Entre les Murs (2008)

Van de vele films over schoolklassen die "onhandelbaar" zijn is dit met afstand de beste. Eng realistisch, en met een dochter die dit jaar naar de middelbare school is gegaan was het wel even een keer slikken. Gelukkig heeft mijn dochter wel een goede basis en hoef ik me geen zorgen te maken dat het zo hopeloos wordt als bij sommigen in deze klas.

Ik heb veel sympathie en respect voor de leraar in het "verhaal". Ik doe het hem niet na!

Het was een film die een realistisch beeld schetste van een jaar in een middelbare school. De film is uitermate geschikt voor jongeren die een richting leraar/lerares hebben gekozen en die ook de minder mooie kantjes van het lesgeven toont.

De acteerprestaties van de jongeren was erg overtuigend net als van de docent.

Het einde vond 'k iets minder, vooral de scène waar het meisje dan zegt dat ze niks heeft geleerd vond 'k wel wat raar en ook spijtig dat je niks meer over Souleymane te horen krijgt.

De film vond 'k eens de moeite om te bekijken, maar een keertje zal wel volstaan.

Leuke film om eens gezien te hebben.

Ik vond het een beetje tegenvallen, ik had stiekem veel verwacht van deze film. Het probleem is echter dat ik het allemaal niet zo heel boeiend vond, ondanks dat de film heel erg tegen de realiteit aanzat. Ik verbaas me er zelf van dat ik het wat minder vond, aangezien ik dit soort films juist graag kijk. Het acteerwerk en de locatie waren prima in orde, de scenes waren nooit te lang en de dialogen klonken wel grappig en bekend. Zeker de moeite waard om eens te bekijken. 3*

Prachtige film waarin een multiculturele klas van de middelbare school wordt gevolgd. De film kijkt weg als een documentaire. Zonder enige opsmuk gefilmd en recht uit het leven gegrepen. Het hele 'spel' tussen leraar en leerlingen is buitengewoon boeiend en zelfs spannend om te zien. Mede door het natuurlijke 'acteerwerk' van de leerlingen en leraren komt de film heel realistisch over.

Ik had het idee naar een klas te kijken maar niet naar een film, de film greep mij niet en viel steeds in herhaling.

Het acteren van de kinderen in de klas waren het hoogtepunt van de film, maar daardoor voor mij toch een nipte onvoldoende.

Speciaal voor jou komt ie deze week maar liefst 3 keer op tv

Al eens wat stukjes gezien en kan me herinneren dat 'ie vrij goed was.

Maar maakt TV5 eigenlijk gebruik van NL ondertitels? Zoja dan is het best de moeite waard om eens aan te zetten.

ja op TV5 worden films ondertiteld in het Nederlands. Ik ga maar eens kijken.

Zie hier de septemberlijst. Entre les Murs zit er niet tussen, maar probeer het gerust; ik ben alsnog benieuwd.

Klopt als een bus maar de info van tv5 wijkt soms wel eens af van de week stond hij nog bij de Nederlands ondertitelde films

en nu weer niet...

TV5MONDE : programma's - ENTRE LES MURS

De film was inderdaad niet ondertiteld, wat erg jammer is. Heb even het begin gezien en door het beeld was wel duidelijk wat er werd gezegd en het boeide zeer allemaal. Maar uiteindelijk gaat het allemaal te snel en mis je toch wat men nu allemaal met elkaar deelt.

Maar eens wachten op een volgende speel beurt met ondertitels

Entre Les Murs is vooral een erg sympathieke film. Een film gebaseerd op het gelijknamige boek, geschreven door François Bégaudeau, een man die daadwerkelijk leraar is (geweest?), en zijn boek lichtjes op de werkelijk heeft gebaseerd, op de dingen die hij in de klas heeft meegemaakt. Aan de verfilming heeft hij ook meegewerkt, en daarbij speelt hij ook nog eens de rol van de leraar, dus daarmee klopt het helemaal.

