Foreign Correspondent (1940)

Opnieuw een vermakelijke film van Hitchcock, geen meesterwerk maar wel op en top vermakelijk. Het verhaal is leuk bedacht en spannend. Maar legt het toch af bij andere toppers van Hitchcock. Er zitten wel een paar hele sterke stukken in de film. Bijvoorbeeld de achtervolging scene was erg leuk. Wel wat lelijk, maar dat is gezien de tijd niet zo raar. Ook erg grappig om te zien hoe ze Amerikanen hebben gebruikt voor de rollen van Nederlanders. Af en toe leek het wel of ze Fries spraken ipv Nederlands, en vaak ook wat Duits. Maar ik hoorde wel een paar vloeiende zinnen met een grappig accent.

Cast is niks op aan te merken. En ook de muziek is erg goed.

4*

Deze film moet het voor mij toch vooral hebben van de scènes die zich zogenaamd in Nederland afspeelden. Hoewel die nepdecors van het Hollandse landschap met die molens voor mij toch wel heel erg komisch overkwamen, hadden de scènes in die molen en in Amsterdam voor mij toch wel een hoge amusementswaarde. De scène van de aanslag in de regen waarbij de dader tussen een zee van paraplu's ontsnapte vond ik de beste in deze film. Voor de rest deed de film mij weinig. Het einde vond ik zelfs gewoon zwak. Maar goed, deze film was natuurlijk ook met propagandadoeleinden, zoals zo veel films in die tijd, gemaakt. De oorlog in Europa was net uitgebroken.
We zullen het einde daarom maar voor lief nemen.

3,5* na herziening.

Aardige Hitchcock, maar geen topper, daarvoor is het vaak te slordig en soms ook te ongeloofwaardig. Toch scoort ook deze film toch wel redelijk makkelijk een voldoende, omdat het allemaal erg vermakelijk is om naar te kijken. Grappig is ook het feit dat de film zich grotendeels in Holland afspeelt, met natuurlijk bijpassende molens, waar zich trouwens een leuke scene in afspeelt.

De film heeft ook genoeg vaart en een paar mooie scene's die hieronder allemaal al genoemd zijn. Persoonlijk vond ik het vliegtuig dat neerstort wel knap gemaakt. Voldoende dus voor deze film.

3,0*

Mijn 20e Hitchcock! Zeker niet zijn beste, maar ook niet zijn minste film. Ik vond het over het algemeen wel aardig allemaal. Lifeboat is een Hitchcock die ik nog moet zien, maar het lijkt me vrij logisch dat Hitchcock aan het eind van dat (neerstortings) stukje moet hebben gedacht... Heey, over dit thema kan ik best een film maken.

En zo ja, dan was dat terecht want dat stukje was toch wel erg sterk. Verder was het allemaal best aardig. Zoals zo´n beetje iedereen al zegt was het eerste half uur het beste. Dat gedoe in Nederland was wel geinig, al waren de ´´nederlandse´´ mensen onverstaanbaar. Maar goed, het was wel grappig. Tweede uur werd de film minder (al was dat neerstortingsgedoe dus wel erg goed.

Joel McCrea is een prima acteur die hier ook goed op zijn plaats is. Niet alle acteurs waren even overtuigend trouwens. Laraine Day bijvoorbeeld, mede door haar vond ik de romance tussen haar en Joel McCrea wat geforceerd. Verder was dit dus best een aardige en vermakelijke Hitchcock. Al denk ik niet dat de film me heel lang zal bijblijven.

Veel is hier al over gezegd leuke film met het Nederlandse gedeelde wat het bij mij goed deed.

Niet alles was zuiver gesproken maar 1 man sprak goed Nederlands in de molen.

Rest het einde de crash was ook zeer goed gedaan.

acteurs waren ook prima in hun rol.

3,5 ster

Met name het hoge humoristische gehalte viel mij op, niet eerder zo aanwezig gezien in een Hitchcock. Het verhaal is niet over de gehele linie even interessant, maar sommige uiterst kundige situaties maken het geheel toch weer geschikt voor een smakelijk avondje vermaak.

