Pink Floyd The Wall (1982)

kippevel, al 10 jaar geen joint gerookt, maar krijg er spontaan zin in

Gewoon doen!

Dit weekend nog maar eens kijken, maar dan met wiet. Net as vroeger

Ik ben zo blij dat ik Pink Floyd nog live heb kunnen zien. Ben later nog naar een concert van Waters en van Gilmour geweest, maar afzonderlijk mis je toch iets. Hele goede film dit, alleen moet je er wel zin in hebben. De muziek heb ik altijd zin in natuurlijk.Empty Spaces is echt mijn favoriete stuk uit de film hoor,super gedaan gewoon.

Het is vast leuk als je fan bent van Pink Floyd, of überhaupt de muziek goed vind, maar ik val daar dus niet onder. Ik vind de muziek, en dan vooral de vocals niet echt fijn om naar te luisteren. Kwestie van smaak natuurlijk, maar het helpt wel bij de film als je het kan waarderen. Ik snapte het verder wel allemaal, maar veel stukken konden me niet grijpen of vond ik een beetje te luguber. Visueel was het regelmatig wel erg sterk, maar bijvoorbeeld de animaties hadden van mij eruit gemogen. Kreeg een beetje monty python gevoel daarbij.

De switches tussen Geldof en de beelden in oorlog vond ik wel aardig bedacht, en zag er vaak ook nog goed uit. Wat ook gezegd mag worden is dat Geldof vrij sterk acteert. Maar ook de scenes met de jonge Pink kon ik regelmatig waarderen. De scene waarin Pink gevonden word in zijn appartement was wel vrij indrukwekkend en dan de beelden van de jonge Pink erbij ook.

Uiteindelijk was voor mij 'We don't need no Education' (als dat de titel al is van het liedje) het hoogtepunt van de film. Erg goed gefilmd, en het is ook één van de weinige nummers die ik echt kan waarderen van ze.

Al bij al niet echt mijn ding maar het heeft enkele goede momenten, maar niet genoeg om hem voldoende te waarderen.

2.5*

Inderdaad allemaal een kwestie van smaak. De animaties vind ik juist één van de sterke punten. Ze sluiten perfect aan bij de muziek en ze zien er prachtig uit. Ze zijn natuurlijk ook heel anders gebruikt dus een Monty Python gevoel kreeg ik er niet bij.

Het lied heet Another brick in the wall en is qua stijl toch niet echt afwijkend van de rest. Als je dat goed kan waarderen zijn er toch zo maar een aantal andere nummers die je zouden moeten aanstaan.

Samen met al die pluspunten die je noemt : kom op... strijk over je hart en maak er een voldoende van !

@ wwelover: Omdat je nog een kleine jongen bent die geen muziek smaak heeft ontwikkeld !

Psychedelische weergaven van een getraumatiseerd eenzaam figuur ingesloten in zijn eigen muur. Visuele trip die perfect aansluit bij de muziek van Pink Floyd. Geeft op een eigen mooie manier een gecorrumpeerd persoon weer in een bedorven maatschappij. kleine 4,5*

Harstikke goed als je fan bent van Pink Floyd en ze verdienen ook een vette pluim vanwege het feit dat ze een hele film kunnen maken puur door middel van hun muziek. Maar ondanks dat er soms hele goede nummers tussen zaten en de animatie prachtig was, is dit toch te trippend en onsamenhangend voor me.

Geweldige film, telkens als je hem weer kijkt kom je achter nieuwe dingen. De animaties zijn simpelweg geweldig.

Oke, de kans is klein dat Eva nog op mijn bericht reageert (het is geplaatst in 2002), maar toch moet ik er even op reageren.

Een verhaaltje wat in 5 minuten ook verteld had kunnen worden? Absoluut onmogelijk. Maar ja, als je Eva's samenvatting van deze film leest, is het begrijpelijk dat ze denkt dat het in 5 minuten kan worden weergegeven.

