Cape Fear (1991)

Ik ben niet degene die wil dat Cape Fear realisme nastreeft. De film kent een teveel aan gemakzuchtige en ongeloofwaardige scene's.

Je vraagt geen realisme, maar klaagt wel over ongeloofwaardigheid? Dat kan ik niet rijmen.

Maar goed, het is allemaal dik aangezet. Dat kan je ding niet zijn.

Het is onrealistisch om om onder een rijdende auto mee te liften. Maar, als regisseur kun je de kijker toch in die onmogelijkheid laten geloven. Scorsese lukt dat niet waardoor deze scene tamelijk lachwekkend wordt. Film is illusie, maar als de illusie slecht wordt uitgevoerd dan werkt het niet voor mij.

Maar Max Cady is duidelijk ‘larger than life’ een haast mytisch figuur. Hij laat de heke film sl ‘niet los’. Het is symbolisch voor zijn vastberadenheid.

Dus tuurlijk kan die dat. Net als Rambo aan een vliegtuig kan hangrn en Schwarzenegger er uit eentje kan springen of John Jezus in The Passion duizend klappen met de zweep kan incasseren, etc. . Haak je bij die films ook af?

Bovendien staat de suto vrij hoog op de wielen, dus zo gek vind ik het niet eens…

Maar goed, krijg uit je review eigenlijk het idee dat je bij de openingsscene al de aansluiting gemist hebt.

Dit was trouwens voor atropine bestemt die maar een andere hobby moet gaan zoeken.

De openingsscore suggereert de kijker to fasten his seatbelts, maar helaas, Cape Fear is niet spannend. Het gevaar is van kilometers afstand al zichtbaar voor de kijker dus van enige suspense is geen sprake.

Rambo is en sympathieke film. De vervolgen daarvan ken ik onvoldoende maar de enkele fragmenten die ik heb gezien halen mij niet over deze films te bekijken. Ik weet het niet helemaal zeker maar volgens mij heb ik nog geen enkele film met Schwarzenegger in de hoofdrol helemaal uit gekeken. The Passion ken ik niet, uitgezonderd de gezelscene's , dus kan ik niet goed beoordelen hoe de regisseur deze al dan niet betekenisvol in de film heeft ingepast.

Dit is mijn nieuwe hobby. Ik ben nu op weg naar Eindhoven, een dikke 30 kilometer rijden, en ik hang onder een hoog op de wielen staande Suzuki Swift. Met mijn ene hand bedien ik mijn smartphone om dit berichtje te typen met de ander hand houd ik me vast aan de voorpijp van de uitlaat. We rijden nu nog rustig, binnen de bebouwde kom maar straks als we op de snelweg zijn gaan we 100. Dus moet ik snel deze tekst typen want ik moet me dan met twee handen vasthouden. Hopelijk kom ik niet te laat op mijn werk.

De openingdcore en visuals hinten duidelijk op een surrealistische film, dus je realisme bril had je toen beter kunnen afdoen. Maar kennelijk heb jij een hoop gemist, want ik vond deze wraakfilm from hell razendspannend.

Ik heb reeds aan je uitgelegd dat ik niet pleit voor realisme in films. Ik kan je opmerking dat ik mijn realismebril moet afzetten dus niet plaatsen.

Het is prima dat jij de film razendspannend hebt ervaren. Alleen wil dat nog niet zeggen dat ik een hoop heb gemist.

Ps toch zou je het eens kunnen bekijken vanuit een andere bril.laat je eens gaan.zet je macho gedoe opzij en luister eens naar joy division.

Ja jongens weer een moeilijk persoon er bij...ppppppfffffffffff

Och, dan zet je gewoon ter compensatie deze op één in je lijst

Maar als je niet voorcrealisme pleit, waarom eil je dan niet meegaan in het metaforische bovennatuurlijke karakter van Max Cady en wel geloven dat hij prima 2 uurtjes onder de SUV kan hangen.

En als jij m niet razend spannend vond heb je gewoon wel een hoop gemist. Ik vond m namelijk wel razend spannend en heb er enorm van genoten. Dat heb jij naast het metaforische karakter ook allemaal gemist, lees ik uit je commentaar.

