Welcome (2009)

je hebt tottal niks van de verschrikkelijk mooie film begrepen.

Een adembenemend film ,zonder effectbejag,die op ingetogen,indrukwekkende manier laat zien dat het individu vast zit,vast loopt,vermorzeld wordt door politiek,regelgevind,cen ultuurgewoonten. dat geldt voor de badmeester,de vluchteling bilal en zijn vriendin mina. een film die alleen fransen zo kunnen maken. een film waar je stil van wordt.

Goed drama met een bijzonder en realistisch verhaal. Goed acteerwerk ook. Er hangt een lekkere sombere sfeer dat prima bij het verhaal past. Uitstekend. 3,5 ster

Mooi sober drama van Franse bodem. Genieten voor de liefhebbers hiervan.

Dit is een zeer tragisch verhaal dat zonder al te overdadig sentiment word weergegeven. En dat evenwicht is heel goed vastgehouden door de gehele film. Het is to the point en ingetogen waardoor het heel mooi klein gehouden word maar het drama kwam toch absoluut heel sterk over.

Vooral de band die er groeit tussen de jongen en man is heel erg mooi weergegeven. In het begin heb je toch het vermoeden dat de man alleen zijn hulp aanbood om in een goed blaadje bij zijn exvrouw te komen maar aan het einde van de film zie je dat hij hem praktisch als zijn eigen zoon is beginnen te zien. Heel mooi om de groei van de band tussen deze twee mensen te zien.

Ook de liefde die er nog steeds is tussen de man en zijn exvrouw is erg mooi in beeld gebracht. Het is wel een minder groot en minder belangrijk onderdeel van het verhaal maar ik vond het wel heel sterk overkomen. En geen over te top, toch nog een happy end maar gewoon hoe het er meestal aan toegaat. Heel tragisch en ontnuchterend maar wel de realiteit.

Van dit soort films houd ik nou. Kwam deze film tegen in een trailer bij een andere film. Vincent Lindon had me al te pakken bij Pour Elle (later een Amerikaanse persiflage hiervan aka The Next Three Days), en hier flikt hij het me nogmaals. Klein, dicht bij onze dagelijkse werkelijkheid, en vooral niet te overdreven.

Bij echt goede films is het helemaal niet erg als je hem twee jaar geleden nog gezien heb. Deze blijft gewoon mooi. Zelfs als je weet hoe hij af gaat lopen.

Politiek wordt individueel gemaakt in deze aangrijpende, treffende, schrijnende, grauwe, melodramatische en documentairachtige film over de lotgevallen (noodlot) van vluchtelingen en het persoonlijke drama van een zwemleraar. Het verhaal, verpakt in pijn en verlangen, laat zien dat solidariteit niet enkel degene die vervolgd wordt helpt en de titel is vanzelfsprekend ironisch bedoeld. De cast speelt solide en invoelend.

Ik heb gelezen dat de regisseur, voordat hij de opnames startte, acht maanden heeft doorgebracht in een verzamelplaats voor vluchtelingen in Calais en daar getuige was van het onbarmhartige optreden van de Franse overheid.

Een portie drama, een scheutje romantiek, en dosis humor, in perfect evenwicht met elkaar.

Hierdoor wordt het harde onderwerp niet naar de kijker overgebracht op een manier die als een confronterende documentaire zou kunnen overkomen - terwijl ook deze film toch mensen eens tot nadenken aanzet.
Levendig, en met kleurige beelden (wat vaak net niet het geval is in dit soort films), sterke acteurs, en muziek die op de kijker inspeelt.

De regisseur brengt alles zonder te gaan over-dramatiseren, heel realistisch, en met een veelzijdig kritische kijk - ook op de asielzoekers, met bijvoorbeeld de diefstal van de medaille en de onderlinge vechtpartijen.

Waar ik me bij de vorige film die ik zag - The Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans (2009) - nog zat te ergeren aan het op alle vlakken over the top gaan, is dit voor mij een meesterwerk.

Mooi sociaal drama over een onderwerp dat de laatste jaren (gelukkig) vaker naar voren komt in films en boeken (denk aan Le Havre, maar ook aan de romans Little bee en La superba). Voor mij is de maatschappijkritische setting in dezen direct een pluspunt, omdat het getuigt van betrokkenheid van de regisseur; hier is iemand aan het werk die echt wat wil vertellen. De vluchtelingen-thematiek geeft relevantie aan het drama, en het onderstreept de band tussen kunst en maatschappij.

Het belang hiervan is volgens mij groter dan veel mensen denken. In dit nieuwsbericht wordt bijvoorbeeld vermeld dat Welcome internationale bekendheid gaf aan de Franse wet die het strafbaar stelde om illegalen te helpen. Een wet die overigens, als ik het goed begrijp, ook weer is teruggedraaid.

Los daarvan is Welome ook nog gewoon een goede film. Het moet het vooral van een prima verhaal hebben met overtuigende personages. Mijns inziens is het soms wel iets te sentimenteel (mede door de muziek) en qua stijl speelt de film op veilig. Het zij Lioret vergeven; soms zijn andere dingen belangrijker. Of, om het met de woorden van Klaus Mann te zeggen:

Het is nu mijn taak niet onderscheid aan te brengen of schoonheid vorm te geven, maar invloed uit te oefenen zover dat in mijn vermogen ligt. (Uit: Mephisto: roman einer karriere.)

Indrukwekkende en sfeervolle film. Heeft de radertjes in ons hoofd weer goed doen draaien en dan ervaar je ook weer eens, in wat voor een luxueuze situatie wijzelf verkeren!

Een ontzettend mooie, subtiele film over illegale immigratie, ondanks de paar scènes die voorspelbaar zijn (de migrant die de gouden medaille steelt). Bilal komt geloofwaardig over (leuk weetje, de actrice die Mina speelt is in het echt zijn zus) en ik vind het juist niet nodig om de hele weg die hij afgelegd heeft in de film te zien. Dat zou mij het gevoel geven dat ik naar een avonturenfilm zat te kijken en dat is denk ik niet wat deze film probeert mee te geven. En dat is volgens mij ook niet dat we het beleid van de Franse autoriteiten aan de kaak moeten stellen. Misschien meer een debat te openen hoe dit probleem wel opgelost moet worden. En daar is maar moeilijk antwoord op te geven..

Ook na hem al meerdere keren gezien te hebben blijft dit een mooie film. Knap ook dat er naast het indringende hoofdverhaal nog enkele mooie verhaallijntjes lopen die de film alleen nog maar geloofwaardiger maken.

Dit soort films hebben we nodig, die een maatschappelijk thema op een originele manier naar de kijker brengen, met meeslepende personages, doorleefde vertolkingen en details die het geheel helemaal af maken. Alleen is het jammer dat dit verhaal in beeld wordt gebracht als een doordeweekse tv-reportage, inclusief kabbelend tempo, waardoor momenten die memorabele scènes hadden kunnen worden, niet volledig uit de verf komen. Een gemiste kans, want dit had een fel besproken meesterwerk kunnen opleveren.

Beetje domme opmerking.

Mooi drama met een prachtige rol van Vincent Lindon. Jammer dat veel plotontwikkelingen zo voorspelbaar zijn. Dat maakt het verhaal weer cliché, terwijl er aan de andere kant niet genoeg van dit soort films gemaakt kunnen worden.

Mooie zeer geloofwaardige, kalme, film. Acteerprestaties zijn top. Aanrader.