Austin Powers: The Spy Who Shagged Me (1999)

Na de leuke parodie International Man of Mystery is Myers helemaal de weg kwijt in deze 2e Austin Powers film; flauw, stom, niet leuk en ronduit idioot. 0,5*.

Leuk vervolg op de originele Austin Powersfilm, echter toch wel iets minder grappig.

Bij de eerste was voor James Bondfans het leuke dat bijna iedere scene een parodie was op een bepaalde scene uit een Bondfilm.

Van dat idee wordt nu sterk afgeweken en is het een verhaal op zich, zo heeft de titel verder zo goed als niets met de bijna gelijknamige J.Bondfilm te maken.

Op zich vermakelijk, maar soms toch ietswat vermoeiend amusement, niet alle grappen werken meer.

3,5 ster.

Ik vond deze stukken beter dan deel 1 en deel 3. Ik heb er heel vaak om moeten lachen en mini me maakt zijn introductie in deze film. Mike Myers speelt veel leuke typetjes in deze film (o.a. Fat Bastard).

Een hele leuke film met veel grappen en grollen. Het verhaal is natuurlijk niet veel maar daar draait het helemaal niet om.

Zoals bekend moet deze humor je wel liggen. Ook de bijrollen zijn wederom erg leuk. Vermakelijk filmpje met de schitterende Powers. Goed.

Voegt weinig toe aan de eerste ( behalve dan de verrukkelijke Heather Graham ), maar hij doet er ook niet aan af. Lekkere humor rond de spion die ons fokte.

Doldrieste spoofkomedie met die maffe Mike Myers. Ik moet hem gauw maar weer es herzien .

Net als de vorige super grappig! Echt stom van mezelf dat ik deze reeks nooit een kans heb gegeven vroeger. Myers zet een goede Austin en Dr. Evil neer en de humor is soms zo droog dat het mooi is. Gewoon grappig

3,5*

"Sick as a dog now.."

Vervolg dat maar moeizaam op gang komt, maar zich uiteindelijk toch weet te herpakken. Myers' spel is twijfelachtig. Hij zet Dr. Evil beter neer dan in de vorige film, en ook Fat Bastard is een leuke toevoeging, doch het hoofdpersonage Austin Powers heeft veel van zijn charme verloren. Desalniettemin zijn veel grappen wel te pruimen en zorgt het compleet absurde verhaalverloop voor een absolute meerwaarde, net als Graham, die er geweldig uitziet.

3,00

I have more chins than a Chinese phonebook

Wat blijft het toch een heerlijk flauw gebeuren, deze Austin Powers. De geweldige personages (Fat Basterd is briljant) zorgen voor een grote dosis aan humor.

Grappig stukje met Ferrell, blijft wat mij betreft een geweldige (grappige) acteur . Met Austin Powers heeft Myers een legendarisch komedie-karakter neergezet die de liefhebbers van flauwe meuk op z'n wenken bedient.

Jammer dat het richting het einde wat minder wordt, de setting en ontknoping zijn nog steeds heerlijk cheesy maar het verandert in een herhaling van al het voorgaande. Ondanks dat is het nog altijd een heerlijk filmpje.

First, he fought for the Crown. Now he's fighting for the Family Jewels

De Austin Powers films heb ik altijd wel kunnen waarderen. Een paar maand geleden had ik het eerste deel en het derde deel herzien maar, hoewel ik dit 2e deel zelf in mijn bezit heb, kwam het er maar niet van om deze op te zetten. Waarschijnlijk omdat ik de voorkeur geef aan films die ik nog niet heb gezien maar soit, toen deze op televisie kwam, kon ik het toch niet laten om te blijven kijken.

