Idi i Smotri (1985)

Ik ben niet echt een liefhebber van films zonder enig verhaal. Hoewel ik natuurlijk geloof dat de oorlog hier realistischer is weergegeven dan in menig ander film, is er een reden waarom ik een film wil zien en geen documentaire. En ik heb veel sterkere documentaires gezien over de tweede wereldoorlog. Ik zou deze film niet weer kijken, viel bijna in slaap.

Ik dacht meer aan Russische propaganda. Sterker zelfs, ik denk dat de Russische communisten al met propaganda bezig waren toen Goebbels nog in de box lag.

Het einde van de film geeft een heel erg anti nationaal socialistisch beeld weer (wat ik overigens alleen maar toejuich). Daarom dacht ik meteen terug aan de beelden die moedertje Rusland de ether in placht te sturen

[quote]AGE-411 schreef:

Ik dacht je vind het Russische propaganda omdat die Duitsers eenzijdig worden getoond.

Maar ik zie in het einde gigantisch veel haat tegenover Hitler en geen propaganda op wat voor manier dan ook.

Op welke manier worden de communisten (communisme) dan verheerlijkt?

Nou, de communisten worden niet zozeer verheerlijkt, maar er wordt wel een eenzijdig beeld gegeven van het facsisme. Alle Duitsers zijn slecht in deze film. Er wordt ook niet echt diep in gegaan op hun karakters. Dat is ook een vorm van propaganda

IJzersterke film! Zeer indrukwekkend verhaal en het moet haast wel één van de meest realistische oorlogsfilms, ooit gemaakt, zijn. De film duurde behoorlijke lang naar mijn gevoel, maar de opbouw is mij uiteindelijk goed bevallen.

Hoewel je het bij zo'n serieuze film bijna niet kunt zeggen, viel deze film me toch tegen gezien de hoge waardering.

.

Na een best mysterieus en onheilspellend begin, zakt de film af naar een propogandafilm waar je alleen maar passief naar kunt kijken naar de oorlogsmisdaden.

Hoewel grote delen van de film best realistisch zouden kunnen zijn voor de situatie toen, vraag ik me af of dat ook voor het gedrag van de Duitse soldaten gold. In elk geval was de smoezelige angstige sfeer wel overdonderend en het acteerwerk van de jonge hoofdrolspeler was ook erg overtuigend.

3*

aan sommige reacties te zien begrijpen een aantal weinig van deze film. Sommige films verdienen een bezoek aan wikipedia en dit is er zeker 1 van.

- Hoe kan het nou propaganda zijn als.

de partisanen stelen van burgers,

de partisanen leider zijn liefje en Florya in het kamp achterlaat zodat ze een veel grotere overlevingskans hebben.

dik verliezen als ze georganiseerd worden aangevallen.

nadat ze winnen van de dronken Einsatzgroep de overlevenden standrechtelijk doden wat een oorlogsmisdaad is.

Bovendien heeft deze film als fundament een boek met overlevingsverhalen van inwoners uit de verschillende uitgemoorde dorpen.

De duitsers in deze film zijn geen gewone duitsers maar een Einsatzgroep inderdaad onderdeel van de SS. De SS had verschillende onderdelen.

SS duitsers: Elite vechters die 100% nazi waren. (gevechtseenheid)

SS buitenlanders: Elke Nederlander, Belg etc die voor de duitsers vocht.(gevechtseenheid)

SS einsatz: Verantwoordelijk voor het uitmoorden van dorpen achter de duitse front linies.

Vooral dat 'elite vechters'. Je kan ook gewoon zeggen kanonnenvoer.

Jemig, wat een heftige rauwe intense film. Recht voor je bakkes realisme met een magisch randje. Misschien wel wat over de top soms maar het gewenste effect wordt zeker behaald: via het scherm de angst, waanzin en gestoorde zinloosheid van oorlog laten voelen.

Emotionele mokerslag

Af en toe kom je een film tegen die een onuitwisbare impact op je weet te maken. Idi I Smotri is daar een goed voorbeeld van.

