Nocturnal Animals (2016)

Ha, ik moest inderdaad ook aan Gone Girl denken. Ook aan The Neon Demon overigens, maar die is wel echt veel sterker dan deze Nocturnal Animals.

Ik lees over puzzels en complexe, ingenieuze vertelstructuur maar die is toch flinterdun?! Of ben ik te erg beïnvloed door/gewend aan Lynch/Memento e.d.-achtige films? Ik heb hier geen moment bij hoeven nadenken over hoe het verhaal liep, om die 2 lijntjes t.t. en imaginatieve tijd?! Ik blijf het een chickflick met slap thrillerlijntje vinden met niks bijzonders qua stijl en een tenenkrommende method acting mongol Gyllenhaal.

Ik ben alvast blij te horen dat het niet zo'n film is dat het moet hebben van een complex verhaal.

Ik moest ook aan Gone Girl denken inderdaad al is deze veel sterker en meer volwassen. The Neon Demon ontbreekt aan spanning en emotie imo i.t.t. Nocturnal Animals.

Smaken verschillen Maar blijkbaar vind je Nocturnal Animals wel beter dan ik hem vind, want ik zou er geen 4.0* aan kwijtkunnen denk ik.

Zwolle84 vond je niet dat Adams hier net iets te veel aan haar bureau vastgepind zat om echt te kunnen imponeren? Sterk vond ik haar zeker, maar de actie vind toch vooral plaats in de imaginaire(?) wereld van Sheffield's roman. Dat is dan direct ook de plaats waar Shannon en Taylor-Johnson schitteren, die ik nog eerder voor een bijrol genomineerd zie (Shannon vooral).

My guess: als Adams wint, is het zonder meer voor Arrival ik gun het haar wel.

Ik vond het een tegenvaller door de hoge verwachtingen die ik had. Eigenlijk heeft Barry Atsma in DWDD de film voor mij verpest. Verwachtte door hem namelijk een film met een zeer complexe narratieve structuur, maar dat bleek helemaal niet het geval te zijn. Ook cinematografisch is het niet zo sterk als verwacht (de aankleding is mooi, maar de shots zelf zijn vaak weinig bijzonder). Schommel steeds wat tussen 3.5* en 4*, omdat los van die verwachtingen de film verder wel prima is voor wat het is. En The Neon Demon vind ik nu eenmaal een meesterwerk (en geen oppervlakkige kritiek - hé, Spring Breakers all over again). Dat is inderdaad wel echt een ander soort film, maar een paar scènes vond ik wel 'Refniaans', zoals het gesprek van Susan en Alex (volgens IMDb), met die rode achtergrond.

Qua mimiek vind ik haar ijzersterk, haalt het maximale uit zo'n bescheiden rol.

Laat haar maar beste hoofd- én bijrol winnen.

Achter mij zaten twee meiden die het af en toe niet konden laten om te vertellen hoe weinig ze van de film snapte. ''Huh, heeft hij nou een tweeling broer? Is dit nou in het verleden of in het boek? En waarom heeft de film geen einde?''

Ik begrijp best dat dit geen film voor iedereen is maar vond zelf dat de film prima te volgen was en het einde was voor mij perfect.

"Then recently he sent me this book that he's written. It's violent and it's sad. And he dedicated it to me."

Achter modeontwerper Tom Ford had ik nooit een regisseur gezocht, maar dit blijkt inmiddels zijn tweede speelfilm te zijn.

Aan de basis staat een galeriehoudster die ogenschijnlijk niets te klagen heeft, maar ondertussen kampt met: financiële problemen, een overspelige echtgenoot en van binnen eigenlijk ongelukkig is. Het manuscript dat ze toegestuurd krijgt van haar ex roept oude herinneringen naar boven die ze diep weggestopt dacht te hebben.

Op deze manier wordt er een raamvertelling gecreëerd waarin drie verhalen door elkaar lopen; het heden, het manuscript en de flashbacks naar de relatie tussen Susan en Edward. Ondanks de verschillende verhaallijnen blijft het overzicht knap behouden en zorgt Ford ervoor dat deze slim in elkaar zijn verweven. Als kijker krijg je daarvoor puzzelstukjes aangereikt die langzamerhand in elkaar vallen.

Het resultaat is een koele, berekende vertelling waar liefde, geweld en wraak centraal staan. Het sterke acteerwerk van de gehele cast benadrukt dit nog maar eens, met name Jake Gyllenhaal, Michael Shannon en Aaron Taylor-Johnson laten een diepe indruk achter. Om het geheel te complementeren is 'Nocturnal Animals' voorzien van treffende sfeerbeelden, ondersteund door - opzettelijk - een contrast te schetsen tussen het stedelijke en de woestijn.

