Since You Went Away (1944)

Mooie film met een ook al wat oudere Shirley Temple. Dikke zeven dus 3.5*

Was dit ook alweer die film waarin Cotten een soort vriend van de familie speelt, Henk?

Heb hem al weer een tijdje geleden gezien (in een verzamelDVD box, Hollywood classics). Geen onaardige film, een lekker sfeertje.

Een 3.0*

heerlijke film, verveelt geen moment, vooral de bulldog Soda is enig om te zien.

voor mij ook een dikke 3.5

Ik had iets in de stijl van The Best Years of Our Lives verwacht, maar dat was tevergeefs. Waar het bij die film nog lukte om de kijker te laten meeleven met de personages, faalde deze film. Het lijkt af en toe wel een ontzettend lange soapaflevering, het had natuurlijk veel minder lang moeten duren.
De film begint leuk. Het is en wordt nergens bovenmaats, maar het kijkt lekker weg. Later begint de ontzettend lange speelduur wel zijn tol te eisen. Ik heb 'm in 2x gekeken, maar het duurde alsnog té lang. Misschien lag het probleem deels bij de cast. Claudette Colbert acteert zeer houterig. Het verbaast me dat ze werd genomineerd voor een Oscar, want ze kon mij maar weinig boeien. En dat was meteen het probleem van de film, er was niemand die de film echt kon dragen. Hoewel er een aantal grote namen in spelen, leken het wel een stel amateurs. Shirley Temple blijkt het zoveelste kindsterretje waarbij niets meer overblijft als de jeugdige uitstraling is verdwenen. Wat was het een irritant mens in deze film, zeg! Jennifer Jones wist ook maar weinig te boeien. Haar personage had weinig diepgang en Jones ziet eruit als een doorsnee jongedame, die niet echt iets heeft of doet wat haar memorabel maakt. Ik moet wel toegeven dat ze interessanter werd toen ze besloot zuster te worden. Ze liet op dat moment het zeikerige tienermeisje die verliefd is achter zich.
Daarnaast was de film gedateerd. En dat werkt zeker tegen zich bij een film van 172 minuten. De film is ontzettend braaf en doet nergens iets gewaagds. Waar Gone with the Wind veel risico's nam en het dus goed draagbaar maakte voor een lange speelduur, bleef deze film erg saai.
Oftewel, een leuke film die lekker wegkijkt, maar nergens memorabel of diepgaand is.

Patriottische propagandafilm over de opofferingen van het thuisfront ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Gemaakt midden in de oorlog en inmiddels tamelijk gedateerd. Ik heb altijd al een zwak gehad voor Claudette Colbert en ook nu stelt ze mij niet teleur. Maar het acteerwerk van de overige sterren laat nogal wat te wensen over. Vooral de volgroeide Shirley Temple laat zien dat er van het kindsterretje van weleer niet veel meer over is als het op echt acteren aankomt. Vermeldenswaard is allicht nog dat het liefdeskoppel Jennifer Jones- Robert Walker tijdens het maken van deze film midden in een echtscheidingsprocedure zat. De afscheidsscène van Jones op het perron is beroemd geworden en heeft al meerdere filmcompilaties gehaald, o.a. America at the Movies (1976).

Do you think Tony might paint me someday?

De voornaamste reden waarom ik Since You Went Away in de collectie heb liggen, is doordat dit ooit is is uitgebracht in een Double Feature met The Garden of Allah. Die kocht ik dan vooral vanwege de aanwezigheid van Marlene Dietrich, maar dat bleek geen al te schitterende film te zijn. Ik vroeg me dan ook af wanneer ik zin ging hebben in een oud oorlogsepos dat bijna 3 uur duurt.. Wel, blijkbaar gisteravond want ik merkte dat ik me nog eens wou laten onderdompelen in zo'n grootschalige Hollywoodfilm.

Op de DVD-hoes wordt hier en daar de vergelijking met Gone with the Wind gemaakt, maar geen idee vanwaar die komt. Kwalitatief is die laatste sowieso een stuk beter, maar ik zie verder ook weinig gelijkenissen. Dat neemt gelukkig niet weg dat Since You Went Away een nog vermakelijke film is geworden. Misschien effectief iets te lang en te voorspelbaar (zelfs anno 1944 moet er toch niemand verbaasd zijn geweest dat Johnny Mahoney het loodje legt wanneer hij tijdens het bal moet gaan vliegen) maar de komst van Uncle Tony brengt vaak wat leven in de brouwerij en het is eigenlijk vooral de evolutie van Jane die me hier het meest wist te bekoren. Haar zuster Brig blijft er qua karakterontwikkeling een beetje op achter en vanwaar die plotse ommekeer in Anne is me nog altijd niet goed duidelijk, maar dat stuk rond Jane is de moeite waard. Naar het einde toe wordt het blik met clichés echter volledig opengetrokken met onder andere a) Bill die sterft b) zijn grootvader die te laat is om hem uit te zwaaien en c) de vader die opeens terug op de proppen komt maar tegen dan heb je een vermakelijke film achter de kiezen.

Al kan mijn voorliefde voor Joseph Cotten daar ook nog wel voor iets tussen zitten. Ik heb een zwak voor hem ontwikkeld toen ik hem vele jaren geleden in The Third Man zag spelen en hoewel hij het hier met een beperkte bijrol moet doen, is hij wel weer over de gehele lijn genieten. Het samenspel met Claudette Colbert (die weliswaar vreemd genoeg een Oscarnominatie kreeg, al verbaast het me nog meer dat de film voor 9 Oscars in totaal is genomineerd) is amusant genoeg en ook die kleine plagerijen tussen hem en Jennifer Jones (Jane) zijn fijn. Shirley Temple is duidelijk blijven steken in haar kindrolletjes en dan rest er verder vooral nog een aantal leuke bijrollen. Zo is Hattie McDaniel nog tof als huishoudster (aha, toch een link met Gone with the Wind!) en krijg je nog een minuut lang Lionel Barrymore te zien. Klein detail trouwens voor degene die - net als ik - vonden dat de romance tussen Jane en Bill wat stroef overkwam: Robert Walker en Jennifer Jones waren tijdens de opnames getrouwd, maar gingen niet lang nadat de film was opgenomen scheiden.

Er zat dus een dikke haar in de boter maar daarvoor alleen hoef je deze Since You Went Away niet te gaan zien natuurlijk. Waarom dan wel? Het is een interessant tijdsproduct, al geef ik toe dat ik wel altijd geïnteresseerd ben in dit soort propagandafilms, en het is een stijl van film die je vandaag de dag niet meer zo makkelijk tegenkomt. Plus, je krijgt nog een uitstekende Joseph Cotten in een bijrol. Ik ben al voor slechtere redenen aan een film begonnen.

Nipte 3.5*