Nocturnal Animals (2016)

Ik vond het ook een erg te gekke film. Diepere bedoelingen denk ik nooit zo over na, die openbaren zich aan me of niet, ik ga er niet -het komt op mij wel eens wat geforceerd over- naar op zoek. Een haaienfilm totaal ontleden is bijvoorbeeld niet mijn ding en ook in deze film kun je van alles zien maar ook gewoon op zijn what you see is what you gets kijken. En ook dan blijft er een film over die zeer de moeite waard is.
Al zal niet iedereen dat vinden, de twee petjesdragende meisjes een paar stoelen verder vonden het 'een kutfillum waar ze niks van snapten' hoorde ik toen ze de zaal verlieten. Maar goed, meisjes met petjes... Ik moet dan altijd aan Toren C denken, Betaluh Pannuhkoek!

What i saw and what i got....
Een vrouw die in de knoop zit met zichzelf, een overspelige echtgenoot heeft waar ze niet meer van houdt en die van de man die ze vrij harteloos dumpte en die ze een matig schrijver vond het manuscript van zijn debuut opgestuurd krijgt.

Terwijl ze dit leest wordt ze teruggeworpen in de tijd, met name de tijd dat ze een relatie had met de schrijver. Het verhaal wat ze leest projecteert ze op zichzelf en haar ex en hun dochter (die dus niet geaborteerd is, noch dood is, want als ze in het deel van het boek is waarin moeder en dochter vermoord terug gevonden worden belt ze haar dochter wakker om te vragen of alles goed met haar is. Die vindt het maar raar dat moeder haar op zo'n onchristelijk tijdstip wakker belt). Ondertussen zie je dus het boek voor haar geestesoog. Het is best een heavy en spannend verhaal, mooi gefilmd ook, in Texas dus met die typische desolaatheid van het landschap aldaar. Een raamvertelling zo gezegd en een erg te gekke vertelling wat mij betreft.

Ze gaat door het boek weer aan haar ex denken, ze heeft de 20 jaar sinds hun break één keer contact met hem opgenomen maar hij gooide de hoorn er op. Nu spreken ze af en op het einde zie je mevrouw alleen in het restaurant zitten. Haar ex kon het niet opbrengen op te komen dagen.

Als ik dan wat dieper denk over het hoe en waarom is dit mijn gedachte:
Zijn boek is zijn manier om te laten zien dat zijn vrouw en dochter voor hem niet meer bestaan, hij heeft het er enorm moeilijk mee gehad maar hij is er klaar mee. Of toch niet? Want hij kan het alsnog niet opbrengen op te komen dagen bij de afspraak.

Hoe dan ook, uitstekende film. Niet voor wie een simpele actiethriller wil, dan moet je deze film links laten liggen want dan vind je het vast een kutfillum. Maar voor wie een bijzonder geconstrueerde actiefilm gecombineerd wil zien met een portie drama zou dit best wat kunnen zijn. Typische love it or hate it film denk ik.

ik ben er nog niet helemaal uit... de film is vrij gelaagd maar ik vond het niet echt uit te verf komen. Nog even een paar dagen wachten wat ik er eigenlijk van vond.

Vanavond een item bij DWDD.

Met zoveel gevoel voor detail en schoonheid kan dit bijna alleen maar uit de handen van een modemaker komen: Tom Ford's 2e film Nocturnal Animals is een van de beste films van dit jaar. Beklemmend, duister en mysterieus; net als de soundtrack, ik zette hem op en zit er gelijk weer helemaal in: Trailer Music Nocturnal Animals (Theme Song) - Soundtrack Nocturnal Animals - YouTube

Gewéldige bespreking gisteren op DWDD.... Dit, in tegenstelling tot de opgeblazen reviews van Thom Hoffman. Laatst nog over Blue Velvet van Lynch. Ik ga deze film zeker zien.

Als Scholten van Aschat ze vanaf nu alleen gaat doen, deel ik jouw enthousiasme.

Jake Gyllenhaal, dus must see

Enigszins OT: Helemaal mee eens! Atsma heeft letterlijk niks te melden en mist de gave om dat eloquent te verbloemen.

(Trouwens, dat item waarin Hoffman in bioscoopsetting moderne Hollywoodclassics bespreekt, kan me ook gestolen worden.)

Terug naar Nocturnal Animals: A Single Man vond ik een imposante film. Ik ben uiterst benieuwd naar deze nieuwe van Ford.

Zaterdag ga ik hier naar toe maar weet nog steeds niet wat ik er precies van kan verwachten. Is het nou een film die richting de stijl van David Lynch gaat of is het toch een meer straight forward thriller a la Gone Girl (de trailer deed me aan die film denken)? Ben hoe dan ook erg benieuwd.

Ik vind het geen Lynch achtige film. De raamvertelling is wellicht samen te vatten als straight forward thriller. Het zijn eigenlijk 3 verhalen in één waarbij je je aandacht er een beetje bij moet houden om buiten de raamvertelling in de gaten te houden of je in het heden of in het verleden zit.

Mee eens! Ik ga de film zondag zien. Heb al veel goede recensies gelezen (en een paar minder goede), maar met deze cast kan het toch bijna niet missen?