Goede film van Hitchcock, met ietwat warrig verhaal, want die geheime clausule bleef maar vaag- een mcguffin zullen we maar zeggen. Leuke scenes in Nederland (al begreep ik geen snars van wat dat 'Nederlandse' meisje vertelde aan de agenten), Londen en een spectaculaire scene in het vliegtuig, en een nogal sentimenteel en patriottisch slot, al is Hitchcock dan een Brit. Acteurs waren niet geweldig, en sommige dialogen ongeloofwaardig- de uit de lucht vallende liefdesverklaring en huwelijksplannen werkten eerder op de lachspieren, maar Sanders is goed op dreef als de man met de aparte, maar werkelijk bestaande naam ffolliott.

Vermakelijke Hitchcock en dat is vooral te danken aan een handvol sterke individuele scenes. Zo is de scene met de paraplu's van hoog niveau en zo ook de scene in de molen en vooral de vliegtuigcrash. In zijn geheel vond ik Foreign Correspondent vooral tegen het einde wat rommelig worden en inkakken.

3*

Onderhoudende avonturenthriller van Hitchcock! Niet de allerbeste, vond het spionage-plot uiteindelijk wat gekunsteld, maar sommige scenes waren prima. Vooral het gedeelte in Nederland is leuk om te zien. Al was het 'Nederlands' van de locals niet echt goed te volgen. Beetje vreemd, maar goed .

YouTube - Hitchcock During Wartime - Mark Harris on Foreign Correspondent

Wat een warrig verhaal van Alfred Hitchcock, dat doet afbreuk aan de film. Het is niet slecht, maar wel 1 van de minder goede die ik van Alfred Hitchcock heb gezien.

Ik moest wel lachen om die mensen in Nederland, leuk taaltje.

Meesterlijk film zoals zoveel films van Hitchcock.

Uitstekende film waarin een Amerikaanse correspondent naar Londen wordt gestuurd om verslag te doen van de uitbrekende oorlog. Destijds natuurlijk een bijzonder actuele film. 75 jaar na dato nog een prima verhaal en ook zeker nog onderhoudend. Uitstekend opgebouwde scenes zoals gewend van Alfred Hitchcock. Niet zijn meest bekende film, maar zeker wel de moeite waard. Een nipte 4.0 sterren.

"Woaar zijn ze naar toe khekaan?"

"Klaarblaaikelik ve-duwenen!"

"Ve-duwenen? Los vorwarts!"

Nederlanders zullen zich ongetwijfeld storen aan de abominabele uitspraak van het Nederlands. Vooral het meisje dat informatie 'vertaalt' is hilarisch. Toch is er ook nog wat fatsoenlijk Nederlands te horen in deze razendsnelle oorlogsfilm waarin reporter McCrae van het ene avontuur in het andere belandt. Vol visuele grapjes, bijvoorbeeld in de scène waarin Laraine Day een speech doet. Het verhaal zit bovendien goed in elkaar en met gerenommeerde karakteracteurs als Herbert Marshall, Edmund Gwenn en Harry Davenport is dit vrij sterk gecast. De imposante reconstructie van Amsterdam Centraal Station, het interieur van een molen waarin zich een sleutelscène afspeelt en zeker ook de finale in het vliegtuig tonen bovendien dat dit een zeer verzorgde productie is.

Misschien wel Hitchcocks meest vermakelijke film.

De tweede film die Alfred Hitchcock maakte in Amerika en waarin hij laat zien dat hij zich als Engelsman duidelijk zorgen maakte over wat erin Europa gebeurde. De film heeft dan ook een propagandistische ondertoon die de Amerikanen er mede bewust van wil maken dat ze niet langer hun kop in het zand moesten steken. In de film zoekt de Amerikaanse misdaadjournalist Johnny Jones/Huntley Haverstock (Joel McCrea) de door de nazi's ontvoerde Nederlandse diplomaat Van Meer. Waarbij veel van de kracht van de film ligt bij de schitterende actiescènes. Voor ons Nederlanders is er nog meer te genieten aangezien veel van die actie plaats heeft in een weliswaar nagebouwde Amsterdamse binnenstad en typisch Hollandse polderweg met molens. De achtervolging op het plein in de Amsterdamse binnenstad waarbij Jones tussen de paraplu’s door de schutter moet zien te achtervolgen en de claustrofobische scène in de molen zijn de twee meest indrukwekkende scenes van de film. Ook het spectaculaire vliegtuigongeluk aan het einde van de film mocht er ook zeker wezen. Helaas waren er ook een paar minder goed uitgewerkte zaken, waarbij vooral de plotsklaps romance met Carol Fisher (Laraine Day) de meest opvallende was.