Toen ik International Man of Mistery had gezien, viel het me op hoe swingend het personage Austin eigenlijk is. The Spy Who Shagged Me gaat met deze traditie voort en maakt er een al even swingend filmpje van als het origineel. Natuurlijk is dat vooral dankzij de vele geweldige personages die de film kent. Austin Powers is de meest flamboyante maar daarmee nog niet noodzakelijk de leukste van de hoop. Neen, die rol gaat toch voor het duo Dr. Evil en Mini-Me. Ik had alledrie de Austin Powers films ooit al wel eens gezien dus ik kende Mini-Me al maar in de eerste Austin Powers mistte ik hem toch wel wat. Gelukkig wordt dat gemis hier ruimschoots goedgemaakt. Dr. Evil zelf blijft natuurlijk ook nog altijd even hilarisch als altijd, en dat geldt ook voor Powers. Eigenlijk zit heel de film vol met leuke randpersonages en dat is dan ook waarom dit zo vermakelijk is om naar te kijken. Alles voelt erg kleurrijk en jaren '60 - '70 aan waardoor het allemaal erg vlot wegkijkt want voor het plot moet je het, wederom, niet doen bij deze Austin Powers. Het is wel een verbetering op het eerste deel, dat eigenlijk niet veel meer om handen had dan een aantal James Bond scènes te parodiëren, maar hier wordt ook geprobeerd om een echt verhaal in de film te proppen. Het lukt half en half maar voelt daardoor nogal halfbakken aan. Het basisidee is nog wel leuk maar de meeste humor komt deze keer niet uit de situaties maar meer uit de personages.

Ik zei het daarjuist al maar Mike Myers is echt uitstekend in de vele rollen die hij vertolkt. Ik ken hem alleen maar van Shrek en de Austin Powers reeks, al heeft hij geloof ik ook nog een klein bijrolletje in Inglourious Basterds, maar als Austin heeft hij toch wel een ontzettend memorabel personage neergezet. Heerlijk flamboyant, het accent, de danspasjes, ... Ik moet er nog maar aan denken en ik krijg alweer een glimlach op mijn mond. Myers neemt echter niet alleen de rol van Powers op zich maar ook die van Dr. Evil en slaat hiermee 2 vliegen in één klap want ook Dr. Evil is zo'n geweldig memorabel personage. Die laatste krijgt dan ook nog eens een heerlijke toevoeging in de vorm van Mini-Me die wordt vertolkt door Verne Troyer. Alleen met het Fat Bastard personage kan ik bitter weinig. In het derde deel moest ik al vaak walgen en dat is hier niet veel minder geworden. Al is het wel iets minder geworden als ik eerlijk moet zijn maar dat neemt niet weg dat Fat Bastard een ranzig ongrappig personage is dat een serieuze smet geeft aan de film. Gelukkig zitten er qua bijrollen nog altijd genoeg leuke acteurs. Denk maar aan types zoals Seth Green, Michael York, de mooie Elizabeth Hurley (al is die haar rol wel erg klein) en de al even leuke Heather Graham.

Het is ondertussen alweer een tijd geleden dat ik de film heb gezien, ik slaag er tegenwoordig niet in om direct een bericht te plaatsen bij een film, maar veel scènes kan ik me nog wel herinneren dus de film heeft wel een zekere indruk nagelaten. The Spy Who Shagged Me kent weer een aantal leuke personages maar door Fat Bastard verliest hij toch een halfje ten opzichte van het origineel.

3.5*

Behoorlijk flauw deel die niet in de schaduw kan staan van deel 1. Leuke grapjes heeft het zeker maar het is gewoon een stuk minder. Heather Graham vond ik persoonlijk helemaal niet zo geweldig. Hierna kwam deel 3 en die was een stuk beter dan deze. De film verdient nog wel een 3,0.

Heerlijk flauwe en kurkdroge humor, dat compleet over de top gaat. Niet altijd even geslaagd, maar er zitten toch een aantal epic jokes in deze film. Richting het einde wordt het wat saaier en kakt het wat in, maar dat deert de pret niet van het eerste uur.

3,5*

Opnieuw een absurde humor in woord en beeld, het blijft apart en leuk om naar te kijken.

Tien keer beter dan het eerste deel.

Bij de openingsscène lag ik al plat. Die onnozele britse humor ligt mij wel. Maar niet iedereen zal dit kunnen waarderen. Dr. Evil krijgt een vriendje: Mini-me. Dit is een erg leuke toevoeging. 3*

De leukste van de serie. Ongegeneerd fout Very shaggedellic baby! 4*

Meer van hetzelfde, maar ook niet meer dan dat. Weer de nodige verwijzingen naar Bondfilms en vooral Amerikaanse slapstick. Geef mij maar wat meer subtielere humor, zeker als je een Engelse filmserie wil parodiëren.