Ik hang op dit ogenblik onder een Audi A3 met zeer hoge wielen, We bevinden ons nu op de A2 in een verkeersopstopping waardoor we langzaam rijden. Ik verwacht zo weer door te kunnen rijden en als het even meezit 120. Het is reuzespannend en ik geniet met volle teugen omdat niemand kan zien dat ik hier onder hang en me vasthoudt aan twee verroeste boutjes. Zoals je kunt lezen mis ik nu niets behalve de zool van mijn schoenen want die zijn helemaal af. Ik hoop zo te stoppen bij een tankstation want na 2 uur hangen aan die boutjes heb ik vreselijke kramp in mijn vingers. Een grote beker warme kofie met een gevulde koek zal me goed doen.

Zo lang je nog de kracht hebt om tijdens het hangen deze post te typen, gaat het helemaal goedkomen.

Hou vol!

Ps. Ik ben de film nu aan het herzien. Is weer fantastisch. Een heerlijke sfeer en tempo en voldoende clous die weggeven dat Max uit de hell is neergedaald, om zich te wreken.

Te beginnen met de openingszin van Julliette Lewis en de uit het lood geslagen begin credits van Saul Bass.

Heb je ook meegekregen dat Max eigenlijk een adelaar is?

Als Max een adelaar is dan vliegt hij naar zijn bestemming in plaats van zich onder een auto te laten vervoeren. Dat is namelijk veel efficiënter. Tijdens de openingscore zijn er beelden te zien van een adelaar. Dit roofdier is het zinnebeeld van de kenmerken die ook Max bezit.

Ik ben er wel klaar mee hier,te pas en on pas worden er berichten verwijderd.wat een watjes gedoe.

Hier zijn alle berichten nog te lezen. Er is niets verwijderd.

Herzien!

Deze meesterlijke (bovennatuurlijke) thriller is eigenlijk Scorsese’s enige horrorfilm. Een home invasion movie verpakt als slowburner waarbij de spanning langzaam wordt opgebouwd en Nolte met zijn gezin steeds verder klem komt te zitten. Op het eind schakt de film nog een paar tandjes bij met een geweldige verwoestende climax!

Op visueel vlak behoort het tot Scorsese’ hoogtepunten, waarbij hij op het eind echt alle registers open trekt: bliksemschichten, een roterende camera en een fantastische montage. Hij zou het vaker moeten doen.

Datzelfde geldt voor DeNiro die wat mij betreft hier zijn meest indrukwekkende rol neerzet. Maar ook Lang, Lewis en Nolte zijn perfect in hun rol.

Erg fijn om te ontdekken dat de film eigenlijk steeds beter wordt!

Behoord tot Scorsese’s beste werk.

5*

Aller tijden?

Ik vind m sterker dan bijv Taxi Driver of Goodfellas.

Ben nooit groot fan geweest van Raging Bull hoewel dat ook een sterke rol is natuurlijk

Max Cady houdt zich niet vast aan twee verroeste boutjes maar hangt volgens mij met armen en benen rond de cardanas. Niet erg geloofwaardig maar wat mij betreft ook niet zo onmogelijk dat het in een film als deze storend ongeloofwaardig is. Maar het is al even geleden dat ik Cape Fear zag. Geen idee of een herziening al dan niet zou meevallen.

Hij heeft zichzelf vastgezet met z’n riem. Dus zo ongeloofwaardig is het ook niet

Juist, dat detail was ik vergeten. Zal de film eens klaarleggen. Misschien dit weekend kijken.

Beter acteerwerk dan in Taxi Driver kan bijna niet toch

Palme d'Or zal niet alleen voor de film zijn...

Heat vind ik hem ook geniaal

Snap de hele discussie ook niet, uiteraard houdt hij zich niet vast aan een draaiende cardanas of aan "schroefjes". Iedereen kan toch beredeneren dat hij zich op een of andere manier zal hebben vastgemaakt.

"Schroefjes?"Nee, boutjes. Maar dat was ik! Ik acht adelaar Max daartoe niet instaat.

Een cardanas bevindt zich meestal in een behulzing. Heeft verder niks met beredeneren te maken want je ziet dat hij zich vastmaakt met zijn riem én dat hij zijn armen en benen ergens omheen heeft.

Nou! Als ik niet had geweten dat deze film door Martin Scorsese was geregisseerd, zou ik nooit hebben geraden dat hij achter de regie zat. Want dit was niet al te best.

Allereerst is de muziek te veel aanwezig, voor geen moment krijg je als kijker zelf de gelegenheid om invulling te geven aan wat je ziet. Alles wordt door de muziek bepaald. Een voorbeeld is het moment dat je Robert de Niro op de omheining ziet zitten. Dit moment bevat vuurwerk en veel luide muziek. Hoe veel krachtiger was het geweest als je alleen zijn silhouet had gezien en het verder gewoon stil was geweest? En zo zitten er veel meer van dit soort momenten in. De nep onweerslucht op het moment dat Robert de Niro de gevangenis verlaat deed mij echt afvragen of ik naar een serieuze thriller aan het kijken was, of naar een kleuterfilm. Kom op, Scorsese! Je kan zo veel beter!

