Watchmen (2009)

Eindelijk, na maanden te hebben gewacht was het dan zover, Watchman! Ik heb de comic niet gelezen dus ik wist niet precies wat ik moest verwachten, afgezien van de hard stijl die al duidelijk in de trailers naar voren kwam.
En hard dat is 'ie zeker! Je voelt de krachten bijna bij de gevechten, maar niet alleen in die zin is de film hard. Er zitten ook een aantal zeer gruwelijk scenes in, waarbij de meeste mensen in de zaal toch even de andere kant op voor moesten kijken. Ook de sex-scene is hard in beeld gebracht, maar zeer grappig door de muziek!


De film verrast ook door de zeer toffe muziek. De muziek is super uitgekozen en geeft de film een mensenlijk karakter, waardoor het niet een afstandelijk super-helden film wordt maar bijna een gewone film met superhelden! De muziek van o.a. Bob Dylan, Jimi Hendrix en Simon and Garfunkel voegen veel toe aan de scenes waarin ze gebruikt worden.

De film duurt vrij lang, maar op het einde (misschien) na zeker niet té lang. Ik heb de volle tijd genoten. Je leeft je helemaal in in het verhaal. Het verhaal is goed (gevonden) maar niet echt 'super'. Wel wordt het erg goed verteld door Zack Snyder.
Het is gewoon een superhelden film die erg goed werkt, net zoals The Dark Knight dat is. Een goed verhaal en geweldige actie, het wordt je nooit al te lastig gemaakt maar toch moet je er toch meer dan normaal wel bijblijven. Dit komt wel erg negatief over, zeker omdat ik gewoon de volle tijd gewoon alleen genoten heb. Want dat doe je uiteindelijk vooral bij deze film, genieten van hoe het verhaal zich ontpopte en de ultiem toffe actie-scenes.

Dus, ga vooral naar deze film toe en geniet van de overvloed van prachtige, sfeervolle, beelden. Het goede verhaal en de super actie-scenes!

8/10

Absoluut mee oneens. De muziek was het grootste minpunt aan deze verder geslaagde blockbuster. Bijna in elke scène zijn de popnummers compleet misplaatste tijdsaanduiders. 99 Luftbalons, are you shitting me? Ook Cohens Halleluja werd bizar getimed (hoewel ik tijdens die scène óók halleluja riep, maar om geheel andere redenen). En last and least: Die Walküre? En nog laster and leaster: dat nummer bij de aftiteling?

Maar zoals ik al zei is deze verfilming behoorlijk geslaagd. Aan de ene kant is er veel uit de strip bewaard gebleven, aan de andere kant toch veel uitgehaald. Het belangrijkste is in ieder geval dat er uiteindelijk een coherent verhaal overblijft dat trouw is aan de comic (met vele verwijzingen naar stukken die het grote scherm niet haalden). Alleen het einde komt niet overeen, het gigantische octopusding moest plaats maken voor een andere verklaring.

De cast is verder zeer goed op zijn plaats, met eigenlijk voor elk karakter de juiste acteur. Vooral Rorschach, ook in de strip mijn favoriet, wordt sterk geportretteerd door Jackie Earle Haley. Lekker geweldadig personage. En over geweld gesproken, hoor ik iemand 300 roepen? Snyder kon het niet laten de knokpartijen af te wisselen met slowmo shots van vliegende vuisten en verwrongen gezichten. Eigenlijk heel jammer, want hoewel dat gestyleerde uitmuntend in zijn vorige spektakel pastte, hoort het in Watchmen simpelweg niet thuis. Net als veel ander grafisch vertoon van uitwendige botten of ledematen. Onnodig, maar stiekem wel een beetje cool.

Dus. Watchmen is 2,5 uur lang een prima blockbuster, mist je op de juiste momenten je oren dicht houdt. Ik sluit me aan bij de vieren hierboven.

Vond Dylan tijdens de credits perfect werken, en ook Sound Of Silence was een welkome verrassing. Dat Hallelujah was wat misplaatst inderdaad, maar ergens ook wel een soort van leuke zelfspot. Zo vaak zie je twee superhelden niet uit hun latex glijden .

Hoe dan ook, ik vond hem geweldig. Wat toont Snyder een lef zeg. Als je The Dark Knight al megalomaan vond, wacht tot je deze film ziet. Prop- en propvol zit 'ie. Je zou er zo drie films van kunnen maken. Waarvan één The Fountain-achtige arthousekraker, één superheldenflick en één keiharde R-rated actiefilm. Oh ja, en een beetje Strangelove. Toch loopt het nergens spaak.

Van de 300-achtige slomo en fastforward gevechten (ditmaal zonder zwaarden, zodat de doffe klappen lekker te combineren zijn met het montageritme) tot enkele arty-farty scènes waarvan je je afvraagt hoe de geldschieters er in hemelsnaam mee akkoord zijn gegaan. En niet alleen die scènes trouwens. Bottengekraak, de blauwe snikkel van Dr. Manhattan, fucks en het totale cynisme waarmee alles wordt gebracht... Een film zou voor minder gecancelled kunnen worden.

En wat ziet het er allemaal fantastisch uit. Camerawerk om je vingers bij af te likken, prachtige effects, lekker gemonteerd. Echt mijn type film, slick genoeg om veel geld te vangen, maar ook heel veel nieuwe, toffe dingen doen.

Inhoudelijk grootschaliger en ambitieuzer dan The Dark Knight. Nóg depressiever, ook. Ben geen kenner van de strips, maar het verhaal is prima te volgen. Het enige wat eigenlijk echt ontbreekt is een villain als de Joker.

4,5*

Uitgebreidere review binnenkort op MoviEmotion.nl.

Eerste indruk na hem in IMAX te hebben gezien: visueel erg mooi, en aantal prachtige scenes, de effects mogen er ook wezen (Dr. Manhattan transformatie ) en fantastische rollen van de gehele cast, alhoewel cliche-keuze was Rorschach toch mijn favoriet, geweldige rol van Haley ("I'm not stuck in here with you, you're stuck in here with me!").

Maar net zoals Dark Knight (die ik ook in IMAX zag voor het eerst) is het erg veel verhaal om in 1x in te nemen, een tweede kijkbeurt is verplichte kost voor mij in ieder geval om het allemaal te kunnen verwerken, misschien vaker (en de graphic novel lezen natuurlijk). Voor nu een dikke 4*.

Inderdaad is een tweede kijkbeurt aan te raden, omdat Watchmen waarschijnlijk net wat té veel wil vertellen.

De film opent met een fantastische titelsequentie, waarin op een perfecte manier in enkele momenten de geschiedenis vertelt wordt en vele verhaallijnen worden opgezet (Die JFK shooting was fantastisch!). Hierna verzuipt de film een beetje in zijn eigen verhalen. Je springt van het ene personage naar de andere en valt van de ene flashback in de andere; Snyder wil té veel.

Niet alleen verhaaltechnisch wil Snyder te veel; veel scènes hangen tegen het pompeuze aan, waarin hij vooral binnen de muziekkeuze nogal eens de mist in gaat. Veelal hangt het op het randje val precies goed of enorm pathetisch en te vaak slaat de film door naar het groteske en pathetische. Een beetje dosering had bij Watchmen wonderen gedaan.