Behoorlijke production values voor een film uit 1940. Een heel ander soort Hitchcock, meer een avonturenfilm dan een thriller/misdaad, met ook wat humor ertussen. Een Amerikaanse reporter raakt betrokken in een politiek complot. Aan de scènes in het Nederlandse molenlandschap en de vliegtuigcrash zie je dat Hitchcock toch een ongelooflijke visie had want die zien er totaal niet zo knullig uit, gezien de technische beperkingen uit die tijd. Veel beweging en actie in de film, ook alweer geen evidentie. Maar wat me nog het meest zal bijblijven is die sfeer van net voor het uitbarsten van WO II. De onheilspellende toon in de film laat voelen dat de oorlogsdreiging al eventjes in het collectief moet gezeten hebben. Een goede van Hitchcock die ten onrechte vaak vergeten wordt.

“Foreign correspondent! I could get more news out of Europe looking in a crystal ball.”

Prima film weer van Hitchcock. Spionage, intrige, spanning, moord, een romantisch subplot etc. Alles zit er weer in. Het verhaal is wat rommelig en de film is veel te lang, maar Hitchcock weet wel weer een avontuurlijke sfeer te creëren met een aantal spannende en knap gemaakte scenes. Vooral het laatste gedeelte in het vliegtuig is vakmanschap. De acteurs zijn ook allemaal goed op dreef, en voor het grootste gedeelte blijft Foreign Correspondent boeiend om naar te kijken.

Een zinderende spionage thriller die bijna een volle 2 uur duurt maar geen moment verveelt. En trouwens een treffend voorbeeld waarin Hitchcock gebruik maakt van een MacGuffin: de kijker komt nooit te weten wat de geheime bepaling 27 inhoudt, waar enkel de ontvoerde Van Meer van op de hoogte is.

Joel McCrea is op dreef als oorlogscorrespondent in Europa voor een New Yorkse krant maar komt in allerlei moeilijke wateren terecht. De actie verplaatst zich met grote vaart van Londen naar Amsterdam, terug naar Londen en dan het vliegtuig op richting USA. Genoten van het functionele gebruik van de diverse locaties waarbij je je als kijker toch wel een beetje een toerist in de tijd voelt. Er was wel iets met het taalgebruik van sommige Nederlanders in het deel dat zich afspeelt rond Amsterdam, zoals anderen hier op het forum reeds melden. Tegenspelers Laraine Day (de noodzakelijke love interest van McCrea die aanleiding geeft tot screw ball dialogen/situaties), vader Herbert Marshall en collega correspondent George Sanders doen het eveneens prima. Vooral George Sanders als flegmatieke Brit is kostelijk, het voelt alsof Hitchcock het leuk vindt om opnieuw in Groot-Brittannië te kunnen filmen.

Foreign Correspondent is erg entertainend, en het valt toch op dat men er in die tijd geen probleem van maakte om met dergelijke scenario’s - waarin ruimte is voor frivoliteit - hoogst ernstige actualiteit als een wereldoorlog te willen tackelen. Als ik verder dan toch iets van kritiek wil geven op het scenario, heeft dat betrekking op de reactie van Scotland Yard om niet onmiddellijk in actie te schieten na de bevrijding van Van Meer, alsook ben ik er niet zo zeker van of een vliegtuig dat neerstort in de oceaan niet onmiddellijk zinkt. Maar de finale hemett neerstortende vliegtuig was in elk geval erg indrukwekkend, spannend en prima in beeld gebracht. Interessant om weten dat cinematograaf van dienst Rudolph Maté was, die ook voor zichzelf als regisseur een naam zou verwerven.