De film richt zich dus op een klas van een middelbare school in Frankrijk, hoofdzakelijk ook in de Franse les die gegeven wordt door Bégaudeau. Daarbij richt de film zich toch vooral op enkele probleemkinderen, wat natuurlijk ook de interessantste gevallen zijn. Bij dergelijke films zijn er talloze valkuilen om in te vallen, maar deze film weet daar juist heel mooi om heen te manoeuvreren. Nergens belerend, nauwelijks clichématig of stereotyperend (wel lichtjes, maar het is dan ook op de werkelijkheid gebaseerd). Het fijne aan de film is juist de heel erg ongedwongen sfeer. Je observeert als het ware de klas, zonder dat je het vanuit één van de personages bekijkt.

Ondanks dat er daardoor niet een personages is waarbij je écht gaat meeleven, vorm je toch wel een zekere emotionele band. Niet een heel sterke, daarvoor blijft de film wat te oppervlakkig, en is 'ie wat te kort, wat natuurlijk ook met elkaar samenhangt. Ik zat me ook af te vragen of je er geen serie van zou kunnen maken, wat nog veel moeilijker is, maar op de juiste manier wel iets heel moois zou kunnen opleveren. Hoe dan ook, het is een film, en dus blijft het wat oppervlakkig. Daardoor ben je wel weer elk moment geboeid, en vlieg je erdoorheen.

De film is ook realistisch en de kinderen zetten met z'n allen een mooie prestatie neer, evenals Bégaudeau zelf. En bij de eindscène wist de film me dan toch ook nog te raken. Geen échte topper, maar over het geheel gezien wel gewoon in alle facetten sterk, sympathiek en vermakelijk.

film over een leerkracht die zijn leerlingen net wat anders mee wil geven en de lessen anders in wil delen. Heel realistisch gebracht.

Wat een meesterwerk: de meest overtuigend realistische aangrijpende meeslepende schoolfilm ooit! Vanaf minuut 1 word je ondergedompeld in de klas, en niet alleen tijdens de lesuren maar ook in de leraarszaal e.d.

Een zeer rijk scenario!! En ijzersterke acteerprestaties.

Denk aan recentelijk The Perks of Being a Wallflower. Typisch Amerikaanse films die het schoolleven trachten weer te geven, maar dat gebeurt altijd met een hoop bombast en erg gericht op het scorende sentiment. Verder heb je ook andere Europese films als Die Welle (ofwel The Wave), maar zelden wordt een klas als doel op zich gebruikt. Het is dan vaak de hoofdpersoon die (toevallig) in de klas zit.

Entre les Murs onderscheid zich door een realistische, ongedwongen setting neer te zetten. In feite is het ook niets anders dan het observeren van de klas. Hoe één persoon alles kan verzieken, en omgedraaid. Hoe zelfs de stoerste van de klas door één complimentje van de leraar kan blozen.

De leraar met de trucjes vs. de bekende leerlingen. Iedereen had wel zo’n leraar. Eentje die orde kon houden, precies de juiste woorden wist te gebruiken om je te boeien en die al die hitsige pubers onder de tafel wist te lullen. Kortom: de perfecte leraar. En ook die leraar heeft zijn slechte momenten.

Evenals iedereen die bekende leerlingen wel kent. De herrieschoppers, de computernerd, de ‘pétasses’. De dynamiek in de groep is herkenbaar, hoewel hopelijk niet in deze extreme vorm en dat maakt Entre les Murs zo treffend. In bovengenoemde soort films worden deze extremen dik aangezet. In Entre les Murs worden die extremen voor lief aangenomen, maar wordt vooral ook die andere kant in beeld gebracht.

Realistisch, niet geromantiseerd en bovenal volkomen neutraal. Geen oordeel, geen sentimentele muziek en de het is aan de kijker zelf om de personages te beoordelen. Heeft iemand een vervelend karakter of is men simpelweg een slaaf van de cultuur waarin men zich bevindt?

Werkelijk fantastische film, je zit als het ware zelf in de klas, als toehoorder. Knap acteerwerk, zeer natuurlijk en puur realistisch, zonder valse sentimenten, zonder oordeel. De talrijke dialogen en woordwisselingen waren voor mij een heerlijke opfrissing van de Franse taal.