Daarbij is de gehele thematiek wel fantastisch; zeker naar het einde toe, als het verhaal langzaam ontrafeld wordt. Technisch gezien valt er weinig aan te merken op Watchmen en vooral Billy Crudup, Jackie Earle Haley en Jeffrey Dean Morgan zijn een genot om naar te kijken. Malin Akerman (Silk Spectre II) ook, maar haar probleem is dat ze gewoon niet kan acteren.

Kortom; een rare, gekke film, die op sommige punten de snaar volledig misslaat, om even verder weer grandioos terug te komen. Zeker de moeite waard voor een tweede kijkbeurt, al was het alleen maar om het fantastische begin en de sexscène onder begeleiding van Hallelujah (eentje op het randje trouwens...).

3,5*

Het commentaar op 300 dat er een gebrek aan verhaal was is Znyder duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Watchmen is een film-noirachtig stripheldenverhaal vol commentaar op de mensheid en met een fascinerende visie op de koude oorlog. Vooral de eerste helft weet vrijwel constant te interesseren met boeiende personages die op een Europeaans arthouse-achtige wijze worden verkend in deze grauwe comicwereld. Warner Brothers zal dan ook wel vol afschuw dit project hebben meegemaakt omdat dit niet is wat een gemiddelde actieliefhebber wil zien (wat de halvering van het aantal bezoekers in de zaal bij mij in de bioscoop zou verklaren). Anderzijds wacht de Europeanse arthouseliefhebber weer niet op interessantdoenerij in strakke maillots. Znyder anticipeert hier in de opening meesterlijk op door zijn superhelden niet af te schilderen als een Superman of Batman maar als echte mensen zonder superkrachten. Hier slaagt hij de eerste helft in, maar er moet worden bekent dat het lastig is om samen met een blauwstralende doktor in z’n blote snikkel het over de toekomst van de wereld te hebben. Vooral wanneer het zorgvuldig opgebouwde verhaal in een nogal halsoverkop tempo moet worden afgerond naar het einde. Het is dan ook de tweede helft dat Znyder waarschijnlijk de hete adem van de gebroeders Warner in z’n nek voelde en het niveau wat naar dwarrelt. We hadden in het eerste gedeelte te maken met een haast droomachtig briljante combinatie van arthouse en Stripboek-Hollywood maar moeten naar huis gaan met een onbevredigd gevoel. De ontknoping is gewaagd, haast literair maar wat er in het laatste uur aan voorafging was dusdanig onovertuigend dat het de film net niet tot een meesterwerk maakt. Znyder zet in feite veel knappe dingen neer; geweldig geschoten scènes en een uitbundige creativiteit in het vertellen van het verhaal maar het concept is te gewaagd om bij het grote publiek te slagen en hij kreeg niet de ruimte om z’n verhaal zorgvuldig af te ronden. Het wordt wachten op de een uur langere directors cut (waarin ik er van uitga dat de ontknoping beter wordt uitgewerkt) waarna de film waarschijnlijk als een meesterlijke cultfilm de archieven in gaat.

Geloof niet dat dit gemiddelde stand gaat houden daarvoor is de film denk ik teveel als de comic. Wat mij betreft is dat echter een groot compliment. Snyder heeft eigenlijk geen concessies gedaan ten opzichte van het originele verhaal en dat was iets waarvoor ik van tevoren wel erg bang was.

Een ander groot pluspunt is dat Snyder er visueel een echt pareltje van heeft weten te maken. Enkele sublieme scenes en de actie is ook prachtige gefilmd. Wel moet ik zeggen dat op dit punt wat mij betreft de grootste switch ten opzichte van de comic is gemaakt. De personages vooral Nite Owl en Miss Jupiter hebben aan coolness gewonnen en zijn ook zeker in de actie scenes wat meer echte striphelden geworden wat mij betreft. Toch heb ik maar weinig moeite met die verandering en denk ik dat het voor de film zelfs beter werkt.

Geen minpunten dan? Jawel toch wel een paar. Vooral aan Dr Manhattan moest ik enigzins wennen. Had ik in de comic ook al en het komt waarschijnlijk doordat hij de enige wel superheld is. In de film oogt hij echter gewoon minder mooi. Dat komt natuurlijk door het gebruik van CGI. Zijn psychologische gepraat werkt in de comic ook vele malen beter dan op het witte doek. Ook de scenes op Mars doen wat overgestileerd aan Het zijn vooraf verwachte minpunten en ik zou ook echt niet weten hoe ze op te lossen waren geweest maar het haalde mij een aantal keren enigzins uit de film. Rorschach zorgde er met zijn journal's echter telkens weer voor dat ik zo weer terug was. "Big Figure Small World"

Het verhaal blijft ook op film ijzersterk overeind en de flashbacks zijn uitstekend. Bovendien zijn simpelweg noodzakelijk om het verhaal te begrijpen. Ze hebben ook niet het effect waar ik enigzins bang voor was dat het allemaal op zichzelf staande verhalen werden. Rorschach's zoektocht blijft de rode draad en de flashbacks dienen vooral ter ondersteuning en uitdieping van de personages. Wat betreft de soundtrack daar kan ik ook kort over zijn. Die is ijzersterk. Enkel de Apocalypse Now verwijzing inclusief muziek vond ik zwak.

Watchmen heeft kortom alle verwachtingen die ik had waargemaakt. Alleen de scenes met een groot CGI gehalte vielen wat tegen en ook het niet helemaal uit de verf komen van Dr. Manhatten en tot slot het ietwat gedramatiseerde einde waren in meer en mindere mate storende elementen. Daarom uiteindelijk toch geen absoluut meesterwerk.

Een dikke vier sterren zitten er echter wel in.

Watchmen....
Hier keek ik meer dan een jaar naar uit.
De synopsis vond ik al meteen erg origineel en intrigerend.

Eerst gisteren in de namiddag nog even snel de Filmvalley gehaald, omdat daar een uitgebreid artikel over de film in stond en die avond was het dan eindelijk zo ver.

De begintitels waren werkelijk de mooiste, knapste, boeiendste en leukste die ik ooit gezien heb.

Het spannende en aangrijpende begin met de dood van The Comedian hakte er meteen in.
Vervolgens ontvouwt zich een detective/filmnoir-achtig verhaal met een fantastiche Haley als Rorschach en kreeg ik het idee dat ik wel eens een van de beste films van de laatste jaren te zien ging krijgen.....

En toen ging het mis!

Het verfilmen van een strip, die oorspronkelijk in 12 (!) delen, van in totaal 340 blz. is verschenen, bijna letterlijk naar het witte doek brengen, vraagt om moeilijkheden.
Je krijgt dan een fragmentarisch verhaal, opgebouwd uit allerlei verschillende verhaallijnen en karakters, die, wanneer je dat allemaal in 1 film wilt gaan proppen, al snel van alles te veel wilt laten zien.

Grootste probleem is ook dat je nergens echt met een karakter mee leeft, laat staan je kunt personificeren, want zo krijg je 1 van de Watchmen te zien en zo komt ie er weer minuten lang niet meer in voor.
Of simpeler gezegd: het is allemaal wat van de hak op de tak.
Dit hoeft geen probleem te zijn (zie bv Pulp Fiction), maar dan moeten WEL alle karakters en verhaallijnen even boeiend zijn.
Helaas was dat allesbehalve het geval.

Wanneer ze nou vooral voor het grootste gedeelte van de verhaallijn waren uitgegaan met Rorschach en zijn zoektocht naar de moordenaar, of een duistercomplot, was het vele malen beter geweest. Hij is sowieso samen met The Comedian, het sterkste karakter.

