The Evil Dead (1981)

Mooi hoe Bruce Campbell op de commentaartrack van de DVD precies duidelijk maakt hoe de film werd gemaakt, met welke goedkope middelen de effecten werden bereikt en op welke plekken je duidelijk kunt zien dat het budget even tekort schoot, met als hoogtepunt de scène waarbij Ash één der bezetenen dóór de deur heen in het gezicht schiet en je bij die laatste vervolgens in een close-ups duidelijk een dwars door de wang gestoken (rood) buisje een heleboel bloed naar buiten ziet pompen.
        Het merkwaardige is echter dat deze film –hoe vaak ik hem ook gezien heb en hoe duidelijk sommige amateuristische effecten ervan ook zijn– in de loop van de speelduur toch weer zijn oude grip op mij begint te krijgen, alsof het onvermoeibare enthousiasme van de makers een extra steentje bijdraagt aan de energie van de onafwendbare ellende van de plot. Knap hoe Raimi dat met zijn beperkte (financiële) middelen toch voor elkaar krijgt: dat getuigt ondubbelzinnig van 's mans gevoel voor cinema.
        En o ja, lang niet alle effecten zijn natuurlijk goedkoop. Het laag over de grond vliegende camera-point-of-view uit de allereerste scène (Campbell vertelt dat ze het wezen dat daarmee werd gesuggereerd The Force noemden), het potlood dat in de achillespees wordt gestoken, de ogen die worden uitgedrukt en het lange gereutel van sommige bezetenen wanneer ze ten onder gaan zijn nog altijd uiterst gruwelijke momenten die me bepaald op de zenuwen werken.

"I believe I have made a significant find in the Kandarian ruins, a volume of ancient Sumarian burial practices and funerary incantations. It is entitled "Naturum De Montum", roughly translated: Book of the Dead. The book is bound in human flesh and inked in human blood. It deals with demons and demon resurrection and those forces which roam the forest and dark bowers of Man's domain. The first few pages warn that these enduring creatures may lie dormant but are never truly dead. They may be recalled to active life through the incantations presented in this book. It is through the recitation of these passages that the demons are given license to possess the living."

Erg gave en bijzonder spannende horrorfilm. Heb vandaag een aardig wat horror gekeken en toch is The Evil Dead de eerste die me echt flink bang heeft gemaakt.

Acteerwerk was niet heel slecht en cult-acteur Bruce Campbell is een aardige hoofdpersoon.

Hoewel het natuurlijk een enorm cliché is is het best een sterk plot. Vijf jongeren gaan in de mittle-of-nowhere op vakantie en verblijven in een sinister huis. In de kelder vinden ze een vreemd mes, een oud boek en een tape-recorder (ooh en een filmposter van The Hills Have Eyes). Als ze de tape afspelen gebeurd er iets heel eigenaardigs en langzaam raakt de eerste bezeten. Grappig hoe dom de personages in situaties handelen, maar ja anders was het een stuk minder vermakelijk.

De film heeft een lekker sfeertje, mooie setting en die mist ook steeds. De lange stiltes en onheilspellende muziek zorgen voor spanning. De film heeft een hoop erg goede schrik momenten, echt de film die je op een Halloween avond moet kijken. De bezetenen zagen er over het algemeen erg tof uit, geslaagde make-up en gore effecten. Maar in sommige shots zie je een glimp van de goedkoopheid van de effecten. Aan het einde worden de filmmakers wel iets te ambitieus, de stop-motion effecten hebben wel iets en uit ervaring kan ik zeggen dat ze erg goed (ik maak zelf ook stop-motions) zijn gelukt maar het ziet er erg gedateerd uit. Maar het bloed en de gore zien er over het algemeen uitstekend uit.

De cinematografie is in orde. De camera die subtiel tussen de takken door beweegt is erg mooi gedaan. Sam Raimi heeft met de nogal beperkte middelen en het budget van slechts $375,000 (ze hebben trouwens RUIM 2,000,000 meer verdient) een goede film weten te maken.

Al met al is The Evil Dead een erg geslaagde en super spannende horrorfilm. Samen met Pet Sematary (Stephen King) een van de engste films die ik ooit gezien heb (meestal doet een horrorfilm me ook niets, ik ben nou eenmaal een liefhebber van cult-horror). Ok, het is een beetje cliché, word soms wat gedateerd, en de bezetenen worden soms tegen het belachelijke aan maar eerlijk is eerlijk spannend en creepy is hij wel en goed uitgevoerd. Echt een aanrader voor liefhebbers van het horror-genre. Ooh, en een super coole poster!