Al met al een indringende thriller die je op het eerste gezicht een simpel narratief voorschotelt, maar onderwijl kundig speelt met een diepere emotionele onderlaag op zoek naar de ware betekenis van zwakte.

4,0 Sterren.

Fijn, maar ik had er nog een tikje meer van verwacht. De thematiek over schuld, spijt en het worden wie je niet wilt zijn vond ik sterk, net als de tegenstellingen waar Ford continu mee speelt. Maar de diepere laag en inventieve vertelstijl waarop ik had gehoopt, ontbreekt. Ik voelde me zelfs een beetje gepiepeld toen aan het eind van de plotlijn in het boek geen onthulling zat. We hebben al die tijd eigenlijk naar beelden zitten kijken die er voor de plot geen bal toe doen. Ik begrijp dat de moord op zijn vrouw en dochter symbool staan voor de gebeurtenissen in het 'echte' leven van Gyllenhaal, maar de verdere afwikkeling doet er niet toe voor zijn wraakplannetje of het proces van spijt waar Adams doorheen moet.

Onvergefelijk vind ik dat echter niet, zeker ook omdat de gebeurtenissen in Texas spannend in beeld gebracht zijn. Tel daar het sterke spel, de mooie plaatjes en het poëtische einde bij op, en je hebt nog steeds een film die ver boven de middelmaat uitstijgt.

Naast mij twee volwassenen, begrepen het ook niet. En ik denk twee bejaarden ook niet, want die vertrokken halverwege.

Voor een dinsdagmiddag bij mij opvallend veel mensen in de zaal (Pathé nota bene). Lijkt me toch bij uitstek zo'n film die Pathé zonder succes uitprobeert (The Neon Demon was ook al niet zoveel daar). Lijkt hier toch anders te zijn, blijft tamelijk vaak draaien in aardig wat zalen.

Film die zich afspeelt op drie plaatsen. Het heden in een kil en steriel L.A., het verleden in een winters New York en het verhaal uit het boek in een warm Texas. Mede hierdoor blijft het altijd helder in welk deel de film zich afspeelt. Vooral de stukken in Texas zijn sterk, vol sfeer en spannend. En hierboven is naar mijn idee al wel aangegeven wat Ford wil zeggen met de film (met dit boek toont Gyllenhaal aan dat zijn dochter en ex niet meer bestaan voor hem en echt uit zijn leven zijn weggerukt). Op het moment van de film zelf echter is dit niet altijd helder en vooral de scènes in New York missen chemie en die in L.A. zijn te koud en op moment van kijken te onbetekenend om mee te leven. En die betekenis komt pas na de film naar boven als er tijd is om na te denken wat er nu gebeurd is. Daardoor beleef je grote delen van de film zelf stukken minder. Jammer, want visueel waren juist die stukken in L.A. dan weer veruit het mooist, strak en modern, beetje denkend aan The Neon Demon die er ook al zo schitterend uitzag. 3,0*.

In de plotomschrijving staat zomerhuisje in Maine. Dat staat in elke plotomschrijving die ik kan vinden, maar naar mijn gevoel speelt het zich ook in Texas af.

Maar dat terzijde.

De "aanhouding" vind plaats in Texas. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat de familie misschien wel onderweg was naar Maine.

Edit: Lees nu dat in het bronmateriaal (het boek) de "aanhouding" wel plaatsvind in het Noordoosten van Amerika, maar Ford het voor de film heeft verplaatst naar Texas:

"Ford, who also wrote the screenplay, has kept the double structure of the source material, but has made some significant changes, including the location: Tony and Susan [danuz: dat is de naam van het boek] is set in the northeast US, while the disturbing incident that opens Ford’s film takes place in west Texas. Ford said: “This was because the book was written in 1993. In today’s world, you would lock the doors in your car, call for help on your cellphone, and it would be done. So I had to move it to somewhere where theoretically there would be no cellphone service."

- The Guardian

(West-)Texas wordt volgens mij ook letterlijk genoemd in de film.

West Texas inderdaad

Volgens mij ook, maar het ging mij om dat zomerhuisje in Maine.

Redlop mijn stukje hierboven doorgenomen?

Je hebt het aangevuld merci! In het boek is het dus Maine maar in de screenplay West Texas omdat:

"...somewhere where theoretically there would be no cellphone service"

Maine komt nergens in de film voor. De synopsis is van het boek en niet van de film.

De synopsis mag sowieso wel bijgewerkt worden zeg: Ik zou ook begod niet weten waarom er staat dat Susan een "doodnormaal" leven leidt in "een buitenwijk"

Ze is kunstenares en galleriehoudster, vrouw van een rijke zakenman (ze zwemt in het geld), woont in een villa van jewelste vol waardevolle kunst (Jeff Koons anyone) ergens in de heuvels van LA.

Denk je niet dat dat juist Ford's bedoeling is geweest? L.A. en die hele kunstwereld zo koud, klam, decadent en afstandelijk mogelijk neerzetten.