Vooral de scene's en verhaallijn met Dr. Manhatan waren regelmatig te saai en langdradig voor woorden.
Die blauwe reus praatte louter in cliche's en zijn pretentieuse geneuzel begon me al snel op de zenuwen te werken. De film werd hier ook ontzettend door vertraagd.

De paar actiescene's, die er in zaten vond ik, hoewel goed gedaan, nergens echt bijzonder en zeker niet anders of beter dan wat we gewend zijn van hedendaagse films.

De muziekkeuze vond ik soms goed gevonden, maar vaak ook te bedacht en kwam meer over als een gimmick. Het waren trouwens zeker niet allemaal jaren '80 songs. The sound of Silence is bv uit de jaren '60 en dat geldt ook voor Hendrix.

De ontknoping vond ik ook alles behalve overtuigend en een redelijke anti-climax.

Ik kan wel begrijpen dat fans van de gelijknamige strip, het wel ECHT goed zullen vinden. Voor hen zal het waarschijnlijk geweldig zijn om alles nu op zo'n mooie manier als film voorgeschoteld te krijgen. Echter voor de objectieve kijker is het toch even wat anders.

Dit is voor mij -hoewel het jaar pas begonnen is- toch wel al de grootse filmteleurstelling van 2009. Kan me niet voorstellen, dat dit jaar een film, waar ik me op verheug, zo zal kunnen tegenvallen als deze Watchmen.

Natuurlijk zaten er ook sterke scene's in.
De beste was zonder twijfel die van Kovacs/Rorschach in de gevangenis, wanneer hij een crimineel, die hem net bedreigde, heeft onschadelijk gemaakt en naar de andere gevangenen roept:
"None of you understand. I'm not locked up in here with YOU, you're locked up in here with ME!". Geniaal!
En eigenlijk waren alle scene's met hem goed. Geldt ook voor die met Blake, ofwel The Comedian.

Maar over de dikke 2 1/2 uur gezien was de film gewoon niet boeiend en goed genoeg. Het was te fragmentarisch en het niveau schipperde iedere keer van boeiend/spannend naar langdradig en saai.

Meer dan een vijf, ofwel 2,5 ster, vanwege de mooie beelden, goede FX, een paar goede verhaallijnen en sterke acteerprestaties van Haley en Morgan en een redelijk goede Wilson, kan ik er toch echt niet aan geven.
Hoe graag ik het ook zou willen en hoe graag ik ook hier echt van had willen genieten:
Ik vond het gewoon niet goed genoeg.
En daar baal ik eerlijk gezegd ontzettend van.

Film vond ik erg geslaagd, beter dan ik verwachtte. Aantal hele sterke scènes (actiescènes vooral verbluffend goed, openingsmontage met de Minutemen subliem), geweldige visuals, diepe thema's die heel degelijk worden uitgewerkt (dus niet dat pompeuze Spiderman gebeuren), goed geschreven en gebrachte dialogen (zal grotendeels wel gelift zijn uit de strip, maar het werkte goed) en lekker on-Hollywoods qua geweld, seks en soundtrackkeuze. Structureel een beetje rommelig misschien, maar dat paste er ook wel weer bij. Er zal vast van alles ontbreken wat wel in de strip zat maar de film staat prima op zichzelf. Beter dan The Dark Knight.

Inderdaad interessant, SilverGun ! En nu weet ik, zeker dankzij dat laatste citaat, eindelijk wat er met me aan de hand is, haha !

Anyway, gisteravond zag ik de film. Audiovisueel is het echt een Pareltje met hoofdletter P! Wat ik ook wel bijzonder vind is dat de film ook goed schijnt te scoren bij mensen die de strip nooit hebben gelezen. Ofwel zijn ze niet zo kritisch, ofwel ben ik TE kritisch, want mijn eerste indruk was dat dit alles een heel erg vlugge samenvatting was van al wat er in de graphic novel gebeurt. En OK, het is allemaal wel goed te volgen, ook voor een leek, maar ik had een beetje het gevoel dat het allemaal wat snel ging en dat het meer een visuele presentatie was, echt een cadeautje voor de fans van de strip, door fans van de strip. Overigens, ik wil niet zeggen dat de 'leken' die de film positief hebben beoordeeld dom of incompetent zijn waar het een oordeel geven betreft; het is meer een algemene vraag of er volgens hen wel genoeg lijn in de film zit.

Een dergelijk gevoel, van een 'samenvatting', had ik bijvoorbeeld ook bij Harry Potter and the Order of the Phoenix. Alleen de belangrijke punten zonder echt iets er omheen, zonder het in een verhaalvorm te gieten. De tweede maal dat ik laatstgenoemde film zag ergerde ik mij hier een stuk minder aan en bij Watchmen viel, ook na de eerste keer, de irritatie behoorlijk mee.

Wat meteen opviel was de muziekkeuze. Vaak speelde er muziek die qua tekst en relevantie wel toepasselijk waren, maar wel erg contrasteerde met het beeld. Dat is eigenlijk best gewaagd, want in principe versterk je de sfeer door die te breken. In de opening van de film kwam de muziek juist wel goed over. Op een 'normale' manier. Ik doel hier op The Times They Are A-Changing van Bob Dylan, wat erg goed paste bij de neo-retro-beelden van the Minutemen en the Watchmen. Van bloedserieus sloegen de beelden erg vaak over naar dolkomisch (de klanten van Sylvia Kovacs die in een 'wachtkamer' zitten, terwijl haar zoontje Walter toekijkt, maar ook de arrestatie van Mothman, een gekostumeerde held die krankzinnig werd en door de Mannen in de Witte Jassen wordt opgehaald). Mensen die bekend zijn met het werk van Snyder zullen misschien denken aan het intro van Dawn of the Dead. Althans, dat deed ik wel.

De karakters kwamen erg overeen met de personages uit de strip. Ozymandias was zelfs nog wereldvreemder dan deze in de graphic novel was. Of nee; hij kwam een stuk wijzer over en reduceerde de rest van de wereld tot wereldvreemd. The Comedian kon beter noch cynischer noch narcistischer. The Silk Spectre was mooi, uitdagend, maar misschien net iets te jong. Nite Owl II leek net als in de strip op een sullige versie van the Batman. Patrick Wilson was een perfecte keuze voor Dan Dreiberg, overigens! Spitting image! Billy Crudup als Dr. Manhattan, de grote, blauwe autist, was ook perfect. En Rorschach? Rorschach kicks ASS!!! Zo ruw, hard en onvermurwbaar! Tenzij zijn masker af is, bezit hij echt niets menselijks meer! Wat ben ik dol op dat karakter en wat kwam ie goed uit de verf, meesterlijk!

Trouwens, in de zaal zat een publiek dat moest lachen op precies de verkeerde momenten, bijvoorbeeld tijdens de seksscènes; tijdens de eerste 'poging', waarin Dan 'm niet omhoog kon krijgen, begonnen de mensen achter me te schateren. Ik was samen met een vriendin en een vriend van haar. Ik zei tegen nog 'r: 'De mannen die nu het hardst lachen, hebben het vaakst last van dit probleem.' OK, ik geef toe, tijdens die tweede was het natuurlijk wel erg komisch dat Laurie tijdens het hoogtepunt die vlammenwerper activeerde .

Maar dat effe terzijde;

Na de trailers was ik een beetje bang dat gebouwen, voertuigen en kostuums er een beetje te nieuwerwets zouden uitzien voor 1985. Dat 't allemaal te flashy zou zijn. Ik heb me hier eigenlijk niet aan gestoord. Ik weet dat het allemaal eigenlijk wel zo is, maar ik ergerde me er niet aan.

