Yellow Submarine (1968)

Wat een geweldige film zeg. Prima animatie, heerlijk psychedelisch en fantastische muziek. Het plot kan je maar beter niet proberen te volgen, want behalve een paar grove verhaallijnen gaat het in weze eigenlijk nergens over. Gewoon een aaneenschakeling van gekke gebeurtenissen en een universele booschap van love & peace.

Leve de sixties. 4 sterren

Aparte film die moeilijk te beoordelen is. Ik hou het in het midden omdat de minpunten en de pluspunten elkaar in evenwicht houden. Minpunten is de slechte kwaliteit van de animatie, het ontbreken van een echt verhaal (kijkt meer als een lange videoclip), en jammer dat het niet de echte Beatles stemmen zijn. Deze stemacteurs zijn ook niet bepaald sterk. Pluspunten zijn de humor, de fantasie, de nummers van The Beatles en het einde met de echte Beatles die er toch nog bijgemonteerd werden. Bij nader inzien toch iets hoger dan het midden: 3*

LSD.

En dan in visuele vorm, al gaat dit misschien wat ver. Het kleurgebruik, verhaal en de animaties roepen echter wel het tripgevoel op. Het verhaal heeft niet veel om het lijf maar biedt aardige verpozing en valt niet te voorspellen. Toch twee behoorlijke pluspunten. Ook zitten er een aantal geslaagde grapjes in. Maar het belangrijkste pluspunt bij dit leuke maar vreemde werkje is natuurlijk de muziek. Die is adembenemend sterk, zoals altijd bij The Beatles.

Goed.

Prachtige animatiefilm! Zeker voor de Beatle-liefhebber. Erg mooi geanimeerd, visueel erg goed. Het gebruik van kleuren en vreemde wezens en omgevingen vond ik erg mooi. Hoewel het verhaal dan wel erg dun is, blijft hij toch vermakelijk. Zeker door de fantastische muziek van The Beatles zelf. Enkele leuke grapjes erin maar de film moet het vooral hebben van zijn fantasierijkheid en kleurrijkheid. Ik houd er wel van!

I've got a hole in me pocket

Gisteren was ik in het boek 'De geschiedenis van The Beatles' aan het bladeren dat ik voor kerst van mijn broer had gekregen en daar verwezen ze naar deze film. Ik was al bijna vergeten dat ik deze een tijd geleden op video voor een paar cent in de bibliotheek op de kop had kunnen tikken en ik besloot daar om iets aan te doen. Ik had nog geen idee wat ik die avond ging zien maar al snel was de keuze dus gemaakt.

Ik heb echter altijd een beetje onwennig tegenover de film gestaan doordat ik (en hier ben ik waarschijnlijk de enige in) toch meer fan ben van hun oudste platen. Yellow Submarine kende ik wel als album maar de aanwezigheid van tracks 7 - 13 stelden zo hard teleur dat ik het album meteen klasseerde als één van de slechtste platen van de groep. Ik dacht dan ook dat de film zich alleen maar ging concentreren op de andere 6 nummers van de plaat maar dat werd dus een aangename verrassing. Die eerste 6 krijgen we natuurlijk uitvoerig te horen maar er worden nog een aantal nummers aan toegevoegd waardoor dit wel een erg lekkere soundtrack krijgt. Nummers als All Together Now worden afgewisseld met Lucy in the Sky with Diamonds en het werkt wonderwel. Sowieso natuurlijk mooi meegenomen als je de muziek van The Beatles kunt smaken want als dat niet is, dan vrees ik dat je hier niet al te veel aan zult vinden.

Maar de soundtrack was niet het enige waar ik nogal weigerachtig over was toen ik de eerste beelden van de film zag. Ben zelf geen LSD tripper, verre van want ik heb zelfs nog nooit iets van drugs aangeraakt, en de animatiestijl leek wel één enorm lange trip te zijn. Ik vroeg me af of de film wel ging kunnen blijven boeien maar na een sterk begin en de bijhorende eerste tonen van het Yellow Submarine nummer kreeg ik het idee dat dit wel goed zat. De animatie blijft er nog altijd raar uitzien, bepaalde zaken worden compleet uit proporties getrokken en enige diepgang is soms ver te zoeken, maar het heeft vast en zeker zijn charme. De Beatles zelf zijn vanaf de eerste momenten herkenbaar en ook de paar knipogen naar de kostuums van de Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band en de 'nieuwe' Beatles tegenover de 'oude' Beatles is leuk gevonden. Voor de rest is dit qua design natuurlijk een vreemde zit. Er zijn geen wetten en dit resulteert in een aantal leuk gevonden en een aantal minder geslaagde monsters.

Het verhaal op zich stelt ook niet veel voor. Net zoals de animatiestijl geen wetten kent, heeft het verhaal ook geen grenzen en krijgen we een minimaal plot voorgeschoteld dat soms nog wat doet denken aan een ode aan de klassiekere tekenfilms waarin chaotische achtervolgingen door verschillende deuren gast aan huis waren. Sowieso is bijna elk plot in een Beatles film meer een kapstok om nummers aan te hangen maar hier is dat wel erg hard het geval. Blijft trouwens wel enorm jammer dat de Fab Four zich niet van in het begin hiervoor hebben geleend. Ze beschouwden Yellow Submarine als een gemakkelijke manier om van onder hun filmcontract te geraken en besloten er niet al te veel moeite in te steken. Het publiek zou het gebrek aan aanwezigheid toch kunnen compenseren met de soundtrack dus geen één van de vier zag een probleem. Het was pas echter op toen de film bijna klaar was dat ze eens een kijkje kwamen nemen en aangenaam verrast waren. Ze besloten om toch een bijdrage aan de film te leveren en dit resulteert in een kleine bijrol aan het einde van de film. Op zich niet veel waard maar het blijft toch leuk om ze nog eens voltallig in beeld te zien verschijnen.