Kort gezegd gaat Idi I Smotri over een jongen van 13, die zich bij de lokale vrijheidsstrijders in Wit-Rusland aansluit. Hiervoor moet hij echter zijn moeder en zijn twee zusjes achterlaten. Wat later in de film wordt de jongen alleen achtergelaten door het leger. Vervolgens probeert hij terug te keren naar huis, en dan ziet hij de vele gruwelijkheden van de oorlog.

Ik kan Idi I Smotri het best omschrijven als 'de Russiche Apocalypse Now'. Net als Apocalypse Now is Idi I Smotri een aaneenschakeling van gruwelijkheden die tijdens de oorlog plaatsvonden. Deze gruwelijkheden worden soms op een hallucinerende manier in beeld gebracht. Beide films tonen ook aan wat voor effect deze gruwelijkheden hebben op mensen. Beide films zijn geweldig, maar bij Idi I Smotri kon ik mij meer inleven in het hoofdpersonage, wat voor mij een grotere emotionele impact betekende.

De film is voornamelijk gefilmd vanuit het oogpunt van het hoofdpersonage, wat een erg goede keuze is. Hierdoor kan je je makkelijk in hem verplaatsen. Wat bijvoorbeeld briljant gedaan is, is de scene waarin de jongen een bombardement overleeft. Hier wordt hij doof van, en het geluid na het bombardement is dan ook een hoge piep. Daardoor krijg je als kijker het gevoel alsof je zelf doof bent geworden.

Audiovisueel is de film erg goed. De natuur wordt erg mooi in beeld gebracht (vooral de scene waarin Florya en Gasha aan een natgeregende boom schudden om zich te douchen is magistraal) en er wordt ook goed gebruik gemaakt van de steadicam. De soundtrack is ook erg goed. Niet alleen de klassieke muziek van Mozart, maar ook bepaalde ambient geluiden voegen veel sfeer toe aan de film. Het creëert iets heel dreigends.

Het is ook hartverscheurend om te zien hoe de gruwelijkheden de jongen aantasten. In het begin is het nog een vrolijke jongen, maar tegen het einde is hij in een 'zombie' veranderd die voor altijd aangetast zal zijn door de gruwelijkheden die hij heeft meegemaakt. Dat het hier een kind betreft maakt het nog hartverscheurender.

De laatste 40/50 minuten bevatten sommige van de beste oorlogsscenes die ik ooit heb gezien. Het is dan net alsof de film je bij de strot pakt, en je niet meer loslaat totdat de film is afgelopen. Dit deel van de film heeft op mij zonder twijfel de grootste impact gemaakt.

Het einde is niet meer dan briljant, met de teruggespoelde beelden van Hitler, terwijl de jongen zijn geweer op een schilderij van Hitler leegschiet, tot hij in zijn hoofd een foto ziet van de moeder van Hitler, met op haar schoot Hitler als baby. Op het moment dat de jongen Hitler als baby ziet, houdt hij op met schieten. Dit heeft mij erg aan het denken gezet. Het doet je beseffen dat we uiteindelijk allemaal als onschuldige baby zijn begonnen. Zou jij een baby neerschieten die tot wrede dingen in staat is? Zou jij je tot het niveau verlagen van de nazi's? Daarnaast toont het einde aan dat, hoe graag wij het ook willen, wij niet de tijd terug kunnen draaien.

Ik heb veel oorlogfilms gezien, maar er zijn er maar weinig die zo indrukwekkend zijn als Idi I Smotri. De film windt er geen doekjes om en drukt je met de neus op de gruwelijkheden tijdens de Tweede Wereldoorlog in Wit-Rusland. Aan het einde lijkt het net of jij zelf de gruwelijkheden allemaal hebt meegemaakt. Als ik terugdenk aan bepaalde scenes krijg ik al tranen in mijn ogen. Dat is een teken van een fantastische film, die zeker in mijn top 10 thuis hoort. Na deze film heeft regisseur Elem Klimov geen films meer gemaakt, wat helemaal begrijpelijk is. Het is vrijwel onmogelijk om een meesterwerk als dit te overtreffen.