Ongetwijfeld wel, maar dat maakte het voor mij niet beter. Mooi, maar kil.

Was mij inderdaad al ook opgevallen dat de synopsis op MM die van het boek is en niet die van de film, maar ben te lui om een correctie in te dienen.

Het levert een wat ongemakkelijke ervaring, het bekijken van deze film. Dat Ford een begenadigd oog heeft voor mooie beelden wordt weer bevestigd. Deze film vond ik nog net iets beter dan A Single Man. Opnieuw zien we een hoofdpersoon die out of place, out of time, worstelt met de buitenwereld. Zo pijnlijk als in deze film de onmacht van dit type zachtaardige en gevoelige man overkomt wekt de nodige emoties op bij de kijker. Zelfs zelfverdediging gaat hem al te ver. Enkele redelijke bizarre en surrealistische scènes volgen die het hart van de film vormen. Fenomenale cast met persoonlijke favorieten als Gyllenhaal, Adams en Shannon dragen de film tot grote hoogte.

Hoewel ik de lyrische toon die sommigen aanslaan over Tom Ford niet deel (geeft The Guardian trouwens ooit wel eens minder dan vijf sterren?), vind ik Nocturnal Animals een meeslepende film geworden. De afwisseling van de twee verhalen, op zichzelf weinig bijzonders, werkt goed. Susans reflectie op haar eigen keuzes wordt goed inzichtelijk gemaakt en de gedeelten rondom Tony geven vaart en spanning. Qua visuele stijl vind ik Ford meer ontwerper dan regisseur. De camaravoering is zeer conventioneel: van de dialogen bijvoorbeeld weet hij stilistisch echt niks te maken. De beeldcompositie en aankleding zijn natuurlijk wel heel verzorgd maar vind ik zelf toch niet werkelijk interessant. Ook de muziekkeuze is te veilig. Nocturnal Animals is derhalve weliswaar zeer genietbaar, maar daar blijft het dan ook bij.

Ik vond dit echt een topfilm. Goed verhaal, goed uitgewerkt. Mooie spanningsboog. Onvoorspelbaar plot. Een paar fantastische acteurs. Mooie cameravoering. Goeie stilering, enorm rijk in de klinische echte wereld, maar bittere ellende in de gevoelswereld. Echt zitten genieten, top film. 5 sterren volledig verdiend. Die vorige film van Ford vond ik maar niks, maar dit is een van mijn favoriete films uit de laatste 10 jaar.

Een heftige, maar spannende thrillerfilm die van je vraagt na te denken zodra het is afgelopen. Het boek wat de vrouw leest is een spannende thriller en het zou als losstaande thriller prima stand houden, maar waarom deze film beter is dan de gemiddelde “spannende thriller” is het verhaal wat om het leesproces heen is bedacht. Het is een film die zowel je verteld wat er in het boek gebeurd als in het leven van het hoofdpersonage. Deze twee verhalen worden op slimme wijze samen verteld, waardoor ik een goed beeld krijg van de schrijver & het hoofdpersonage. Ik raakte nieuwsgierig naar waarom hij haar het boek toestuurde, maar deze vraag word op subtiele manier behandeld in het verhaal door het antwoord niet expliciet prijs te geven. Na de aftiteling ging ik de film nalopen in gedachten om het antwoord te krijgen, en toen ik op het antwoord kwam ging ik anders naar het verhaal kijken.

De acteerprestaties zijn uitmuntend goed. Ik merk een steeds grotere liefhebber van Jake Gyllenhaal te worden, die wederom een nieuwe type rol overtuigend weet te spelen (of in ieder geval, anders dan de rollen die ik hem voorheen heb zien spelen). Amy Adams komt minder voor waardoor ze een minder grote indruk achter liet, maar ze weet haar scenes goed te doen.

Wat minpunten betreft moet ik zeggen de intro slecht te vinden. Ik kreeg het idee naar porno te kijken en qua toon was deze opening compleet anders dan de rest van de film. Misleidend dus. Verder vond ik het thrillerboek spannend, maar niet bijzonder. Het is vergelijkbaar met vele andere verhalen uit het genre. Geziene een groot deel gaat over het boek is een aardig deel van de film aan de “best goeie” kant, maar ik zat niet op het puntje van mijn stoel van begin tot eind.

Een goeie thriller die de moeite waard was in de bios gezien te hebben. Spannend verhaal met sterke acteerprestaties. Er zijn subtiele verhaalelement erin verwerk die mij achteraf lieten nadenken over de gebeurtenissen. Het thrillerboek is spannend maar niet bijzonder origineel, waardoor voor een groot deel het niveau niet hoger is dan een 3,5*. Het verhaal om het boek heen geeft de film echter meer diepgang waardoor ik het een hoger cijfer waard vind.

4*