(500) Days of Summer (2009)

Na een paar dagen kunnen laten bezinken toch maar besloten om deze te verhogen naar een 4,5*

Heerlijke film gewoon, de perfect uitgekozen soundtrack staat met regelmaat aan en kan niet wachten om hem voor een tweede keer te zien. Levitt speelt een erg sympathieke, normale jongen die als een blok valt voor Deschanel, wiens rol Summer op het lijf staat geschreven.

Paar kleine minpuntjes zoals de stereotypische karakters (de oversekste vriend, het alleswetende 10-jarige zusje) weerhielden mij om dit te verhogen in eerste instantie, maar de film had wat leuke dialoog en conflicten misgelopen ware het niet voor hun.

Ik hou erg veel van romantische komedies, en ik mag toch wel zeggen dat dit één van de leukste romkoms is die ik heb gezien, wat heb ik gelachen en genoten zeg. Vrijwel alle grappen zijn geslaagd. De film is totaal niet cliché of voorspelbaar. De karakters zijn allemaal erg leuk, ook van de bijfiguren. Daarnaast is de muziek goed en vind ik de manier waarop ze spelen met springen van de ene dag naar soms 150 dagen later echt briljant. De film maakte me in ieder geval erg vrolijk.

De dansscene is echt te hilarisch voor woorden en een hele fijne knipoog naar o.a. Enchanted. Ook de slot zin, My name is Autumn is briljant!

De cast is erg leuk, alle bijrollen zijn prima. En Levitt speelt echt heel goed had ik niet van hem verwacht, maar hij is echt gegroeid tot een prima acteur. En ja Zoey is een goede actrice en natuurlijk prachtig om te zien.

Ik ga voor een mooie 4;5*

Had er nog meer van verwacht, hoopte eigenlijk op een toekomstige lievelingsromantische komedie, en dat heb ik hier niet gevonden, maar wél een zeer goede.. Ik volg Olaf K. wel dat het toch allemaal nog steeds héél cliché is, maar zodra ik me daarover had gezet, was het echt wel genieten van het prachtige acteerwerk van Joseph en Zooey, de ongelooflijk toffe muziek, en het zeer mooie liefdesverhaal.. De scene op de bank op het einde is nu al een memorabele scene in mijn ogen..

4*

Enorm leuk, lief en eigenlijk ook weer helemaal niet. En daarom lekker fris. Zooey Deschanel en Joseph Gordon-Levitt zijn enorm aan elkaar gewaagd. Een geweldig duo.

Dik 4*

Heerlijke romkom-film (alhoewel ik met die term de film te weinig eer geef) die hoofdzakelijk de dertigers onder ons doet watertanden met referenties naar muziekhoogtepunten van The Smiths (de zinsnede "To die by your side is such a heavenly way to die" kan wel degelijk als humor gelden) en een karaoke-versie van Here Comes Your Man van de Pixies (maar ze hebben geen Bruce Springsteen, rare karaoke-tents in de VS). En dan nog wat cinefiele eerbetoontjes aan - jawel - Ingmar Bergman. Jaja, ik voelde me oud in een zaal vol hoofdzakelijk tieners die op die momenten doodstil was met uitzondering van mijn luid echo-ende lach.

Het zou me verbazen als dit geen grote award (Golden Globe/Oscar) voor beste script oplevert. Een 'romantische' film met de juiste proporties drama en komedie, en geloofwaardigheid. De onfrisse cliche's zijn dan wel aanwezig, er druipt een fris alternatief sausje vanaf. Kan het mij wat schelen, ik heb er domweg van genoten.

Credits natuurlijk naar Patrick Swayze's (RIP) last seconds (2x) of fame, ook al zien we 'm niet.

(500) days of summer is niet een romantische komedie die me met een compleet afwijkend gevoel achterliet en me nauwelijks deed denken aan andere romantische komedies, maar van zo'n film weet ik er maar een te verzinnen eigenlijk (Punch-Drunk Love).

(500) days of summer is wel een film die genoeg anders doet om de film fris te houden. Ten eerste gaat de film al over het einde van een relatie en krijgen de hoofdpersonen elkaar niet en dan zijn er speelse scenes als de splitscreen en de dansscene, een goed gedoseerd laagje zelfbewustzijn en postmodernisme.

Hoewel ik er niet het meesterwerk in zie dat sommigen hier van maken, krijg je me met veel toffe muziek, herkenbare karakters, twee acteurs die ik graag mag zien, gevoeligheid en genoeg goede grapjes best een heel eind mee. Leuke film.