Heel mooie recensie, MaartenF!

wat een bout-film! Hij zou gruwelijk zijn, dus ik verwachtte veel sadisme en bloed... Wat we krijgen is een lange Russische zeik-film. Slechtse film die ik ooit heb gezien!

Noem dan eens voorbeelden? Vond ze eerder overkomen als verveelde, door de oorlog vermoeide wannabe soldaatjes.

Dat bedoel ik nu net. Deze propagandafilm schildert ze af als perfect, maar in feite waren het een bende ongeorganiseerde boerenpummels die er vaak ook een verwerpelijke ideologie op na hielden.

Ik vroeg me juist af waar je in de film kon zien dat ze goed afgeschilderd werden? Ik zag ze nergens in de film als goede mensen afgeschilderd worden. Of ik miste wat? En ik wil me niet verdiepen in de discussie of het een propagandafilm is of niet, maar daar ben ik het toch flink mee oneens. Een propagandafilm staat alleen in dienst van het verheerlijken van een ideologie en zijn aanhangers, en wat Idi i Smotri probeert te bereiken is de kijker een naargeestig gevoel te geven. Ik denk niet dat het de bedoeling is van een propagandafilm om het publiek achter te laten met een misantropisch en deprimerend gevoel zoals deze film dat doet. Maar dat is natuurlijk ook persoonlijk, ik bewonderde de Partizanen nergens, en merkte ook niet dat de film hun probeerde te bewonderen, het is een en al pure ellende wat mensen elkaar aandoen in Idi i Smotri.

Dus je verwacht uitgerekend van de strijders zelf een gerelativeerd wereldbeeld?

Ik verwacht dat eerder van de regisseur en de schrijvers van het verhaal.

Dat dat net niet het geval is doet me concluderen dat er meer achter zit.

Fair enough dat het bij jou zo overkwam, maar had juist helemaal niet het gevoel dat het redders waren. Hoogstens dat de film hun perspectief van de oorlog aan het volgen was. En tja, de Nazi's waren ook gewoon 'slecht', zowel ideologisch als wat voor daden ze verrichten, vooral in Wit-Rusland, waar ruim meer de helft van de dorpen met de grond gelijk werden gemaakt.

Inmiddels een behoorlijke gedateerde film en ik moet zeggen dat het best moeilijk was om door het eerste uur van de film te komen (daar heb ik regelmatig bij moeten vooruitspoelen) maar het laatste uur (vanaf het gedeelte van de koe, best zielig overigens) van de film vergoed veel en is ook behoorlijk indrukwekkend en zeker ook heftig (laat je niet ongeroerd). Daar heeft Nazi-Duitsland destijds zich behoorlijk misdragen en op het einde geeft men aan dat het bij meer dan 600 dorpen is gebeurt in Wit-Rusland ! Het laatste gedeelte is overigens ook zeer realistisch en fraai in beeld gebracht net alsof je erbij bent. Dat gedeelte heeft best indruk op mij gemaakt en enkel al daarom krijgt deze film van mij een ruime voldoende. Van de cast heb ik eerlijk gezegd nooit van gehoord (niemand uiteraard) maar ze speelden goed en overtuigend en met name dan natuurlijk het jochie Aleksei Kravchenko.

P.S. wat een vreselijke poster.

Zonet nog eens het laatste gedeelte van de film gezien, vanaf de intrede van de Duitse zijspan met Russisch lijk erop. Vanaf dat gedeelte krijg je echt de kriebels van deze film. Echt aangrijpend (zeker moment met de vlammenwerpers vond ik indrukwekkend) gefilm. Die hele scene duurt iets van 30 minuten maar wat wordt het weergaloos en zeer realistisch verfilmd. Het gedeelte waar een aantal van die Duitse daders/moordenaars wordt gevangen door russen is ook behoorlijk indrukwekkend. Een aantal probeert zich eruit te praten/slijmen maar er zijn ook een aantal fanatieke (het ergste soort) bij die niet van ophouden weten en er niet om malen dat ze afgemaakt worden.

