Mãe Só Há Uma (2016)

Vanaf 1 september in de bioscoop (September Film)

Aardige film, interessant gegeven (tekst hierboven = enorme spoiler!).
Had nog wat verder uitgewerkt kunnen worden, de film houdt nogal abrupt op. Op het punt wat ik direct al had met die nieuwe bio-ouders: Don't call me son!!! Pierre laat het eerst allemaal maar gebeuren, maar ja hieveel keus heb je als 17-jarige.....

Net als in "The Second Mother" bespeelt Anna Muylaert (Ook met Belgische voorouders, net als acteur Matheus Nachtergaele ?) het begrip "Moeder".
Uitstekend begin van de film waarbij een duidelijk beeld wordt opgehangen van de jonge Pierre : een wat bedorven kereltje die zijn fantasierijkste grillen zonder schroom doorvoert.
Daarna komen de schokkende verwikkelingen en in dit gedeelte lijkt de film niet de juiste toon te kunnen vinden. Een eerder oppervlakkige benadering van de zich (te) snel opeenvolgende gebeurtenissen en ook wel tekort aan echte, doorleefde emotie.
Eén en ander is dan zowat voorspelbaar, maar toch gaat de film weer plots boeien omwille van het extravagante (eigenlijk grappig doorheen de ernst) dat we beleven de scène in de kledingszaak, de bowling, de discotheek... en in de slotscène krijgt de film een boost inzake intimiteit en gevoeligheid, want hoe eigenzinnig en extravagant Pierre ook is, ook hij heeft behoefte aan een houvast.
De twee films die ik zag van Anna Muylaert hebben telkens in het verhaal een uitzonderlijke, eingszins bizarre achtergrond, waaruit dan toch evenwel telkens een genietbare, onderhoudende prent wordt gepuurd.

Ja, leek me wel een mooie film. Misschien jammer dat er in de film niet meer werd gespeeld door de ontvoering van die ene moeder. Maar de actrice die de beide moeders speelde vond ik toch niet mooi.