Wat een deceptie. Wat mij betreft geen hype waard. De main core van het verhaal is de menopauze van een vrouw die beseft dat ze toch op haar gehate moeder is gaan lijken. Dit wordt afgewisseld met wat flashbacks van een eerdere relatie waar ze naar terugverlangt en een thrillerig laagje die fantasie is van die ex.
Via die elementen wordt wel geprobeerd een psychologisch thema en verloop neer te zetten, en het gaat ook wel lichtelijk ergens heen. Alleen is het thema zo banaal en alledaags dat het niet kon boeien, eerder irriteren. De flashbacks verklaren wel wat, maar hadden bijna net zo goed weg kunnen blijven omdat een slap verhaal niet sterker wordt met slappe toevoegingen. Het thriller verhaal bracht qua scriptwriting ook al zeer weinig soelaas, zo dertien in een dozijn en zonder echt verrassende wendingen. De ene wending kwam zo verrassend dat zelfs Gyllenhaal zelf er in de film verbaasd over was lol. Gelukkig had deze lijn qua screenplay nog wel wat leuks te bieden.

Verdikkie. Verwachtte ik een duistere thriller met complexe lijnen, zit ik naar een chicflic te kijken die ook mannen probeert te strikken met wat spanning en geschiet. Gewoon een relatiedrama, niks meer en minder. En waar ik Gyllenhaal vroeger wel aardig vond begint die gladjakkerkop met puppy ogen en té mooi lach me ontiegelijk te ergeren. Hij is gewoon de nieuwe Nicolas Cage van Hollywood en die droopyface kan ik ook al 20 jaar niet aaaanzien. Zo over the top allemaal. Zo krijgt Gyllenhaal in deze film een stuk of 2, 3 o zo dramatische scènes waarin hij mag huilen en brullen. Denken ze nou dat met dat plastieken method acting er een Oscar wacht? Ennnn even inzoomen...gadverdegadver. 't Is dat ik na The Wailing van vorige week wel wat zeikerige jankende mieterige mannen gewend was geraakt, maar hier kan Gyllenhaal d'r ook wat van hoor. Heel wat rode oogjes. Die druppels daarvoor waren binnen 1 scene in het ene shot nog wel werkend en in het volgende weer uitgewerkt...tenenkrommend.

Tom Ford geeft me hier hetzelfde beeld als zijn parfums. Het zit in een mooi stijlvol flesje, mooie verpakking, die schreeuwt "ik ben stijl, ik ben hip!" En vooral "exclusief"! want ik maak een serie van tien geuren. Waarin dan oude al eeuwen gebruikte geuren als oud, rose, leather, musk, tobacco e.d. hergebruikt worden tot soms even best aardig ruikende reformulations maar (bijna) allemaal vlak, onorigineel, spanningsloos en ontzettend snel vervliegend. Net als deze film. Ik had toch qua stijl echt wel wat meer verwacht, maar qua stijl was er gewoon níks te beleven.

Ik vond het vantevoren raar dat hij hier in Grunn in Pathé draaide, terwijl hij verder in ietwat arthouse biossen draait. Nou, hij is er perfect op z'n plek. Behalve de gruwelijke 20 minuten reclame vantevoren (omfg...).

Dan toch twee sterren? Ja, want in dat thriller lijntje zaten twee mannen die qua acteerprestaties elk een ster verdienen voor het redden van de film. De personages van Bobby Andes en Ray Marcus werden erg lekker neergezet, lekkere psychos. Die voorkwamen, serieus, dat ik halverwege de zaal uit ben gegaan toen bleek dat zelfs een plottwist niet in het vooruitzicht lag. En de laatste (en enige) keer dat ik dat heb gedaan...kan ik me niet eens meer herinneren.
Volgens mij zijn de hogere scores gebaseerd op publiek dat óf Hollywood pulp gewend is (dan is dit zelfs al een stapje hoger) of mensen die Tom Ford een veer in z'n reet willen steken omdat 'ie zogenaamd hip is (om lege stijl zonder artistieke inhoud.

Edit: oja, ik vond het einde heeeerlijk! Ik gunde t haar van harte. Ik hoopte in het verloop dat het zo zou gaan en verkneukelde me er al om maar geloofde niet dat het zou gebeuren, maar ja hoor toch! Haha. Daar moet er eigenlijk nog een halve ster bij. Maar ik doe t niet voor dit holle vehikel, verdient ie niet.

En ja, ik ben soms een filmsnob. Dahaaag!

^^^^^^

Oef. Wat zul jij een rottige twee uur met deze film gehad hebben...

Mwah, zolang het de grens van onuitstaanbaarheid niet haalt kan ik me ook best vermaken met het ergeren aan de kritiekpuntjes

Richardus

Dat laatste gedeelte van je bericht kun je misschien ook beter tussen spoilertags zetten. Je bent niet specifiek over de afloop maar het is wel er wel duidelijk aan af te lezen of het positief of negatief is.

Ah dat "verkneukelen" hè damnit. Maar kan bericht niet meer wijzigen helaas.

