One-Eyed Jacks (1961)

Deze gaat draaien in Cannes in de classic section, en geheel gerestaureerd.

Blu-ray.com

Blu ray review: One-Eyed Jacks

aardige western die behoorlijk lang duurt maar desondanks nooit echt verveelt .

of je voor Malden of Brando sympathie moet krijgen blijft voor een flink deel van de film wat vaag

Normaal gezien kijk ik nooit films op mijn laptop, maar wegens omstandigheden ben ik het nu even wel genoodzaakt. Is het echter normaal dat de dvd van One Eyed Jacks (een zwart witte Classic collection ofzoiets) zo slecht is qua formaat? Dit is een fullscreen screenshot van op mijn laptop. Ik zie meer zwarte banden dan wat anders..

Hier begin ik nu in ieder geval niet aan

edit: ter vergelijk een screenshot van Sleeper

Er komt een gerestaureerde Blu-ray versie van deze film .

Vannacht heb ik de schitterende Blu-ray van Arrow bekeken die deze film in al zijn glorie laat herleven.

Ik ben zeer onder de indruk geraakt.

Ondanks het late/vroege uur kluisterde dit kleurrijke en boeiende spektakel mij aan het scherm, hoewel dat aanvankelijk helemaal niet mijn bedoeling was.

Ik wilde gewoon even een stukje van de film bekijken, om de beeldkwaliteit te beoordelen.

Het was mijn eerste kennismaking met de film, en ik ben blij dat dat niet eerder gebeurde via een van de vele inferieure DVD releases.

De locaties zijn oogstrelend en de volledige cast acteert op hoog niveau.

Een Brando fan ben ik nooit geweest, zijn bedachtzame-aarzelende houding, die hij als truukje opvoert in bijna al zijn films stoort mij doorgaans nogal.

Hier valt dat nog te pruimen door de steun die de rest van de cast weet te bieden.

Bovendien moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat Brando zeer goed op dreef is in deze western.

Zijn beste western ook, al vind ik The Appaloosa ook niet mis.

(The Missouri Breaks vond ik rampzalig)

In One -Eyed Jacks heeft hij absoluut een aardig aantal sterke scènes.

Dat gezegd hebbende rest mij nog met (veel) lof te strooien voor Karl Malden, Katy Jurado, Slim Pickens, Pina Pellicer, Larry Duran en voor Ben Johnson, die hier (weer) een zeer sterke rol neerzette.

In feite acteert niemand ondermaats in de film, zelfs niet in de kleinste bijrolletjes.

Voor sommigen zal het tempo van de film bij tijd en wijle te traag zijn, maar zelf had ik daar helemaal geen last van.

Wat mij betreft hoort deze film bij de western toppers, en ik ben dankbaar voor de geweldige restauratie door Universal Pictures en de Film Foundation, in samenwerking met Martin Scorsese en Steven Spielberg.

Edit

Er is geen vertaling van de vrij vele Spaanse dialogen, maar met behulp van de (Spaanse) ondertiteling kon ik er wel redelijk wijs uit worden.

Goeie film waarin twee partners die banken overvallen tegenover elkaar komen te staan. Een onderhoudend verhaal waarbij de vete tussen deze twee mannen centraal staat. De romance is soms wat melodramatisch (maar stoort verder niet echt). Goed acteerwerk en vooral veel prachtige opnames in Mexico en van de Californische kust. Deze western is de enige regieklus van Marlon Brando.

De Duitse blu-ray van wvg media gezien, en die heeft een perfecte beeldkwaliteit, helaas geen Engelse ondertitels, wat wel lastig was bij een aantal Spaanse dialogen wat ook niet Duits werd ondertiteld.

Goede western verder, had wel iets ingekort mogen worden, want dit had ook wel een half uur korter gekund. Vooral de omgeving is mooi met de zee als achtergrond en dat in Vistavision, ook zitten er een aantal prima acteurs in zoals Malden, Pickens, Jurado en vooral Johnson, die had hier wel de hoofdrol mogen hebben, want Brando vond ik niet zo geweldig, je ziet gewoon dat ie aan het acteren is.

One-Eyed Jacks is een degelijke western die er bovendien fraai er uitziet.

Wel is het moeilijk om partij te kiezen tussen een van de twee hoofdrolspelers.

De acteurs acteren meer dan prima al zal ik nooit fan worden van Brando.

Jammer dat Pina Pellicer veel te jong gestorven is want ze weet de aandacht wel naar zich toe te trekken .

Ze acteerde dan ook niet onverdienstelijk.

Voor een western van 141 minuten zit er niet zoveel actie in .

Maar dat heeft deze western niet zo nodig het verhaal heeft genoeg te bieden .

Zo wordt bv Brando verliefd op de Dochter van Malden .

En kun je je afvragen of de liefde echt is of is het een manier om wraak te nemen op Malden ?

Kortom de film is wat aan de lange kant maar blijft boeiend tot het einde.