Oh, wat is het toch vervelend om een rockster te zijn,

Als je na de hele film gezien te hebben, er niet meer uit kunt opmaken dan een verhaal over een depressieve rockster, dan heb je duidelijk de diepgang van een deurklink. De boodschap is duidelijk op Eva niet overgekomen.

Gelukkig duurt-ie wat langer dan 5 minuten. Want alleen de beelden en de muziek zie en hoor ik maar al te graag. Ik kan er niet genoeg van krijgen...

Bij vlagen geweldig en meerdere indrukwekkende momenten, maar toch wist de film mijn aandacht nauwelijks vast te houden. Had om de 10 minuten de neiging wat anders te gaan doen (en de muziek lekker op de achtergrond te laten staan). Zal vast heel diepgaand zijn als je een kwade puistenkop bent, maar naarmate je volwassener wordt, toch niet echt meer. 3 sterren.

Juist naarmate je volwassen wordt hoor je normaal meer geduld te ontwikkelen. Om deze film te beoordelen moet je elke seconde van de film hebben gezien, anders mag je in mijn ogen niet oordelen/sterren geven. Je mist namelijk heel wat! Er zitten enorm veel mooie boodschappen in de film die je met de muziek alleen niet zult ontdekken. Deze film hoort je artistiek aan te grijpen en mee te slepen van begin tot eind, wat het ook deed bij mij. Geduld is een schone zaak.

De film gaat over de hoofdrolspeler Pink Floyd. Zijn vader is in WO II omgekomen in het Britse leger. In zijn jeugd heeft hij geen vader gehad en daardoor is hij erg depressief. Het school systeem in die tijd was behoorlijk slecht in Engeland. Kinderen werden natuurlijk geslagen etc. maar het gaat wel degelijk dieper dan dat (''We don't need no thought controll''). Pink is een artistieke jongen (ik herken mezelf er heel erg in) die niet zijn plaats kan vinden in deze wereld, alles is gebaseerd op geld. Zo schrijft hij gedichten in de les (Money, get back, I'm alright Jack, keep your hands off my stack. New car caviar, four star daydream, think I'd buy me a football team). Het verhaal is gebaseerd op Roger Waters, bassist van Pink Floyd. Hij had ook een slechte band met zijn moeder. Moeders laten hun kinderen niet los, vrij de wereld in, ze geven meer een soort route die ze moeten nemen om goed in deze maatschappij te komen. ''She won't let you fly, but she might let you sing''. Naarmate Pink ouder wordt trouwt hij, maar dat loopt mis. Zijn vrouw gaat vreemd met een andere man en zijn wereld stort in, waarna ''Empty Spaces/What Shall We Do Now'' volgt, in mijn ogen, de beste scene in de hele film, zeer krachtig. Uiteindelijk is alles een 'brick in The Wall'. Zijn moeder, liefde (ex-vrouw), het school systeem, de maatschappij (Police State), de oorlog, etc. We hebben allemaal een muur voor ons. Iets dat ons blokkeert van de werkelijkheid, wat geweldig mooi wordt gesymboliseerd in de film met de kinderen op school, die een masker op hebben, of de mensen in de trein onder de tunnel, of het einde van de film waar Pink een extreme leider is die de Wall weg wilt hebben, maar het extreem aanpakt. Vergelijkingen worden gemaakt met natuurlijk de Nazi's, maar ook met extreem linkse partijen zoals het Communisme. Alles dat 'extreem' is, is verkeerd en behoort tot de 'bricks in the wall'. De mensen volgen blind met een masker op hun gezicht. Het laat zien dat in de toekomst, als we zo doorgaan, weer zoiets kan gebeuren als wat in de tweede wereld oorlog is gebeurd (Nazi's). Het begin tot het einde is een geweldige rit.

Waiting, for the worms to come

Goh he. Enorm veel mooie boodschappen. Dat ik dat niet gezien heb.