Ook was ik erg tevreden met het einde van de film. Het is een stuk plausibeler dan dat van de strip. Niet dat het oorspronkelijke slot me stoorde, maar in de film komt dit een stuk beter over.

Dit hier zijn mijn eerste impressies; zodra de film op DVD is verschenen, zou ik hem graag nog eens zien.

Wat een groots spektakelstuk is dit . Watchmen kun je het best omschrijven als een intelligente comicverfilming, dat ontzettend stilistisch en keihard mooi in beeld gebracht is. Dat soort dingen kun je vanaf nu wel aan Zack Snyder toevertrouwen. Ook grappig hoe de film zonder gene naar Dr. Strangelove of Apocalypse Now durft te refereren. Maar het komt er wat mij betreft helemaal mee weg .

Oke, het had ook ietwat zwakke momenten. Akerman is te licht voor haar rol en omdat Watchmen zich zo op het randje van over the top begeeft, fronsde ik toch even met mijn wenkbrauwen tijdens de uitgerekte vrijscene. Die 'Hallelujah'-muziek was toch wel een opmerkelijke muziekkeuze, voor de rest zat het wel helemaal snor met de muziek . Critici die klagen over een te gecompliceerd verhaal hebben last van een korte attentiespanne en/of zijn met de verkeerde insteek de film ingegaan.

Geweldige film en Snyder laat zien hoe je een graphic novel verfilmd.

Zijn eerste slimme zet is door het ook echt een graphic novel adaptation te maken; de dialogen en monologen zijn letterlijk over genomen en gelukkig verandert hij ook niet te veel. Al miste ik wel wat essentiële zijplotjes. Ook de hele rauwe feel van de GN komt erg goed over in deze film.

Ook de sfeer weet Snyder magistraal naar het witte doek te toveren. Ideale cast bijna, helaas dat Akerman totaal uit de mand valt en Silk Spectre II helemaal door het slijk haalt. Snyder blijft ook een regisseur met lef (wie had de poging tot rape en de pregnant woman kill in de film gestopt?). Ook met de seksscene laat Snyder zien hoe het moet, geen softe tedere lakenseks maar gewoon zoals het is, ruw en vol lust . Had dan wel gekozen voor de versie van Buckley maar ik moet niet te veel gaan zeuren.

De cast brengen de characters echt tot leven, vooral Rorschach wordt geweldig neergezet. Wat een geweldig personage is dat toch. Wat vooral Watchmen zo geweldig maakt is dat ze niet overdreven moralistisch worden neergezet maar dat ze vooral mens zijn. Maken af en toe fouten en ook op privé vlak worstelen ze met dezelfde dingen als jij en ik.

Ook de gelaagdheid van maatschappelijke kritiek van de GN was hier ook weer aanwezig, al spaart Snyder de maatschappij wel een beetje. Snyder's stijl past perfect bij Watchmen, zijn slowmotion action sequences en dan gelijk een fast forward sequence; erg tof gedaan. Enig voorkennis van de GN is toch wel vereist, dan mis je toch heel wat.

Ik ben nog steeds overdonderd, als groot fan van de GN is dit een droom die uitkomt. Snyder laat zien hoe je een GN verfilmd (ik hoop dat Nolan een beetje opgelet heeft).

Begon redelijk veelbelovend met een prima openingsscène en prachtige credits, maar zakte daarna (heel onverwachts) in tot de teleurstelling van het jaar. Buiten de soms aardige muziekkeuzes, full frontal nudity (iets wat natuurlijk alleen maar toegejuicht moeten worden, ook al betreft het een blauwe klabanus) en voor Hollywood begrippen stevige seks was er maar bar weinig aan de film.

Ronduit matig spel, weinig interessant verhaalverloop (voornamelijk erg saai ...), enkele enorme visuele missers (de 'grote' Vietnam sequentie, het karakater Dr. Manhattan, Nixon's voorkomen en al die onzin op mars), irritante voice-over, maar het meest storend was nog wel al dat semi-filosofisch gelul (laat de karakters wat quasi-filosofische dingen over kwantummechanica uitslaan en de kijker/lezer is vast onder de indruk moeten de makers hebben gedacht); met een glazen mechanisme op mars en de new age thema's die daarbij werden gesleept. Hoogtepunt daarvan is toch wel het shot waarin Osterman in budhahouding als een volleerd yoga-leerling boven het oppervlak van mars zweeft .

1,5* voor Dylan, Nena en de credits.

Heel stuk beter dan 300 in ieder geval.

Behoorlijk vermakelijk met wat diepgaande elementen. Verhaal vond ik eigenlijk best tof, al is het ook weer niet zo enorm verrassend of diepgaand als ik een beetje had verwacht, maar Watchmen steekt toch wel iets boven de gemiddelde comic-movie uit.

Wat me nog het meeste tegenstond was de overdaad aan CGI, met name in die scenes op Mars zag het er allemaal echt niet uit. Was al met al wel blij dat je niet de hele film door van die irritante slowmotions kreeg zoals in 300, waar het in het begin toch wel een klein beetje op leek. Algemene acteerniveau was niet bepaald groots, maar vond het niet storend slecht eigenlijk.

Al met al een aardig leuke comicverfilming waar je net iets meer moeite voor moet doen, maar echt filosofisch kun je dit moeilijk noemen.

De muziek was bij vlagen aardig, maar dat kwam vooral omdat er goede nummers tussen zaten. Twijfel toch wel een klein beetje of het type film zich wel leent voor de muziek, want erg gecharmeerd was ik er ook niet direct van. De aftitelingssong was wel een regelrechte hel, en ik was net op tijd de zaal uit, want anders had ik er nog een 0,5* vanaf gehaald.

3+, dus laten we er 3,5* van maken.

ps. Ik vraag me wel af in hoe deze film gaat werken buiten de bioscoopzaal.

pps. Snyder heeft wel lef door Apocalypse Now behoorlijk scheef te gebruiken.

Een van de meest bizarre "grote blockbusters" die ik gezien heb. Ik kan me zo'n beetje bij elke mogelijke mening (van wanproduct tot meesterwerk) wel iets voorstellen, maar ik denk dat ik toch maar voor "erg goed" ga.

De film barst van de interessante ideeën, het wereldje is geweldig, de film balanceert goed op het randje van serieus en geweldig over-the-top. Heerlijke typische Snyder scenes (als je dat bij een derde film al kan zeggen): de slow-mo, de contrasterende muziek, ik heb er van genoten. Met als hoogtepunt de scene waarin Dr. Manhattan even de Vietnam-oorlog in een weekje tot een einde brengt, die Ride of the Valkyries scene .

Heel veel lange filosofisch getinte dialogen die niet altijd iets toevoegden, iets wat me in bv. Reloaded en V For Vendetta nogal tegen stond maar me gek genoeg hier niet irriteerde.

Ik heb wel het idee dat film niet het meest ideale medium is voor dit verhaal, kan me voorstellen dat de comic veel dieper gaat en dat deze film een beetje als een uittreksel zou kunnen overkomen. Ben in ieder geval geinteresseerd geraakt in het bronmateriaal, benieuwd wat ik van deze film vind na lezen en herzien.

In de strip staat bij elke stuk welke muziek er daarbij gespeeld wordt heb ik begrepen van een vriend. Dus dit hebben ze exact zo overgenomen uit de strip.