Mooi aan het scenario vind ik nog de manier waarop de relatie tussen vader en dochter benaderd wordt, en waaruit blijkt dat het persoonlijke en het politieke niet per se vermengd hoeven te worden. En dat niet alles zwartwit is (Marshall wordt voorgesteld als iemand die ook maar opgevoed is om het beste te doen voor zijn vaderland, waarbij duidelijk gesuggereerd wordt dat het gaat om Duitsland), maar dat er ook heel wat grijze zone bestaat. In die zin vind ik Foreign Correspondent geen platte propagandafilm. En waar het echt om gaat: natuurlijk heeft de film alle kenmerken waarom Hitchcock vandaag nog steeds zo populair is. Much imitated but never duplicated.

Hitchcock had graag een sterkere rolbezetting gehad en was teleurgesteld dat Gary Cooper afzag van de hoofdrol. Cooper zou later toegeven dat hij deze rol niet had moeten afwijzen, want het uiterst actuele, spannende verhaal en de combinatie van lichtvoetige romantiek, actie en intrige maakt dit tot één van de beste Hitchcockfilms, ook al is het altijd in de schaduw blijven staan van het commercieel meer succesvolle Rebecca. Vergeet het fonetisch (en vrijwel onverstaanbare) geprevel van de "Nederlandse" kinderen en politieagenten en geniet van het intrigerende plot en enkele van de meest sensationele scènes uit het Hitchcockcanon: een moordaanslag in Amsterdam, een achtervolging over de Kinderdijk en een spectaculaire vliegtuigcrash. Albert Basserman maakt indruk als de diplomaat die slachtoffer is van moderne martelpraktijken (als is Jazz geen Extreme Metal). Een heerlijke achtbaanrit en zonder meer één van Hitchcocks meest onderhoudende films.

Het eerste uur van deze Hitchcock is nog wel best onderhoudend, al is het alleen maar om te zien hoe Hitchcock Nederland in beeld brengt. Dat is trouwens niet erg overtuigend. Het 'Nederlands' dat de acteurs spreken is een nauwelijks te verstaan brabbeltaaltje. Toch vreemd dat dat zo wordt gedaan, al zal het iemand die niet Nederlandstalig is niet zo opvallen. Ook de molens zien er niet erg Nederlands uit. Qua plot had ik het na pakweg een uur wel gezien met het bij vlagen wat warrig vertelde verhaal, dat uiteindelijk niet heel veel voorstelt. Het acteerwerk is degelijk, maar er zitten geen echt sterke rollen tussen. De hoofdrolspeler heeft ook wat weinig charisma. Er zitten wel elementen in die in latere Hitchcock films beter uitgewerkt terugkomen, dat is op zich wel aardig om te zien. Alles bij elkaar genomen een wat teleurstellende film.