Maarre wat een onzin om een kritische noot te degraderen tot invalide. Ik heb de film gewoon gezien, dus ik snap je gebazel niet zo (had slecht de neiging wat anders te gaan doen). Als je hebt opgelet (te snel gelezen in je ongeduld?) gaat het me er dus om dat ik de boodschap niet heb gemist, maar hem juist te opzichtig, te duidelijk en te uitleggerig vind. Sterker; je breekt je er de nek over. Mede daarom vond ik het wat saaiig worden. Alan Parker is sowieso wel vaker een zeur.

Als je ziet wat voor films ik goed vind, zie je dat ik geduld genoeg op kan brengen. Wanneer ik dan weer kijk naar de films die jij goed vindt, snap ik dat dit al erg diepgaand is.

Ik vind je uitleg in het tweede bericht bijna beledigend. Denk je dat je met een debiel te maken hebt of zo? Voor het geval je gaat antwoorden op een retorische vraag; ik ben niet achterlijk en kon de film ook prima volgen zonder jouw Sesamstraat uitleg.

De uitleg was niet bedoeld naar jou toe

Je haakt anders wel volledig in op zijn bericht. Snap overigens niet wat volwassen zijn of een puistekop te maken zou hebben met je waardering van deze film....

Inderdaad, beetje een overbodige uitleg, maar goed. Ik geef de film ansich, zonder de muziek gezien ook maar 3*. Ik vond het verhaal te depresief. Maar dan komt de muziek en de animaties erbij en dat maakt 5* voor mij. Ik ben een onnoemelijk grote Pink Floyd fan en ben door de muziek dan ook meteen zwaar bevooroordeeld. Ik vind het persoonlijk ook geen makkelijke film om te kijken. Met makkelijk bedoel ik het meer in de zin dat het een zware film is. Al met al blijft de film in zijn totaal geniaal. Maar haal de muziek en animaties er vanaf en je houd weinig meer over. Ik blijf overigens bij mijn 5*.

Nee, niet echt. In je eerste post is het een losse flodder en in je tweede post kom je er ook niet op terug. Lijkt mij dat een puistenkop deze net zo goed kan waarderen als een volwassene of vice versa. Mijn waardering staat ook verder los van enige diepgang. Ik hou juist wel van de 'in your face' aanpak van Parker. verder beoordeel ik muziek films vaak hoog vanwege het surrealistische karakter dat ze vaak hebben. Zaken die niets met leeftijd te maken hebben mijn inziens.

Altijd als jij het ergens niet mee eens bent, kan men alleen rekenen op volslagen onbegrip van je om vervolgens je eigen mening nog eens te herhalen (vaak voor de 100ste keer, hoewel het bij andere films nog erger is). Ik snap eigenlijk niet zo goed wat je niet ‘snapt’, aangezien de opmerking an sich redelijk helder is. Dat je het er niet mee eens bent, geloof ik direct. Maar goed.

Heb de film nu niet meer zo op het netvlies staan, maar vond de recalcitrante toon er een van een boze tiener. De problemen van iemand die schopt tegen het systeem en de gevestigde orde, sluiten daar toch sowieso veel beter op aan? Als je volwassen bent, is dat vaak een gepasseerd station. Hoewel de uitzichtloosheid van het bestaan ook bij mensen in midlifecrisis (wellicht dat sommigen zich er zo goed mee kunnen identificeren) past, sluit het heel nadrukkelijk aan op de kwade puistenkop die keuzes moet maken, maar niet kan of wil. De stijl is fraai en bijzonder, maar ik had continu iets van wat moet ik er nu nog mee. Bovendien blijkt de fraaie stijl uiteindelijk niet meer dan een rookgordijn voor vrij simplistische (of toch in elk geval niet erg diepgaande) thema's.