3.5*

Wat kan het leven soms toch hard zijn… Een vriendin die geheel onverwacht besluit dat een “relatie-pauze” misschien een betere keuze is - “in ons gezamenlijk belang” dan nog (wat dat ook moge zijn), alsof het om iets heiligs gaat – en een tweetal weken later mag je alleen in de cinema gaan zitten om ‘(500) Days of Summer' mee te pikken.

Het toeval (of toch het lot…?) wil nu dat het regiedebuut van Marc Webb dezelfde thema’s aankaart die de laatste tijd in mijn eigen leven aan de oppervlakte zijn gekomen. En zoals uit de goed geluimde trailer al bleek is ‘(500) Days of Summer’ niet zomaar een banale rom-com, maar viert het intelligente script hoogtij.

Eerlijk is eerlijk, Marc Webb is niet vies van een beetje klef sentiment en in de ganse film duiken met de regelmaat van de klok ‘arty farty’-elementen op. Daartussendoor laveert de film echter behendig tussen aandoenlijke humor en pijnlijke emoties door. Opmerkelijk is bovendien dat Webb nergens te theatraal wordt, waardoor het lichte karakter van de film zelfs in de triestige finale blijft doorschemeren.

Ook oogt de film ontzettend professioneel voor een debutant. De vaak sprookjesachtige mise-en-scène (een uit de hand gelopen dansscène midden op straat, bijvoorbeeld) draagt op zijn beurt bij tot de frisse indruk die ‘(500) Days of Summer’ nalaat. Zelfs in het huidige filmklimaat zijn slimme, luchtige (tragi)komedies over serieuze onderwerpen een gegeven om te koesteren…zeker als ze zo vakkundig zijn gemaakt als deze.

Wie allergisch is voor cliché’s krijgt het hier wellicht op zijn heupen, maar om de één of de andere reden heb ik (net als vele anderen hier) het gevoel dat Webb zijn academische pretenties (want die heeft hij wel, vermoed ik) overstijgt. Er mag gelachen, gehuild, geknipoogd (onvergetelijk is de hilarische persiflage op Bergmans ‘Het Zevende Zegel’!) en zelfs gemoraliseerd worden, maar wat Webb uiteindelijk toont (namelijk de kwetsbaarheid van beide partners in een relatie), toont hij met een ongekende charme.

De naakte waarheid, weliswaar in een overgeromantiseerd wereldje…het is een formule die haar uitwerking niet mist. Wie wordt immers niet warm van binnen bij de oogverblindende glimlach van Joseph Gordon-Levitt of bij Zooey Deschanels prachtige glimlach…?

3,75*

Erg leuke film met een mooie indie-sfeer.

Film weet niet alle cliché's te omzeilen, maar er wordt in ieder geval prima mee omgesprongen. 500 Days kent een creatieve opzet die door de sprongetjes in de tijd al snel het een en ander prijs geeft over het verhaal, maar gelukkig nog genoeg achterhoudt om het geheel interessant te houden.

Verder bevat de film een heerlijke Indie-soundtrackje wat alleen maar toe te juichen valt en volledig binnen de sfeer van de film valt. Sowieso zitten er veelvuldig leuke verwijzingen naar met name Britse muziek (Beatles, Smiths, Belle and Sebastian, Joy Division, The Clash), en naar grote films (Seventh Seal, Persona, Graduate, Star Wars).

En als geheel is 500 Days ook gewoon erg herkenbaar, je zou zelf ook verliefd raken op Zooey na zo'n film. Prachtige ogen, goeie muzieksmaak, de kleine dingetjes die de moeite waard zijn. Maar toch mist er net iets tussen die twee..

dikke 3.5, neig toch ook wel een beetje naar een 4 stiekem.

Ik was een beetje bang dat dit de zoveelste indiefilm zou worden die een simpel luchtig verhaal zou presenteren op een alternatieve wijze die al lang niet meer alternatief is en die volzit met wat in het Engels 'quirky' personages genoemd worden (weet iemand een goede Nederlandse vertaling van dat woord?). Aan de ene kant is (500) Days of Summer zo'n film, maar gelukkig wel een van dat groepje die gewoon goed uitgewerkt is. Sommige dingen zijn wat geforceerd, bepaalde dingen werken gewoon niet (dat kleine, wijze zusje is irritant) en soms denkt de regisseur vernieuwend te zijn terwijl hij clichés toont, maar het stoort nauwelijks. Dit komt door het sterke script (ik vermoed een Oscarnominatie), de toch vrij toonvaste regie en de sterk vertolkte hoofdrolen (ja, Joseph Gorden-Levitt ís een van Amerika's grote talenten van het moment). De film werkt gewoon en is bijzonder aangenaam om naar te kijken. Daarnaast zijn de observaties rond leven en liefde bij vlagen gewoon raak.