Het acteerwerk was beneden niveau, zelfs van onze goede vriend Robert de Niro. Zijn accent is een lachertje en als je kijkt naar zijn acteer carrière, verwacht je toch echt dat hij een dergelijke rol op een overtuigender wijze kan neerzetten. Het enige moment waarbij enigszins duidelijk werd dat vakmensen aan deze film hadden gewerkt, was de theater scene. Eindelijk is een keer geen bombastische muziek, gewoon dialoog en een moment dat Robert de Niro een keertje echte dreiging uitstraalt. Deze scene wordt echter compleet onderuit gehaald door de karikaturale eindscene. Nick Nolte was verder een complete miscast en Jessica Lange was gewoon slecht.

Ik weet niet wat zich allemaal tijdens de productie heeft afgespeeld. Wellicht hebben de studiobazen zich er te veel mee bemoeid? Ik kan mij echt niet voorstellen dat dit iets is wat eruit komt als Scorsese zelf bepaalt wat er gebeurt. De moeite waard om een keer uit te zoeken.

Er staat een making off van 80 minuten op de blu ray. Die moet ik ook maar eens gaan kijken. Daar zal Scorsese er vast op on gaan. Maar hij heeft de film toch vrij duidelijk benaderd vanuit het geloof. Een thema dat m zo vaak bezig houdt. Nolte wordt gestraft voor zijn gebrek aan geloof (in dit geval in het juridisch systeem.) Caddy is een bovennatuurlijk personage. Een soort wraakengel die hem en zijn gezin komt testen. Alles ligt er zo dik op (de surrealistische momenten die je ook zelf omschrijft), dat het vrij duidelijk is.

Maar als je de film gaat kijken in de hoop een realistische thriller te zien als het origineel kom je bedrogen uit.

Alles is heerlijk dik aangezet om Nolte’s nachtmerrie compleet te maken. Machteloos staat hij. Wanneer ben je genoeg gestraft, lijkt Scorsese te vragen.

Every man... every man has to go through hell to reach paradise.

Deze briljante thriller met bijbelse proporties herzien op bluray. Door de katholieke thema’s krijgt het spannende verhaal extra diepgang. De Niro zet een griezelig geweldadige psychopaat neer die wraak wil nemen op advocaat Nolte omdat hij tijdens de rechtzaak een rapport achterhield wat hem 14 jaar celstraf bezorgde. Hij begint Nolte en zijn vrouw de Lange te terroriseren, maar weet precies hoever hij wettelijk kan gaan, omdat hij in de gevangenis heeft leren lezen en rechten heeft gestudeerd. Hij probeert Nolte te raken door op subtiele wijze aan te pappen met zijn dochter Lewis, die tevens een sterke rol al rebelse tiener neerzet. De geweldige score werd verzorgd door Bernard Herrmann (die ook meerdere malen met Hitchcock heeft samengewerkt), en Elmer Bernstein. Het fraaie artistieke camerawerk is van Freddie Francis, die met David Lynch heeft samengewerkt.

Remake van de gelijknamige film uit de 60’s met Robert Mitchum, Gregory Peck en Martin Balsam, die hier ook een kleine rol hebben. Mitchum speelt Lieutenant Elgart, Peck (in zijn laatste rol) de advocaat van Max Cady en Balsam is te zien als rechter.

Meteen al bij de openingssequentie (Saul en Elaine Bass) zie je duidelijk Hitchcock elementen en naarmate het verhaal vordert zie je nog wat shots van Hitchcock.

Ik had uit geheugen een volle 5* sterren rating in me hoofd, maar verlaag hem met een halfje door de nét iets te lange speelduur, had in mijn optiek een kwartier korter gemogen.

Desalniettemin blijft het een steengoede film!