Entre les Murs is inderdaad realistischer. Niets geen klassenfeestjes, dronken pubers en ontmaagdingen. Het knappe vind ik dat de film erg herkenbaar overkomt, al zat ik helemaal niet in een probleemklas. Toch lijkt me dat gevoel van onrust en de wisselwerking tussen het testen van de leraar en de reactie die hierop volgt, wel universeel herkenbaar. Ook al is de omvang van het probleem hier een stuk groter.

Dat roept niet alleen herinneringen op aan de eigen middelbare schooltijd (ipv dellen werd er bij ons een keer godverdomme geroepen, waarop er ook twee ongelovige meisjes naar de directeur stapten met de mededeling dat hun geloof werd beledigd), maar leidt ook tot een aardige zelfreflectie. Waren we destijds wel zo volwassen als wij zelf dachten? Wat doen zulke lastpakken eigenlijk daadwerkelijk met een leraar? Kun je het kinderen van veertien kwalijk nemen dat ze meedoen met het collectief?

Het prettige is dat de film niet over zulke vraagstukken oordeelt en dat de kijker telkens zelf laat invullen.

Voor wie van deze film genoten heeft, heb ik een tip voor een andere film die wat mij betreft minstens even goed is.

En helemaal niet schrikken van het jaartal, want die film is nog steeds lekker fris, met een erg goede script en acteerwerk en ook qua beeld en geluid nog steeds van prima kwaliteit. Het laat zich uitstekend wegkijken, het gaat over een werkloze ingenieur die als "tussenbaan" en bij gebrek aan beters aan de slag gaat als docent bij een school in een van de armere wijken van Londen, en voor een onhandelbare klas belandt die de vorige docent heeft weggepest.

De film is To Sir, with Love (1967), en is zoals de film zichzelf in 1967 omschreef: "a story as fresh as the girls in their minis". De pre-hippie sfeer en poprevolutie van die tijd is (waarschijnlijk onbewust) erg mooi vastgelegd. Destijds schijnt het een groot succes te zijn geweest, en het lijkt nu in de vergetelheid te zijn geraakt. En dat is jammer!

De film deed me erg denken aan Entre les Murs, maar in het jaar 1967. Ik vraag me zelfs af of Entre les Murs niet misschien toch een beetje is afgekeken van To Sir, With Love. Hoe dan ook, als je van Entre les Murs genoten hebt dan raad ik je een tijdreis naar deze voorganger ervan zeker aan.

de film duurt net een paar uur te kort om een beter inzicht te krijgen in de achtergronden en karakters van de leerlingen, maar ook zeker van de leraar. Daardoor blijft het te oppervlakkig.

Zeker tegen het einde, waar toch een behoorlijk incident plaatsvindt, springt de film ineens naar de laatste schooldag zonder dat we weten wat de impact van dit incident is op de relatie tussen klas en leraar, en leerlingen onderling. Erg jammer.

Ondanks deze kritiek toch een magere voldoende want heb ruim 2 uur geboeid zitten kijken, en zoals eerder gezegd, had ik hem graag een paar uur langer gezien.

Slaapverwekkend. Ik bleef maar wachten op het moment dat er iets zou gebeuren. Het sudderde maar voort. Prachtig natuurlijk hoe de realiteit zo goed op film is vastgelegd, maar voor mijn gevoel had ik net zo goed in de lerarenkamer van de eerste de beste basisschool kunnen gaan zitten om te luisteren naar verhalen over de koffie die 10 cent duurder is geworden. Vreselijk saaie film, sorry ik kan hier echt geen diepere lagen in ontdekken

Mooi, waarheidsgetrouw beeld van een klas in het middelbaar. Het kwam erg sereen over en nooit had ik het gevoel dat het er over ging. Ik kom ook regelmatig in aanraking met personen van die leeftijd en de manier waarop ze neergezet zijn klopt. Heel luidruchtig, altijd direct in verweer tegen iets, maar achteraf gezien ook wel dankbaar. De film liet zowel de mooie als minder mooie kanten zien van wat een leerkracht meemaakt. Minpuntjes waren voor mij dat mijn aandacht toch af en toe verslapte, omdat de spanningsboog toch niet enorm groot was. Daarnaast lijkt het me ook een film waarvoor je geïnteresseerd moet zijn in het onderwerp van opvoeding en pedagogie.

