf vond ik maar matig. Matig in die zin dat ik me nauwelijks betrokken voelde met de verhaallijnen. Of dit aan het acteerwerk zelf lag, laat ik in het midden. Mogelijk ligt ook het plot aan de basis, welk ik me niet mee kon verbinden. Nochtans heb ik de actrices Moore, Kidman en Streep hoog zitten. Allen hebben al fantastische films nagelaten.

Misschien dat ik het iets te gekunsteld vond. Drama om het drama. Depressie en sentimentaliteit die er misschien wat te veel op lag. Om nog maar van de pianomuziek te zwijgen. Matig in heel dus voor mij.