Any way vandaag ook maar eens gezien en het was wel een lange zit, maar echt de moeite waard.

Het verhaal wordt duidelijk uit de doeken gedaan. De special effects zijn erg mooi en leiden niet af. Maar wat ik vooral zo goed vond was het hele sfeertje dat deze film uitstraalde, heerlijk gewoon. Tevens ook één van de mooiste intro's ooit.

Trouwens de acteur die Rorschach speelt deed me echt veel denken aan een jonge Clint Eastwood, iemand anders die deze mening deelt?

Al met al 4, 0 sterren van mij.

Belachelijke film.

En dan heb ik het voornamelijk al over de totaal onpassende muziek die erbij zit. Bob Dylan, Nena en Simon & Garfunkel vind ik totaal niet passen bij een soort van fantasy actiegebeuren.

Verder zijn de personages uiterst lomp. Rorschach had een stem als Barry White en dan heb ik het nog niet over dat blauwe onding gehad, raar zowel met als zonder onderbroek. Meerdere malen heb ik me afgevraagd of dit nu serieus genomen moest worden of dat er een humoristische ondertoon in te vinden moest zijn die hoe dan ook toch niet werkte.

De special effects waren vreselijk en dan vooral in de scenes op Mars.De speelduur was dan ook veel en veel te lang en er leek geen einde aan te komen. Vervelende dialogen, onbekwame acteurs en de muziek die tegen het einde klonk was dan weer veel te luid (in de cinema dan)

Werkelijk een draak van een film 1*

Ik kende niet veel van deze film, noch van het universum waarin het zich afspeelt. Op basis van een eerste trailer moest ik denken aan Schumacher's Batman. Gekostumeerde superhelden fun.

Dat was het dus duidelijk niet. Blijkbaar, alle compleet belachelijke mannetjes ten spijt, was dit een serieuze film. Met serieuze themas als oorlog, duistere steegjes in verrotte steden en wereldvrede. En of oliepijpen het landschap van Mars zouden verbeteren. Oh ja wat is de mens toch verrot groot blauw CGi ding dat spreekt in raadsels en zich voorbeweegt op een lelijk CGi glazen dinges.

Film die uitermate geschikt is voor een trailer die de sfeer van de film compleet herinterpreteert. Je hoeft er niet eens veel moeite voor te doen want zonder alle zogenaamd diepzinnige bullshit is dit geweldig domme en belachelijke B-pulp. Die scene in Vietnam had zou uit Tropic Thunder kunnen komen.

Rorschach is irritant als vertelstel en doet teveel denken aan het onelinerige rokerige niet-zo-stoere Sin City, de rest van de cast ziet er uit als gedesigned door 12-jarigen, met als hoogtepunt de nerdige nero-look-a-like die de slimste mens van de wereld speelt. Haha.

Amper uit te zitten deze film, de actie is een stuk minder dan 300, vooral qua timing en editing komt er niks zinnigs uit. Designs van alles en iedereen is kinderlijk slecht, het verhaal neemt zich bloedserieus terwijl de hele film één grote grap is en verder is het gewoon lelijk, lelijk, lelijk. En dan zwijg ik nog maar over de muziekkeuze.

Af en toe een aantal mooie shots, als Snyder het aandurft zijn editor even de mond te snoeren, de score zelf was soms ook nog aardig, zolang er niet een of ander poppulpdeuntje overheen gesmeten werd.

Verder is dit afschuwelijke onzin. Alle luchtige momenten ten spijt neemt deze film zich serieus, want met zo'n idiote setting niet meer of minder dan de finale nekslag betekent.

1*

Gister gezien in de bioscoop en ik ben er nog niet helemaal over uit wat voor een cijfer ik ga geven. Ik heb de Novel nooit gelezen, dus ik ging zitten en ik dacht nou, we zien het wel.

Ik had mezelf van te voren al wel ingesteld op een film waarbij de nadruk niet op de actie ligt, maar meer op de persoonlijke belevenissen van de Watchmen. Want ik las hier op moviemeter al berichten van gefrustreerde gebruikers die er constant op hameren dat dit geen actiefilm is en dat mensen dat dus ook niet moeten verwachten.

Het verhaal is niet boven gemiddeld, dus ook niet slecht. De actie die erin zit, komt ruw en hard over. En Zack Snyder deed het allemaal weer in de stijl van 300. Het totaalplaatje resulteerde voor mij in dit geval niet in een pretentieloze film en daar heb ik dan ook geen problemen mee

Goed, de karakters.
Dr. Manhattan is interessant, maar ik vond hem tevens ook vermoeiend. En dan constant die flenter in beeld. Ik moet eerlijk zeggen, ik had weinig met Dr. Manhattan.

Rorschach is van mijn favorieten in de film. Mede door het gevangenis gedeelte. Al is het echt een peepje om te zien zonder zijn masker. (gezicht) Dat kereltje is 1.55 m ofzo? Maar goed, hij staat zijn mannetje in elk geval wel. Alleen die geforceerde stem was wat minder.

Nite Owl de nerd vond ik niet echt speciaal, maar ook weer niet vervelend om te volgen.

The Comedian (die er jammergenoeg meteen aangaat in de film) vind ik ook zeker geslaagd. Een recht voor zijn raap type en niet vies van een beetje (zinloos) geweld. Daar hou ik wel van. En af en toe ook best grappig.

Silk Spectre II is leuk om naar te kijken, maar daar houd het dan ook gelijk mee op. Ook vond ik haar vergeleken met de rest niet zo goed acteren.

En dan nog Ozymandias. Mmh daar had ik ook geen band mee.

Dat waren toch wel zo'n beetje de meest prominente personages van de film.

Op het moment heb ik nog een beetje gemengde gevoelens. Ik moet het nog steeds even allemaal laten bezinken. De eerste indruk is wel positief kan ik zeggen. Maar hoger dan een 3,5 gaat het denk al niet worden.

Nou vind dit wel een toffe film, behoorlijk gedurft en anders dan anders voor een grote blockbuster. Snyder gooit schaamteloos elementen door zijn film die zeker niet zomaar door het grote publiek gepikt zullen worden, je moet maar durven met 130 miljoen aan filmdollars!

Het is allemaal veel grauwer, cynischer en compromislozer dan zo'n bejubelde Dark Knight en bovendien weet de comic-sfeer in Watchmen wel goed getroffen te worden. De onconventionele helden, het neerslachtige en regenachtige ongure uiterlijk van New York, de jaren '80 koude oorlogssfeer, erg goed gedaan. Ook inhoudelijk een stuk interessanter dan het geweldsballet 300.

Dat de film zich te serieus neemt gaat er bij mij niet in, de film zit vol zwartgallige humor en kent een heerlijk comic-sfeertje met leuke pulp elementen. Zelfs de soms wat langdradige, filosofische monologen en dialogen die Dr. Manhattan nogal eens wil voeren kan ik goed hebben in deze film. Gewoon een kwestie van er niet al te zwaar aan tillen.

Maar met quotes als;

"I never said, "The superman exists, and he's American." What I said was,"God exists, and he's American."

Kan je Watchmen onmogelijk gevoel voor humor ontzeggen Grappige verwijzingen ook naar Apocalypse Now en Dr Strangelove.