Toen ik nog in het eerste jaar van mijn studie zat, was er even een periode waarin een groepje jaargenoten en ik fanatiek horrorfilms keken. In die hoedanigheid ooit de hele Evil Dead-reeks afgewerkt, maar uiteindelijk toch een genre dat niet helemaal bij mij beklijfde.

Bij de herziening valt op hoe low-budget het is, zeker wat betreft de stop-motion effecten aan het einde. Toch vakkundig gemaakt, met name in de geluidseffecten. Het zorgt voor een aardige sfeer, maar uiteindelijk slaagt de film er maar matig in om me een onheilspellend gevoel te bezorgen. Veel van het verloop was weggezakt, toch vallen de individuele scènes wel te voorspelen. Het geluid zwelt aan, er gebeurt helemaal niets. Het is doodstil, er komt een schrikeffect. Iemand leunt tegen een houten deur, het duur niet lang voordat er handen doorheen breken om de leunende persoon te grijpen.

De gore was uiteindelijk wel vermakelijk, jammer dat het vrij laat kwam, maar haalt bij lange na niet het niveau van Braindead, nog zo'n favoriet uit mijn die tijd, maar die wel beter de tand des tijds heeft doorstaan. Heeft ook te maken met de aanwezige humor aldaar, die hier toch mist.

Van het laatste deel herinner ik me nog wel dat het een stuk grappiger was. Het tweede deel schijnt dat ook te zijn, maar daar herinner ik me weinig van. Ik kijk er wel naar uit. Voor dit eerste deel 1,5*.

Dankzij deze film werd ik een horrorliefhebber. Dus dat zegt genoeg.

What's dead should stay dead

Eind 2015 kwam de serie Ash vs Evil Dead op mijn radar voorbij. Hoewel ik (op de remake uit 2013 na) geen ervaring met de eerdere films had, was ik toch wel nieuwsgierig en besloot ik dan ook om de pilot een kans te geven. Dit was een vreemde mix van horror en komedie, en hoewel het verhaal eigenlijk hartstikke slecht was hing er toch een bepaalde charme waardoor ik bleef kijken. Zo ook de 2e, 3e en 4e aflevering en al gauw raakte ik dan ook aan het einde van het eerste seizoen aanbeland. Dit was een hobbelige rit geweest die minimaal net zoveel dalen had als dat er pieken aanwezig waren, maar toch was ik wel in voor een tweede seizoen. Natuurlijk kan je dan de originele trilogie niet langs je laten liggen (zeker omdat Bruce Campell hier óók een hoofdrol in speelt, en de serie tal van referenties naar het origineel had) dus ik besloot dan ook om eerst maar eens het eerste deel te laten passeren.

En wat was dit een enorme teleurstelling voor mij geweest. Na het recent zien van klassiekers zoals The exorcist of zelfs een film als Psycho, die nog stukken ouder zijn en zelfs vandaag de dag nog een diepe indruk achter laten, was The Evil Dead echt hulpeloos gedateerd geraakt. Als je dan gedacht had dat je het ergste wel gehad had, gooit de finale er zowaar nog een schepje bovenop en zat ik dan ook bijna in tranen omdat ik dit om half 1 s'nachts nog zat te kijken terwijl ik wist dat ik de dag erna weer om half 7 op moest.

Het was mij al ter oren gekomen dat het team een beperkt budget had om deze titel te maken. Dit was helaas ook goed te zien, en al helemaal in 1981. Hoewel het enthousiasme en de creativiteit wel sterk naar voren komen zijn de make-up, geluids- en beeldeffecten en cameravoering zo belabberd dat ik dacht dat ik naar een school opdracht van een groep scholieren in hun eerste leerjaar met een budget van 10 euro aan het kijken was. Hoe indrukwekkend de film in de jaren 80 duidelijk geweest is doet helaas niks af aan het feit hoe ik de film nu beleef en hoe dit op een volgende generatie gewoon als een totale miskleun overkomt. Als ik 10 jaar ouder was geweest had ik de film vanuit het standpunt van jeugdsentiment wellicht anders beleefd, maar nu dit niet het geval is, was the Evil Dead voor mij met name een teleurstelling.

Enkele positieve punten die ik wel ervoer is dat enkele shots best gaaf waren, en dat Ash hoe langer hoe meer bad ass werd. Ook was er soms wel een behoorlijke spanning voelbaar.

