Animal Crackers (1930)

Leuke Marx Bros. film die, persoonlijk, meer fratsen dan dialogen hadden kunnen bevatten.

Groucho's monologen waren grappig en leuk gevonden maar af en toe wel te veel van hetzelfde.

Ik zat meer te wachten op meer Harpo-fratsen.

Luchtige, dubbelzinnige humor met de benodigde muzikale intermezzo's.

Deze vanavond bekeken (plus nog twee anderen).

Erg leuk ook weer. De introductie van Groucho is hilarisch, Harpo en Chico zijn ook goed op dreef (The flash.. no not a fish) en zoals zo vaak is de deftige Margaret Dumont weer het mikpunt van Groucho's dubbelzinnigheden en beledigingen.

3,5 ster.

De Marx Brothers hebben na vier films bewezen dat het echt niet mijn soort humor is. Een stel infantiele grappen van Harpo, een figuur waaruit totaal geen sympathie straalt aangezien het gewoon een kwelduiveltje is. Chico gooit er hier en daar eens een Italiaans-klinkend verwijt in. Groucho brengt hier en daar eens een leuke quote, maar dat spervuur aan one-liners gaat al serieus irriteren en vervelen na 10 minuten. Vergeleken met de rest is Zeppo nog altijd de beste

Pardon me while I have a strange interlude

The Marx Brothers zijn altijd al een paar van mijn favoriete komieken geweest. Vandaag de dag zijn ze nogal vergeten maar samen met Abbott & Costello behoren ze tot een paar van de grappige komieken in de geschiedenis van de cinema. Ik heb al een tijd een box set van de 4 (en later 3) broers staan en af en toe zie ik daar eens een filmpje uit. Vandaag was dus de eer aan Animal Crackers.

Ik moet zeggen, dit is de meest chaotische Marx Brothers film die ik al heb gezien. Groucho is hier compleet losgeslagen in onzinnige dialogen, stupide danspasjes waarbij je je afvraagt hoe hij ze kan uitvoeren en natuurlijk de heerlijk botte antwoorden die hij op iedereens vragen geeft. Nodeloos om te zeggen dat Animal Crackers weer bomvol zit met de typische Marx Brothers humor en dat is een goed teken. De broers zijn hier nog voltallig maar zoals altijd is Zeppo eigenlijk te verwaarlozen. In totaal heeft hij misschien maar een kwartiertje screentime en eerlijk gezegd, hij is het ook niet echt waard. Ik zeg niet dat hij een slechte acteur is, hij heeft een redelijke komische timing maar in vergelijking met Groucho, Chico of Harpo is hij toch teleurstellend. Zoals ik daarjuist al zei zit het met de Groucho humor weer goed (de monologen die hij uitslaagt zijn echt goud waard) maar ook Chico en Harpo hebben weer hun uitstekende en bekende momenten. Chico speelt hier voor de eerste keer zijn bekende I'm Daffy Over You, een nummer dat in Horse Feathers zou terugkeren. Ik heb Chico nu al een aantal keer de piano zien beroeren maar je moet het hem nageven, hij weet er wel elke keer iets spectaculair van te maken. Hetzelfde geldt voor Harpo met zijn geweldige scène met de harp. Ik blijf het echt fantastisch vinden hoe hij altijd de zot uithangt, hier is dat weer niets anders, maar wanneer hij een harp of iets anders met snaren vast heeft, hij zo serieus wordt alsof hij een andere man is. Margaret Dumont is trouwens een uitstekend klankbord voor de vele fratsen van Groucho. Ik kan me precies geen enkele film van de broertjes voorstellen zonder haar in één van de bijrollen.

Qua verhaal is Animal Crackers niet echt veel soeps. Deze keer geen echt doorlopend plot zoals in Duck Soup of Horse Feathers maar meer een plaats waar zoveel mogelijk dialoog wordt opgevoerd. Ik had dan ook de indruk dat de film wel erg veel Groucho bevatte en niet zoveel van de andere broers. Op zich niet slecht, Groucho's dialogen geraak ik nooit moe, maar ik mistte toch een beetje de typische Harpo fratsen met of zonder Chico in een bijrol. Volgens mij zitten er wel een aantal plotfouten in het verhaal betreffende het verwisselen van de schilderijen maar soit, wie let daar nu op bij een film als deze. Denk trouwens nu niet dat de film alleen maar om Groucho draait want de andere twee hebben zeker en vast hun goede momenten (Harpo is aan het einde als zilverdief fantastisch met een mouw die maar niet leeg lijkt te geraken en natuurlijk de terugkerende mop van het vastpakken van zijn been is er weer bij). Verwacht alleen geen scènes zoals met Swordfish in Horse Feathers, al komt de Flashlight scène wel dicht in de buurt. In ieder geval zijn ze alledrie weer lekker veel te bekennen.