Klimovs Come and See toont de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog, maar haalt de emotionele impact vooral uit het samengaan van wat wel en wat juist niet getoond wordt. Met analyses van een aantal belangrijke momenten in de film zal ik dit toelichten. Overigens denk ik dat de individuele scenes nog meer impact krijgen binnen het geheel van de film. Door de opeenstapeling van misselijkmakende handelingen die je met de hoofdpersoon meemaakt, en ook door de overweldigende ambient soundtrack, kom je als kijker in een naar soort roes waarin je open staat voor emotionele beleving.

In een van de meest memorabele scenes keert de hoofdpersoon, die zich bij het verzet heeft aangesloten, terug naar het dorp waar hij vandaan komt, en waar de rest van het gezin nog woont. Bij aankomst is het akelig verlaten. Er klinkt een aanhoudend, penetrant gezoem van vliegjes. Als zijn metgezellin uit het raam kijkt van het ouderlijk huis waar ze zijn binnen gegaan, moet ze wegkijken en braken. Wanneer ze besluiten het dorp te verlaten blikt de camera heel kort terug, waarmee het lot van zijn dorpsgenoten (dat de kijker inmiddels had vermoed, mede door het geluid van de vliegjes) uit de doeken wordt gedaan, zonder dat de hoofdpersoon het zelf ziet. De impact komt voort uit de spanning, die opgebouwd is door juist het uitstellen van het tonen van de horror, en doordat het maar zo kort in beeld is gebracht.

In een scene die er kort op volgt, zien we een man, met een ernstig verbrand gezicht. Op zich geen prettig aangezicht, maar het gruwelijkste was voor mij hetgeen de man vertelt. Hij verhaalt hoe hij met brandstof is overgoten, en dat hij brandend, in doodsangst, rond rent en zijn belagers smeekt hem toch dood te schieten. Een verlossing die hem niet is gegund, gegeven dat hij zijn verhaal nog kan doen.

Een derde en laatste voorbeeld is wanneer in een plan-séquence, nadat de kerk met kinderen in brand is gestoken, een meisje in een vrachtwagen met soldaten wordt getrokken. Te midden van de chaos en het motorgeronk, klinkt vooral het gekrijs van het meisje nog lang na. Later zien we haar terug, ernstig geschaad, met bloed tussen de benen en op haar gezicht. Hierdoor vullen we de gebeurtenissen, die we al ongeveer geschat hadden, verder in.

Zie ook: de topic over suggestieve film.

hallo allemaal,

weet er iemand waar je deze film kunt kopen (liefst met nederlandse ondertitels)

De Nederlandse versie, die is uitgegeven door Moskwood, is volgens mij nergens meer te krijgen (Out Of Print). In Engeland is de UK versie van Artificial Eye nog wel goed en voordelig te krijgen. Hier bijvoorbeeld.

Meest heftige WW2-film die ik ooit gezien heb.

Het eerste deel moet je soms even doorworstelen, maar het tweede deel is briljant!

Bedenk ook dat dit een film uit 1985, van Russische makelei, is.

Een oorlogsfilm met de nadruk op oorlog. Wat in het genre niet evident is. Idi i smotri focust zich op de gruwel van de oorlog en het hoofdpersonage Florja dat verandert van een speelse tiener, gefascineerd door de actie rond zich, tot een zeer snel verouderde jongen vol haat tegenover Hitler. De eerste helft is dan ook zeer indrukwekkend waarbij de oorlog letterlijk als een bom inslaat. Die scènes met Glasja zijn wat minder moet ik zeggen, maar de draad wordt weer opgepikt als beiden aan het ouderlijk huis komen van Florja. Daar wordt je met de voeten op de grond gezet.