Deze kleine lichtpuntjes vallen echter in het niet als je de overige nadelen erbij haalt en je dan nog bedenkt wat er vandaag de dag, voor een nieuwe generatie nog van deze film over is. Dit is helaas niet veel meer. Als volger van de tv serie zal ik het tweede en derde deel ook nog een kans geven, maar ik zie dit nu helaas meer als een verplichting, dan dat ik denk dat ik hier veel plezier aan zal beleven.

1,0*

Een 7,5 jaar na misschien wel 1 van mijn meest onterecht gegeven onvoldoendes (1* voor The Evil Dead) ga ik dit rechtzetten. Het komt vooral door de 2 seizoenen van Ash vs The Evil Dead dat ik de originele trilogie opnieuw ga kijken. De terugkeer van Bruce Campbell als Ash is echt briljant gelukt in de 2 seizoenen dat de serie nu oud is. Schitterende mix van actie, horror en humor, plus een Campbell die leuker dan ooit is in zijn iconische rol en extreem gore dingen kan doen. En dus maar eens de weer begonnen aan het origineel waar het allemaal mee begon.

En dan besefte ik me tijdens het kijken dat ik deze film heel onterecht de grond heb ingeboord. The Evil Dead is sfeervol, spannend, geestig (al is de serie leuker, dit deel is nog wat serieus) en kent een fijne opbouw naar een heerlijk spectaculair slot. De jonge Bruce Campbell doet het hier prima, ook al vind ik hem in de volgende delen en de serie dankzij meer gore en humor beter op dreef. Wat ik hier nog altijd sterk vind is het camerawerk, vooral als ze de mysterieuze kracht volgen door laag over de grond te zweven. En de film is natuurlijk bij vlagen vrij smerig, denk aan de scene met het potlood en de voet om eens wat te noemen. Horrorliefhebbers komen qua spanning en gore voldoende aan hun trekken.

Toch wil ik de film ook weer geen absoluut meesterwerk noemen, daarvoor is het allemaal vrij amateuristisch gemaakt (doh), inhoudelijk niet al te bijzonder en zijn de vervolgen in mijn gedachten nog wat beter. Maar dat zie ik de komende dagen wel bij de herzieningen. Ieder geval een hele flinke verhoging voor The Evil Dead, komt niet zo vaak voor dat ik 2,5* extra bij een herziening geef.

3,5* (was 1*)

ough

Discussie onderaan pagina 17. Kwamen destijds een hoop reacties op

geweldige film met bruce campbell daar ik me altijd super mee vermaak.en geweldige regiseur sam raimi die nog meer super films\serie's heeft gemaakt.ja super leuke film.

Samen met Peter Jackons meesterlijke “Braindead” ook bekend als “Dead Alive” is dit de goorste film aller tijden. Volgens veel bioscoopgangers in 1982 was dit de meest angstaanjagende film ooit en niemand minder dan Leonard Maltin noemde het ‘One of the grossest horror films’ ever. De maestro van de geschreven horror Stephen King omschreef de film zelfs als ‘“the most ferociously original horror film of the year”. Het verhaal achter de film is al even bizar en origineel als deze fantastische, grensverleggende en nimmer geëvenaarde horrorfilm. Sam Raimi, die 20 jaar later zijn grootste commerciële succes had met de Spiderman-trilogie, was een filmstudent die met zijn broer, een paar vrienden en een klein budget een film maakten onder dusdanige omstandigheden dat het een wonder is dat de film ooit is afgemaakt. Dit is eigenlijk een film gemaakt door een groep uiterst fanatieke filmmakers en een cast die bereid was om alles te geven voor de film en zich fysieke en geestelijke pijn lieten welgevallen uit een combinatie van loyaliteit en halsstarrigheid, een weigering om op te geven.

Dat laatste gold vooral voor de actrices, die een door demonen bezeten versie van hun karakter moesten spelen met harde lenzen die niet alleen lastig waren in te brengen, maar die hun oogbal blokkeerden waardoor ze dus helemaal niets konden zien. Hun make-up is uiterst effectief, zeker gezien het uiterst beperkte budget, maar het was een ratjetoe van allemaal rotzooi, waaronder stoffen die helemaal niet geschikt waren voor menselijk gebruik! Het moge dus duidelijk zijn dat het aanbrengen, maar zeker ook het verwijderen van de make-up een hel geweest moet zijn. Ellen Sandweiss moest in vrieskou vele keren op blote voeten door het bos rennen en sneed daarbij armen en benen en bloedde behoorlijk. Die pijn en inspanning is zichtbaar in de scène waarin zij – ik probeer een spoiler te vermijden – ‘wordt belaagd door planten’. Betsy Baker, die de woorden “We’re gonna get you” uitspreekt, misschien wel de beroemdste quote uit de film, kreeg van haar regisseur te horen dat haar karakter er van langs kreeg met een boomstam, maar dat ze er speciaal ééntje van piepschuim hadden laten maken zodat het geen pijn zou doen. Ehm... nou... nee dus.