Ik had hier zo veel van verwacht dat die me toch een beetje tegengevallen is ondanks een degelijke 3.5*.

Minstens 80% wat je te zien krijgt is het boek geschreven door Edward, wat eigenlijk niet meer is dan een doorsnee naargeestig thrillertje.

Wat ik juist zo goed vond is de realiteit van de film. Het einde was absoluut het hoogtepunt en ik dacht dat vanaf daar het verhaal echt los zou komen, bleek het dus het einde te zijn. Dat verbaasde me in negatieve zin. Susan, Edward en Hutton zijn interessante personages en audiovisueel is het erg fraai, met vooral die grootse soundtrack. Stijl is juist het sterke punt van Tom Ford lijkt me dat en zie of hoor je niet terug in de boek-scènes helaas.

Goed bedacht hoe het boek aansluit op de realiteit, maar ik had graag de percentages wat anders gezien dus.

Wel een erg leuke cast met Gyllenhaal, Adams en Shannon. Ook de wat minder aanwezige acteurs/actrices spelen foutloos.

Wow... So many questions, so many layers.

Kijken!

Yet another voorspelbaar flut-thrillertje, verpakt als film in een film waardoor het net lijkt alsof het allemaal heel wat voorstelt, wat geenszins het geval is. De parallellen tussen het verhaal en het verhaal-in-het-verhaal lagen er zo dik bovenop dat je er bijna onder bezweek. Je zou zoiets op een Julio Medem-manier magisch-realistisch kunnen uitwerken, maar het bleef bij een geinig idee dat geen enkel ander doel diende dan de schijn van gelaagdheid te wekken.

De thriller zelf, het boek bedoel ik, was rechtlijnig en zat boordevol clichés. Voor de zwakke dialogen hoef je het ook niet te doen. Beter had men het bij die boekverfilming gehouden, dan had ik in ieder geval niet de illusie gekoesterd dat dit meer zou zijn dan de schertsvertoning die het was en had ik iets nuttigs met mijn tijd kunnen doen, al zou ik zo snel niet weten wat.

Het zag er allemaal overigens prima uit. De soundtrack, met die eeuwige strijkers, irriteerde me dan weer mateloos. Verzin eens iets anders.

Zojuist gezien. Wat een rollercoaster van een film. Genoten!

Deze Tom Ford heeft toch in alle opzichten een heel eigen stijl in niet zozeer wat hij te vertellen heeft maar HOE en daarin gaat hij net weer een stapje verder. Zeer genietbaar, voor mij dan.

Bijzondere en visueel schitterende film van Ford (moet maar eens heel snel A Single Man kijken). Dat de film niet voor iedereen is snap ik ook wel. En ik moet stiekem ook wel een beetje lachen om sommigen user reviews (vooral op de website van Pathé).

Zelden zo'n intense film gezien. Terwijl het verhaal an sich niet eens zo bijzonder is, maar het ziet gewoon heel goed in elkaar. Filmisch onwijs strak. Ford heeft duidelijk een oog voor detail. En ze hebben ook voor perfecte cast gekozen. Jake Gyllenhaal doet sowieso zelden iets verkeerds en Michael Shannon is natuurlijk geboren voor dit soort rollen.

Het einde is ook gewoon perfect. Terwijl ik normaal gesproken niet echt van dit soort eindes ben, maar hier past het precies.

Ook een heerlijke soundtrack. Die gaat zeker op repeat de komende tijd.

4.5*

Nu ga ik A Single Man zeker kijken. Fijne regisseur, die Ford.

Sfeervolle en beklemmende film, die richting het einde vaart verliest en uiteindelijk als een kaars uitdooft.

Aanvankelijk was ik bang dat ook dit (denk aan The Neon Demon) een soort oppervlakkige "bash de upperclass/modewereld/kunstwereld" zou worden, maar Nocturnal Animals is uiteindelijk een best spannende en engaging film van Ford. Misschien qua looks (behalve de vaak mooie kleding en de stijlvolle casting van Gyllenhaal) niet eens zo erg gestileerd (het zou ook een Fincher kunnen zijn bijvoorbeeld), maar ik heb boven verwachting genoten.

Nocturnal Animals is een beklemmende arthouse-puzzelfilm, een mix van genres, aaneengeregen door een ingenieus ingezette vertelstructuur. Het acteerwerk is uitstekend, alhoewel de bijrollen er paradoxaal genoeg tussenuit springen. Regisseur Tom Ford maakte een pretentieuze thriller die op het gebied van sfeer en esthetiek veel te bieden heeft, maar net even een finishing touch mist. Desalniettemin is dit één van de betere films die het afgelopen jaar te bieden had- al is het alleen maar een vraag die op een gegeven ogenblik in me opkwam (‘durft Ford nu echt te stoppen?’) meteen beantwoord werd doordat de credits gingen rollen.

Voor deze film schreef ik ook een langere, uitgebreide recensie: klik hier

Ik zie Fincher die opening nog niet doen hoor

Nee, dat niet. Maar verder moest ik na afloop onwillekeurig aan Gone Girl denken (degene met mij ook trouwens, dus echt toeval kan het niet zijn)