Guilty as Sin (1993)

Aardige film met een gemene Johnson

Johnson leeft zich uit. ***

wederom een goeie met Don..

Erg amusante thriller die me van begin tot eind geboeid heeft.

Met een goed verhaal wat langzaam op gang komt maar naarmate de film vordert steeds spannender wordt.

En erg overtuigende akteerprestaties van beide hoofdrolspelers ,die erg aan elkaar gewaagd zijn.

Waarbij vooral Don Johnson indruk maakte met zijn rol van "MEGA HUFTER".

Het einde van de film was wel wat "over the top" maar voor de rest heb ik me prima vermaakt.

Was Don Johnson vroeger al een enorme gladjakker ( Miami vice ), hij kan er dus nog steeds wat van. Vandaar dat deze rol hem mischien ook wel zo goed past. Samen met de charmante Rebecca de Mornay die ook uitstekend speelt vormen ze een leuk duo die een kat- en muisspel spelen. Het plot is goed uitgewerkt en ik vind dat daardoor de film juist die extra beklemmende sfeer krijgt zoals het hoort in dit soort films.

Met andere woorden ik vind 'Guilty as sin' wel geslaagd.

Dat deze hoes het gehaald heeft...

Gisteren gezien.

Vond het een goede film!

Goed geacteerd en best wel spannend.

Dit heetten nou thrillers.

4*

Een degelijke tv thriller.

Goed geacteerd zoals je altijd kan verwachten van hoofdrolspelers Don Johnson en Rebecca De Mornay. Een boeiend verhaal en spannende momenten.

Af en toe wat lange rechtbank scenes, iets wat ik altijd een beetje saai vind, maar bij deze film horen ze nu eenmaal.

In elk geval een aanrader deze meeslepende thriller.

4 sterren

Film heeft wat haken en ogen, maar zeker spannend en boeiend. Overtuigend acteerwerk van Johnson en De Mornay. Fraaie psychologische oorlogsvoering.

Een televisiefilmachtig rechtbankdrama, dat minder erotisch was dan waarschijnlijk de bedoeling was, met een kat en muisspel waar mensen en omstandigheden werden beïnvloed en bewerkt. Een aantal scènes waren best grappig. Wat het spel betreft voelde zo op het oog Don Johnson zich meer thuis in deze film dan Rebecca De Mornay.

Een film die meer drama is dan thriller. Oogt meer als een rechtbank drama maar bevat toch een aantal momenten van spanning. Het verhaal is goed, maar de uitwerking is zo nu en dan best saai met bijvoorbeeld de regelmatige momenten in de rechtszaal. Don johnson is degene die qua acteerwerk eruit springt en zijn rol dan ook prima neerzet. Ook Rebecca De Mornay speelt naar behoren maar moet het afleggen tegen haar tegenspeler.

Goeie film waarin een advocate tegen haar zin in een man verdedigd die beschuldigd wordt van moord op zijn vrouw. Wellicht niet bepaald geloofwaardige personages, maar wel vermakelijk. Vooral de ongebruikelijke advocaat-client relatie die ontstaat en waar leuk mee gespeeld wordt (verder een pluspunt aangezien ze ditmaal geen relatie krijgen met elkaar). Rebecca De Mornay en Don Johnson zijn goed gecast en ook het einde is prima.

Sidney Lumet en Larry Cohen, het is een onverwachte match made in heaven gebleken! Het scenario van Cohen neemt het voortouw, want Guilty as Sin is een voor Lumets doen ongewoon sardonische en cartooneske pulpthriller geworden. Met een aan lager wal geraakte Don Johnson die zogezegd een onweerstaanbare don juan moet spelen, maar zich eerder door de film sleept als verwijfde oude charmezanger. Enkele hysterische uitbarstingen, soms behoorlijk over-the-top, met als hoogtepunt Johnson die een walgelijk uitziende 'sandwich' met een slagersmes klaarmaakt. Wat een heerlijke premisse ook, de advocate die zich om deontologische redenen niet van een lastige cliënt mag afmaken. Zo streng is men gelukkig niet aan de OVB! Het geheel heeft meer iets weg van een cynisch kortverhaal dan van een echte film, maar sluit mooi af met een plagerige pirouette. De soundtrack van Shore hakt er goed in, het is bijna Hermanniaans, wat echter tot de bedenking noopt dat iemand als De Palma toch misschien geschikter was geweest voor dit scenario. Tijdens de ontknoping dacht ik terug aan de koortsdroom finale van Raising Cain, waar de schijnbare tv-thriller banaliteit plots in een waar inferno ontaardt. Dan blijft men toch wat op zijn honger zitten bij die frugale Lumet. Of misschien moet ik zijn bescheidenheid net waarderen. Lumet, die zich met films als The Morning After en Family Business toch aan een voorzichtige burlesquerie waagde en ook aan het einde van Guilty as Sin een plotse bocht maakt. Het hoofdpersonage, een serieuze advocate, haar professioneel decorum wordt aan diggelen geslagen door één luttele scène, die haar tegelijkertijd kracht geeft: haar bengelende enkels, absolute ontreddering, of een atypisch wapen? Ius vigilantibus est!

Een Lumet in Kino op 35mm.

Larry Cohens filmografie geeft meer aan wat voor film dit is dan die van Sidney Lumet. Want dit is pulp. En geen verheven pulp, maar gewoon pulp. Een film voor de onderste plank van de VHS-videotheek met een hoes die het lettertype van een hitfilm (Basic Instinct ofzo of The Firm) kopieert en meer sex suggereert dan er in de film zit. Johnson weet best dat het pulp is. Hij is al nooit een acteur geweest die uitblonk in talent, maar lijkt hier echt genoegen te nemen met wat dit voor film is en heeft er best lol in. De Mornay lijkt het serieuzer te benaderen maar de volkomen over de top manier waarop ze de idioot-lollige eindscene benadert laat zie dat ook zij moet hebben geweten wat ze aan het doen was. Blijft over Lumet die niet helemaal weet hoe hij dit moet benaderen. Het is niet bepaald een film die zijn stijl draagt en maar ook hij laat af en toe zien de grap te snappen door maffe scenes die de timing hebben van een cliffhanger uit Goede tijden, Slechte tijden. Juist door de cartooneske benadering van vrijwel iedereen is dit goed te doen. Hier en daar nog leuke platte maar quotable dialoog en je verveelt je geen moment.

De 90's waren niet de beste tijd in de carrière van Lumet. Waar hij in de jaren '80 nog een paar kritieke successen had gehad, was hij dat in de jaren '90 behoorlijk kwijt. Deze valt ook in die rij tamelijk vergeten films die slecht ontvangen zijn. Pas zijn laatste twee films kregen weer enige bijval.

Dit was de laatste film uit het retrospectief van Lumet in Kino. Uiteindelijk waren dat 12 van de 13 beloofde films en ik heb ze allemaal gezien plus nog alles wat ik op dvd en blu ray had liggen (op de remake van Gloria na, dan moet ik echt eerst het origineel gezien hebben). Sommigen voor het eerst en ook wat herzieningen. In de komende dagen maar eens tot besluit een geupdate Lumet-ranglijstje maken.