En dan hebben we nog maar de sterk ingekorte versie te zien gekregen...

De oorspronkelijke eerste cut van de film duurde maar liefst 5 uur (!)

Brix 5 uur Brando is mij wel iets teveel van het goede

mr rumson

In één film zeker

Overigens ben ik normaliter een liefhebber van kortere films.

90 Minuten vind ik lang zat.

Korter mag ook nog, langer liever niet.

Zelf ben ik een groot fan van Brando, 't is een gemanierde vorm van acteren en daarmee niet altijd

natuurlijk, maar vaak wel tot in de puntjes verzorgd, met daarbij nog een geweldig charisma. Al

was ik allesbehalve gecharmeerd van zijn comeback rol in The Godfather, over the top gespeeld

met de indruk alsof hij stiekem de boel in de maling neemt.

In deze uitstekende western speelt hij op zijn best, al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik

Karl Malden nog beter vond, maar die kan bij mij sowieso zelden stuk. Het lange, trage tussendeel

dat allengs broeieriger wordt, is eigenlijk nogal gewaagd omdat misschien de verveling op de

loer kan komen liggen, maar daar was bij mij vooral bij een herkijk in ieder geval geen enkele sprake

van, en is eigenlijk een heel goede zet, een tergend rustpunt als voorbereiding op de uiteindelijke

climax, een geweldige finale. Met zeker ook goede rollen van Slim Pickens en vooral Ben Johnson,

in westerns altijd als een vis in het water en in het genre de ideale bijrol acteur want qua uitstraling

en acteerwerk eigenlijk veel meer een cowboy dan kopstukken als Wayne, Stewart en Glenn Ford.

Ik weet niet of deze western inmiddels als een klassieker wordt beschouwd, maar wat mij betreft

mag het. Ik vind hem in ieder geval vrij uniek.

Vandaag herzien en ik blijf hem goed vinden. De film is gedraaid in 1958 en 1959, maar het eind in 1960, want Brando had een ander slot gefilmd, waarin de dochter van Malden werd gedood, maar Paramount vond dat niks, dus moest Brando helaas een happy end filmen. De twee aan elkaar gebonden ontsnapte gevangen nam Brando van The Defiant ones over (lijkt mij althans plausibel). Mooi dat er Spaans gesproken word door de Mexicanen i.p.v. Engels met een Spaans accent en dat de Chinezen door Rio niet met minachting behandelt worden. Tegenwoordig worden er Afro-Americans met de haren bijgesleept in westerns, maar daar is hier nog geen sprake van. Ook de Native Americans komen er niet in voor en worden dus ook niet stereotype door Brando weggezet. De productie duurde veel te lang en Paramount verloor geld, dus werd Brando niet meer als regisseur gevraagd. Zelf zei hij dat ook niet meer te ambiëren.

Helaas.

You may be a one eyed jack around here, but I've seen the other side of your face

One-Eyed Jacks was zo'n film die ik al een tijd had liggen, maar wegens de lange speelduur was ik er nog niet aan begonnen. Hoewel, dat is niet helemaal waar aangezien ik ooit de film eens had meegenomen op een cursus voor het werk in het buitenland maar op mijn laptop was er meer zwarte balk te zien dan beeld en ik had erna nooit meer de moeite genomen om te zien of het aan de laptop lag. Goed nieuws alleszins, het lag aan de laptop! Gisteren op mijn Blu-Ray speler weinig op de release aan te merken, al had de beeldkwaliteit wel iets beter gekunnen.

One-Eyed Jacks is een film die vandaag de dag wat onbekend lijkt te zijn bij het grote publiek. Ik ben de 100e stem en voor een Marlon Brando film is dat toch weinig, zeker als je bekijkt dat dit ook de enige film is die hij ooit in zijn carrière regisseerde. Altijd gevaarlijk wanneer acteurs denken dat ze ook kunnen regisseren, maar in het geval van Brando blijkt het toch een succes te zijn. Naar het schijnt was hij enorm onzeker over zichzelf en bleef hij maar filmen om zeker genoeg materiaal te hebben waardoor de film al na 5 dagen zo'n 2 weken achterlag op schema.. Het hielp dan ook niet dat Brando geen keuzes kon maken waardoor je met een cut van bijna 5 uur zat en nadat hij er de brui aan gaf, besloot de studio om de versie te maken die je vandaag de dag dus vind. Op zich een goede zet, want een speelduur van 5 uur had er echt wel over gegaan maar alleen jammer dat ze dan ook meteen het einde hebben aangepast. Zo moest oorspronkelijk Louisa sterven door een kogel van Dad Longworth en je voelt gewoon dat de scène erna waar ze afscheid van elkaar nemen te geforceerd oogt. Natuurlijk ook wel ergens logisch als je bekijkt dat de film in december 1958 van start ging en maar in 1960 af was.

