101 Reykjavík (2000)

Op naar de volgende:

Nói Albínói (2003)

En sowieso de tweede van Kormakur:

Hafið (2002)

Devils island is ook méér dan grappig!!

(komt ook van ijsland)

"Iceland's answer to Almodovar" schreef The Observer en ik zie die vergelijking wel. Het spaanse sfeertje druipt door door de straten van Reykjavik, uiteraard mede door het temperament en de sensualiteit die Victoria Abril ten tonele spreidt.

Overigens moet ik er wel gelijk bij zeggen dat alhoewel ik heb genoten (en vooral ook gelachen) van/om "101 Reykjavik". de kwaliteit van Almodovar niet geevenaard wordt. Het ritme in het verhaal is soms wat zoek, muziekjes die niet altijd even lekker met de shots samen willen smelten en cinematografie die maar matig uit de verf komt maken dat dit, zoals Onderhond zegt, nergens echt groot wordt maar wel een erg fijn tussendoortje is.

3.5 *

Ik moet deze nodig nog eens herzien maar ik weet nog dat ik hier toen ontzettend van onder de indruk was.

Heerlijke komedie, echt zwart kon ik m niet noemen. Grappig, lekkere weg kijker.

Gekeken in een bioscoop in Reykjavík en daarom wel leuk om plekken te herkennen. Overigens ben ik daarna uiteindelijk toch geen café meer binnengelopen. Dit soort type film kan ik echter goed hebben. Eigenlijk is het vooral een lading nonsens, wel met een duidelijk rode draad, maar gaat het vooral om de trip zelf en niet waar je eindigt. Hlynur heeft namelijk de karaktereigenschappen voor een zwaar drama, maar die weg kiest Kormakur niet. Wellicht heeft hij wel gebaseerd op zijn eigen ervaringen of die van zijn vrienden.

Dit is toch wel een aangename Europese komedie, die zich qua gevoel en schwung een beetje laat vergelijken met films als Soul Kitchen en Tapas. Komedies met een warme sfeer, misschien idiote verhaallijnen, maar waar bovenal het plezier vanaf straalt. 101 Reykjavik is zeker geen perfecte film, maar wel erg aangenaam en plezierig om naar te kijken.

Nog een keer bekeken, puntje erbij

Mijn eerste Ijslandse film. En geweldig dat ie was. 101 Reykjavik schetst een soort van Mozaik verhaal over het verveelde en uitzichtloze leven in het oersaaie Reykjavik. De film bevat pik en pik zwarte komedie dat er hard aan toegaat en natuurlijk is de enige oplossing tegen die saaie uitzichtloze leven: zuipen en neuken tot je erbij neervalt en totdat je ongewenst in je dronken buien meerdere vrouwen hebt zwanger gemaakt. De hele film door is het gewoon duivels lachen om de platte humor en de knullige mannelijke personages en de ergende vrouwelijke personages. Het Ijslandse en Reykjavikse achtergrond is indrukwekkend en je ziet toch wel dat er genoeg leven is op een eilandje ver in de oceaan. De hoofdpersonage vond ik ook al zo lomp en dan ook vooral die moeder en zijn ex-vriendin derbij die een lesbische relatie hebben. Dit valt gewoon weer onder het rijtje Aso-comedy.

Ja, een schitterende film van een ver saai eilandje.

4,5*

Inderdaad een film met een flinke dosis zwarte humor.

Hlynur is een 30-jarige gast die nog bij z'n moeder woont, en een obsessie heeft voor zuipen en sex.

Voor de echte fans een aanrader, maar helaas is het niet echt mijn smaak.

2,5 *

Leuke film. Lekker onaangepast allemaal, zowel de hoofdrolspelers als de beelden. Met plezier naar gekeken. En passant ook nog wat fraaie beelden van de IJslandse natuur. Maar na een half uurtje zat ik me toch af te vragen of de film nog ergens naar toe ging, of er nog iets zou gaan gebeuren.
Wat Victoria Abril in deze film doet is me een raadsel. Was ze op vakantie in IJsland? Is natuurlijk wel een topactrice, maar die Spaanse twist past niet zo bij de film, vind ik. Dat hele lesbische gedoe vond ik trouwens niet zo geloofwaardig].

Leuk voor pubers, te goedkoop en banaal. Kwam soms leuk samen, alleen wist niet te overtuigen.

Erg moeilijk om aan niet-Engelstalige films van deze regisseur te raken. ...

dat opklapbad was echt tof

De film speelt zich voornamelijk af rond de kerst- en nieuwjaarsperiode. U weet wel. De tijd van leugenachtig sentiment en verschrikkelijke kitsch. Op voorhand zat de schrik er daarom een beetje in, maar dat bleek nergens voor nodig, want die zaken vinden we in deze film gelukkig niet terug. Behalve een kerstboom en wat vuurwerk is er niet veel dat in directe zin met de feestdagen te maken heeft. Hier geen suikerzoet feestdagengevoel en goedkope tranentrekkerij. En dat is fijn.

De film is een gitzwarte tragikomedie en speelt zich heel benauwend af op een paar 100 vierkante meter in de stad Reykjavik. Met een sombere en levensmoede hoofdpersoon die zuchtend en steunend en zonder enig perspectief door het leven gaat. Zijn eigen keus.

Het gebied 101 uit de filmtitel reflecteert zijn bekrompen leefwereld. Zijn woonomstandigheden zijn belabberd en confronterend. En grappig. Ze versterken de sombere uitstraling van zijn bestaan en helpen mee om de film te voorzien van een absurdistisch accent.

De dialogen zijn venijnig, vermakelijk dronkemansachtig en absurd. Maar altijd humoristisch op een vaak droogkomische manier. Net als de bizarre omstandigheden waaronder hoofdpersoon leeft en net als de bizarre situaties die hem overkomen.

Een zwaarmoedige film met humoristische en absurdistische lichtpuntjes. Leuk.

Over het geheel genomen wel een aardige komedie met een leuk verhaal met wat geinige wendingen, maar de momenten waarop de film aan mij iets meer wist te ontlokken dan een glimlach waren schaars. Grappig dat de Spaanse veterane Victoria Abril opduikt in een IJslandse komedie.