Maar het is hoofdrolspeler Bruce Campbell, als de tot absolute cultheld verworden Ash, die het meeste voor de kiezen kreeg. De film zit vol scènes waarin hij struikelt, van alles over zich heen krijgt en flinke klappen moet incasseren. Raimi daagde hem steeds uit om steeds verder te gaan en Campbell liet zich nimmer kennen, ook al heeft hij ook absoluut zijn eigen fysieke grenzen ontdekt. Het is vertolking vol bravoure, gemaakt door een groep liefhebbers van het horrorgenre die zich niets aantrokken van conventies en zichzelf de opdracht hadden gesteld om de meest gruwelijke, angstaanjagende horrorfilm aller tijden te maken. De crew verbleef tijdens de officiële shoot op locatie in een bouwvallige hut, midden in een bos, dat bij aankomst niet alleen onverwarmd en oncomfortabel bleek te zijn – de crew sliep hier elke nacht op de grond – maar ook vol bleek te liggen met koeien- en paardenstront! Ze ruimden dat natuurlijk zelf op, maar je kunt je voorstellen hoe armoedig de omstandigheden geweest moeten zijn. Om dan nog maar te zwijgen van de kookkunsten van de totaal onervaren en ongeschikte kok!

De film bleef ruim 2 jaar op de plank liggen en heeft zijn verlate succes deels te danken aan de publiciteit die Stephen Kings opmerking over het bezorgde, maar vooral door de komst van de videomarkt. Want The Evil Dead was een film wiens reputatie zich langzaam maar zeker uitbreidde over de enorme markt van horrorfilmliefhebbers. The Evil Dead stond al snel te boek als de meest gestolen videoband in videotheken, omdat fans de film steeds weer opnieuw wilden zien. Dat succes had niet te maken met het verhaal, dat is namelijk in één eenvoudige zin vertelt. Vijf jongeren besluiten hun vakantie door te brengen in een afgelegen huisje in het bos, alwaar ze na het afspelen van een band met demonische spreuken worden belaagd door The Evil Dead. Zo is er geen intro: de film begint met een subliem, vervormd trackingshot voorzien van een bizarre, angstaanjagende soundtrack dat direct de confrontatie zoekt met Ash en zijn vrienden. En daarna volgen de geniale visuele vondsten zich op, maar let ook op de inventieve en even geniale geluidstrack en bedenk je dat de oorverdovende kreten van de zombies/demonen behoorlijk dicht bij het oorspronkelijke geluid van de acteurs ligt! En zo is deze film in elk opzicht een absolute tour-de-force, maar bovenal het resultaat van keihard zwoegen en hartstochtelijk volharden door een groep fanatieke amateurs, die hun liefde voor het genre omzetten in een grensverleggend en zeer invloedrijk meesterwerk. Er is geen film die ik vaker heb gezien dan deze en het is keer op keer genieten, maar de foto’s onderstrepen dat deze film niet voor iedereen geschikt is. Teveel hoogtepunten om op te noemen, maar mijn favoriet is die waarin Linda probeert te raden welke speelkaart Shelley voor haar heeft. Zie het, oordeel zelf en kies je eigen hoogtepunt!

Ik lees net toevallig je bericht hier. Ik ben wel zeer verrast jou hier in een discussie te zien mengen bij een horrorfilm die je bovendien zelfs 4,5 * geeft. Nu wil ik dan toch weten waarom je deze zo goed vindt terwijl je toch geen fan bent van het genre dacht ik zo. Zag je het misschien meer als een comedy (voor mij voelde het zo aan en een van de redenen dat ik er niet veel aan vond). Ben het niet helemaal eens met je bewering. In veel horrorfilms zit wel een vorm van logica. Ja in horror gebeuren dingen die niet kunnen maar dat kan je ook toepassen op fantasy en sci-fi. Toch zijn er bepaalde regels zoals bijvoorbeeld Freddy Krueger die enkel kinderen in hun dromen kan bedreigen. Van het moment dat een film ineens tegen zijn regels in gaat of allemaal willekeur is (zoals deze film waarbij er geen enkele manier is om te achterhalen hoe of je te verdedigen tegen het geïnfecteerd raken en Ash is immuun om welke reden?) Dan wordt het voor mij willekeurige en inhoudsloze boel. Ik kijk horror juist omdat het mij vaker kan verrassen en boeien dan andere genres.