Na Rebecca (1940) was Foreign Correspondent de tweede film die Hitchcock in Hollywood maakte. Beide films werden genomineerd voor de Oscar voor de beste film. Rebecca won. Foreign Correspondent ontving in totaal zes nominaties maar verzilverde geen enkele. De film past goed in het rijtje films dat Hitchcock in de eerste helft van de jaren 40 afleverde. De uitbraak van de tweede wereldoorlog had een thematisch effect in het filmlandschap en raakte ook de films van Hitchcock.
Het verhaal speelt zich af in de zomer van 1939. De dreiging van een oorlog is voelbaar. De onvolprezen Joel McCrea speelt een journalist die een vijandig complot op het spoor komt om een Nederlandse diplomaat uit te schakelen die de beschikking heeft over geheime informatie met betrekking tot de aanstaande oorlog. Deze keer is eens niet een onschuldige op de vlucht voor de autoriteiten, maar is de protagonist op de vlucht voor booswichten waartegen de autoriteiten machteloos staan. Het is een kleine variatie op het klassieke thema van Hitchcock.
Verder bezit de film de bekende en geliefde ingrediënten. Verraad, samenzwering en de strijd van een integere David tegen een meerkoppige en machtige Goliath. Ook typisch is de omgang met het motief. Hoewel de geheime informatie aanleiding is voor veel gedoe, krijgt de kijker inhoudelijk nooit te horen wat er nu zo belangrijk aan is. Het doet er ook niet toe. Een ander herkenbaar element in een Hitchcockfilm is de kennis van de kijker. Hij weet meer dan de personages. Dat geldt in deze film ook en is een gegarandeerd middel om spanning op te wekken.
In Foreign Correspondent valt goed te zien dat het budget voor de film bepaald niet laag was. Hitchcock permitteert zich grootschalige scènes en opwindende (studio)locaties. Van die locaties gebruikt hij de bijzondere kenmerken om de handeling te voorzien van suspense en spanning. Zo nodigt het benauwende interieur van een windmolen uit om McCrea in een precaire situatie te brengen. De traag ronddraaiende wieken van de molen die er rafelig uitzien en een onheimelijk geluid maken spelen een belangrijke rol in het neerzetten van de beklemmende sfeer die onderdeel is van de gebeurtenissen. De scène in en rond de molen is prachtig en spannend en past ook goed in de filosofie van Hitchcock dat een locatie een belangrijke rol moet vervullen oftewel een doel moet hebben.
Het verhaal is spannend en loopt lekker. Het brokje romantiek dat de scriptschrijver heeft ingebracht had mogen worden gewist, want is amper overtuigend en voegt bovendien weinig toe aan het verhaal. Ook doen bepaalde handelingen van de personages af en toe de wenkbrauwen fronzen, maar ach, dat zijn kleinigheden in het grote geheel. Toch even een voorbeeldje van een stompzinnige actie omdat ik het niet kan laten: de protagonist doet het vookomen dat hij een bad neemt terwijl hij zelf door het venster verdwijnt. Vreemd genoeg, doet hij de stop in het bad. Het bad loopt natuurlijk over en alarmeert zijn belagers. Hm. Het zijn storende kleinigheden die je gelukkig vrij gemakkelijk los kunt laten.
Een heuse irritatiefactor zit aan het einde van de film. Een scène zonder enige binding met de rest van de film. Twee minuten pathetisch en sentimenteel eerbetoon aan de fantastische VS. Ondersteund door het Amerikaanse volkslied. Hitchcock was blijkbaar nogal gelukkig met zijn overstap van Engeland naar Hollywood. Twee overbodige minuten film die de slechtste uitsmijter voorstelden die ik ooit bij Hitchcock heb waargenomen.

De tand des tijds is niet vriendelijk geweest voor deze propagandafilm. Met uitzondering van het prachtige Rebecca (1940) vind ik de vroege Hitchcock’s (< 1945) over het algemeen sowieso een stuk minder dan zijn latere thrillers.

Het verhaal en het acteerwerk kunnen er weliswaar mee door, maar de settings zijn opvallend pover zelfs als je rekening houdt met de tijd waarin de film gemaakt is.

Een film die wellicht meer impact had toen hij uitkwam dan dat we hem 82 jaar later bekijken. De film worstelt met de nakende onvoorspelbare vooruitzichten van een nieuwe oorlog op het Europese vasteland. We spreken augustus 1940, enkele weken vóór de Duitse inval in Polen. Het is onder die omstandigheden dat reporter Haverstock naar Europa wordt gestuurd.

De dreigende oorlogswolken zijn echter eerder het decor van een spionagethriller dan dat het over de oorlog zelf gaat. Jammer wat mezelf betreft. Prima setting overigens van de scènes in en rondom de windmolen. Spanning en dreiging was aanwezig, zoals we wel mogen verwachten van een Hitchcock.

Hier en daar wat slordig, zeker als je de Nederlandstaligen in beschouwing neemt. Degelijke film, maar geen topwerk.

Het gaat over augustus 1939 om helemaal correct te zijn. Ook de Polen zullen dat beamen.

Typisch Hitchcock zullen we maar zeggen en daarom wordt hij doorgaans toch ook bekeken.

