Sügisball (2007)

Gezien in Rotterdam op het filmfestival.

Ontzettend mooi portret van eenzame en wanhopige mensen.

Bitter en grauw met een vleugje humor, maar af en toe wel heel erg langzaam.

Acteurs zijn echt super gecast, en het niveau ligt zeer hoog.

Jammer dat de regisseur bij de Q&A niet echt veel te melden had, de helft van de mensen ging ook meteen na de film weg.

3*

Het Estse antwoord op Solondz' Happiness

Mineurstemming is troef. Tragiek, zwartgalligheid en grauwheid is wat het publiek voorgeschoteld wordt. Inclusief een zwart sausje van humor. Ook al is een scene gekopieerd van een jaren 90 condoom-reclame uit onze lage landen, weten zij veel in Estland...

Personages voor wie je enige sympathie voor krijgt en ook sommigen die het bloed onder je nagels vandaan halen. Dat het leven in Estland (en andere voormalige Sovjet-landen) allesbehalve rooskleurig is. In cinema verwacht je dan enige hoop in de finale, maar het is duidelijk dat de realiteit anders is. De film gaat dan als een nachtkaars uit, in positieve zin.

Een van de betere titels van het IFFR 2008, maar zal hoogstwaarschijnlijk te rottig zijn voor een kleine filmhuis-release. De ironie.

Zeer interessante film.

Ik baalde in eerste instantie dat ik hem niet kon zien op het IFFR, maar in Estland zelf draaide hij afgelopen weekend ook nog.

Trage, aangrijpende en indrukwekkende beelden. Maar vooral harde realiteit.

Na de film een stadstour gedaan en de plekken zijn zoals ze in de film zijn.

Gelukkig is er ook nog genoeg moois te zien in Estland, maar veelzeggend is deze film zeker.

Ik hoop ook op een release in Nederland, want ik zou hem graag nog eens herzien met Nederlandse danwel Engelse ondertiteling.

Nederlandse bioscooprelease zal het vast niet worden. Maar misschien wel komende zomer op Pluk de Nacht.

Bedankt, ik zal het eens in de gaten houden.

In Estland is hij namelijk nog niet te koop op dvd, dus dat is ook geen optie.

Heb hem gister nogmaals gezien op LFF (na hem eerder op IFFR gezien te hebben 2008)

Het blijft een goeie film die op een mooie manier de eenzaamheid van div mensen op een pijnlijke manier vastlegd.

wat mij betreft dan ook een aanrader!!

Zeer deprimerend, maar ook indrukwekkend. Hapiness wordt hier genoemd. Ik dacht zelf tijdens de film ook aan het ook zo vrolijke Import/Export. De personages begonnen me al snel te vervelen, maar de misantropische beelden maken de film fascinerend. 3*

Binnenkort een DVD release via FilmFreak (Mokum Film)

Het depri sfeertje ligt er inderdaad duimen dik op, een beetje gemaakt allemaal. Als een scene deprimerend kon, dan werd het ook zo gedaan, terwijl je voelt dat het ook anders kan. Kwam op mij in ieder geval niet bijzonder realistisch over en dat haalde de film naar beneden.

Teleurstellend.
Ik had hier hoge verwachtingen van. Ik ben een Seidl en Solondz liefhebber en hoopte op een soortgelijk niveau.
De personages wisten me echter niet zo te boeien. Ik vond ze niet zo interessant omdat ze wat eendimensionaal overkwamen.
Toen die garderobeman ging moorden dacht ik; what the fuck?!!
Voor een regiedebuut op zich heel behoorlijk.
Wellicht met een beter script volgende keer beter.

Het was prachtig hoe Moya van Godspeed You! Black Emperor kwam opzwellen na die dronken scène.

heerlijk deprimerende film. Ik schiet zo weer in mijn eigen repeterende depressie...

Sügisball is een film met prachtige openingsbeelden, waarin gebruik wordt gemaakt van dezelfde muziek als waarmee het drama in The Shining zich al aankondigt.