Dr. Evil en Mini-Me.

Het nieuwe rolmodel, het nieuwe grote voorbeeld voor elke world domination wannabe. Een geniale toevoeging aan de karikatuur die in het eerste deel al grappig was, maar hier een perfecte extra diepte aan het onzinnige karakter van de bad guy geeft.

Austin Powers zelf is natuurlijk groovy, maar wel zijn mojo kwijt. Aiai. En dat terwijl hij bijgestaan wordt door de mooie Heather Graham - een passend mooie Powers-babe. Shagadelic, maar toch kan ze niet helemaal Elizabeth Hurley doen vergeten, want ze is zeker wel zo mooi, maar niet even leuk of leuker. Misschien mist ze haar mojo ietwat - in de meeste films kan ze bij mij niet stuk.

Het verhaal is verder eigenlijk net iets te veel herhaling van deel 1. Dat is ook nauwelijks te vermijden natuurlijk, en met Mini-Me is in ieder geval een geniale gimmick gevonden die voorkomt dat het een minder vervolg is - maar echt beter kan ik deze nou ook niet vinden.

Oh, wat ik nog even vergeet bijna. De scenes bij Jerry Springer zijn natuurlijk wel echt geniaal. Heerlijk, zo'n parodie op wat op zich al een parodie was, indertijd - tenminste, daar ga ik dan maar even van uit, dat het zo bedoeld was. Op zijn minst een parodie op de American way of living dan toch.

Op naar deel 3 dan maar.

Onlangs het eerste deel eens her bekeken en dus tijd voor deel twee. 'k vond dit deel zeker geen slecht deel. De humor is vergelijkbaar met het eerste deel.

Mini-Me was een erg leuke toevoeging, Fat Basterd vond 'k toch wel minder geslaagd. Heather Graham deed het ook prima.

Een geslaagd vervolg die gelijkwaardig is aan het eerste deel.

Veel van het zelfde, maar nog altijd leuk. Genoeg flauwe maar desondanks leuke humor en wederom een te overdreven rol van Myers als Powers (onder andere) maar dat maakt dit juist leuk.

Opnieuw gekeken, ik vond de film destijds al een drama en die mening heb ik nu nog steeds. Deel 1 was al niet geweldig, maar kende nog wel wat leuke grappen en voelde sowieso als een parodie op James Bond. De tweede film heeft dat veel minder qua verwijzingen. Verder is Mike Myers nog steeds pijnlijk ongrappig en stelde Dr. Evil me ook wat teleur. Was toch heel wat minder scherp. Ik blijf er net als bij deel 1 bij dat deze reeks veel leuker had kunnen zijn met een andere cast en wat meer subtielere humor.

1,5* (was 1*)

Met de eerste twee Austin Powers films zou je toch eigenlijk niet meer met goed fatsoen naar het aangedikte melodrama van vooral de Daniel Craig films moeten kunnen kijken??... Klaarblijkelijk wel, gezien de bioscoop recettes. Beide eerste twee Austin Powers vind ik, hoewel je ze in wezen niet kan vergelijken, maar zeg dan maar qua entertainment waarde, beter dan welke Bond film dan ook.

Ik kan er niks aan doen.

Ik vind deze film enorm grappig. Heerlijke parodie op al die spionnen en James Bond films.

Deze vind ik echt by far de leukste uit de trilogie van Austin Powers. Dat komt met name door de komst in deel 2 van Mini Me "You complete me" en Fat Bastard"I'm so hungry, I could eat a baby, get in my belly".

Waar ik me in deel 1 kon ergeren aan Elizabeth Hurley vond ik Felicity een leukere secret agent. Frau, die na het reizen door de tijd nog steeds hetzelfde er uitziet, Scott en de jonge Number 2 zijn zonder uitzondering prima gecast en voegen echt iets toe aan de film.

Er zitten zoveel grappige scènes in deze film met Austin Powers en vooral dr. Evil dat ik gewoon zeg zip it! kijken en genieten!

Geweldig dat er zoveel meningen zijn, toen ik de film voor de eerste keer zag heb ik me een bult gelachen vanwege de melige humeor en de vele verwijzingen, ongeveer een jaar of 6 geleden zag ik de film voor de 2e keer, toen was het al en stuk minder, onlangs de film voor, wat mij betreft, de laatste keer gezien, bijna geen humor meer en alleen voor old time sake de film nog een 2,5 gegeven.