Ik was niet helemaal overtuigd als dat dorp er terug werd bijgehaald. Vooral om dat de film dan een wending neemt van de focus rond Florja naar de algemene gruwelijke gebeurtenissen. Het is allemaal vrij chaotisch, wat denkelijk ook in het echt zo zal geweest zijn. Maar het kost mij even om terug mee te gaan. Vanaf de schuur blijf je opnieuw verstomt kijken naar de gruwelen van de oorlog en vooral de onmenselijkheid die er heerst. Dit heeft niets meer met strategie of oorlog tussen soldaten te maken, maar met de Duitsers die zich superieur voelden. Ik zeg niet dat het communisme veel beter was, maar dat praat de acties van de nazi's verre van goed.

Tegen het einde wordt gelukkig het vizier terug gericht op Florja die nu vol haat zit. Net als alle Russen op dat moment die de gruwelen overleefd hebben en maar één ding willen: wraak. Het einde met de muziek van Mozart houdt tot de generiek de sfeer goed vast.

Idi i smotri (kom en zie) is een zeer indrukwekkende film die me helaas hier en daar even loste, maar wel als één van de betere oorlogsfilms ook echt de gruwel van die oorlog kan weergeven. Gewoonlijk krijgen we een grote dosis avontuur, actie en vooral patriottisme (waar ook deze film niet helemaal aan ontsnapt) te zien. Een film die wat geleden heeft door de tijd, maar nooit als remake beter kan worden. De complimenten gaan vooral naar de regisseur, die de oorlog even terug onder ogen heeft kunnen houden.

Tijdens en na het lezen van Jonathan Littell's ''De Welwillenden" kon ik mij (gelukkig) geen voorstelling maken van wat er toen voor gruwelen zijn gepleegd door de Einsatzgruppen, een stelletje met drank doordrenkte elkaar opfokkende monsters die wetteloos hun gang konden gaan met de opdracht alles ''op te ruimen'' van wat nog heel was en tegen de duitsers kon worden gebruikt.
Maar na het zien van de razzia in dat dorp heb ik het voor het eerst echt gezien en ik denk dat het héél erg in de buurt komt van wat zich er toen allemaal moet hebben afgespeeld.
Ongelofelijk, ja werkelijk ongelofelijk gedaan die hele scene zal in mijn kop blijven zitten tot ik sterf of dement word.
De paniek, de angst en de onzekerheid is van ieders gezicht af te lezen, en het gaat er werkelijk zéér ruw en grof aan toe en ik denk dat er onder de figuranten heel wat gewonden zijn gevallen maar dat was het voor mij allemaal waard.
Wel vraag ik me af of het nou nodig was voor mij om toch een voorstelling te hebben van het gebeurde, want wat heb ik er eigenlijk aan, ik word er niet vrolijker van maar op één of andere manier wil ik toch weten hoe ver een mens kan gaan en de vraag of ik óók tot zulke gruwelen in staat zou kunnen zijn als mijn eigen leven er van afhangt en ik ben er nog niet uit. (schrijft de man die zijn auto aan de kant zet omdat er een spinnetje op het voorraam zit)
Zo nu ga ik het snot uit m'n wenkbrauwen wassen want goeie god wat ken een mens toch janken, ik heb niet gedronken maar ik ben bang dat ik straks nadorst heb.

Vandaag tijdens het klussen ben ik tot twee keer toe vanuit het niets in huilen uitgebarsten, goeie god ik ben bang dat ik voorlopig nog niet van deze film af ben.
Eigenlijk wist ik gisteren al dat het 5***** zouden worden maar ik wacht meestal even om te kijken of ik er de volgende dag nog zo vol van ben, halfje erbij dus.
Voor degenen die het wat kan schelen, ''Maniac'' van W. Lustig eruit en daarvoor in de plaats dit meesterwerk.
En wat ik niet voor mogelijk had gehouden is gisteren toch gebeurd, mijn haat jegens fascisme is nog groter geworden en dan te bedenken dat ik haten haat.
Eén nadeel van deze film was dat ik steeds meer aan Bart de Graaf moest denken, en hier was ie pas echt boos