Helaas wordt dit niveau niet vastgehouden; uiteindelijk heb je toch naar een stripverhaal zitten kijken.

Het is wel stripverhaal waarmee je je geen moment verveelt, in een exotische setting die al bekend was van Lilya 4-Ever, met goede muziek, en met goed camera- en acteerwerk.

Vooral de actrices die Laura en Ulvi spelen vond ik zeer overtuigend.

Verder laat de film zien dat Estland op het gebied van de zelfredzaamheid van de burger al verder is dan ons land: er worden wel flats neergezet, maar de voetpaden moeten de bewoners zelf maken...

Deze eens meegebracht, maar 'k vond het maar een matige film die me niet altijd kon boeien. Nochtans kan een goed drama er zeker wel in, maar hier was de film toch niet echt m'n ding. De film was in het begin ook redelijk dromerig qua beelden, maar dit veranderde toch wel naarmate de film vorderde.

Tja, op de een of andere manier pakte de film me niet echt. De cast deed het nochtans niet slecht en kwam wel overtuigend over, maar het was gewoon niet meeslepend genoeg.

Eenmalige reprise in EYE: Autumn Ball | EYE - eyefilm.nl

Heel wat Roy Andersson, wat Seidl, beetje Kaurismaki... Õunpuu heeft netjes zijn voorbeelden gevolgd, maar mist identiteit. Mooie kaders en belichting, dat wel, maar toch een vermoeiende zit.

Film weer eens in de speler gestopt vanwege de openingsbeelden, met die fantatstische

muziek uit "The Shining". Het is wel een net iets andere opname, want de originele zal ver boven het budget van de beginnende regisseur gezeten hebben, als deze uberhaupt al gebruikt mocht worden. Blijven kijken, en het geheel bleek toch iets beter dan in mijn herinnering. Halve ster erbij en die kwalificatie 'stripverhaal' neem ik terug ...

Films uit Oost Europa zijn vaak veelbelovend... Het land staat bekend om zijn zwarte humor en uitzichtloze kilheid en deze film beloofde veel. De sombere grijze achterbuurten van Tallinn beloven veel... De film speelt zich overigens niet af in de jaren 80, zoals de plotomschrijving doet vermoeden... En ja, wat moet ik er precies van zeggen? Het is duidelijk dat deze film het moet hebben van zijn saaiheid. We volgen enkele personages die voornamelijk een destructief bestaan lijden en zich staande proberen te houden in de leegde. De ene door drank, de ander met soaps en ja... vul maar in.

De film lijkt opvallend veel op een documentaire en moet het hebben van de observaties. Echter word de verloop ervan best wel traagjes... of het was de bedoeling om de kijker mee te sleuren in de somberheid van de film. De humor is onderkoeld en het acteerwerk is ook vrij goed gedaan.

3,5*

Deprimerende film over verlatenheid. Afgezien van een handvol oprispingen een tamelijk bloedeloze registratie van mensen, die door hun omgeving om uiteenlopende redenen in de steek gelaten zijn. Naar mijn gevoel had er veel meer in gezeten, maar de filmmakers zijn een beetje vergeten van de losstaande verhaaltjes een samenhangend geheel te maken. Achteraf bezien niks bijzonders eigenlijk.

De eerste film die ik van Oonpuu zie en pas de tweede film die ik uit Estland zie (de andere is Klass (2007) en ik heb Risttuules (2014) nog liggen). Dit is een zwartgallige komedie. Op zijn best als hij ook echt de grens tussen gitzwart leed en humor op zoekt. De setting en timing van deze film is veel minder kunstmatig en veel realistischer en de film is ook minder goed dan zijn beste werk, maar een Roy Anderssons gevoel voor humor geboren uit eenzaamheid en ander leed is nooit heel ver. Als ik dit in 2007 had gezien had ik het een veelbelovend debuut gevonden, nu maakt het me nieuwsgierig naar de andere films van de regisseur.