Slaapverwekkende film, zoals hel1 ook al schreef, terwijl ik zelf ook leerkracht ben. Kijkend naar de leerkracht zag ik een hoop dingen die hij beter kon doen, maar heb ik tegelijk ook respect voor de man. Het is niet gemakkelijk om in probleemwijken te werken en gemotiveerd te blijven, al vond ik niet dat de leerkracht er gemotiveerd uit zag. Hij hing een beetje in het negatieve, praatte teveel met de kids mee en liet zich zelfs gaan door hen een bepaalde naam te geven. Vanaf dat punt werd de film iets interessanter, maar daarna zakte het weer in. Ik miste ook een beetje de muziek tussendoor en aan het eind. Dat had de film veel krachtiger gemaakt. 2,5*.

Om het bericht hierboven te reageren.... Ik zie werkelijk niet in hoe muziek dit krachtiger had kunnen maken. Hoe minimaal of groots een mogelijk gecomponeerde score ook zou zijn, enige vorm van muzikaal sentiment past niet bij de aanpak van deze film. Al helemaal niet als de film zonder als slaapverwekkend wordt beschouwd. Dat gaat muziek nimmer repareren.

Fransen en pedagogiek, dat is altijd een geslaagde combinatie uiteraard. De kijker observeert hoe een jonge Franse leraar onderwijs geeft aan een klas met veel probleemkinderen. De stijl is heel miniem, tegen het klinische aan. Het gaat allemaal niet zo gemakkelijk en een narratief waarbij het allemaal beter wordt is ook afwezig. Hij geeft les, de klas doet meestal ongeïnteresseerd en op een gegeven moment loopt het behoorlijk uit de hand. Maar ook dan wordt het verre van sentimenteel.

Ik ben wel te spreken over deze film, ook omdat ik dit soort onderwerpen interessant vind en het op een strakke manier neergezet wordt. Dat je nauwelijks iets mee krijgt hoe de thuissituatie van de probleemkinderen is, is wel jammer. Zo is wellicht beter te begrijpen waarom sommigen zo rottig gedrag tonen. Maar hoogstwaarschijnlijk is dit een bewuste keuze van de filmmakers. In hetzelfde straatje kan ik iedereen de documentaire Etre et avoir aanraden.

Aardig beeld van de mislukte multiculturele samenleving.

Sterke film. Erg sober, direct, kaal en intrigerend. Geweldig acteerwerk en dat is bijzonder voor (vrijwel?) allemaal niet-professionele acteurs. Een grote prestatie van de regisseur dus vooral lijkt me. Het is een beetje not done om te zeggen maar ik had het misschien een tikkie meer hollywood gewild; een dramatisch einde, een onthulling die het voorgaande in een nieuw perspectief zet, maar niets van dat: we hebben een jaar meegedraaid met de klas en aan het einde is de film gewoon klaar. Het is bijna meer een documentaire dan speelfilm, maar gelukkig wel een zonder voice-over. Je ziet wat er gebeurt en de interpretatie mag je zelf doen. Al met al absoluut de moeite waard.

Stel dat je drie camera's zou zetten in een echt klaslokaal en achteraf selecteren en monteren, dan zou het resultaat niet zo verschillend zijn. De grens met een docudrama als De Rechtbank wordt vaag. François Bégaudeau was echt leraar in een gelijkaardige klas, schreef er een boek over, en speelt hier een versie van zichzelf. De meeste acteurs hebben dezelfde voornaam als hun personage, al vormen Khoumba en Souleymane hierop een uitzondering.