Een goeie vraag, asf; ik vind het antwoord zelf niet zo eenvoudig, en zeker niet eenduidig.

Ik maak alvast eerst een vergelijking met muziek (m'n absolute passie en verslaving; ik ben veganist; geheelonthouder - inclusief cafeïne; heb geen gsm of smartphone; geen auto; een tv-toestel zonder kanaalaansluiting, alleen een dvd-speler;...

Maar muziek...: de dag dat ik doof wordt, maak ik er een eind aan). Een brede smaak; eerst, tot m'n 25ste alleen punk(rock), daarna stilaan heel erg uitgebreid. Altijd met één absolute voorwaarde: er moeten instrumenten aan te pas komen ! Dus: hiphop, rap, techno, alle dj-toestanden...: helemaal m'n ding niet. Hier en daar is er eens één nummertje dat wel te pruimen is, maar er is maar 1 echte uitzondering, en dat is Kraftwerk. De waarom is moeilijk te verklaren; ik denk omdat ze in de muziekwereld, maar vooral in mijn eigen hoofd pioniers in hun genre waren; iets heel nieuws kwamen presenteren

Ik denk dat dat voor The Evil Dead een beetje gelijkaardig is. Ik hou niet van SF, mystery, of fantasy; niet van over-the-top actie, niet van belachelijk overdreven vechtpartijen, niet van tekenfilms,... Het moet, zoals met de instrumenten voor muziek, écht zijn (met komedies als uitzondering op de regel, zie o.a. Monty Python).

The Evil Dead is hier voor mij wat Kraftwerk op muzikaal vlak is: ik was er 16, de allereerste horrorfilm die ik zag, en vond dat een bijzonder ervaring; zeker heel verrassend en vernieuwend - voor mij dus, omdat 't de eerste was.

En behalve die 'eerste keer', ga ik meteen ook in op wat je zelf al schrijft: eigenlijk is het een komedie. Ik zag 'm met 3 of 4 leeftijdgenoten, en wij lagen plat van 't lachen. En dat was, voor alle duidelijkheid, zeker geen 'lachen-om-de-zenuwen-of-angst-te-verbergen'. The Evil Dead is nergens angstaanjagend, griezelig of bangelijk, doet je nergens schrikken; of wat dan ook. Ik zag dit toen als een heerlijke ketchupkomedie, waarbij ik vermoed dat de acteurs en alle medewerkers bij het maken van evenveel gelachen hebben als ik.

Extra waarde is ook Bruce Campbell. Ik twijfel er aan of hij zo'n goeie acteur is, maar kijk, hier dragen zijn 'look' en présence de film toch zeker mee.

Ik zag kort daarna Rosemary's Baby (1968), The Texas Chain Saw Massacre (1974), Zombi 2 (1979), Basket Case (1982), en later ook nog Evil Dead II (1987), maar ik vond er niks aan. Onzin, en daardoor dus saai. The Evil Dead ook, maar: 't was de eerste...

Ik heb 'm een paar jaar terug nog eens bekijken, en dat enthousiasme van bij de eerste kijk was er nog steeds; en dus blijven de 4,5* staan.

ook een kleine toevoeging aan mijn voorganger :

voor mij dezelfde indruk qua waarde, maar ik was ongeveer 13-14 jaar en heb de film op geen enkel moment beleefd als een komedie. Natuurlijk is het anders, zeker in dit genre, als je met een groep een film bekijkt. Maar ik moet zeggen dat ik de film best angstaanjagend vond. De beelden bleven me nadien nog vaak in mijn hoofd spoken. Is ook één van de weinige horrorfilms die ik meermaals heb terug bekeken....dus dat zegt ook wel iets. Voor mij geldt Evil Dead één van de beste horrorfilms aller tijden......maar ja als je er niet in mee gaat en belachelijk vindt, dan kun je het nog als een goeie komedie beschouwen. Bij mij werkt toch het eerste gevoel. De tweede daarentegen vond ik wel meer een komedie en ook veel minder , maar sommigen zullen die dan weer beter ervaren.