De actiescènes zijn goed gedaan en soms barst de film heerlijk uit zijn voegen met een portie, overdreven, expliciet en zinloos geweld. Snyders stijl van slow-mo een fast-forward is ook hier weer herkenbaar aanwezig maar minder nadrukkelijk dan in 300. Het voegt wel toe aan de comic-verfilming beleving iig. Acteerwerk is verder gewoon in in orde voor een film als deze en die Rorschach is zelfs fantastisch psychotisch en freaky. Aparte muziekkeuze wel maar daar heb ik verder ook niet veel over te klagen.
En dan dat einde... Waarin het plannetje van de badguy gewoon doorgaat, miljoenen mensen om zeep worden geholpen en hij eigenlijk nog het gelijk van de helden krijgt ook. Niet je standaard superhero-einde zullen we maar zeggen maar goed het is dan ook geen standaard super-hero film.

Enige wat ik de film zou kunnen tegenwerpen is dat hij soms net iets te veel verschillende kanten lijkt uit te willen schieten en dat sommige stukjes net wat te lang duren maar verder lekker zitten genieten in de bios hoor!

4*

Een beetje gemengde gevoelens na het zien van Watchmen, aan de ene kant vond ik hem erg tof.Aan de andere kant vond ik hem vooral in het begin soms wat te langdraderig en zo af en toe erg saai.

De comics nooit gelezen, dus hier kan ik ook geen vergelijkingen mee trekken, dus dit is puur een beoordeling op de film.
Het begin is onzettend tof en bruut gedaan, dan komen de begin credits, ook erg mooi, vooral met de muziek eronder.Dan gaat de film een hele andere kant op.Het wordt een karakter schets met een filosofische insteek.Eigenlijk is dit voor 1 film gewoon te veel.Ook al duurt de film bijna 3 uur, en daarmee heb je genoeg tijd om de karakters uit te diepen, maar het is echt teveel van het goede.Daarbij wordt die blauwe vent (Crudup) op den duur behoorlijk irritant.Echt zo'n "kijk eens hoe goed en sterk ik ben, en daarnaast ook nog eens heel erg slim" karakter is het.Daarnaast gaat het nogal van de hak op de tak met de verschillende personages.Het coolste karakter Rorschach wordt hierin een beetje vergeten, maar gelukkig krijgen we van hem meer te zien in de tweede helft van de film.De film wordt na de héél lange karakter uitdieping op momenten ook iets te filosofisch.Dit zorgt wel voor een aantal erg saaie en niet boeiende momenten.Af en toe zijn er nog wel erg leuke en mooie (actie) momenten.

Dan komt het tweede gedeelte.Het filosofische wordt iets meer naar de achtergrond gedrukt, en richt zich wat meer op de actie.En die is erg goed.Dit was meer dan welkom om het eerste gedeelte weer een beetje goed te maken.Alles wordt erg bruut in beeld gebracht en bij geen enkel moment wordt er op terug gehouden.Het bloed spat in het rond, open botbreuken, van alles te zien en daarmee zit het erg goed. Dat moment in de gevangenios met die armen afzagen Geweldig.Daarnaast krijgen we in dit deel van de film ook de uitdieping van Rorscharch.Dat is ook nog leuk om te volgen.Helaas zakt het tegen het einde ietwat in, om nog 1 keer erg sterk terug te komen met die fantastische ontploffing daar kreeg ik nou echt een wow gevoel bij.om daarna weer wat in te zakken en weer met wat licht filosofisch gelul te komen.De dood van Rorschach had ik niet zien aankomen en ik vond dat dan ook erg jammer .Daarna gaat de film nog even een kwartier door en heb je het wel een beetje gehad, want het voelt gewoon te lang uitgerekt.

Visueel ziet het er werkelijk verbluffend uit.De actie is lekker maar soms ook te kort.De effecten zien er fantastisch uit, met uizondering van een aantal momenten.Het camera werk is van een zeer hoog niveau.De sfeer is echt dik in orde, en past perfect in de film.
De film duurt gewoon te lang, en is vooral in het eerste gedeelte dus wat saai en ietwat te filosofisch, de tweede helft is onzettend sterk maar zakt daarna heel erg in.Er zit te veel in voor 1 film, had er dan wat minder ingestopt en het een half uurtje korter gemaakt.Ook de muziek keuzes vond ik niet allemaal passend, oa. Hallelujah en Simon & Garfunkle.

Ik zat te twijfelen tussen een 3 en een 3.5, het is het laatste geworden en dat is dan vooral te danken aan de sfeer die echt geweldig was.Toch kan dit cijfer bij herziening nog beide kanten opgaan.Voor nu de voordeel van de twijfel,

3.5*

Adrian Veidt: It doesn't take a genius to see the world has problems.
Edward Blake: No, but it takes a room full of morons to think they're small enough for them to handle.

Lang heb ik naar Watchmen uitgekeken. Vanaf dat de site nog maar juist online kwam ging ik vaak eens een kijkje nemen. Ik had geen idee wat ik moest verwachten maar gisteravond was het dan zover. Watchmen op het grote scherm!

Watchmen opent geweldig met geweldige openingscredits met daaronder The Times They Are A-Changin' van Dylan. Vond eigenlijk de muziek in heel de film verbazingwekkend genoeg echt gepast.

Visueel ziet het er prachtig uit (al werd er in het begin veel te veel ingezoomd op die smiley) Vooral de gevechten zien er zeer gelikt uit, wie 300 heeft gezien ziet er dan ook duidelijk de hand van Snyder in, maar waar ik gemengde gevoelens bij heb is het verhaal. Het is een zeer sterk verhaal en één waar is niet een echt happy end aan vast zit (Veidt was hilarisch toen hij vroeg aan Rorsarch of hij dacht dat hij een comic book villain was die zijn plan tussen pot en pint verklapt maar dan wordt gestopt? Ging helemaal neer wanneer hij dan even doodleuk verklapt dat hij zijn machine al 35 minuten geleden heeft geactiveerd.) Alleen duurde soms gewoon iets te lang. Vooral dan bij de uiteindelijke ontknoping bij Veidt.

Op de acteerprestaties is niets op aan te merken vooral Rorsarch was magistraal. Is er eigenlijk een reden hoe hij aan dat masker met die pulserende vlekken is gekomen? De enige die eigenlijk wat tegensloeg was Dr. Manhattan (geef hem eens een broek btw) en zijn constante psychologische zever. Waar ik me ook wat aan stoorde is dat volgens mij alleen Manhattan een superheld is maar dat bijvoorbeeld Veidt of Rorsarch meters afstand overbruggen door eens even te springen. Gewone mensen horen dit nu niet echt te kunnen...

Watchmen is zeker weer een sterke superheldenfilm die toch niet lang genoeg kan boeien maar door de knappe visuele effects, de memorabele personages en geweldige muziek komt hij toch op een solide 4 sterren.

Ik heb nog nooit zo'n wazige, onbeduidende, belachelijke, stom, idiote, klote film gezien. Snap dan ook niet dat er mensen zijn die deze film goed vinden.

Oké de special effecten zijn niet onaardig. Maar het verhaal als die er in zit moet je verzoeken.

Mijn mening mensen niet gaan kijken in de bios en vooral niet aanschaffen zodra hij in de winkels ligt. Is echt zonde van je geld.

Nou ben ik dus benieuwd wat andere hiervan vinden, mijn mening is wel duidelijk lijkt me. Een waardeloze flut film.

Ik vond dat er ook veel te veel werd geneuzeld over wereldproblematiek. Met daarnaast het onuitstaanbare gezweef van dr. Manhattan heb je twee enorme minpunten.