Toch zit er nog fictie in, met een mooie dramatische opbouw. In het eerste deel zit een heerlijke discussie over l'imparfait du subjonctif, met de vraag of de kennis daarvan enig nut heeft. Heel wat situaties zijn herkenbaar en typerend voor de middelbare school en de confrontatie tussen een volwassene en een groep pubers. Het heftigste conflict komt pas in de tweede helft. Onderweg leer je een aantal Franse scheldwoorden, zoals pétasse en enculé. Het kan aanleiding geven tot een debat. Eén conclusie is in elk geval dat leraar bij de zware beroepen hoort.

Met veel aandacht deze "Entre les murs" bekeken. Mijn vrouw staat zelf in het onderwijs en geeft les aan 16-18 jarigen op een secundaire school, weliswaar niet in een kansarme stadswijk, maar toch. Zij merkt op dat lesgeven meer en meer (her)opvoeden is en dat kennis bijbrengen er bijkomt, om nog maar te zwijgen van de administratieve last dat het lesgeven zelf ondersneeuwt. De steeds toenemende mondigheid van leerlingen (en diens ouders) en afnemend respect voor leerkrachten zorgen ervoor dat je steeds top moet zijn. Als ik een moeilijke of slechte dag heb, sluit ik mijn deur, voor de klas moet je er steeds staan.

Mooie en realistische film dus met sterke personages en een authentiek kader. Beetje een Sister act met Whoopi Goldberg, maar dan wat realistischer en harder. Vond het einde echter iets te makkelijk. Alsof alle problemen ineens opgelost zijn wanneer het negatieve element werd verwijderd uit de klas. Denk dat de problemen wel wat ruimer waren dan dat. Interessant waren ook de oudercontacten waarbij je als leerkracht erg veel kan opsteken van hoe de thuissituatie is en hoe betrokken de ouders zijn.

Frappant was ook de inzinking van die ene leerkracht. Er was misschien wel latent begrip voor zijn emoties, maar erg veel steun zag ik openlijk toch niet. Eerder een gelaten gevoel. Die andere scène over de dreigende illegaliteit van een leerling was eveneens bizar.

De film is meer een observatie en documentaire dan een pure film. Kijk en aanschouw. Niet voor watjes, toch niet in dergelijke klassen. Gelukkig gaat het er het niet overal zo aan toe, al blijft het niet te onderschatten.

Knap dat de film zo realistisch is. Ik vind het acteerwerk erg goed. Ik ergerde me soms wel aan het gedrag van sommige kinderen. Ook als puber kon ik het best vervelend vinden als kinderen zo brutaal en opstandig deden op school. De film boeide mij niet enorm, ondanks ik het idee interessant vind. Soms voelde het nogal langdradig of ging het een beetje langs mij heen. Al met al een kleine voldoende (6). 3*

Entre les Murs

Mooie film waarin we een jaar lang een leraar en zijn leerlingen volgen. Dit is een multiculturele klas en alle problemen, vreemde situaties en mooie momenten komen langs. Het is realistisch gedaan, en dat Bégaudeau ook in het echte leven leraar is geweest op dit soort school zal daar vast een rol in hebben gespeeld.

De relatie tussen leraar en leerling die op ieder moment kan veranderen, de problemen thuis die leerlingen meenemen naar school, de ouderavonden met ouders die geen Frans praten en verstaan, de broer als surrogaatvader, leerlingen die opbloeien door een goed cijfer of een positieve response van de leraar, het incidentele “geweld”, de vergaderingen met twee leerlingen die uiteraard alles wat wordt besproken gelijk doorvertellen aan hun medeleerlingen etc. Alles komt langs. Dat had al snel saai of repeterend kunnen worden, maar de regisseur en acteurs zorgen ervoor dat het interessant blijft om naar te kijken.

Inderdaad. En dan te bedenken dat het in het echt ook voorkomt, en dan de linkse / woke mensen in lerarenteams die de situatie alleen maar verergeren. Wat een armoe. Vroeger was het stukken beter. Meer zeg ik niet, want dan wordt het vast verwijderd op dit politiek correcte platform. Maar een verstandig verstaander begrijpt het wel.