Veel mankementen dus en toch werkt het. Het plot kent een aantal goede wendingen en Brando blijft indrukwekkend. Het is een acteur die in sommige van zijn films echt geen zin had en dat zag je er aan, maar in het geval van One-Eyed Jacks lijkt hij echt wel moeite te doen. De scènes tussen hem en Karl Malden (die de rol van Dad Longworth voor zijn rekening neemt) zijn stuk voor stuk de moeite maar sowieso is hier qua cast veel te beleven. Malden is misschien zelfs nog net iets beter dan Brando te noemen en speelt werkelijk de pannen van het dak. De manier waarop hij opeens die bocht maakt en Rio (opnieuw) verraadt.. Heerlijk! Pina Pellicer als Louisa is wel een beetje op het randje, al moet ik wel zeggen dat ze in de film groeit op den duur. Zonde eigenlijk dat Brando nadien nooit meer iets heeft geregisseerd. Hij laat hier als regisseur een aantal mooie dingen zien maar waarschijnlijk was het zelfbescherming voor zijn ego om er zelf mee te stoppen in plaats van te moeten bedelen achter films aangezien de studio niet zo tevreden was met de manier waarop hij met het geld omging.

De film was dan ook gebudgetteerd op 1.8 miljoen, kostte uiteindelijk 6 miljoen en was daarbovenop nog een redelijk grote flop. Brando maakte een deal met Universal om een deel van de kosten voor hun rekening te nemen in ruil voor 5 films: The Ugly American (1963), Bedtime Story (1964), The Appaloosa (1966), A Countess from Hong Kong (1967) en The Night of the Following Day (1969). Het waren allemaal echter flops..

4*

Redelijk.

Marlon Brando als acteur en als regisseur. Als ik er de IMDB-trivia op na lees heeft het daardoor nogal wat moeite gekost om One-Eyed Jacks tot een goed einde te brengen - het tegendeel zou wellicht raar geweest zijn.

Hoe dan ook levert het een eindproduct op waarin een aantal goede zaken zitten, maar als geheel is het toch net niet goed genoeg om boven het maaiveld uit te komen. Brando de regisseur heeft al evenveel oog voor melodrama als Brando de acteur, en hoewel ik het toejuich om voor alles de tijd te nemen, is de karakteruitdieping nog altijd vlak en bovendien ook niet echt interessant.

De zee, prominent in beeld, vormt een niet-alledaags decor voor een western. Dat zorgt weliswaar voor een frisse wind, maar verder blijft het visueel vrij klassiek. Hetzelfde geldt voor de muzikale ondersteuning - ook daar kleurt Brando netjes binnen de lijntjes.

Dus al bij al degelijke western, zonder meer.

3

Een film waar ik tot voor kort nog nooit van gehoord had (en zo zijn er nog wel enkele) maar wat een prachtexemplaar. Karl Malden en Marlon Brando hebben de hoofdrollen, steken er effectief bovenuit, en halen in mekaar de sterkste acteerprestaties naar boven. De hele duur van deze niet zo korte film keek ik geboeid naar de actie en vooral de interactie tussen beide heren. Een beklemmende donkere sfeer wordt steeds gehandhaafd, af en toe onderbroken door enkele romantische momenten die er wel degelijk toe doen in het verhaal. Het is er niet aan te zien dat met Brando een debutant regisseur aan het werk is, al zal hij ook wel een goed team rond zich gehad hebben. Ik was ook gecharmeerd door de score die voldoende dynamisch was om de sfeer telkens weer te capteren en een boost te geven.

Niet onaardig, maar alle commentaren die ik hier lees achteraf verbazen me eigenlijk niet zo.

Het lijkt duidelijk een beetje onderhevig te zijn geweest aan wat knip en -plakwerk en het doet het scenario allemaal niet heel goed dat er met wisselende regisseurs en scharen is gewerkt.

Wat me wel verbaast is dat ik hier Kubrick lees? Dan zou het toch een heel andere film zijn geworden vermoed ik.

Marlon Brando in de hoofdrol en in de regiestoel in een western die aanvankelijk met elementen als roof, leugen, verraad en wraak wel wat beloften inhoudt maar deze toch niet volledig inlost.

Behoorlijk lang, met "stilstaande" passages en met een liefdesverhaal dat zich vaak als hoofdbrok opwerpt.

Fans van de echt gunfights zullen mogelijks wat ontgoocheld zijn terwijl anderzijds de zin naar karakterstudie toch wat inhoudt verleent aan deze prent waar ik een kleine 3,5 aan toevertrouw.

Best wel een leuke western met Brando en een mooie rol van een nog vrij jonge Malden. De film is vrijwel vanaf het begin wel prettig om te kijken, waar ik me wel aan stoorde of in ieder geval jammer vond was dat Marlon Brondo zowat de hele film dezelfde broek aan heeft die eruit ziet alsof ie rechtstreeks uit de winkel kwam. Maar de film opzich is best wel oke om gezien te hebben. Ik had deze western van Marlon Brando nog nooit gezien en ik heb toch best wel veel westerns gezien uit de tijd.