The Hours (2002)

Er zaten mooie momenten in, maar het geheel vond ik toch net niet geweldig.

Voor mij de 3e ziening van The Hours.

Geen slechte film, niet in het minst.

Maar toch... voor mijn gevoel wordt de score teveel gebruikt om betekenis te geven aan het plot.
En ja, soms werkt het. Er zitten zeer betekenisvolle momenten in The Hours.
Streep en Danes samen, een herinnering aan een gedachte, een moment waarop een leven lijkt open te barsten van mogelijkheden, kansen, geluk.
Dat raakte mij. Ik ging terug naar een plaats en tijd waar ik me zo vrij voelde, waar het leven open leek te liggen voor me. Nu, een slordige acht jaar later, voelt dat anders.

Met name Leonard en Virginia stelen voor mij de show.
Ik kan niet precies de vinger leggen op het element in dit verhaal dat ik zo mooi vind.... En eigenlijk is dat met de hele film overeenkomstig.

Ik vind The Hours erg vluchtig, bíjna pretentieus. Ze wil veel oproepen, emotie, wil grote thema's aanroeren. En slaagt daar met mate in.

Niettegenstaande dit gevoel dat de film mij in zijn geheel geeft, vind ik enkele passages zeer roerend. Nog steeds, ook na enkele malen zien en wetende wat er gaat gebeuren, vind ik het verhaal van Richard aangrijpend.

Ten slotte wil ik met nadruk Kidmans prestatie op het station van Richmond noemen. Een prachtige, indringende scène.

knobbeltje, als je zo onrespectvol met anderen omgaat, raak jij vroeg of laat in een allesverwoestende depressie. Dat kan niet anders. Dat is mijn heilige overtuiging.

Goeie film met goeie actrices, zo luchtig als een baksteen!!

Van de Cast moet deze film het ook wel hebben eigenlijk, maar ook het verhaal eromheen was goed.

Goede film naar een onverfilmbaar geacht boek.

Een echte vrouwen film, over een stel depressieve mensen met bijbehorende problemen in drie verschillende jaargetijden. Je moet er van houden en ik moet toegeven ik waardeer dit soort films wel, ik vond het verhaal erg origineel en leuk verteld zonder dat het verwarrend werd. Aangezien ik blanco de film instapte vroeg ik me in het begin wel af wie nou die actrice was die Virginia Wolf speelde; bleek het Nicole Kidman te zijn, onherkenbaar door de make-up en een andere neus. Kidman die tevens ook de meeste indruk op me maakte, ook Ed Harris zet een wereld rol neer als aids patiënt.

Ik heb niet vaak dat ik kapot ben van een film, maar The Hours sloeg me totaal uit het veld. Wat een pracht van een film! De filosofie van de film is de motor achter het succes! En het mooie is dat iedereen de film op zijn eigen manier kan interpreteren. Ook Moore, Streep en Kidman zetten hier drie fantastische rollen neer. Wat een kracht en emotie komt er uit die vrouwen. Ten slotte een lovend woordje voor Toni Collete. Ze speelt slechts 5 minuten in deze film, maar zet toch een hele prestatie neer.

Matige film. Had veel beter kunnen zijn met zo'n sterrencast. De vrouwen acteerden allen sterk, maar het verhaal is niet geschikt voor een film.

Dat had ik ook, ja. Misschien doordat ik de sfeer heel herkenbaar vond, maar ik heb er in elk geval een paar weken mee in m'n kop gelopen...

Schitterende film. Ik dacht dat het een typische vrouwenfilm zou zijn, maar het is gewoon een fantastische film. Heeft niets met man of vrouw te maken...

Bijzondere film. Niet een waarbij je tussendoor even kunt gaan plassen want je moet je aandacht erbij houden. Door de diverse tijdsprongen is het verhaal (beter, zijn de verhalen) soms moeilijk te volgen en er wordt ook het één en ander aan je eigen inlevingsvermogen overgelaten. Daardoor blijf ik met vragen zitten waar ik graag antwoord op zou hebben. De film ontroert en stemt tot nadenken. Goed spel van de acteurs en La Streep springt er boven uit.

Heb deze film onder dwang (dat wil zeggen: op school) moeten kijken toen ik twaalf was, niks van gesnapt...

Dit was mijn derde keer. Ik heb geen zin om iets te zeggen eigenlijk. Behalve dat ik nu eindelijk Virginia Woolf's 'Mrs Dalloway' maar eens ga lezen.

Op zich een interessante film. Het verhaal vond ik toch boeiend echter het greep mij niet echt naar de keel. Wel goed acteerwerk van de spelers en het zag er zeer stylish uit allemaal. Mooie muziek ook.

*** -sterren

Laatst gezien op televisie en toch aardig verrast. Hoewel ik niet een grote fan ben van Nicole, deed ze het aardig in deze film en kon ze me compleet overtuigen, even als Meryl Streep, waarvan ik wel al fan van was (en nog steeds ben). Ik had niet zoveel met Julianne Moore, vond haar een beetje apart spelen en ik kon weinig medelijden of begrip voor haar krijgen. Niet erg overtuigend in mijn ogen. Er hangt een heerlijke, vrij deprimerende, sfeer tijdens de gehele film. Wat alleen maar in he voordeel werkt van het verhaal. Langzaam vallen de puzzelstukjes in elkaar en krijgen we een connectie tussen de drie vrouwen, niet erg verrassend. Een aardig filmpje, bovengemiddeld en leuk voor tussendoor. 3,5 ster

Ook een van mijn minst favoriete regisseurs. Nogal praterig en té oscargericht

Jaren geleden eens gezien, en is me altijd bijgebleven, blij dat ik hem nu eindelijk weer eens op film1 kon zien, en ik vind hem nog beter dan toen. Niks op aan te merken, super cast, prachtig geacteerd, boeiend verhaal en een mooi einde. Top drama.

oef.. hier had ik toch echt wel moeite mee. Vond het een zemelfilm. Natuurlijk wel heel mooi gefilmd en goed geacteerd, maar daar alleen kom je er niet mee bij mij.