Vreemd eigenlijk dat veel mensen deze eerste Evil Dead al duidelijk als komedie zien. Het is een van de weinige films die mij aan het schrikken heeft gemaakt (maar ik keek hem dan ook helemaal alleen midden in de nacht), al werd de film aan het einde behoorlijk maf. Deel 2 en 3 vind ik veel eerder komedie.

Dat je niet van over-the-top actie houd snap ik wel, maar een leven zonder Mystery, Horror, SF en Fantasy zou voor mij onverdraaglijk zijn. Bovendien is dat niet per definitie goedkope pulp, er zijn zat kunstzinnige en intellectuele Mystery en Horror films. Realisme is ook maar relatief, want het blijft de verbeelding van de filmmaker.

Nee, nee, maar dat beweer ik dus ook helemaal niet !! Ik kan er niet in opgaan, kan er niet van genieten, it's not my cup of tea; maar dan heb ik het puur over mijn smaak, niet over de kwaliteit van een genre of een film.

13-14, of 16: die twee jaren lijken me toch een behoorlijk verschil. Ik twijfel er aan of ik dat op 13-jarige leeftijd ook al zo grappig zou gevonden hebben. Maar op 16 jaar was daar al toch het besef dat je naar een film zit te kijken, en alles dus set up is. Daarentegen krijg ik best wel vaak en snel kippenvel bij nieuwsbeelden - die de realiteit tonen. Of vind ik Meet your meat véél gruwelijker dan TED.

Bovendien is er, vind ik, een verschil tussen enerzijds scenes met veel bloedgespetter en anderzijds scenes waar niet direct iets gruwelijks getoond wordt. TED behoort tot die eerste groep, terwijl: ik herinner me Rosemary's Baby, een film die ik dus heel matig vond, waar ik zat te wachten tot het einde er was; en toen ik dacht dat 't voorbij was, was daar plots die arm die uit de grond naar boven schoot. Ik sprong net niet tot tegen het plafond...

Niet 'belachelijk', maar wel grappig, lachen: een heel groot verschil !

Fair enough. Ik houd dan over het algemeen weer niet echt van komedie en musical. Meestal doen mensen de Fantastische genres af als pulp, vandaag mijn aanname.

Ik ga ook wel mee in het verhaal van de leeftijd baspls ik zag deze net als vele andere klassiekers op veel latere leeftijd. Ik had ondertussen al veel gezien en op een bepaalde leeftijd was ik me bewust van ok dit is maar een film, dit is niet echt. Toch kan ik nog steeds genieten van horror, fantasy, sci-fi, mystery of welke genres en thema's me ook toelaten om even te vluchten uit de realiteit. Het nadeel van een laatbloeier te zijn op vlak van horror is dat ik klassiekers als Halloween en Jaws als volwassene heb gezien en ze niet veel indruk op me maakten. Maar andere klassiekers die ik dan wel als jongere heb gezien die me eerst wel konden vatten hebben ook hun magie verloren zoals The Shining, Poltergeist. Het is pas met te gaan grasduinen in het verleden, te gaan snuisteren in de wat voor horrorfilms er waren voor het het genre is geworden tot wat het nu is en dat is voor mijn begrip heel erg veelzijdig met veel subgenres. Ik ben alleen niet zo gelukkig dat bepaalde regisseurs steeds meer mainstream worden en dat dit zo de nieuwe standaard lijkt te worden. Nu goed door echt horrorfilms te kijken vanaf jaren 20 en zo verder en me wat verder te verdiepen in allerlei thema's en subgenres heb ik nu een zekere voorkeur ontwikkeld. Het gekke is dat ik wellicht altijd al een horrorfan was zonder het te weten. De sprookjes waar ik als kind van hield, stuk voor stuk zijn het van origine horrorverhalen. Evil Dead en andere klassiekers hebben zeker hun plaats maar ik denk niet dat ik iets wonderbaarlijks heb gemist moest ik deze niet hebben gezien. Ik ben ook persoonlijk tegen verplicht kijkvoer, deze moet je gezien hebben of goed vinden anders ben je geen echte fan. Over dat alleen kijken ik heb Night of the Living Dead voor de eerste keer op jouw leeftijd s'nachts alleen gekeken en hoewel niet doodsbang het gaf me toch een naar gevoel. Een andere die dat nare effect op mij had was Rosemary's baby. Gek want er zijn zeker een hoop films die ik ervoor en erna heb gezien die ik als enger zou kunnen bestempelen al blijft dat ook weer heel subjectief.

En Boenga bedankt voor de uiteenzetting makes sense

Ik vrees dat je hier het einde van Carrie bovenop jouw herinnering aan Rosemary's baby hebt geplakt...

