Er Shi Si Cheng Ji (2008)

Vond het toch wel weer heel fijn. Niet zo mooi als Sanxia Haoren, maar wel heel bijzonder. Met de hierboven genoemde elementen die allemaal erg mooi in elkaar schuiven en van Jia Zhang Ke een soort van poëet van het veranderende China maken. Dit keer gesymboliseerd door een oude communistische fabriek die wordt afgebroken om een luxe appartementengebouw neer te zetten. De regisseur (van wie ik zijn andere films hoognodig moet gaan zien trouwens) schuift steeds verder op richting experimenten met vorm en grens tussen fictie en realiteit en lijkt daarmee een beetje de weg van Kiarostami in te slaan.

4.0*

Fijn.

Liefhebbers van deze film, zeker Wakamatsu's Cycling Chronicles een keertje proberen.

Die film kent namelijk hetzelfde sterke punt als deze. De lange verhalen van een aantal personages die hoewel gescript en fake, wel compleet en puur doordringen. Mooi om deze "mensen" te horen vertellen, op een vreemde manier realistischer dan de vaak al te lelijke echte docus.

Verder uiteraard mooi in beeld gebracht, af en toe bijgestaan door een wel erg aanwezige maar toch knappe score. Vormgeving is zeer afgewerkt, verder wel erg klassiek.

Enige minpunt vind ik het gebrek aan balans tussen oud en nieuw. Bij Jia twijfel ik altijd een beetje als hij oud en nieuw tegenover elkaar plaatst. Ik vind hem meestal iets te melancholisch, zo ook hier. De verhalen van de oudere generaties zijn een stuk romantischer dan de wat kille fragmenten van de jongere generatie.

Mooiste scene is het stukje rolschaatsen, jammer genoeg een beetje kort. Verder een mooie film, maar weet net niet goed genoeg de balans te houden om echt knap te zijn.

Dikke 3.5*