2 1/2 ster met name voor Julianne moore. Inmiddels toch echt wel mijn favourite actrice.

Oscargericht lees ik hieronder en daar kan ik me wel in vinden. Maar als het op zo'n fantastisch filosofische manier gemaakt wordt, mogen er van mij nog vele oscarwerkjes komen. Een film die duidelijk om de acteurs draait en met deze cast glansrijk slaagt in z'n opzet.

Een redelijke dramafilm...

Het verhaal gaat over drie apart vrouwen...

Geen spannend, maar een saai...

Prima acteerwerk...

Geen topfilm!

Op het eerste gezicht is dit verhaal eigenlijk helemaal niet zo speciaal, sterker dit had een dodelijk saaie film kunnen worden. Het is puur aan de 3 beste actrices op dat moment te danken dat ik het verhaal helemaal meebeleefde. Kiezen wie het beste acteert is bijna onmogelijk, maar met veel moeite moet ik toch zeggen: Moore.

Het helpt ook zeker dat kleinere rollen zijn voor acteurs als Harris en Daniels. Het tijdsbeeld is goed getroffen en de lange dialoog-scenes zijn niet vervelend.

Complex, mooi, neerslachtig en aangrijpend verhaal, met een moeilijke thematiek en een meesterlijke cast die je in beroering brengt. Een onbeperkte film met veel gevoel, van een hoog niveau, met zorg uitgewerkte nuances. De beelden, die grimmig lijken en bruin getint zijn, maken de vertwijfeling groter. De muziek van Philip Glass vind ik persoonlijk minder passend. "The Hours brengt diepe menselijkheid schijnbaar simpel boven", las ik.

Vandaag met school gezien, maar werd er chagrijnig van. Ik ga de film binnenkort op DVD herzien en dan geef ik een score. Ik zit nu op 2,5*, maar is wellicht te weinig.... Kan iemand mij uitleggen hoe het eerste verhaal precies gelinkt is aan de anderen?

Mooie film met erg mooie muziek. Daarnaast ook nog drie topactrices. Vooral Julianne Moore vond ik hier heel goed en, zoals altijd, beeldschoon in. Toch begrijp ik wel dat sommige zeggen dat ze de film te vlak/ niet diep genoeg vonden. Die vlakheid komt vooral omdat het boek op een afstandelijke wijze is geschreven, waardoor het voor de regisseur moeilijk was die afstandelijk "uit te wissen", want de schrijfstijl vormt wel de basis voor een verhaal.

Toch vond ik juist dat je door die afstandelijkheid niet het zoveelste verhaal krijgt met drama. Die vlakheid maakt het juist een one of a kind.

Deze eens bekeken zonder echt te weten waarover hij ging, maar een echt meesterwerk vind 'k het toch niet. De film boeide wel, mede door het vele switchen van de drie verhaallijnen, bleef m'n aandacht wel behouden en ook de cast was goed meegenomen.

Tja, desondanks ben 'k toch niet zo wild van de film. 'k denk dat het verhaal op zich me niet zo lag.

Ben eens blij dat 'k hem heb gezien, maar een tweede kijkbeurt hoeft niet meer.

Erg zwaar en ellendig drama.

Het verhaal had een pak beter kunnen zijn, want met de drie verschillende periodes zit er wel wat vaart in de film. Helaas zijn de drie vrouwen schijnbaar voor het ongeluk geboren. Dat ligt er zo dik op, dat je je als kijker zélf ongelukkig begint te voelen.

Wat me aansprak aan deze film, was de cast. Meryl Streep, Nicole Kidman en Julianne Moore zijn drie actrices die mij meestal kunnen bekoren. Nicole Kidman - mijn minst favoriete van de drie - doet het uitstekend, maar Julianne Moore en vooral Meryl Streep ontgoochelen mij enorm. Bij Moore kreeg ik 0,0 % binding met haar personage; Streep slaagt erin heel haar screentime te overacten. En dat voor een actrice met haar talent en palmares..

Hoe dan ook, qua muziek, sfeer en tijdsbeleving zit het wel snor. Het tempo is redelijk door de tijdssprongen. Helaas kunnen 2 van de 3 personages langs geen kanten boeien.

1,5

Zware kost, met uitstekend acteerwerk (vooral Kidman, Moore en Harris), mooie beelden, excellente sfeerschepping, perfect ingewerkte muziek; maar... waarom kon het verhaal me toch niet boeien ? Waarom werd ik niet meegetrokken met de personages ? Ik miste iets - maar geen idee wat - om me er echt in te kunnen inleven.
(Terwijl vooral het personage van Virginia Woolf en de Bloomsbury-group me heel erg boeien. We plannen met een leesclub een weekendvakantie later dit jaar naar Bloomsbury).

NB De verhaallijn met Woolf speelt zich af in 1923; ze pleegde echter pas zelfmoord in 1941. Op zich maakt dat weinig uit voor de film in zijn geheel, maar toch...

27 september 2012 de film gezien in het kader van de landelijke week van de EENZAAMHEID.

Een voortreffelijke film om te laten zien welke eenzaamheid met name de vrouwen hebben (en hun verdriet daarbij) en de inspanningen die anderen doen om hun eenzaamheid te verlichten (waarin ze maar gedeeltelijk of geheel niet slagen)

Indrukwekkend hoe de drie vrouwelijke filmsterren hun rol daarin spelen en de co-acteurs zich uit de naad werken de eenzaamheid van die vrouwen te verlichten.