Ja inderdaad - sorry voor de vergissing !! Ik ben eigenlijk de films én de hoofdactrices Farrow en Spacek door elkaar aan het halen. Shame on me.
Het was dus inderdaad de slotscène van Carrie die me uit de zetel deed springen...

Ik geloof best dat in het jaartal ’81 ‘The Evil Dead’ kei-eng was en iedereen er over te spreken was. Ik persoonlijk vond het een geinige film maar het is voor mij niks bijzonders, ik kreeg geen gevoel van “Wow, dit is echt een fantastische horror” want op sommige vlakken vond ik de film misschien zelfs wel een beetje saai. Ik zelf ben geen super grote fan van dit soort films in de cult-jaren maar, ik kijk er soms wel graag naar, tegenstrijdig of niet soms? Ik moet zeggen dat ik leuk begon met ‘The Evil Dead’ maar, je komt er al snel achter dat dit geen fantastische film gaat worden en erg b-matig is. Toch weet Sam Raimi dit als zijn eerste productie leuk te doen en vond ik de film toch aardig vermakelijk tot het einde en ik mijn concentratie een beetje verloor.

Sam Raimi, een regisseur met een bepaalde passie die mij vooral bekend staat als regisseur van de fantastische Marvel trilogie: ‘ Spider-Man (2002) ‘. Sam begon zijn jaren met horrors waarvan The Evil Dead zijn beste producties zijn, zijn nieuwere productie ‘ Drag Me to Hell (2009) ‘ vond ik zelf niet al te fantastisch. Ik heb al eens de remake ‘ Evil Dead (2013) ‘ gezien niet ver terug en ik vind dat deze films mooi aan elkaar tippen, al zou dit eerste originele deel toch veel moeten hebben van zijn reputatiestatus en cult en dat is ook iets wat deze film sterk weet te maken, elke horror fan die ik spreek wijst mij ooit een keer naar deze films en ze weten niet waarom maar iedereen praat er wel over. Toch vind ik dat Raimi met zijn ‘The Evil Dead’ de behekste boshuisjes/bossen films een mooi daglicht heeft gegeven en ik denk dat veel regisseurs zijn werk zeker in het achterhoofd houden want zo origineel en zelfs met vlagen fris zie je de film niet vaak meer terug.

Toch smaakt de film door en door naar budget, een budget van 350.000$ is toch echt wel ontzettend weinig voor een film als dit, en dan toch kunstig hoe ze sommige scenes hebben laten lopen want de film ziet er ondanks het lage budget op gore vaak fijn uit en de behekste personages zien er niet slecht uit. Het kan natuurlijk altijd beter maar voor de eerder jaren tachtig blijft deze film leuk om te kijken.

Wat mij vooral niet aanstond is dat ik de film, zelfs met vijfentachtig minuten soms langdradig vond worden en dat was zeker op het einde. Ik vond dat de film te lang blijft hangen op Ash die tegen de behekste personen moet vechten dat het na verloop van tijd saai begint te worden. Helaas zou ik deze mening denk ik met menig mens moeten laten schieten maar mijn concentratie op het einde was bar en dan ook barslecht. De film begon in mijn ogen leuk, niet teveel gezeur we gaan direct naar het boshuisje en de eerste ‘paranormale’ activiteiten beginnen te spelen maar zijn ontzettend simpel, als ze naar het huisje lopen beweegt het bankje voor ze continu en als hij de sleutels heeft stopt het met schommelen en noem zo maar op.

We volgen vijf vrienden die met z’n vijven gaan kamperen in een bos huis ergens in de buurt van de staat ‘Tennessee’. Onder weg begint het al een beetje te spoken als opeens het stuur naar links gedrukt word. Wanneer ze aankomen gaat het spoken verder met o.a. een schommelbank en Cheryl die als eerst contact krijgt met een heks/geest als ze aan het tekenen is. Ze gaan op ontdekking uit en ze vinden in de kelder een oud boek met een band ernaast die ze later afspelen. Na verloop van tijd beginnen de behekste scenes eerst als we Cheryl aangevallen zien worden door het bos, en daarna als een heks in het huis belandt. Ze valt haar mede vrienden aan die één voor één ook veranderen. Ash zet alles op alles om te overleven en nadat hij het boek verbrandt heeft en veilig denkt de zijn geeft de film een klein open eind weg: is hij nu dood of leeft hij nog?

