Frost/Nixon (2008)

Tegelijk een belangrijke historische les als een gevoelige film over de moeite waarmee Frost zich op dit project smeet. Goed geacteerd en spannend in beeld gebracht. Vakmanschap van de bovenste plank, meneer Howard!

Niet de saaie film die ik verwachtte, al vind ik wel dat de film pas begint te lopen zo'n 3 kwartier tegen het einde.

Daarom 3*

Mooie boxwedstrijd, maar net niet goed genoeg voor de 4*. Daarvoor was het allemaal net iets te conventioneel en weinig verrassend gebracht. Frank Langella is eng geloofwaardig als Nixon.

Nixon is naar alle waarschijnlijkheid een van de meest controversiële presidenten van de Verenigde Staten geweest, Watergate had destijds een geweldige impact op de Amerikaanse maatschappij het is dus niet meer dan logisch dat de man en het onderwerp regelmatig opduiken in films.

Op zich is dit een dure en mooi verzorgde productie, beetje middel of the road maar zeker niet slecht gemaakt. Het is alleen jammer dat Howard zo ontzettend op veilig speelt en daarmee een rimpelloos en makkelijk verteerbaar product aflevert. Politieke films worden pas leuk als ze ook op de controversiële toer gaan, ze hebben gewoon een flinke schep peper nodig om het lekker scherp te houden. Oliver Stone had dat met Nixon beter begrepen en ook Al the Presidents Man is een geweldige film over het Watergate-schandaal.

Natuurlijk is dit geen 3 uur durende biografie over Nixon als man of president maar belicht het slechts een korte periode uit zijn carrière. Bovendien is het heel lastig om een wat evenwichtig beeld te geven van een persoon als Nixon, het zwart/wit denken of het maken van een karikatuur licht gevaarlijk snel voor de hand. Dat is denk ik wel de grootste verdienste van Howard en Langella dat ze toch wat ruimte laten om een eigen oordeel te vormen over de persoon Nixon. Alhoewel ik het eigenlijk pas vanaf de laatste 30 minuten ofzo echt interessant begon te vinden (zeg maar vanaf het telefoontje). Daar voor sukkelt het toch allemaal maar wat voort.

Langella heeft veel overgenomen van de zinsbouw en intonatie van Nixon maar echt lijken op de man doet hij niet zo. Anthony Hopkins vond ik wat dat betreft wel akelig echt lijken in de al eerder aangehaalde film van Stone.

Verder vind ik de persoon van Frost gewoon niet zo interessant. Beetje een verwend mannetje, hij doet een leuke scharrel op in het vliegtuig en gaat hiermee allerlei party's af. Ja, het is een prettige verschijning om naar te kijken hoor, daar klaag ik echt niet over maar wat nu precies de toegevoegde waarde was?

Geen idee hoe die Frost in het echt was of wat zijn beweegredenen waren maar afgaande op deze film nodigt het nu niet meteen uit om een biografie van de man te gaan lezen.

Geef 3* voor de prettige jaren '70 retro sfeer, Langella en het laatste interview.

Hier ben ik het 100% mee eens.

Veel inhoud heeft het niet, de film is soms wat saai maar *wat* er te zien is, is op een vreemde manier erg boeiend, zeker door de gewichtigheid die Langella aan zijn personage geeft. De gelijkenis qua uiterlijk en manier van praten vond ik tegenvallen maar ik heb te weinig van materiaal van de echte Nixon gezien om dit storend te vinden. Tenminste, niet tijdens het kijken, want ik heb net wat stukjes van de echte interviews gezien, en de gelijkenis is er totaal niet. Noch qua uiterlijk, qua praten, en de echte Nixon maakte een veel fittere en minder gebroken indruk dan Langella.

De jaren '70 worden inderdaad echt geweldig neergezet, qua kapsels, kleding, huisraad, alles.

De gesprekken zelf waren de moeite waard en interessant, alles er omheen voelt als een samenraapsel om de speelduur van 120 minuten op te vullen.

3 sterren

Eigenlijk wel goed gemaakt, maar je zit toch vooral voor het laatste stuk te kijken.. de rest is nou ook weer niet zo boeiend. Wel prima de jaren 70 weten te captiveren

De cast is fantastisch en lijkt erg goed op de personen waarover het gaat (bekijk 'the real interview' maar eens, een extra op de DVD') Het is erg leuk om te zien dat een film die draait over iets onbenulligs als een interview, toch erg episch kan zijn. Dit komt natuurlijk vooral door de boxwedstrijdsetting.

Helaas deed de film naast deze setting niet zo heel veel bijzonders en ik vind dat een film dat wel moet doen om in de buurt van 4* te komen.

3,5* dus, want door de sterke uitvoering is deze film beter dan gemiddeld.

Een hele intresante film alleen zo jammer dat die pas op het einde goed begint te lopen.