Toch miste ik iets, iets dat mij werkelijk het gevoel gaf naar een geweldige film te kijken. De hele speelduur door moest ik aan Annie Hall denken, waar al dan niet bewust veel van geleend wordt en ik denk dat daar de verklaring ligt waarom Summer geen meesterwerk is. Webb wilde duidelijk een komische film maken over een pijnlijke situatie. Hij levert goed werk, maar uiteindelijk is de pijn nauwelijks voelbaar. Het stroomt soms even kort naarbinnen, maar het verstoord nooit het gevoel dat je toch meer naar een feel-goodfilm zit te kijken. Dat kan met dit onderwerp toch niet helemaal de bedoeling zijn. Woody Allen weet wat dat betrefd beter humor met diepe pijnen en levensobservaties te mixen. Het einde is dan ook jammer. Perfect zou het zijn geweest om Tom de baan bij het architectenbureau te laten krijgen en dan te stoppen. In plaats daarvan dient zich een potentiële, echte liefde aan. Het past niet helemaal bij wat voorafging. Webb haalt zijn thema wat onderuit, namelijk dat perfecte liefde niet zou bestaan.

Evenwel blijft dit zeer aangenaam kijkvermaak en ik vermoed dat Webb als hij zich wat verder ontwikkeld best een groot talent zou kunnen worden.
3,5*

Ik heb een 2,5 gegeven en daarmee ben ik eigenlijk mild. Alles wat ik gezien heb, liet me vrij koud. Waar ik me vooral aan ergerde waren de namedrop-scenes ("You know The Smiths?" NATUURLIJK KENT HIJ THE SMITHS, DOOS) en de scene waarin hij een Pixies-nummer zingt in een cafe. Ik vind dat dit soort dingen alleen effect hebben als het gaat om iets wat niemand kent, behalve de twee mensen in de film. Nu vind ik het maar vervelend hipstergedoe. Naast mij zat zelfs iemand mee te zingen met Regina Spektor, dat helpt ook zeker niet mee.

Joseph Gordon-Levitt was voor mij ook zeker het hoogtepunt van de film, erg leuke acteur met een goed gezicht. Zie hem nog wel grotere rollen doen. Die Zoeey nog wat vond ik verschrikkelijk. Punt.

(500) Days of Summer is een meer dan geslaagde film geworden.

Ik weet niet goed waarom, maar de film greep me wel. De film was qua plot niet erg bijzonder en het predikaat ''komedie'' vind ik wat vergezocht voor deze film, maar wat ik zag was mooi en interessant.

Ieder mens kent het wel; verliefdheid en de pijn als de liefde niet wordt beantwoord door het verbreken van of het niet krijgen van de gewenste relatie. (500)
Days of Summer geeft het allemaal sterk weer in een visueel erg aantrekkelijke film. De sprongen in de tijd, de soms aparte manier van filmen, het aanpassen van de kleuren...het gaf de film een speciaal tintje. De aantrekkelijke soundtracks en verwijzingen naar oude nummers zorgde ook voor een glimlach bij mij.

Wat zeker ook mee werkte was het overtuigende acteren van de 2 hoofdpersonen. Zeker de rol van Summer vond ik echt geweldig geacteerd. Zij is echt dat ene meisje dat anders is dan de rest (penis! peeeenis! peeeeeenis! ) en waar je als een blok voor kan vallen. Ik denk dat iedereen wel een meisje (of voor de dames, een jongen) kent die net wat specialer en aparter is dan de rest, maar wel op positieve manier. Het was leuk om de hele opbouw van de romance te zien. Hoe deze film dan ook goed aanslaat komt ook doordat de realiteit niet verborgen blijft.

De film is hard. De film toont dat niet ieder droomkoppel ook dat zal blijven. Het einde is pijnlijk, al zij iemand vond waarmee ze trouwde en wel dat speciale gevoel had. Aiaiai....je zou het graag anders zien maar op deze manier heeft de film zeker impact.

4*

Summer.

Ik haat je. Ik haat je misvormde tanden. Ik haat je jaren zestig-kapsel. Ik haat je knobbelige knieën. Ik haat de kakkerlakvormige moedervlek op je nek. Ik haat de manier waarop je met je lippen smakt voordat je praat. Ik haat het geluid van je lach.

Nee, echt verleidelijk vind ik deze Summer (Deschanel) niet. Oké, ze houdt van de Smiths. Oké, ze... nee, sorry, ik vind het echt lastig iets positiefs te bedenken.

