Soy Cuba (1964)

Dit schreef ik eerder en is een deel van mijn oude recensie waar ik toch even op terug wil komen. De rest van mening van toen staat nog, maar ik merk wel dat ik er minder moeite mee heb nu dat dit pure, cinematische show-off is. Niet alleen is het wel érg mooi en zit er meer variatie in dan ik aanvankelijk opmerkte, maar er komt toch ook ontzettend veel gevoel en ritme uit voort. Het gevoel voor de mensen en voor het land Cuba is misschien te plat op verhalend vlak om te werken, maar komt des te meer naar voren door de filmische methode. Als een muzikale en cinematografische ode aan Cuba is dit toch een soort meesterwerk, zeker in de twee eerste verhaallijnen (de vierde schiet opvallend tekort zelfs op filmisch vlak). De zwaar opzichtige propaganda vind ik moeilijk om te slikken, maar Kalatozov weet het vrij goed te compenseren. Ik verhoog mijn stem met een halve ster.

Dat het camerawerk uit/waanzinnig goed is, ziet een blinde nog wel (Boogie Nights anyone). Waarom ik de film met name nooit zal vergeten en ik voortaan tot een van favorieten mag rekenen, is dat alle 4 de verhalen ongeveer even sterk zijn (en dat vind ik normaliter een probleem met films met verschillende episodes). Bovendien zijn ze allemaal dramatisch sterk en sluiten ze allemaal even goed aan op de inhoud. Misschien werd het punt door de 4 vertellingen wat al te nadrukkelijk gemaakt, maar ging er zo in mee dat ik zelfs dat versterkend vond werken. Ik vind het ook wel eens lekker als een film gewoon uitgesproken en duidelijk uitschreeuwt wat de boodschap is. Een van de beste films die ik ooit zag. 5 sterren.

Tijd is een interessant fenomeen dat mij dermate boven de pet gaat dat ik me er nooit werkelijk in heb verdiept. Wat precies de reden is dat de 141 minuten die Soy Cuba duurt aanvoelde als pak 'm beet 80 minuten weet ik niet, maar het was wel zo. Alleen het intro was wat aan de lange kant. Daarna vloog het voorbij. Alles was mooi en indrukwekkend. Je vraag je af waarom er zoveel conventionele films zijn, als je weet dat je ook zoiets bijzonders kan maken als dit.

Het is natuurlijk allemaal pure propaganda, maar dat zijn films die de Westerse kijk op het gebeuren laten zien meestal ook. Het valt ons dan alleen wat minder op.

Mijn vriendin vond dat er nogal veel mooie mannen in de film speelden. Ik geloofde het direct. Ze heeft er kijk op, moet je weten.

Te zien via de videotheek van MUBI.

In HD?

Heb je een abonnement? Zelf nog niet gecheckt.

Nee, ik heb de film op dvd en zou m dolgraag op blu ray of 4k willen hebben. Mocht die daar in hd zijn, dan is er in ieder geval een betere scan gemaakt.

Boh, nee, SD - even gecheckt. Niet naar omkijken.

De rookmachine maakt overuren in deze magnifieke Sovjetkunst. Pas mijn tweede film van Kalatazov maar volgens mij zijn er geen tien regisseurs te vinden die beter een verhaal kunnen vertellen door middel van beelden dan deze man. Eisenstein 2.0, dat is het. Soy Cuba is zelfs een van de beste films die ik in jaren gezien heb. Het bereikt een punt dat het eigenlijk niet meer uitmaakt wat er nog op het beeld verschijnt, alles is goed en prachtig. Yo soy Fidel!

De loftrompet heeft al veel geschald over deze film als je er de recensies op naleest. Ik sluit me hier grotendeels bij aan. Ik had weinig achtergrond bij de film en had dus ook geen idee dat het eigenlijk 4 aparte fragmenten zijn die allen weerspiegelen wat Cuba is of tot wat het geëvolueerd is doorheen de geschiedenis. Vooral de laatste twee episodes benadrukken de strijd tussen Batista en Castro. Het tweede filmpje legt de klemtoon op de natuurlijke rijkdommen en het eerste filmpje focust zich meer op de bevolking.