Daar voor had ik het idee dat ze nog te veel aan het zoeken waren wat ze nou precies willen laten over komen. De laatste 45 min a 1 uur zijn super.

Ik vond langdurig verhaal, niet interessant!

Langdurig en soms saai. Maar wel soms interessant en leuk.

Fraaie herschepping van stukje TV-geschiedenis.

Talkshow-presentator zet al z'n geld en credits in om Nixon eronder te krijgen in 4 interview-rondes.

Nixon blijkt echter een geduchte tegenstander.

Film leek me in eerste instantie wat zinloos in de zin dat ik een letterlijke constructie van de interviews verwachtte, maar we kijken dus ook mee met de voorbereidingen in zowel het Frost-kamp als het Nixon-kamp.

Voor de hele jeugdige kijkers misschien wel aan te raden zich een beetje in te lezen in het Nixon/Watergate-schandaal (of je kijkt All The President's Men er even op na).

Deze 'leuke scharrel' was in werkelijkheid ongeveer 16 jaar ouder dan David Frost en al een 5-tal jaar zijn vriendin op het moment van de Nixon-interviews.

Onderhoudende film.

Uitstekend geacteerd, met name door Frank Langella. Toch kan ik niet zeggen dat ik de ruim twee uur echt fantastisch vond om naar te kijken. Ik vond het bij vlagen redelijk saai. Je weet bij voorbaat waar de film op uitdraait, dus kan de film het haast niet maken om van dat einde af te hangen. Howard slaagt er mijns inziens niet altijd in om dat ook te doen. Sommige stukken zijn simpelweg niet interessant genoeg.

Ben het wel grotendeels eens met bovenstaande reacties. Vond de stem van Langella wel het hoogtepunt van de film, mooie intonatie, vertrouwd en kwam erg zelfverzekerd over. Hoorde natuurlijk ook bij z'n rol, maar vond het toch sterk gedaan.

Verder weinig opmerkelijke gebeurtenissen en ik had me zo erg verheugd op de interviews (omdat de film zich daar als een soort climax naartoe begeleidde) dat ze alleen maar tegen konden vallen. En dat deden ze helaas ook. Mr. Frost werd uit het veld geslagen en zei bijna niets.
Ook kon hij Nixon nergens mee imponeren, behalve aan het eind, maar dat was inmiddels zo voorspelbaar geworden dat het niet echt meer als een K.O. overkwam. Iets meer venijn in de staart had wat dat betreft wel gemogen.

Verder was de opbouw goed/vermakelijk en de rest een aardig kijkspel. Vond wel dat de regisseur van zo'n betrekkelijk 'saai' gegeven toch wel een ietwat spannender film had kunnen maken, zoiets als bij 'A Beautiful Mind' is gedaan bijvoorbeeld. Een relatief slaperig gegeven een boost van verbazing geven. Helaas is dat hier niet echt gedaan.

Hoe dan ook....wat plussen en minnen......een 3*

Film over een boeiende gebeurtenis uit de geschiedenis van de Verenigde Staten om zeep geholpen door de regisseur. Dat lees ik in de voorgaande berichten vrij vaak terug en ik ben het daar maar ten dele meeeens. Natuurlijk had de gebeurtenis zelf, (de inbraak) of de hoofd-verantwoordelijke (Nixon) meer in de focus kunnen staan. dat was waarschijnlijk veel gemakkelijker geweest om een algemeen gewaardeerde film van te maken. De keuze voor deze set-up alleen al vond ik uitermate boeiend. Maar helaas niet meer dan dat. De focus kwam in de film, met name in het begin, vooral op Sheen (Frost) te liggen. Die rol was prima (vervelend pedant show-mannetje, geen probleem mee), maar mijn god, wat heeft die kerel toch een vervelende rotkop en miniek. Dat irriteerde me al aan zijn rol als Tony Blair in 'The Queen' maar hier is het nog erger. Dat heeft me erg afgeleid en mijn oordeel over de film is erdoor beinvloed. Nixon kreeg eigenlijk gaandeweg de film meer van mijn sympathie. Een sterke rol van een sterke man (een voormalig president van het machtigste land op aarde). Uitstekend neergezet en ik kon me daar ook absoluut in inleven. De acteur leverde een man met presidentiele uitstraling wat toch niet altijd lukt (ik denk bijvoorbeeld aan Harrison Ford [air force one,meen ik] en Michael Douglas [the president of zo]).

Het duurt allemaal alleen te lang. De opbouw naar de start van de intervieuws en het begin van de interviews zelf......het sleept een beetje. jammer, want het gegeven van een historische gebeurtenis, en de keuze om te focussen op de interviews is sterk. Het acteerwerk vind ik over-all gezien oke, vooral die assistent van Nixon (naam even kwijt), die in zijn gedienstigheid en respect voor de president is blijven hangen. Maar die kop van Sheen........aaarrrgggghhhhhh.............