Extra pijnlijk is het dan ook dat Tom (Gordon-Levitt), een bijzonder sympathieke knul, zich wel tot Summer aangetrokken voelt. En in hun relatie het onderspit delft. Zij neemt initiatief, zij bepaalt, zij heeft de touwtjes in handen. En hij? Hij is het zwakke geslacht.

Dat alles levert een verrassend leuke film op. Tom is zoals gezegd een buitengewoon aangename jongeman die gewoon niets verkeerd kan doen. We lachen als hij lacht. Huilen als hij huilt. Hebben begrip voor alles ertussenin.

Op de koop toe zijn we zelfs bereid alle clichés voor lief te nemen. Want hoe vreselijk zo'n dansscène ook mag zijn (met uitzondering van de erg lollige verschijning van Hans Solo), een film die je met zo'n heerlijk feelgoodgevoel opzadelt verdient gewoon wat extra vergevingsgezindheid. Het werd na Little Miss Sunshine ook wel weer eens tijd.

Erg mooi. Geweldige chemie tussen Deschanel en Levitt. Fris en origineel filmpje, leuke muziek, er wordt uitstekend gebruik gemaakt van split-screens, een lekker luchtig sfeertje, wat grappige bijpersonages en ondanks dat het over de ''pijn'' van Tom gaat, wordt het voor ons als kijker nooit zwaar.

Het mag dan wel grotendeels over het ''niet bijelkaar zijn'' gaan, regisseur Webb gooit ons leuk heen en weer in de tijd, wat er ook voor zorgt dat we nooit echt in een diep dal vallen als kijker. We zien een scéne waar het echt niet goed gaat tussen Summer en Tom, waarna we direct daarna weer terug in de tijd worden gegooid, waar dit wél weer het geval is. Daarnaast zorgen zo'n beetje alle personages er met ''hun momenten'' wel voor dat het grappig blijft en nooit zwaar wordt. Prachtige scéne overigens wanneer Tom voor het eerst met Summer heeft geslapen en over de straten danst op weg naar z'n werk en door alle mensen wordt gefeliciteerd. Leuk.

Voor de rest haalt de film wel weer de nodige cliché's uit de kast, kent ook deze film de nodige stereotype karakters (z'n zusje, die maat van hem), maar niet op een manier dat het stoort. Het einde is fijn, al zorgt die er ook weer voor dat de echte ''pijn'' nooit gevoeld wordt. De muziek, montage, (het uitstekende) script, een paar leuke originele vondsten en de hoofdrolspelers zorgen ervoor dat dit best een klein pareltje genoemd mag worden. Hele dikke voldoende.

Verfrissend.

Eindelijk weer eens een romcom die niet middels alle clichématige stapjes voorspelbaarheid en middelmatigheid ten toon spreidt.

En dat is fijn. Want binnen dit genre bepalen de McConaughey's en consorten helaas tè vaak de standaard.

Het verhaaltje kent een aantal leuke en herkenbare situaties, alsmede grapjes. De soundtrack is ook erg prettig. Gelukkig dat men niet de open deur van Octopus's Garden intrapt en weigert het nummer te draaien. Had alleen gepast bij een happy end. Iets dat de makers wederom weigeren te geven. Alhoewel.. Leuk gevonden die Autumn.

Paar leuke film- en muziekgeintjes en puik acteerwerk ronden het geheel af. Had wat mij betreft op sommige punten iets meer vaart mogen hebben en misschien zelfs wel een echt unhappy end, maar ik ben dan ook een redelijke kniesoor.

Vooruit. Voor den liefhebber.. Klikkerdeklik.

Zeer goed.

En zoals wel vaker kan ik me compleet in hun recensie vinden.

'Zwaar bekritiseerd' vind ik het overigens niet, maar het raakt wel precies de juiste punten.

Het is allemaal veel te 'gemaakt alternative by-the-book' om je echt mee te voeren.

Ook het '60s hip-sfeertje is niet bepaald goed doorgevoerd. Allemaal half werk.

Voor mij was trouwens die Summer het grootste ergernispunt. Vreselijk irritant wicht, wat moet ie daar in vredesnaam mee. Ik zou er binnen 5 minuten al ruzie mee hebben.

Evenals de Twitchrecensent waren die Bergman-referenties ook het enige waar ik even om moest lachen.

Wel leuk om Carla Bruni eens in een film te horen!

Aardig, maar erg overdreven bejubeld filmpje wat mij betreft.

Leeg.