Die typische humor van The Beatles is hier weer volop te vinden en in combinatie met een miniem maar amusant verhaal en de vreemde maar toch charmante animatie wordt dit eigenlijk een erg aangename verrassing. Toen ik de eerste beelden zag vreesde ik dat dit een onvoldoende ging worden maar gelukkig draait het compleet anders uit. Blijft natuurlijk jammer dat dit niet met de stemmen van John, Paul, George en Ringo is want anders had er wel meer ingezeten.

3.5*

Verschrikkelijk!

Oke, ik ben nooit fan van The Beatles geweest. Niet al hun muziek die ze gemaakt hebben kon me bekoren. Maar deze film is gewoon tien keer niks. Alleen hoe de Beatles getekend zijn is wel grappig. Maar alles rond het erg magere verhaal is niet goed gelukt. Ik kan mij voorstellen dat dit het goed deed toentertijd. Beatles waren vooral toen nog zo helemaal in als wat. De Beatles hebben (wat eerder gezegd is) hun stemmen hier niet ingesproken, de reden is misschien toch wel logisch. Zij zaten, denk ik ook niet te wachten op deze film te wachten. Voor sommigen misschien erg leuk maar voor de ander een ontzettend slechte film. 1,0 voor de geanimeerde Beatle koppen.

'' Once upon a Time, or maybe twice. ''

Ik had al voordat ik The Yellow Submarine ging kijken er redelijk veel over gehoord. Zo wist ik dat er bij vlagen geen touw aan vast te knopen is en dat de film je het gevoel geeft dat je zelf een drugs trip beleeft. Na het zien van de film zelf kan niemand dit denk ik ontkennen.

De creativiteit in de film is puur genieten, bij vlagen is er geen touw aan vast te knopen, maar dit mag de pret niet drukken. Het aantal bizarre creaties is ontzettend groot. Dit is ook wat de film leuk maakt om naar te kijken want het moge duidelijk zijn dat het verhaal niet veel om het lijf heeft. Dit maakt eigenlijk niks uit omdat het verhaal hier ondergeschikt is aan de uitwerking. Het verhaal is slechts een middel om hun creativiteit te kunnen uiten. Deze creativiteit wordt op zo'n leuke manier naar beeld vertaald dat het verhaal er eigenlijk niet toe doet.

Al met al word je meegenomen op een visuele trip, een trip die negentig minuten je aandacht vast weet te houden, en bovenal je weet je verbazen met wonderbaarlijke creatieve vondsten.

4*

Wordt helemaal niks met mij en de Beatles.

Ook deze animatiefilm vond ik helemaal niet te pruimen. Op alle fronten niet eigenlijk. 't Was al wel heet wat dat er ditmaal een verhaaltje inzat (en toch niet eens zo moeilijk te volgen?), maar de verdere uitwerking ervan deed pijn aan de ogen.

Visueel is het wel érg lelijk allemaal. De kwaliteit van de animatie is erg pover, de tekenstijl is vooral lelijk en simpel. De hele thread gaat over LSD, maar zo geweldig gestoord vond ik het niet. Veel "gekke" zaken kwamen voort uit dezelfde woordgrapjeshumor die constant in deze film naar boven kwam. Gooi er wat vloekende kleuren en een bloemetjesmotief bij en de gekkigheid verdwijnt al redelijk snel eigenlijk.

Muziek van de Beatles doet me ook nog steeds niet en de humor die doorgaans gepaard gaat met de Beatles is de mijne absoluut niet. Iets te flauwe woordspielerei en tevaak dingen letterlijk nemen.

Na vijf minuten had ik het wel weer gezien, vond ook deze weer erg moeilijk uit te zitten.

0.5*

Het blijft wonderbaarlijk dat de Beatles hebben gezongen over een gele onderzeeër. En even wonderbaarlijk en psychedelisch de film die hiernaar is vernoemd. De fantasierijke animatie vliegt alle kanten op met leuk gevonden vondsten. Alleen is die animatie zo lelijk gedaan en af en toe zeer vermoeiend door stroboscopische effecten. Een verhaal is nauwelijks aanwezig en de grapjes van een suf niveau. Blijven alleen uiteraard de liedjes zelf over, die zijn dan wel weer leuk!

Ik ben nooit echt fan geweest van de Beatles en zal dat ook nooit worden, al hebben ze best wat aardige muziek gemaakt, met een paar goede uitschieters.

Deze animatiefilm vond ik echt helemaal niets. Het verhaaltje vond ik niet heel interessant, maar de animatie is echt super lelijk. Vreselijk lelijke kleuren, die enorm vloeken bij elkaar. Enorm flauwe grapjes, die nooit leuk waren en het hele LSD gebeuren hangt er ook maar een beetje bij.

Uiteindelijk blij dat deze afgelopen was. Het duurde allemaal ontzettend lang. Zelfs de muziek ging me op een gegeven moment tegenstaan. Echt alleen aan te raden voor de ultieme Beatles fan. Voor mij is het echter de slechtste film in lange tijd.

0,5*

Leuk tijdsdocument, waarbij sommige nummers prima ondersteund worden met kleurrijke, psychedelisch aandoende beelden.