Ik moet zeggen, ondanks mijn positieve maar ook negatieve woorden vond ik ‘The Evil Dead’ aardig meevallen en heb ik stiekem toch wel van de meeste scénes genoten.

3.5*

“This kinda looks like your old girlfriend! Ha ha ha.”

Knap hoe Sam Raimi The Evil Dead heeft gemaakt. Met slimme camerastandpunten, een effectieve editing en sterke acteerprestaties (en liters nepbloed) weet Raimi een bloederige, spannende en soms zelfs grappige horrorfilm af te leveren.

In 1981 was dit een choquerende film, en dat begrijp ik wel. Zelfs bezien door 2017 ogen is dit een gruwelijke en bloederige film geworden. Het acteerspel van vooral Bruce Campbell helpt ook, met die maniakale en angstige gezichtuitdrukkingen en de camera die er dicht op zit. The Evil Dead laat zien hoeveel je allemaal voor elkaar kan krijgen met weinig middelen, maar met genoeg fantasie, inspiratie en vakmanschap.

Wat blijft deze film toch heerlijk om naar te kijken, prima acteerwerk, flink wat spanning, hier en daar de nodige humor, prachtige shots en geweldig wat je kunt bereiken met een laag budget. Een bak popcorn erbij en ik vermaak me wel.

4,5 ster

Voor mij een klassieker in zijn genre. Een cultfilm. Kijk hem regelmatig eens opnieuw.

Wel geinig.

Nog nooit gezien deze film, wel de remake die als ik het zo zie eigenlijk de lijntjes niet bepaald volgt. Braindead van Jackson vond ik destijds een heerlijke splatter, maar helaas waren mijn verwachtingen daarvan hier niet echt bepaald waargemaakt.

De lol mag er dan wel zijn, Campbell zet hier natuurlijk zijn meest bekende prestatie af en het bloed spat vaak wel lekker in het rond. Helaas vond ik het niet helemaal top, het acteerwerk was brak (natuurlijk) en soms ziet het er gewoon kneuzerig uit. Vooral de vele te opvallende filmfouten (Bloedspatten verdwijnen van de muur en kleren, je ziet inderdaad bloedbuisjes zitten) en blijft het overduidelijk dat het budget maar beperkt is.

Wel leuk voor een keertje lekker veel ongein en andere lol, maar meer dan 3,0* sterren ga ik hier nietvoor geven. Het was wel leuk om eens gezien te hebben.

Laatst weer herzien en blijft een van de beste horrorfilms die ik gezien heb, zeker het lowbudget-feel dat eraan zit kan ik enorm van genieten.

En altijd groot van geweest van Bruce Campbell.

Eng

Eng

Eng

Ga kijken

Ga kijken

Kijk onder je bed

Have a nice Day!

Een groep tieners verblijft in een afgelegen vakantiehuisje in de bossen. Daar doen ze de boze geesten van het woud ontwaken, en een voor een worden ze door de demonen overgenomen.

The Evil Dead is een horrorklassieker die is opgenomen met een minimaal budget, en dat is helaas te zien. De film heeft de tand des tijds allerminst doorstaan; de special effects zijn bedroevend slecht gedaan en de make-up ziet er erg amateuristisch uit. Enige reden om de film te kijken is de filmhistorische waarde; indertijd zette de film het horrorgenre behoorlijk op de kaart. Gelukkig is het met een speelduur van 80 minuten allemaal net uit te houden. En nee, een echte horrorliefhebber zal ik nooit worden. 2*

De 4k UHD ziet er echt prachtig uit. In het originele 4:3 beeldformaat en een waanzinnige 5.1DTS-HD audio is dit een geweldige presentaie. Sowieso één van de grote drie horror debuut films van de grootste talenten: Texas Chain Saw Massacre, deze en Bad Taste.

Doodzonde dat Raimi zich later heeft laten verleiden om van die onzinnige Spiderman films te gaan maken. (hetzelfde geldt voor de Hobbit serie en PJ.) Zonde van al dat talent. Hooper’s mindere werk kostte dan ten minste ook niks....

Anyway, deze (regiovrije) 4K is een must have!

10/10

Erg matige horror film, ook al ben ik geen echte horror film fan. Het acteerwerk is niet goed, dat is nou niet het ergste. Het ergste is dat na het eerste half uur steeds weer in herhaling valt. Ik was er op een gegeven moment wel klaar mee. De special effects zijn duidelijk verouderd maar dat vond ik niet storend, was nog best prima om naar te bekijken. Jammer dat het niet wat origineler was en dat de pacing wat beter was.

1.5*