Had het al wat gevreesd na de korte "name-dropping" discussie, en toen ik helemaal in het begin Belle & Sebastian ook nog eens hoorde vallen wist ik het wel zo'n beetje. Later komt er dan nog een Bergman referentie bij, het pijnlijkste moment van de film. Oh wat een ontomelijke intelligentie toch.

Gordon-Levitt is een goed acteur maar speelt hier een lichtelijk onsympahtiek personage. Deschanel is gewoonweg een bitch. Veel chemie is er niet en waar die toch lijkt vuur te vatten staat het script klaar om alles weer te doven.

De uitwerking is wel nog aardig. De presentatie met het seizoenskaartje is schattig, visueel bij momenten ook best aardig. Op andere momenten weer iets teveel dat "oh zo menselijke, warmhartige, gevoelige en vooral _echte_" indie-sfeertje. Eigenlijk gewoon lelijk.

(500) Days of Summer doet echt zo hard z'n best om iets te zijn wat allesbehalve interessant is dat het de film best stevig schaadt. Het verneukt een beetje de lol en de luchtigheid waarmee alles in elkaar gedraaid is.

Kleine 2.5*, typisch zo'n film waar ik verder niet te lang meer bij hoef stil te staan of van deze score schiet de helft niet meer over.

Was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens iets had gezien dat me echt wist mee te slepen, en ik had ook wel verwacht dat deze prent raak ging zijn, maar uiteindelijk was het toch een compleet ander stukje cinema dan ik in gedachten had. Niet erg want (500) Days Of Summer heeft me evengoed weten te betoveren.

Webb schotelt ons met zijn langspeeldebuut een waarachtig liefdesverhaal voor waarbij ik eindelijk weer eens zat te duimen dat de twee op het einde zouden samen blijven. Ik hoor overigens weleens dat 500 Days een happy end kent, maar ergens hou je er als kijker toch een ietwat wrange smaak aan over in mijn ogen. Het leven gaat na een periode van miserie wel weer verder met een nieuwe love interest, maar anderzijds blijft er dat knagende gevoel dat Summer verloren is.

Hierbij is het uiteraard noodzakelijk dat de acteurs het goed doen en ik ging steeds meer meefladderen met de vlinders in Toms buik. Joseph Gordon-Levitt, die na Brick en Mysterious Skin opnieuw een pareltje aan zijn oeuvre kan toevoegen, is bijzonder overtuigend als romantische ziel/slachtoffer van 'n hartendief. Dé attractie hier is voor mij echter Zooey Deschanel, knuffelachtiger worden ze niet gemaakt. Waar je aan het begin samen met Tom voor haar valt, wordt het steeds duidelijker dat achter al die vertederende charme iemand schuilt die zich niet helemaal wil overgeven. Tom begint in te zien dat zijn hart onvermijdelijk zal worden gebroken, en ook voor de toeschouwer wordt het bijna te pijnlijk om naar Summer te kijken. Ze verliest haar aantrekkingskracht niet en hij voelt nog steeds die verliefdheid, maar in haar hoofd is ze al weg. Niettegenstaande dit een fris en sprankelend filmpje is, zorgt vooral de treffende wijze waarop Webb dit hartverscheurende verdriet in beeld brengt ervoor dat (500) Days Of Summer recht naar de ziel grijpt.

De rest van de cast vind ik een pak minder noemenswaardig en zo hadden bijvoorbeeld de vrienden voor wat meer gein kunnen zorgen. Sowieso is het niet echt de humor maar vooral het liefdesverhaal waar de magie vandaan komt.

Visueel geen juweeltje, maar dat hoeft in dit soort cinema ook niet echt. Niettemin een aantal grootse shots van de gebouwen die Tom aan Summer toont, en ook een erg sterke scène waarin Gordon-Levitt in slow motion zijn T-shirt aandoet met op de achtergrond de vallende regen.

De soundtrack was er wat mij betreft dan wel weer boenk op, met niet alleen veel indie-rock maar ook verwijzingen naar songs in de film zelf. Aangezien dit soort muziek me persoonlijk heel erg aanspreekt, scoor je daar bij mij altijd makkelijke punten mee. Veel mooie nummers (het schitterende Sweet Disposition passeert bijvoorbeeld een aantal keer de revue) maar hét muziekmoment is voor mij de bezopen karaokeversie van Here Comes Your Man, in feite nog beter dan het origineel . Heel leuk gedaan.

Op zich redelijk gelikt en zeker niet foutloos (de speech waarin uitgehaald wordt naar de wenskaart-sector bijvoorbeeld) maar mede dankzij de herkenbaarheid en de ravissante Deschanel zeer charmante cinema! Ook de non-lineaire vertelstructuur is meer dan een gimmick. Compleet voor gesmolten!