Film duurt veel te lang maar er zitten zeker goede momenten in, zoals de vrij briljante introductie-scène en de mooie begrafenis van the Comedian, met name goede muziekkeuze daar . Ook de meeste vechtscenes waren prima.

Rorschach is een fijne anti-held en ook the Comedian is een leuk personage. Toch zitten er teveel treurige helden in, met als dieptepunt the Night Owl. Had wel meer verwacht van het helden-ensemble.

Al met al te langdradig door teveel gezwets. Flinke tegenvaller.

2,5*

Op aanbeveling van "Onderhond" gekeken en ik moet zeggen dat het gewoon een schitterende en unieke film was. Deze film is totaal niet te vergeleken met de meeste flut superhelden films. Een vervolg maken op dit deel lijkt me ook niet echt mogelijk.

Deze film begon al zeer goed met de inleiding (ik weet nu tenminste wie John F. Kennedy vermoorde ) wat zeer mooi in elkaar zat. Ook de vele verschillende figuren in deze film vond ik zeer goed met name Jackie Earle Haley (Rorschach) en Jeffrey Dean Morgan (The Comedian). De laatste komt niet zo heel veel voor in de film maar als hij in beeld komt is het gelijk prijs (humor en zeer grof), schitterend gespeeld. Het verhaal vond ik goed (veel beter dan de meeste superhelden films), de actie was meer dan goed (er zat ook behoorlijk veel grof geweld in) en de beelden waren vaak schitterend. De muziek was soms wat raar gekozen (zoals Nena ?) maar er zaten ook een paar schitterende stukken tussen (o.a. Simon & Garfunkel). Verder bevatte de film ook humor en was er zelfs soms bloot in te zien Het einde was trouwens zeer sterk.

De film duurt overigens best lang maar weet wel te boeien van de eerste tot de laatste minuut. Dit is gewoon 160 minuten top entertainment van Zack Snyder. 300 vond ik overigens ook al een zeer goede film van hem.

hoewel de film geweldig oogt, ben ik toch niet echt overtuigd geworden. Ok, de actie (en sex ) scènes zijn schitterend in beeld gezet, maar k vond het vaak toch een beetje slaapverwekkend, vnl door die dr manhattan. Rorschach kan dan weer wel op mijn sympathie rekenen, net als the comedian. De rest vond ik iets minder acteren.
Spanning keerde gelukkig op tijd terug om er een boeiend slot van te maken, maar toch blijf ik niet met een wow-gevoel achter. Helaas, een 3* wat mij betreft

Nadat ik de vorige grote comicverfilming en blockbuster The Dark Knight al gigantisch overschat en eigenlijk gewoon niet goed vond, was ik enigszins huiverig voor Watchmen. Mijn verwachtingen bleken dan ook niet geheel ongegrond.

Het grootste heikel punt is dat Snyder met The Watchmen geen keuze durft te maken. Er is door de hele film heen een voortdurende discrepantie tussen agressief, luchtig entertainment en een serieuze boodschap omtrent de wereldproblematiek. Soms lukt het om perfect op dat randje te balanceren, hier werkt het voor geen meter. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik de 'graphic novel' niet gelezen heb, dus niet weet hoe men in dat medium met deze tegenstellingen is omgegaan. Ik beoordeel daarom puur en alleen de film en neem niet mee hoe de 'graphic novel' eruit heeft gezien.

Een ander minpunt vond ik de special effects. Hoe krijg je het voor elkaar om twee uitersten zo in 1 film te proppen? Dan had je net genoten van een geweldig geschoten vechtscène om vervolgens, en dan dus vooral grafisch gezien, verder te gaan met een enorm teleurstellende scène. Zo waren de scènes op Mars werkelijk waar om te huilen, zo nep.

Ook kwam het personage 'Dr. Manhattan' niet volledig uit de verf. In een film van dik 2,5 uur had ik gehoopt op iets meer diepgang in zijn personage. Nu moet je als kijker maar voor lief aannemen dat hij nogal radicale keuzes maakt. Later in de film wordt wel nog uiteengezet hoe hij van gewoon mens tot een niet-menselijk wezen met Goddelijke krachten is getransformeerd, maar dat doet niet af aan het feit dat zijn nogal radicale overtuigingen nergens echt uitgelegd worden. En dat terwijl dit wel vrij essentieel is, vooral met het einde in je achterhoofd.

Daarnaast kende de film een zeer knullige einde (de Amerikanen wilden volgens mij toch nog even iets te weten komen over de relatie tussen moeder 'Silk Spectre' en dochter 'Silk Spectre II'). Ook de muziek kwam niet altijd even goed uit de verf. Ik vind wel dat het had gekund overigens maar, en daarmee verwijs ik tevens naar mijn beginpunt, er wordt weer geen duidelijke keuze gemaakt. Opeens knalde Nena's '99 Luftballon' door de speakers... dat is nogal schrikken! Ook de keuze voor Jimi Hendrix vond ik een verkeerde. Wat dan wél weer werkte, althans dat vond ik, waren de nummers van Simon & Garfunkel en ook de geweldige openingsscène met een nummer van Bob Dylan.

De film kende echter ook nog een aantal positieve punten. Zo waren de vechtscènes gaaf in beeld gebracht en vond ik de acteerprestaties dik in orde. Snyder toont lef door voor minder bekende namen te kiezen. Dat vond ik een gedurfde keuze, die in The Watchmen prima uitpakt. Daarnaast kent de film ook erg goede scènes (bijv. de openingsscène en ook de sexscène).

Daarnaast kan ik me niet vinden in de kritiek dat de film meerdere kijkbeurten nodig heeft om begrepen te worden. Ik vond het allemaal goed te volgen en had nergens het gevoel dat ik iets essentieels gemist had.

Conclusie: Snyder heeft geen echte keuze durven te maken. De film hikt daardoor te veel op twee gedachten en dat heb ik als zeer storend ervaren. Wel vond ik The Watchmen beduidend beter dan TDK. Ben nog een beetje aan het twijfel met het aantal sterren (2,5/3,0?) maar ik ga voorlopig voor de volgende score: 2,5*.

Verrassende film. Met weinig verwachtingen naar de cine gegaan om deze mee te pikken, maar wat een meevaller!

Superhelden: hun kwetsbare gevoelens verbergend achter een flitsend masker en een strak shiny pakje. Net dat moet hen onderscheiden van de normale mens terwijl iedereen weet dat elk van hen dagelijks met hun eigen problemen/trauma's worden geconfronteerd=> schitterend weergegeven in de film.

De prachtige tragikomische sfeer: deze bepaald de film over heel de lijn. Ook muziek best overweldigend goed : Sound of Silence van Simon en Garfunkel, altijd lleuk om deze opnieuw te horen...

De cinematografische effecten : kwijl². Zack Snyder probeer weer met zijn eigen stijl een comicverfilming te maken, en slaagt daar met deze film beter in dan zijn voorganger 300 (wat net iets TE was)

De donkere cynische humor: i like,

De politieke opvattingen met een ONVERWACHT einde....

Meer moet je niet hebben vind ik om als een bezetene naar de cine te lopen om deze film te gaan zien!

"Not even in the face of armageddon. Never compromise."