Uiteraard 1939! Met de release van de film even in de verwarring met het jaartal.

Onderhoudende spionagethriller waarin wel nogal wat ongeloofwaardigheden plaatsvinden ,wat verder wel opvallend is is het feit dat het om de duitsers gaat het allemaal nogal low key en vaag blijft , het woord nazi's en duitsland valt vrijwel niet , ook de politieke gebeurtenissen rond 1939 blijven heel vaag .

Stoort dat je niet te veel dan blijft er toch nog een spannende thriller over die de moeite van het bekijken wel waard is .

Zondagavond zoals gewoonlijk aan de klassieker en in dit geval weer Hitchcock met deze Foreign Correspondent uit maar liefst 1940 en daarmee een bewogen tijd en een onderwerp geheel in stijl zoals we al zagen met andere films uit die tijd met actuele onderwerpen als spionage en sabotage.

En zo niet anders in het geval van deze film met een journalist die er op uitgestuurd worden om in Europa te onderzoeken of de vredesbesprekking wel zo neutraal zijn als gehoopt. En natuurlijk stinkt er iets en komt Jones een groots complot op het spoor die hij als enige ziet en het een toer is anderen en de autoriteiten te overtuigen. Leuk is de humor tussen Jones en Carol, leuke dame trouwens die Laraine Day, maar ook bijvoorbeeld tijdens de achtervolging door het dorpje waar de inwoner probeert over te steken. Bijzonder fraai is het decor met de windmolens een beeld dat Nederland moet voorstellen, vreemd blijft het zogenaamde 'Nederlandse' taaltje taaltje dat gesproken wordt en bijzonder en charmant is het beeld in de binnenstad met de vele, misschien teveel, fietsen. Mooi en nostalgisch de vele en oude reclames zoals Van Nelle.

Maar het blijkt ondanks alle goede punten toch echt een oude film die het van veel dialoog moet hebben en temidden van veel karakters en namen best wel lang aanvoelt en bepaalde momenten moeite heeft om te boeien. Foreign Correspondent voelt dan ook regelmatig aan de lange en saaie kant aan, iets waar zelfs de wetenschap van 1940 niet veel aan kan doen. Gelukkig sluit de film met een ijzersterke scène waar karakter Jones een toespraak via de radio houdt en doorzet ondanks het bombardement op de achtergrond en het sein de schuilkelder op te zoeken. Het is een spot on voorbode van de komende jaren en zorgt dat de film een mooie sluiting krijgt. Maar het verhult niet de tekortkomingen van deze oude film. Desondanks doe ik niet moeilijk en geef uit oogpunt van nostalgie en het feit dat het acceptabel werk van Hitchcock betreft. Daarom een goed cijfer met een 3.5.

Met een collega heb ik afgesproken om in 2024 wekelijks - tenzij vakanties - een Hitchcock uit te kiezen en te (her)bekijken. Deze spionagekomedie/thriller is de eerste. Mijn commentaar en quotering van vorige kijkbeurt blijft toch wel overeind.

Aanvullend. Deze film werd gemaakt op een moment dat de USA nog niet zelf verwikkeld was in de oorlog en - ook in Hollywood - in principe nog het neutraliteitsprincipe gold. Niettemin nemen ze toch duidelijk een standpunt met de finale scene waarin de USA benoemd wordt als laatste lichtpunt in de duistere wereld. Voor mij was dat een aangrijpend moment omwille van de historische context waarin de film dan toch gemaakt is. Net als de speech van Van Meer in gevangenschap: ook erg goed. Zoals eerder gezegd is het onderwerp van de film - de verzwegen clausule van een bilateraal verdrag tussen België en Nederland - een echte MacGuffin. We komen nooit te weten waarover het écht ging maar verder maakt het niet uit. Het is ook een historisch feit (natuurlijk) dat de vredesbeweging van de jaren '30 een faliekante misrekening was t.a.v. Hitler. Bedoeld of niet komt de vredespartij ook in de film zwakjes naar buiten met een Van Meer die nooit in staat lijkt de eindjes aan mekaar te knopen.

# hitchcock challenge 1