Wederom één van de leukere Marx Brothers. Duck Soup blijft nog altijd het beste en ik twijfel of er één is die die film zal overtreffen maar Animal Crackers komt toch in de buurt. Binnenkort nog maar eens wat meer van de broertjes zien.

4*

Het heeft zijn charme, maar toch is Animal Crackers zeker niet de leukste film van de Marx broers. Het verhaal is hier opnieuw een hele simpele kapstok voor de grappen, met Chico als de onbetrouwbare praatjesmaker, waarin Harpo's weer zijn best doet zijn been te laten vasthouden door vreemden en ondertussen werpt Groucho zo'n 50 one-liners per minuut eruit. Het is allemaal enorm chaotisch en echt een lijn zit er niet in. En simpel gezegd; soms werkt het en soms werkt het niet. Die ellenlange gesprekken over helemaal niets of die kleine subtiele momenten zijn sterk, maar daar tegenover staan toch een aantal vervelende liedjes en belabberde pogingen om toch enigszins verhaal in het geheel te brengen. Met het nodige overacteren van de rest van de acteurs (die dikke butler), een totaal zinloze rol van Zeppo Marx en verder gewoon heel veel typische Marx- humor in sneltreinvaart.

3 sterren.

Mwah dikke onvoldoende voor deze Marx-komedie. Is bijvoorbeeld A Day at the Races van hen nog goed te doen doordat het genoeg spektakel biedt, hier is dat compleet afwezig. Groucho is het irritantst met zijn ontzettend suffe woordgrapjes en eveneens irritant is het idiote overacting van bijpersonages.

Mijn achtste Marx-Brotherfilm en de zesde die 4 sterren scoort. Deze wijkt niet van de standaard af, dus wat valt er nog te zeggen? Bij deze broertjes maakt het me nooit zoveel uit als de films op elkaar lijken, als de grappen maar leuk zijn en dat is beslist weer het geval. Alledrie de broers hebben een leuke introductie: Groucho met de Afrikaanse dragers, Chico met zijn looneisen voor zijn werk als muzikant (een van de leukste dialogen tussen Chico en Groucho in al hun films) en Harpo begint al een minuut na zijn entree op mensen, dieren en voorwerpen te schieten. Aan het begin zitten er iets teveel en te lange musicalstukken, maar zoals gewoonlijk is het constant genieten zodra het hoge tempo te gevonden wordt. Lillian Roth valt daarnaast op als het enige Marxmeisje dat volgens mij ooit gevatte oneliners kreeg, helaas wel te weinig om er echt iets van te kunnen maken.

Voor de rest hoef ik hier niets meer te schrijven. Als je de Marx Brothers kent weet je of het iets voor je is. Animal Crackers is prima als introductie, maar dat kan van iedere film van The Cocoanuts tot aan A Night at the Opera wel gezegd worden. Als je het al niets vind zal dit je niet overtuigen. Verder laat ik gewoon Groucho aan het woord:

"Gentlemen... question mark."

"I wish I was back in the jungle where men are monkeys!"

"I'm sick of these conventional marriages. One woman and one man was good enough for your grandmother, but who wants to marry your grandmother? Nobody, not even your grandfather."

"You're the most beautiful woman I've ever seen, which doesn't say much for you."

"I would love to give you a parachute if I knew for certain it wouldn't open."

"How happy I could be with either of these two if both of them just went away."

4* "You know, you're very fortunate the Theatre Guild isn't putting this on. And so is the Guild!"

Qua humor begin vorige eeuw was ik vooral vertrouwd met de slapstick van Laurel & Hardy. En verschillende jaren geleden heb ik het oeuvre van Chaplin ontdekt. Sinds kort heb ik me laten verrassen door enkele films van Buster Keaton. Allemaal talenten met een geweldig gevoel voor humor, een perfecte timing en de missing link tussen de stomme film en de gesproken komedies. Tijd dus voor die andere legendarische komieken te zien: de Marx Brothers.