Het origineel een Hitchcockiaans noir-nakomertje. Scorsese zou zich doodvervelen als hij daar niet iets mee zou doen en hij doet ook wel een paar dingen nadrukkelijk anders. Om te beginnen is deze film in pak explicieter. In 1963 kon er in Hollywood al meer gesuggereerd worden, maar je kon nog lang niet alles laten zien. 28 jaar later was dat behoorlijk anders en deze film is gewelddadiger dan het origineel. Verder was het origineel best stijlvol. Terwijl deze film een beetje trashy is. De hitchcockinvloed is gebleven, maar de film heeft ook wel een tik gehad van films als Fatal Attraction. Vond de toon vaak meer weg hebben van Brian de Palma dan van Scorsese. Zowel Scorsese als DeNiro zetten zowel de rol van DeNiro als de hele film nogal dik aan. Max Cady wordt opgepompt tot mythische proporties met Katholieke thema's (ik bedenk me ineens dat dat Katholicisme wel weer Scorsese is). Het wordt bijna een over de top parabel, Het is een andere manier van het benaderen van dit verhaal. Ik kon er wat minder mee dan met het origineel. En die dik aangezette sfeer is niet direct mijn ding. Maar het is goed dat Scorsese voor een andere benadering kiest bij een film die hij maakte om Universal te bedanken voor hun steun toen zijn film hiervoor zoveel tegengas kreeg.

De oude cast krijgt overigens leuke cameo's.

"We never spoke about what happened, at least not to each other. Fear, I suppose, that to remember his name and what he did would mean letting him into our dreams. And me, I hardly dream about him anymore. Still, things won't ever be the way they were before he came. But that's alright because if you hang onto the past you die a little every day. And for myself, I know I'd rather live.”

Cape Fear is één van de weinige Scorcese film die ik nog moest zien met De Niro erin. Eentje die ik bewust heb overgehouden maar, waar ik misschien wel iets té lang mee heb gewacht. Want op dit moment heb ik heel erg het gevoel gehad dat ik teveel van deze film heb verwacht dan daadwerkelijk naar buiten kwam. Begrijp me niet verkeerd, het is een hele vette film maar, van de dingen die ik af en toe wel eens voorbij zag komen, had ik echt een hele andere film verwacht denk ik. Toch heb ik me wel onwijs vermaakt hoor. De Niro in de rol van Max is echt fantastisch, en ik had het bijna niet anders kunnen wensen.

Cape Fear bezorgde in ieder geval wel een vermakelijke avond, soms een beetje verwarrend of onduidelijk maar, gelukkig was het verhaal nou ook niet zó moeilijk dat je echt de mist in gaat. De spanningsopbouw is echt lekker, Max Cady is een waanzinnig vette bad guy die De Niro echt prachtig speelt. Maar ik mis toch een beetje pit soms, er zijn scenes waar dit heel erg goed naar buiten komt, neem dat moment dat hij bij zijn rode auto in elkaar geslagen wordt maar, het over seksistische gedrag is soms iets te veel van het goede, en het kent zeker richting het einde geen enkel toegevoegde waarde.

Maar, het hele “stalk” idee vond ik best vet. De Niro komt met vlagen echt goed door in zijn rol, en ook zijn er een paar behoorlijk harde scenes in de film te vinden. Zo was de aanval in het huis op die privédetective echt heel gaaf, en eigenlijk werd je wel hongerig naar meer, wat uiteindelijk toch wel een beetje magertjes uitgewerkt werd. Ze hadden dat moment in mijn ogen echt door moeten drukken, en dat gebeurde jammer genoeg niet.

Voor mijn gevoel kwam de film er daardoor soms niet makkelijk door, en vond ik het af en toe best lastig om mijn aandacht vast te houden. De krankzinnige rol van Cady zorgt nog voor veel vermaak maar, buiten dat is het allemaal toch wat minder. Ik denk persoonlijk wel dat ik er heel veel van verwachtte, en dat de film die verwachtingen gewoon niet waar wist te maken. Dat is meer een persoonlijk ding dan dat het de schuld van de film was.

Maar, maakte dit de film ook meteen slecht? Nee, want eigenlijk kon ik mijzelf herpakken door er met een totaal ander perspectief naar te kijken. Scorsese wou duidelijk een harde thriller neerzetten die met vlagen erg mysterieus moest overkomen, daarbij staat home invasion toch vooraan bij de onderwerpen die er in verwerkt moest zijn en dan werkt de personage van Cady echt fantastisch goed. Een slow burner die op het einde toch wel echt lekker was om weg te kijken, het werd echt wel vermakelijk maar, het duurt in mijn optiek wel iets té lang. En daar kom je echt niet omheen.

Aardig vermaakt met deze film al denk ik dat een herziening in de toekomst mijn beeld over deze film gaat veranderen. Iets wat ik nodig ga hebben, dus ik speel het nu op safe.