Zeer aanstekelijke komedie die ook nog is in een origineel jasje zit verpakt.

Dit is een soort van romantische komedie, al is het niet van het standaard soort. De film vertelt over de 500 dagen dat Tom Summer leert kennen, verliefd op haar wordt en de problemen ter sprake komen.

De film springt leuk van dag 3 naar dag 5 en van dag 5 naar bv dag 280, om vervolgens weer naar dag 8 of zo te springen.

Heel leuk gedaan en zo ouwehoert de film met de verschillende emoties door elkaar heen die meespelen in het leven van Tom en Summer.

De focus ligt wel op Tom, gespeeld door Joseph-Gordon Levitt, die een leuke rol speelt als hopeloos verliefde man op Summer, gespeeld door Zoey Deschanel. Zij is ook geschikt voor deze rol, als een beetje aparte meid die er haar eigen regels op na houdt.

Door de film heen wordt er wel een soort van sympathie voor Tom gekweekt en apathie bij Summer.

Dit komt door de verscheidene handelingen in de film, die je zelf maar moet kijken om te beoordelen.

Ik vond het zeer geslaagd overkomen en leefde ook zeer mee met Tom.

De muziekkeuze in de film is lekker vrolijk en dartelend. Vooral het 1e gedeelte van de film waar alles nog koek en ei is wordt perfect geholpen door de leuke muziek.

Daarbij zit er ook nog een hilarische dansscene in het begin van de film met Tom. Het 1e gedeelte is trouwens ook best grappig en vrolijk in beeld gebracht, waar het tweede gedeelte echt de serieuze kant op gaat(maar niet te sentimentee wordt).

Een film met twee gezichten dus.

De voice-over(Richard McGonagle) is trouwens ook zeer leuk gedaan, niet nadrukkelijk aanwezig en precies op de goede momenten wordt er een uitleg gegeven door de voice-over.

Valt verder vrij weinig over af te kraken, dit is gewoon een zeer vermakelijke (romantische) komedie/drama die zeker niet eindigt zoals je zou verwachten.

3,5*

"This is a story about boy meets girl. But you should know upfront, this is not a love story."

500 DAYS OF SUMMER is een heerlijke verlichting in haar genre en schoteld een verhaal voor dat nergens het idee van een echte relatie verloochend. Tom en Summer zijn een heerlijk koppel en Gordon-Levitt en de altijd charmante Deschanel hebben goede chemie. De film brengt met haar eigen manier van vertellen, de kleine momenten van Tom en Summer's relatie en het pijnlijke einde daarvan plus willekeurige onderbrekingen een geheel eigen indie-stijl die niets anders dan charmeren kan. En het rijke scala aan personages gepaard met heerlijke muziek maken het een unieke romantische komedie. Het enige nadeel is toch wel dat de film af en toe inzakt en het scènes niet altijd evenveel toevoegen.

Toch een erg leuke indie romkom.

4.0

She took a shit on my face, literally!
- Literally?
Well no, not literally... that's disgusting... what's the matter with you?

Smakelijk kunnen lachen om dit fraaie stukje Seinfeld-humor, en ook andere aspecten aan (500) Days of Summer zijn best grappig of verfrissend. Natuurlijk de non-lineaire opzet van de film, maar ook kleine cinematografische trucjes en dingetjes, verwijzingen naar andere films, een heerlijk onverwachte dancing in the streets, en het einde dat weliswaar happy is, maar toch ook weer niet. Zeg maar.

Leuke muziek en een fris stel in het midden, en toch miste er iets, zonder dat ik nu echt m'n vinger er op kan leggen. Om anderhalf jaar in een relatie, met ups & downs, break-ups en wat niet al te laten zien in anderhalf uur valt ook niet mee. Zeker een leuke film die niet alle platgetreden paden van het genre afgaat, maar ook niet die filmervaring waar ik stiekem een beetje op gehoopt had.

3*.

Ik twijfel bij deze film tussen 2,5 of 3 sterren. Ik vind hem charmant en irritant ineen. De moraal ligt er zo dik bovenop, dat er weinig aan de verbeelding overblijft. Het wordt allemaal nogal voor je uitgespeld, waardoor ik het het als kijker vooral moest hebben van mijn sympathie voor Tom. Inhoudelijk dus een beetje mager, maar het verhaal wordt leuk en vlot in beeld gebracht. Aardig tussendoortje.

Qua verhaal is deze rom-com eigenlijk niets meer dan simpel formulewerk vol met clichés. Wat deze film zo mooi maakt is hoe dat verhaaltje verpakt is.