Ik had het meer over het commentaar van Traiannnn wat ik overbodig vond trouwens. Ik ben het in grote lijnen met mister blonde eens, alleen vind ik dat je de film er tekort doet als je zegt dat er weinig diepgang inzit. De film ansich is een depressieve trip, niks meer en niks minder. Wel een trip met redelijke diepgang en een aardige boodschap hoor, maar de film is er te weinig voor uitgediept. Het zijn toch de animaties en de muziek die het hem doen. Nogmaals zonder die.twee elementen hou je niet veel meer over. Ik ben normaal gesproken niet zo'n grote fan van Parker, alhoewel de film toch in zijn geheel wel geslaagt is.

Ik weet dat het dubbel overkomt, maar zo zie ik de film.

@ Mister blonde:

Dus volgens jou moet je het met de protagonist eens moet zijn cq in dezelfde mind set verkeren om de film te kunnen waarderen. Dan zou je dus om Der Untergang te kunnen waarderen een te neergeslagen Nazi moeten zijn en voor Easy Rider een hippie. Wat een kul. Het kan toch ook boeien om een personage te volgen dat compleet anders is dan jij. Ik hoef tenminste geen puber te zijn om deze film te kunnen waarderen.

NEE! Je trekt meteen al een verkeerde conclusie in je eerste zin (waardoor de rest van je post nogal belachelijk wordt). Ik zeg toch helemaal niet dat ik me met de personages moet kunnen vereenzelvigen? Ik leg alleen uit dat die thema’s daar dichterbij liggen waardoor ik me kan voorstellen dat die mensen er WEL wat mee kunnen, om vervolgens uit te leggen dat ik er niets mee kan en het eigenlijk al helemaal niet zo diepgaand is in de eerste plaats. Beetje van het niveau van de komedies van John Hughes (die verder ook leuk zijn, dat heeft er dus niets mee te maken). Eigenlijk is dat minder belangrijk dan de opmerking dat IK er niets mee kan. Mijn favoriete films ooit hebben personages die ontzettend ver van mij afstaan.

Het is heel simpel. Ik vind dat het thema van de stenen muur van de maatschappij waartegen ons hoofdpersonage aanloopt (even een simplificatie, die blijkbaar nodig is), niet zo diepgaand (ondanks alle rookgordijnen) is als veel mensen je doen geloven. Ik snap het probleem ook niet zo. Ik vind het een aardige film verder. Alleen niet zo diepgaand zoals veel mensen hem vinden, waarbij ik kwade puistenkoppen zelfs nog ontzie.

Een echt Reinbo probleem; niet willen snappen wat iemand bedoelt. Vooral zo verbouwereerd mogelijk doen, geen enkel begrip opbrengen voor hetgeen de ander te melden heeft. Heb het idee dat jij teksten scant. Je leest een paar woorden, denkt de strekking wel door te hebben om vervolgens je eigen standpunt nog eens te kunnen herhalen. Ik snap best dat jij verkeerd in een constante staat van onbegrip. Liefst ook vervolgens je eigen standpunt herhalen op een manier, dat het lijkt alsof de ander er niets van heeft begrepen, de film verkeerd heeft geinterpeteerd of in elk geval er met een verkeerde insteek aan is begonnen. Doe je nu ook weer. Je denkt me te hebben begrepen (wat niet zo is!!) en daar komt een tirade die dus helemaal niet slaat op mijn mening. Heb het wel een beetje gehad met die spam berichten van je.

Je impliceert wat mij betreft weldegelijk dat je dichterbij de thema's moet staan om er waardering voor op te brengen (zolang je maar een puistenkop bent of in een midlife crises verkeerd) kun je deze film waarderen, voor een volwassene is het een gepasseerd station ('toch echt niet meer')....

Verder is de oorsprong van die stenen muur niet dat die wordt opgetrokken (door de maatschappij) tussen Pink en de maatschappij, maar eentje opgetrokken door Roger Waters en zijn publiek. Je simplificatie is dus onjuist. Het gaat daarnaast ook om zaken als massahysterie, en wat populariteit met je doet. Het gaat over waanzin. Een thema dat ik allerminst als 'niet voor volwassenen' aanmerk.