Lost Horizon (1937)

Het is een beetje de rode draad door de recensies hier, en ik kan het daar wel mee eens zijn: goed eerste deel, meeslepend laatste deel, en dan een lang middenstuk wat minder boeiend is. Dat komt grotendeels omdat Capra daar maar weinig drama toelaat: het is een en al harmonie wat de klok slaat. De skeptici raken al snel overtuigd dat het best goed toeven is in Shangri-La (bedankt nog Gerard Joling voor het bezoedelen van die naam) en hoewel dat weliswaar niet voor de jongere broer geldt vormt die toch nooit een serieuze bedreiging.

Technisch vaardig gemaakt, ook zeker de vliegtuigscènes, en een stel prima acteurs bij elkaar, toch wat bedenkingen/ muggenzifterij van mijn kant wat betreft het script: de plotseling ouder wordende Maria die in 1888 arriveerde in het oosterse Hof van Eden ziet er ongeveer even oud uit als de paardrijdende jongedame die zegt dat ze dertig is: something's fishy there- die dame is dus ook stiekem hoogbejaard. Maar zijn de kinderen dan ook allemaal al 30-ers en 40-ers? Verder is het natuurlijk best makkelijk in een paradijselijk oord te leven als je op een gouden berg zit. Zie ook Noorwegen. Dat verhoudt zich natuurlijk niet tot de vroeg-hippiese boodschap dat bezit en jaloezie geen rol van betekenis spelen. In dat opzicht lijken de lama en zijn volgelingen eerder op welgestelde miljonairs die ook wat aan yoga doen dan aan ascetische Franciscanen. Maar goed, daarmee doe ik de film ook wel weer tekort, het verhaal sprak me best aan en de gesprekjes tussen Chang en Mr Conway waren leuk uit de losse pols geacteerd. Als de stokoude monnik aan het woord was dwaalden m'n gedachten dan weer wat af.

Ik zag overigens de gerestaureerde versie waarin verloren gegane stukken werden opgevuld met stills. Dat werkte prima al was het jammer dat het moment van ontdooien van "Lovey" niet bewaard is gebleven, de geluidsband -en de gebruikte still- beloofden in ieder geval een leuke scène.

Gratis te zien op PBS, met Engelse ondertiteling. Tot mijn verbazing hoefde ik niet eens de VPN aan te slingeren...

Dit utopia achtig verhaal is over een mysterieus land waar er vrijwel geen veroudering plaats vind , iedereen in vrede met elkaar leeft , hebzucht en machtshonger niet bestaan , het ljikt behoorlijk op een vorm van escapism .

Mensen zitten nu eenmaal niet zo in elkaar om zo'n beschaving tot stand te brengen .

Neemt niet weg dat de film aardig in elkaar steekt maar het is en blijft een sprookje

Film nummer 18 uit de Capra at Columbia box is een bijzondere avonturenfilm met boodschap. Hoewel de utopetische samenleving ne wel aandpreekt wordt het te veel op een Jip en Janneke manier gebracht om echt te boeien. Maar de reizen door het Himelaya gebergte zijn wel indrukwekkend genoeg voor een kleine 4*.

Heb ook het idee dat Spielberg deze film in z’n achterhoofd had bij het maken van Temple of Doom.