De vertelstructuur, met de dagen die door elkaar gehusseld worden, vind ik zeer origineel en dat zorgt ervoor dat je geboeid blijft kijken. Gelukkig ligt het tempo ook vrij hoog, anders hebben dit soort filmpjes are snel de neiging om saai te worden. Uitstekende personages ook, het zal wel persoonlijk zijn, maar ik vond Deschanel echt wat ongrijpbaars uitstralen.

Daarnaast nog een plusje voor de muziekkeuze. 4*

Ik zie niet veel films de laatste tijd maar als ze allemaal van dit niveau zijn neem ik dat graag op de koop toe. Wat een heerlijke film. Ik heb vanaf de eerste minuut met een smile op mijn gezicht gezeten. De originele manier om een lovestory te vertellen, de van het scherm spattende chemie tussen Zooey Deschanel en Joseph Gordon-Levitt, de speelse visuele vondsten, de hilarische voice-over en de weergaloze soundtrack (van Carla Bruni tot The Smiths) ik heb er allemaal niets op aan te merken. (500) Days of Summer is een geweldige romantische komedie die zich zeker kan meten met de beste romantiche komedies die ik tot op heden zag (Before Sunrise en Sunset).

4,5 *

Nah, vind dus dat deze regisseurs helemaal niet de gebruikelijke clichés weet te omzeilen... Terwijl me dit inderdaad van te voren wel verteld was.

Uiteindelijk een vrij saaiig filmpje, opgeleukt door enkele aardige scenes met prettige muziek. Liefdeswijsheden die zo van een tegeltje op de WC lijken te zijn geplukt en een bijzonder teleurstellende en wel zeer afgezaagde conclusie.

Bovendien is het voor een 500 dagen durende stormachtige relatie veels en veels te braaf en te preuts. Voelde ook nergens een klik of chemie tussen de hoofdpersonen.

Nee kon hier niet zo veel mee.

2.5*

Ik en Joseph Gordon-Levitt zijn bijna precies even oud. Het scheelt maar 6 dagen. Zo, dat pikken jullie toch weer even mee.

Deze acteur doet al een tijdje zijn best om door te breken volgens mij. 10 jaar geleden was hij al goed op zijn plaats in een film als 10 Things I Hate About You, maar helaas op het moment verschrikkelijk als de Cobra Commander in G.I. Joe. In The Lookout heeft hij wel een goede rol en in 500 Days of Summer natuurlijk ook. Serieus kan ik hem alleen nog niet echt nemen. Hij straalt nog lang geen mannelijkheid uit. Dat probleem had Leo DiCaprio ook. Voorlopig vind ik hem alleen nog te pruimen in films zoals 10 Things en deze. Maar misschien wordt hij wel de nieuwe Heath Ledger, want hij heeft toch wel iets van hem weg vind ik. Ben erg benieuwd naar Inception!

500 Days of Summer is een aangename film die probeert anders te zijn. Dat is tot op zekere hoogte ook zeker wel gelukt ja. Normaal zijn we gewend dat een stel elkaar tegenkomt, verliefd op elkaar worden, vervolgens ruzie krijgt, maar uiteindelijk komt het weer helemaal goed. Momentje, ik ben zo terug....

......................................................................................................................................

In 500 Days gaat het gelukkig niet zo. Ik kon me ook zeker wel goed in Tom vinden. Ik heb namelijk ooit ook is een soortgelijke situatie meegemaakt. Alleen hij vat het in deze film wel iets zwaarder op dan ik toentertijd.

Mooi om te zie hoe de hele wereld je lijkt toe te lachen wanneer je verliefd op elkaar bent. Je krijgt zelfs een knipoog van Han Solo. Nou, dat is toch fantastisch! Toevallig ook mijn grote held! Dat alles wordt prima weergegeven in deze film. En de goede muziek geeft het allemaal nog een extra-tje. Maar wanneer 1 van de 2 niet meer verliefd blijkt te zijn of het zelfs stiekem eigenlijk nooit echt is geweest, dan stort je hele wereld in elkaar. Je bekijkt alles vanuit een negatief oogpunt. Ik moet zeggen dat Tom er wel erg zwaar aan tilt. Maar ja, je zal maar verliefd zijn op degene waarvan je denkt dat het de ware is. Iedereen gaat daar weer anders mee om.