Wat doorheen de hele film opvalt is de geweldige cinematografie en prachtige beelden die minutieus worden uitgevoerd. Zwart wit beelden hebben steeds iets magisch vind ik, maar hier komen ze geweldig tot uiting. Ook doordat vele camerastandpunten vanuit kikkerperspectief worden genomen. Of het nu de majestueuze witte kerk of het parelwitte bladerdek is, het effect is top. Prima openingsscène ook die je meteen in de mood brengt.

Ook het derde fragment vond ik interessant, zeker wanneer de opstand uitbrak tussen de revolutionairen en de garde van Batista. Inderdaad misschien wat vooringenomen scènes, maar daarom niet met liefde en vooral veel kunde gemaakt. Fijn!

Komt in april uit op 4k bij Criterion

De laatste keer dat ik deze film zag was zo’n 15 jaar geleden. Al die tijd wachte ik op een blu ray die dit cinematografische meesterwerk recht zou doen.

Nu heeft Criterion de film eindelijk uitgebracht en zelfs op 4k!

De film stond al op 5* bij mij maar bleek bij herziening nog veel beter dan ik dacht. De 4k is echt een natte droom. Wat een film!

Mooier dan deze zijn ze nooit gemaakt, maar vooral de kracht van het drama was sterker dan gedacht. In 4 segmenten laat Kalatozov zien hoe Cuba werd uitgebuit en de bevolking onderdrukt werd. En ja het is propaganda maar 60 jaar later is er uiteindelijk weinig veranderd.

Een ontzettend sterke film en op visueel vlak misschien wel de meest indrukwekkende film ooit gemaakt.

Nu is het de vraag welke film uit mijn top 10 plaats met gaan maken…

Taylor Swift

Done!

Die 4K uitgave is inderdaad prachtig. Net als de film! Ook 5* van mij

Schitterende film. M'n derde Kalatozov in korte tijd en wat mij betreft zijn beste en mooiste. Meer een soort impressionistisch werk als de camera vloeiend glijdt in de Cubaanse straten en over de velden en door de jungle. Cuba is ook echt de hoofdpersoon en de film toont het land in veel facetten.

Ook een stuk propaganda. Zeker. Maar dat mag. Helemaal als dat wordt uitgevoerd zoals hier. In het eerste deel (van de vier) was ik nog even verrast en verward: dit leken blije Amerikanen, dat is iets van voor de revolutie. Maar al snel viel dat deel op zijn plek. In dat deel zelf al waar het leven van de gewone Cubaan ernaast schril afsteekt maar helemaal in de volgende delen. Wat inhoud betreft is de opbouw briljant, waarmee je in het vierde deel heel goed snapt dat iemand zich aansluit bij de revolutie.

Maar goed, Cuba mag de hoofdpersoon zijn en inhoudelijk en thematisch is de film ook sterk: de echte reden om de film te zien is de bloedmooie fotografie. Ik vraag me af of ik ooit een mooiere film zag in zwart-wit. Alleen al direct die palmbomen die fluorescerend in beeld zijn gezet, maar ook het donkere van de nacht en de camera die glijdt en de vele interessante shots (met die lift die daalt) of momenten (vrijwel alles rond het vuur). 4,5*.

Soy Cuba is doordrenkt van de Russische propaganda, maar dat is toch ondergeschikt aan het kijkplezier. Zeker bij de eerste twee verhalen dacht ik terug aan Dekalog - Seizoen 1 (1989-1990) - MovieMeter.nl. Dat zijn korte verhalen die me regelmatig verbijsterd achter lieten. Dat de laatste twee verhalen van Soy Cuba meer doordrenkt zijn van politiek vond ik iets minder, maar toch zaten daar ook heel indrukwekkende zwart-wit beelden bij. Zo zit de film vol artistieke acrobatiek en laat alleen daarmee al genoeg indruk achter.