De film heeft even nodig om op te bouwen .... maar eenmaal aangekomen is het vingerlikkend lekker om aan te schouwen. Hij heeft bij mij een enorme indruk achter gelaten, wat een prachtige scenes bevat dit stukje film. Erg goed!

Naast de gebruikelijke pulp die ik aanschouw, is dit uitstekend ter afwisseling. Kun je wel aan Ron Howard toevertrouwen. Langella is top. Dreigend, zelfverzekerd en aan het eind broos en kwetsbaar.

3,5 sterren.

Het onofficiële vervolg op All the President's Men

Een paar dagen geleden had ik The Candidate gezien met Robert Redford gezien en die viel me zo goed mee dat ik eens werk wou maken van de politieke films te zien die ik hier thuis nog had liggen. Frost/Nixon stond al lang op mijn verlanglijst maar pas recent geleden voor 5 euro weten te vinden als ex-rental maar gelukkig meegepakt want dit is heerlijk.

Ik noem dit het onofficiële vervolg op All the President's Men omdat Frost/Nixon zich afspeelt tijdens de gevolgen van de gebeurtenissen van All the President's Men. Het is niet noodzakelijk om deze te zien maar het is ten eerste een aanrader en ten tweede is het wel leuk om wat achtergrondinformatie te hebben. Ik heb alleen maar het latere werk van Howard gezien maar met Cinderella Man wist ik al dat hij alles nogal melodramatisch maar meeslepend kon maken. Dit is geen uitzondering maar verdomme, het werkt zo ontzettend goed. De spanning tussen Frost en Nixon is om te snijden, ik zat bij het laatste interview denk ik even ver op mijn stoel van spanning als de kijkers toen. In grote lijnen wist ik wel wat er ging gebeuren maar doordat het allemaal van voor mijn tijd was en omdat ik me er hiervoor nog niet in had geïnteresseerd, wist ik er het fijne niet van. Gelukkig weet Howard een deftig beeld neer te zetten van wat onwaarschijnlijk spannende momenten voor de Amerikanen en de rest van de wereld moet zijn geweest. De uitkomst is bekend maar toch weet Howard de spanning er goed in te houden en blijft het allemaal voor de volledige 2 uur boeien. Enig minpunt is dat men zich niet compleet aan de interviews heeft gehouden. In totaal was er 12 uur beeld, dat kun je niet allemaal verfilmen, maar het lijkt me dat je bij iets zoals de interviews die door iedereen bekeken kunnen worden niet vanalles gaat veranderen. Ik zei het al, ik kende de uitkomst wel maar wist er het fijne niet van maar toen ik de extra "het echte interview" bekeek stoorde ik me er wel aan dat Howard sommige zinnen anders had geformuleerd. Het lijkt me dat je dit juist zo authentiek mogelijk probeert te houden. Vooral omdat die woorden zo'n kracht hebben. Soit, Howard levert voor de rest uitstekend werk af. Het einde is nagenoeg perfect, alleen vind ik het jammer dat Nixon zich niets meer van het telefoongesprek weet te herinneren. Oké, ergens is het noodzakelijk om dit zo uit te spelen want door dat gesprek zorgt hij voor zijn eigen ondergang maar toch, dat had misschien beter uitgewerkt kunnen worden.

Spanning kun je niet alleen bouwen. Je hebt een setting nodig maar je hebt vooral een sterke cast nodig. Howard heeft hier met Langella en Sheen gebrek aan. Wat een uitmuntende prestaties. Sheen trekt qua uiterlijk hard op Frost maar zet zo'n uitstekende rol neer. Ik heb er gewoon geen woorden voor. Hetzelfde geldt voor Langella, ik herkende hem zelfs eerst niet met zijn gezicht niet voor de helft weg. Beide acteurs lijken precies de perfecte belichaming van hun personages en spelen de pannen van het dak. Nixon wordt inderdaad misschien iets te sympathiek voorgesteld maar toch heeft ook hij zijn duistere kanten in de film. De uitbarstingen en het flamboyante gedrag van Frost behoren tot de vele hoogtepunten van de film. Heerlijk maar dan ook echt heerlijk om naar te kijken. Voor mijn part hadden beide acteurs gerust een Oscar mogen krijgen. De bijrollen worden ook ontzettend goed vertolkt maar vallen toch bijna in het niets bij deze twee giganten. Vooral Sam Rockwell speelt uitstekend. Ook leuk om Oliver Platt en Kevin Bacon in een kleinere rol terug te zien. Vooral van Platt is dit het beste wat ik tot nu toe heb gezien.