Het grootste nadeel van de film is eigenlijk de chemie tussen Zooey Deschanel en Joseph Gordon-Levitt, want die komt niet goed uit de verf. Ik vind die Zooey sowieso wel een beetje een rare. Ze is afschuwelijk in The Happening, maar in Yes Man vind ik haar weer wel leuk. Hier is ze een beetje een mix van The Happening en Yes Man. Toch jammer. Verder komt het constante geswitch tussen de dagen af en toe wat rommelig over, maar dat had opzich ook wel zijn charmes. Hier en daar betrapte ik de film af en toe op iets te kleffe Amerikaanse momenten, maar die zijn uiteindelijk echt schaars.

Ik heb met plezier naar deze film zitten kijken.

3,5*

Geslaagde romantische komedie met een originele vorm en sterke acteurs. Films als deze vallen of staan toch vaak vooral met de acteurs en wat dat betreft zit het hier wel goed. Joseph Gordon-Levitt mag ik sinds 3rd Rock from the Sun al graag zien en Zooey Deschanel is lief als altijd.

Het vraagt even wat tijd om aan het gespring in de tijd te wennen maar uiteindelijk pakt deze vorm goed uit. Apart ook dat ze uiteindelijk niet bij elkaar komen, dat zie je niet vaak. Gelukkig heeft het wel een happy ending want daar vraagt een film als deze om. Erg leuke scène als Tom dansend over straat loopt en iedereen vrolijk meedoet, deels vrij herkenbaar . Er zijn wel wat meer van dit soort aparte scènes te vinden, helaas is er één ook rechtstreeks gejat van Amelie.

Het kan de pret niet drukken. (500) Days of Summer is een film waar je vrolijk van wordt.

4*

(500) Days Of Summer is een romantische komedie, die op zich best een origineel verhaal heeft t.o.v. de gemiddelde romantische komedie. Het gaat over de 500 dagen dat Summer en Tom iets met elkaar gehad hebben. Het verhaal springt heen en weer tussen de dagen en ups en down wisselen elkaar af. Zooey Deschanel en Joseph Gordon-Levitt doen het op zich wel aardig, al had het allemaal best wat scherper en gedurfder gemogen. Probleem is echter wel dat de twee niet echt chemie met elkaar lijken te hebben. Het eerste half uur is duidelijk het sterkst van de film, daarna wordt de film helaas wel minder en minder, waarbij vooral het einde erg tegenviel. De film doet in feite te hard zijn best om luchtig, leuk en fris over te komen, maar slaagt daar uiteindelijk niet in. Nee dan kijk ik bijvoorbeeld veel liever naar een film als Before Sunrise die, hoewel qua onderwerp anders is, juist wel een luchtige frisse film is. Toch wel een lichte tegenvaller dit dus.

2,5*

Door vele goede recensies deze film gister avond toch ook maar eens een kans gegeven! normaal ontwijk ik *romantische comedy´s* ook vaak, maar ik had het gevoel dat deze niet zo ging worden als bijna alle andere, en ik ben blij dat ik deze film daarom ook een kans gegeven heb, heb een heerlijk film avondje gehad!
De film begint al midden in het verhaal eigenlijk, wat er ook voor zorgt (bij mij dan ) dat je binnen een paar minuten al in het verhaal verzonken bent, erg goed gedaan ook!
De samen loop van de film, en de leuke en mindere situaties zijn lekker afwisselend en goed verdeeld over de film, ik denk ook dat de regisseur precies bereikte wat hij wou met deze film, ook de acteurs lijken erg veel plezier te hebben in hun rollen.
Zeg het niet vaak maar, ook het einde was passend zeg! toch wel een feel good einde zoals de meeste films, maar toch ook weer zo anders, leuk gedaan!
Ga voor nu nog even voor een 4, die erg dicht tegen een 4,5 aanzit, dus sowieso deze film binnenkort nog maar eens bekijken voor een beter oordeel
Aanrader!

Leuk romantisch verhaal. Niet super origineel, maar dat maakt voor mij niet zo veel uit. Gewoon een leuke film om te kijken, zeker als je houd van romantische komedie's. Verder was het acteerwerk van de hoofdpersonen prima, erg geloofwaardig. Vond hem niet voorspelbaar. Vond het einde opvallend goed voor een film in dit genre. Verder vond ik de muziek in de film fantastisch, waardoor ik hem nog een half puntje extra geef.

Leuke film, weer eens een keer een beetje een andere soort romantische komedie.

Het acteerwerk van Joseph Gordon-Levitt vond ik erg goed. Verder vond ik de film goed opgebouwd. Al snel wil je graag weten wat er in tussentijd gebeurd is tussen Tom en Summer. Er zaten aparte en dan ook erg grappige stukjes in, waar ik wel om heb kunnen lachen.

Bovendien heeft de film een fijne soundtrack!