Zack Snyder moet zich hebben laten leiden door deze uitspraak van Rorschach toen hij de film Watchmen ging maken. Het is enigzins bewonderenswaardig dat hij de film van de grond gekregen heeft zonder compromissen te doen voor de wat on-Hollywoodiaanse elementen van het verhaal. Helaas draafde hij iets te veel door en hoewel er genoeg weggelaten is, is het geheel toch wat te trouw aan het origineel. Je voelt aan de film dat hij niet zijn oorsprong vind in het filmische medium, daarvoor mist het een bepaalde filmische dynamiek. Snyder wil graag alle belangrijke punten van het verhaal in zijn film. Daardoor wordt het vooral een samenvatting van de comic, op een ietwat gehaaste manier verteld.

Dit heeft meerdere gevolgen. Ten eerste komen scènes op mij te kort over. Een scène blijft ongeveer twee minuten spelen, waarin het punt net duidelijk gemaakt kan worden. Dat is mooi natuurlijk, maar scènes worden daardoor nooit echt lekker uitgespeelt. Ze verliezen daarbij zowel het vermaak als de dramatische impact die er toch zeker achter schuilt. Daarbij heeft de film gruwelijke haast. Het is echt plotpunt, na plotpunt, na plotpunt, na plotpunt, enz. Er zitten momenten in waarin er even tijd vrij gemaakt wordt voor wat leuks en hier en daar kan een personage ongegeneert zijn ding doen, maar over het algemeen heeft Watchmen een geforceert gevoel. Snyder kent het verhaal duidelijk goed genoeg om de betekenis achter iedere scène te vangen en helder uit te leggen, maar hij vergeet er ook nog de geest van de scène aan toe te voegen. De essentie die ervoor zorgt dat het werkelijk gedenkwaardis is. Nu is het vooral een trouwe, maar ietwat zakelijke overzetting van strip naar film.

Het is achteraf ook wat jammer dat ik de strip net twee weken voor het kijken van de film gelezen heb. Gewoonlijk probeer ik dit altijd te voorkomen, omdat het constant vergelijken tussen beide media tijdens het kijken afleidt en ook ietwat overbodig is. Voor mij bestaat een goede boekverfilming absoluut niet uit een getrouwe overzetting van het verhaal en zelfs niet uit het vangen van de essentie van het boek. Van mij mag een regisseur een boek gewoon als inspiratiebron gebruiken en er mee doen wat hij wil, zelfs al gaat het in tegen de oorspronkelijke bedoeling. Een film is namelijk een nieuw kunstwerk. Echter kan een getrouwe verfilming ook gewoon een goede keuze zijn. Hier is dat niet helemaal het geval. De beste momenten uit de film komen nu rechtstreeks uit het boek en ook de paar minpunten die ik in de graphic novel vond, vond ik hier terug. Maar als trouw bedoelde verfilming faalde de film wel om het nare gevoel dat ik van de strip kreeg ook in cinematische vorm over te brengen. Ik weet niet waarom, maar de film kwam onschuldiger op me over.

Soms maakt Snyder ook wat vreemde keuzes. Waarom heeft Nixon zo'n grote neus? En hebben we bij die brandscène (en eigenlijk andere actiescènes) werkelijk zijn bekende slow-motion nodig? Ik vond het hier meestal totaal niet werken, in tegenstelling tot in 300. En waarom kunnen deze 'gewone mensen' zo abnormaal hoog springen? Daar staan gelukkig wel weer goede vondsten van Snyder tegenover. De openingscredits zijn geweldig en er lijkt ietsje meer humor in het verhaal te zitten nu, zonder misplaatst hilarisch te worden.

Overigens vond ik de eerste helft van de film beduidend beter dan de tweede. Aanvankelijk, tot Dr. Manhattan naar Mars ging ongeveer, dacht ik dat het Snyder zelfs gelukt was om er een entertainende, maar toch intelligente film van te maken. Later werd het helaas toch allemaal wat zakelijker. Vreemd ook dat hij een superheldenfilm heeft weten te maken waarbij actiescènes vaak overbodig aanvoelde.

De beelden waren soms mooi, mooier dan de trailer deed vermoeden in ieder geval, maar toch miste het vaak net dat beetje extra. De liedjeskeuze is eveneens afwisselend en zo ook de acteurs. Jeffrey Dean Morgan is sterk als The Comedian, evenals Jackie Earle Haley als Rorschach en Patrick Wilson als Nite Owl (een casting waar ik sterk mijn twijfels over had). Crudup doet wat hij met zijn niet al te geweldige personage kan. Matthew Goode als Ozymandias en Malin Akerman als Silk Spectre vond ik dan weer ondermaats acteren. Maar alle acteurs hebben een probleem: hun personages hebben allemaal eigenlijk te weinig schermtijd om echt tot leven te komen. Dat is een gevolg van het overvolle verhaal.

De sterke punten komen dus vooral uit het bronmateriaal. Het is een goed verhaal en het einde spreekt mij heel erg aan als moreel dilemma, zelfs al betwijfel ik of Amerika en Rusland inderdaad zich zo laten verbroederen. Dat is echter niet gigantisch belangrijk. De satirische kijk op superhelden is goed uitgewerkt en de film ook wat van de vermakelijke sequenties uit de strip overgenomen, waarvan ik bang was dat ze voor tijdsredenen weggelaten zouden worden. Die scène in de gevangenis waarin criminelen Rorschach aan willen vallen bijvoorbeeld.

Het is als film wel oké uiteindelijk. Watchmen is vooral een goedgemaakte film, die helaas iets té onder de inruk was van zijn bronmateriaal. Daardoor kijkt hij eerder lekker weg dan dat hij een impact maakt. Gewoonlijk vind ik het onzinnig om een dergelijk advies te schrijven, maar Zack Snyder vraagt er een beetje om: je kunt beter de strip lezen dan de film kijken.
3*

We mogen inmiddels wel spreken van een nieuw genre in de cinema: de anti-superheldenfilm. Net als in The Dark Knight zijn hier zowel helden als schurken menselijker dan menselijk. Hun motieven zijn altijd gestoeld op hun mens-zijn en de ernstige gebreken die dat met zich mee kan brengen. Het grootste verschil met TDK zit hem in de mate waarin hier met grof geweld gegooid wordt, want die genoemde blockbuster wordt bijna een Disneyfilm in vergelijking tot wat we hier zien. Brekende botten, brandwonden, glasscherven die door lichamen snijden, oren die worden afgebeten, you name it, en dan allemaal zeer grafisch in beeld gebracht. Net zoals bij 300 of Sin City levert het weer enkele momenten op waarbij ik, gierend van de adrenaline, bijna ''yippeeeeeeee-kaaaaaaaaaa-yeeeeeee motherfuckers'' door de zaal wilde roepen.

Je zou door die ongekende torture porn haast vergeten dat het verhaal eigenlijk best knap in elkaar zit, als metaforische kijk op het Amerika-beleid tijdens en na het Nixon-tijdperk. Met behulp van een slim spel tussen feit, fictie en complete kitsch wordt er een soort fictief universum gecreeerd dat naadloos binnen het onze past. En door de stelligheid waarmee de film zichzelf presenteert, neem je dat ook meteen voor lief. Ik moet toegeven dat het ook een tikkeltje aan de taaie kant is, omdat de opbouw van het verhaal bijna een eindeloze introductie lijkt op de karakters. Aan de andere kant is dat nou juist datgene wat het universum van Watchmen zo beeldend tot leven weet te wekken. Ik neem die kritiek voor lief tegenover de schitterende dialogen van Rorschach - bijna poezie man - en de algehele fun die de sterke momenten zeker met zich mee brengen.