Je waant je in 1977 door de mooie setting, alles is bijna perfect nagemaakt, maar het is vooral Langella en Sheen die dit naar een hoger niveau tillen. Wat een geweldige rollen vertolken beide. Misschien toch maar eens mijn handen weten te leggen op de originele interviews want de extra op mijn DVD heeft maar een tweetal minuten echte beelden.

4.5*

Frank Langella overtreft de werkelijke Nixon.

De man is angstaanjagend in de film en imponeert iedereen door slechts in de kamer te verschijnen.

Heb genoten van voornamelijk het tweede deel van de film (de intervieuws). Het eerste uur is vooral een opbouw ernaartoe.

Een dikke 4 sterren voor dit schouwspel.

Heel erg boeiende film.

Voor de volle 100 procent een praatfilm die het moet hebben van de opbouw naar het interview en het eigenlijke interview zelf natuurlijk. En een film die uiteraard steunt op gedegen acteerprestaties en hierbij zou het een doodzonde zijn om Frank Langella onvermeld te laten: Petje af voor 's mans interpretatie van Nixon, wat een fenomenale performance! Steelt eigenlijk de show en speelt alle andere acteurs genadeloos weg. Echt een genot om naar te kijken.

Vooralsnog een 3.5 maar ik voel wel wat voor een verhoging in de toekomst.

Heerlijk hoe films, waar afgezien van verbaal sparren helemaal niets gebeurt, alsnog zo ongelooflijk goed kunnen zijn. Het spel van Sheen en Langella is uitstekend en zorgt helemaal op het einde wel degelijk voor spannende momenten. Het meest interessante blijkt echter de manier hoe Howard Nixon uitbeeldt: waar ik door de geschiedenis en archiefbeelden weinig respect voor de man heb, slaagt men er hier in de man op een manier neer te zetten waar je als kijker zelf bij kunt beslissen of hij nu goed of slecht was. Een mooi vormgegeven, tragisch personage (minus de lelijke neus die hem in het echt ook altijd al de look van een slechterik gaf) die je niet per se graag af ziet gaan.

Knap werkje!

Die Michael Sheen deed me soms een beetje aan Jack Nicholson denken... niet zozeer qua spel, maar qua gezicht ofzow.. weet niet .

Goede film. Het concept lijkt misschien niet zo boeiend, kijken naar een interviewer die Nixon onder handen neemt, maar het is boeiend van begin tot eind. Sheen en Langella zitten beide prima in hun rol en maken deze film absoluut de moeite waard.

4*

Interessante film. Zoals de film zichzelf beschrijft is het duidelijk een 'duel' , maar je ziet de afloop eigenlijk al aan komen. Desalniettemin is zijn zowel de aanloop naar de interviews als de interviews zelf interessant, is goed geschreven en kent sterke dialogen. Maar is helaas nergens echt verrassend, zeker het einde. Alhoewel het wel sterk eindigt. Helaas vindt ik dat Nixon als persoon zelf toch nog iets in het goede daglicht wordt geplaatst, maar zoveel weet ik ook niet over de man zelf. Acteerwerk van Sheen is erg sterk, maar dat van Langella als Nixon is één van de beste performances die ik de laatste tijd heb gezien, geweldig! Had zeker een oscar mogen winnen!

Ik twijfel, 3,5* of 4*, maar een 3,5* voor the time being, heb de film thuis dus zal zeker nog een keer in de dvdspeler gestopt worden.

Ik had van tevoren eigenlijk verwacht dat de film voor het grootste gedeelte bestond uit het spierballengevecht tussen Frost en Nixon. Niets is minder waar, want het eerste uur wordt alleen al besteed aan de opbouw naar het interview. Enigszins jammer, want ik had graag meer van het duel tussen Langella - die vooral Nixons intonatie erg goed weet na te bootsen - en Sheen willen zien. Had van mij makkelijk nog een half uur extra interviewmateriaal aan toegevoegd kunnen worden.

Frank Langella doet wel heel erg aan overacting. Michael Sheen vind ik de ster van de film.

Overacting? Goh, daar zou ik nou echt niet zijn opgekomen. ??????

Ijzer en ijzersterk. Slechts een enkel puntje erop aan te merken: het nachtelijke telefoontje van Nixon. Acteerwerk van de bovenste plank, verkopen de karakters erg goed. Knap om een film die op het eerste oog veel weg heeft van een documentaire toch nog spannend te maken, ik heb genoten.

Uitstekende film over een interview tussen een populaire presentator en president Nixon dat daadwerkelijk heeft plaatst gevonden. Ondanks de materie (twee mannen tegenover elkaar die praten) is de film onverwacht spannend, en je zou het een verbale bokswedstrijd kunnen noemen. De film ziet er verder ook goed uit en heeft een authentieke look wat betreft het tijdperk waarin het zich afspeelt. De beide hoofdrolspeler (Michael Sheen en Frank Langella) zijn ijzersterk.