Ik weet niet of deze Animal Crackers wel een representatieve film is voor het trio. Het geheel komt nogal druk over en is niet bepaald grappig. Reduceer de film tot een 20 minuten met de oneliners van Groucho en enkele grappen dit toch nog werken, en je hebt een veel betere komedie. Het is een teleurstelling als je de andere genieën aan het werk hebt gezien. Het is een heel andere soort humor, en voor mij werkt het niet echt helaas...

Het heet dat dit niet tot de betere Marx Brothers-films behoort, maar het is toch kostelijk amusement. Eigenlijk zijn ze onafgebroken in de weer om naast visuele grappen heel wat tekstuele spelletjes met de kijker te spelen (Groucho kijkt heel veel recht in de camera of richt zich naar de toeschouwer), plezierige oneliners te brengen en misverstandjes uit te lokken. Het is zonder twijfel heel bijzonder en grappig vertier.

De humor van de Marx Brothers steunt vooral op absurde dialogen en woordspelingen. ("You go Uruguay, I go mine.") Groucho, met z'n snor van inkt, weet de draad van elk gesprek te ontrafelen met complete nonsens en drogredeneringen. Zeppo was een beetje het vierde wiel aan de driewieler, de ongrappige, al heeft hij hier een sympathiek rolletje als de overbodige secretaris. Chico is de meest kolderieke en zorgt voor komische en muzikale intermezzo's samen met Harpo. Deze laatste heeft een treurig onderlaagje (the tears of a clown) en geeft een visueel tintje aan de humor met al die voorwerpen die hij toevallig in z'n wijde mantel zitten heeft. Zijn harpsolo is prachtig en vrituoos.

De intrige, afkomstig van een Broadwaymusical, draait rond drie versies van hetzelfde schilderij: het origineel, een slechte en een goede imitatie. Dit levert voldoende spanning en romantiek om de aandacht vast te houden, maar uiteindelijk gaat het erom hoe de broers dit stramien doorbreken met hun spitsvondige onzin. Het is een ouderwets soort humor dat nog steeds aan het lachen brengt en de zorgen van alledag even doet vergeten.

Het zal niet verbazen dat het niet echt om het plot gaat in deze film: ja, het is een klucht over de onthulling van een schilderij met wat vervalsingen en een Afrikaanse ontdekkingsreiziger als eregast. Maar uiteraard is dit vooral een kapstok voor de chaotische humor van de Marx brothers. Dit werkt soms wel, soms niet - Groucho Marx is regelmatig nog wel grappig met een spervuur aan one-liners, drogredeneringen en beledigingen, al werkt dat ook niet de hele tijd. De grappen van Chico en Harpo vind ik wat minder leuk, en uiteindelijk is het toch ook wel een hele zit aangezien het verhaal en wat er naast de grappen gebeurt niet zo interessant is. Dan vond ik Duck Soup toch leuker en scherper.

Animal Crackers is gebaseerd op de gelijknamige musical die van oktober 1928 tot april 1929 oftewel 191 voorstellingen lang op Broadway was te zien. De meeste rollen in de film worden door dezelfde personen gespeeld. Dat geldt ook voor de Marx Brothers.

Animal Crackers is de tweede film die door de broers voor Paramount werd gemaakt. Net als de andere vier films bestaat Animal Crackers uit een mengeling van snelle woordgrappen, slapstick en muzikale intermezzo’s, waarbij de afgrijselijke zangnummers heel effectief het goede humeur, dat alle dwaasheden van de broers te voorschijn brengt, weten te neutraliseren.

De film speelt zich af in een grote villa. Het speelterrein van de rijken waartoe alleen illustere gasten toegang hebben. Een elite die de bijtende woordgrappen van Groucho Marx of het sociopathische gedrag van Harpo Marx weliswaar merkwaardig vindt, maar die de vreemde figuren toch gewoon als een van hen beschouwt. Met name Groucho strooit grif met opmerkingen die zeer beledigend zijn voor de sociale klasse die zich in de villa heeft verzameld. Groucho recht in het gezicht van de gastvrouw: “Why, you've got beauty, charm, money! You have got money, haven't you? Because if you haven't, we can quit right now“. Heerlijke humor.

Animal Crackers is een heerlijke komedie. Absurde sketches, bizarre woordspelingen, venijnige oneliners, chaotische taferelen. En met soms een afgrijselijk musicalnummer om je te ergeren. Leuk!