Redelijke film waarin Austin Powers terug in de tijd moet rijzen om zijn aartsrivaal tegen te kunnen houden. Het verhaal doet er verder weinig toe. De nieuwigheid is er een beetje vanaf en het valt in vergelijking met het eerste deel wel wat in de herhaling (alhoewel soms juist op een grappige manier). Maar uiteindelijk valt er nog genoeg te lachen.

Iets beter dan deel 1.

Uiteindelijk verandert er niet zoveel. Veel grappen worden nog een keertje overgedaan, maar dan vooral wat langer/flauwer. En da's dan net waar het eerste deel het leukst was. De onzinnige montage waar een resem penis-alternatieven voorbij komen als één van de hoogtepunten, net als de jankende Will Ferrell.

Wat wel nieuw is, is de 90s-moderne humor in de jaren '60. Zo'n 20 jaar later is dat best grappig, want je zit eigenlijk naar een soort van retro-inception te kijken. Nogal wat humor die echt typisch 90s is, ondertussen ook weer retrohip, maar te modern voor de 60s setting.

Het blijft een wat goedkoop ogende film verder, een hoop grappen missen nog steeds doel, maar de formule wordt net iets beter gebracht. Net iets meer onzin, net iets debieler, net iets minder saaiige Bond parodie. Ben nog steeds geen geweldige fan, maar wel leuk voor een keertje.

2.5*

Grr, baby! Very grr!

Meer dan vermakelijk twee deel met een flinke dosis James Bond parallellen. Vooral Moonraker en You only live twice lijken voor veel inspiratie te hebben gezorgd qua soundtrack, gadgets en scriptmatig wat dat betreft. Zo wordt het Honey Rider momentje ook even over gedaan door Austin.

De humor is als vanouds op het randje, soms best wel grappig, soms een beetje te, maar vooral de Jerry Springer scene vind ik persoonlijk heel erg sterk. Verder streelt Heather Graham het oog en vind ik Kristin Johnson prachtig als Ivana Humpalot en Tim Robbins fantastisch als president met een kort lontje. De film had beter kunnen zijn dan deel 1 als je het mij vraagt maar persoonlijk vind ik dat Myers zijn hand overspeelt met een driedubbel rol. Fat Basterd is teveel van het goede, een beetje te flauw en te ranzig.

Wel grappig nog overigens, heel kleine rolletje van Willie Nelson in de montage met penis alternatieven.

Ach, leuk weer voor een keer. Dacht overigens dat Mini-me nog maar net overleden was, maar dat is al weer meer dan een jaar geleden.

Het tweede deel uit de Austin Powers trilogie en aangezien dit vooral meer van hetzelfde is en veel weinig subtiele humor bevat, had ik het al gauw gezien. Het eerste deel is door zijn originaliteit nog wel leuk om eens te zien, maar dat geldt niet voor dit vervolg. Heather Graham speelt nog wel een leuk rolletje.

Enerzijds kan dit vervolg op Austin Powers vrij makkelijk met de grond gelijk gemaakt worden vanwege het feit dat het een volledige herhaling van zetten is. Akkoord, Jay Roach introduceert wat nieuwe figuren als Mini-Me of Fat Bastard, maar in grote lijnen is dit natuurlijk een regelrechte kopie van de eerste film. Grappen worden geregeld zelfs letterlijk herhaald. Daarentegen werkt het nog steeds prima. Het blijkt dat met het hoofdpersonage Austin Powers en de vrouwelijke hoofdpersoon (Heather Graham, die het overneemt van Elizabeth Hurley) eigenlijk weinig te doen is, maar gelukkig is ook hier weer genoeg ruimte voor wat kleurrijke bijfiguren. The Spy Who Shagged Me is een luie herhaling, maar gelukkig best een amusante herhaling.

3 sterren.

Vond deze persoonlijk beter dan de eerste!

Het tweede dolle dwaze vervolg ook kostelijk vermakelijk.

Met meerdere knipogen naar verschillende James Bond films.

Blijft een erg leuk vervolg van de knotsgekke geheim agent.

Genieten voor de liefhebbers