Watchmen (2009)

Maximum score voor deze gedurfde, afwijkende superhelden film.Puike prestatie van Zack Snyder hier.Prachtige opening van de film met de Bob dylan klassieker, en de beelden hierbij , die zeer veel vertelden.Goede casting, opvallende muziek, hoofdrolspelers met karakter, en ieder een eigen verhaal.

Lekker onvoorspelbaar, hard op sommige momenten, en bleef boeiend, ondanks de lange speelduur(en ja, inclusief de lange , wazige scenes met Dr.Manhattan).Heb alle drie de versies gezien, en de film blijft kaarsrecht overeind wat mij betreft.Zoveel beter dan de andere superhelden films.

ik zit er aan te denken deze film te gaan kijken... maar welke vd 3 versies is het meest aan te raden?

Wat een larmoyant gemijmer. Een uur lang dacht ik dat het de opmaat zou zijn voor een origineel, sinister narratief waarbij het geen kwaad kon als een voormalig superheld eens de grijze in plaats van de spier massa zou aanwenden... Ik ben afgehaakt. Vroegah was ik fan van superhelden (als kind), de filmindustrie heeft er evenwel een farce van gemaakt, waardoor pubers nooit het genoegen zullen smaken van een verhaal zelf tussen de tekeningen te fantaseren.

Recent de strip gelezen. Wil nou de Ultimate Cut van 215 min wel eens zien.

De openingsscène heb ik best vaak gezien. Om 'm daarna toch maar uit te zetten. Dit past toch niet echt in mijn straatje, dacht ik dan.
Nou, toch maar eens goed voor gaan zitten.

Het is inderdaad niet helemaal mijn ding. Ik ben nogal dubbel. Aan de ene kant ziet het er natuurlijk maar wat strak uit. Er is veel oog voor de details. Er is veel aandacht besteed aan locaties, aan de hele aankleding. Het verhaal steekt ook wel lekker in elkaar.
Maar Sucker Punch en Superman vond ik wel iets beter. Waarschijnlijk omdat ik gewoon wel iets minder kon met het hele Adrian gebeuren. Hij wil een betere wereld maken? Hoe? Hij drukt op wat knopjes en dan? Ik zal wel iets gemist hebben. Dat gebeurt me wel vaker, als ik iets bekijk maar het me in feite niet boeit wat ik bekijk... Nu ja. Hij denkt dat hij een betere wereld maakt, in elk geval, door het een of het ander. Maar dat is dus blijkbaar niet het geval zoals Night Owl (of Nite Owl) dat zegt aan het einde. Dat stukje beeld begrijp ik in elk geval niet 1, 2, 3... .

Openingsscene was dus echt wel mooi. Daarvoor kudos.
Nou ja, en Malin en Patrick deden het wel weer heel erg leuk. Voor mij sprongen zij er wel bovenuit.

Ik heb iets meer met andere superhelden, dat is het punt waar ik op haak. En het feit dat het iets teveel jongensactie is.

Dit was toch wel een bijzondere en originele superhelden film. Mooie karakters, prachtig geschoten beelden en een uitstekende cast. Toch vond ik bepaalde passages te langdradig en te traag. Dat deed wel een beetje afbreuk aan het geheel. Daarom 3,5* i.p.v. 4*.

Te traag voor een superheldenfilm.

De 3 uur durende Director's Cut.

Ik zou Tales Of The Black Freighter apart bekijken, dat leidt te veel af en is niet essentieel hoewel het als een soort paralelle vertelling verweven is. De Ultimate Cut combineert alles inclusief Tales.

“This is a joke. This is all a joke.”

Ik ben er nog niet uit of dit een onbegrepen meesterwerk is, of een rommelig en te lang superheldenepos. Ik neig naar het eerste. Zack Snyder toont lef en kleurt buiten de standaard superheldenlijntjes. Watchmen is een rauwe, expliciete en film noir-achtige superheldenfilm met veel visuele flair en sterke acteerprestaties.

De film heeft een aantal pareltjes van scènes en alleen al de opening is schitterend vormgegeven. Akerman, Haley, Wilson, Crudup, Dean Morgan, Gugino, Goode etc. Allemaal zijn ze op hun plaats. Complimenten ook voor de muziek die sommige scènes echt versterkt. De film is iets te lang en vooral het einde is wat teleurstellend. Het grote plan van de bad guy is niet echt inspiratievol. Maar voor de rest niets anders dan complimenten voor Snyder en zijn grenzeloze ambitie en fantasie.

In hetzelfde bedje ziek als 99% van alle superheldenfilms, vrees ik, al is het hier wat beter vermomd. De lang uitgesponnen aanpak vond ik bijvoorbeeld een voordeel. Er zijn voldoende rustpunten tussen de actie waardoor de indruk gewekt wordt dat de film meer diepgang bevat dan een hersenloze actiefilm. Helaas is die "diepgang" in al zijn facetten nog steeds erg Amerikaans, in dat opzicht dat de nuances tussen goed en kwaad toch erg beperkt zijn. Daarnaast zijn de personages nog steeds superhelden in belachelijke kostuums. Ik pak af en toe wel eens een Marvel of DC comic vast en ik moet toegeven dat het op papier gewoon beter werkt. Op film lijkt het allemaal zo serieus en dat past op een of andere manier niet. Voor dit soort verhalen zijn strips nu eenmaal een geschikter medium (uitzonderingen daargelaten). Wie van superheldenclichés houdt, is met Watchmen drie uur zoet: technologische snufjes, slappe gevechten, grootschalige sets, goeieriken en slechteriken in funky pakjes en een falend politiek apparaat op de achtergrond. Leuk tussendoortje, maar goed? Nee...

Hoezo storend? Het was geen Borat-formaat en er was niks raars mee. Waarom mag het mannenlichaam niet gezien worden als iets prachtigs? Griekse standbeelden zijn toch ook niet storend?

Ik vind het wel een vooruitgang als er eindelijk wat minder moeilijk wordt gedaan over mannelijk naakt nu het inmiddels toch wel normaler is geworden vrouwelijk schaamhaar en borsten te zien. Seksscenes blijven clichematig, enkel de vrouw is het lekkere hapje, ik ben geen homo maar waarom zou een goed gevormd mannenlichaam niet lekker kunnen zijn voor een vrouw om aan te gaan zitten?

Er worden in mijn beleving juist veel nuances getoond en vragen gesteld over wat nu echt goed is. Je doet nu alsof de hele film zowat de zwart-wit visie van Rorschach heeft terwijl zijn compromisloosheid juist in contrast wordt geplaatst met goody two shoes Nite Owl II, "the end justifies the means" Veidt, het cynisme van Comedian en de apathie van Dr Manhattan.

Verder is het ook een film over Amerika en de naieve idealen daarvan, ook als is Alan Moore geen echte Amerikaan. Hij staat in mij top 5 dus ik waardeer hem nog maar wat omhoog.

186 minuten is lang voor een film die ik lastig serieus kon nemen- daarvoor steekt de politieke subtekst toch echt te schril af tegen de latexpakjes en gemaskerde stripfiguren. Toegegeven, mijn tic is nu eenmaal dat ik zelden een director's cut ontwijk (ook als die beduidend langer is), maar bij Snyder had ik misschien toch iets beter moeten weten. De man doet te veel z'n best uit een mix-up van Sin City en Nolans Battrilogie een eigen auteursproduct te genereren. Dat neemt niet weg dat Watchmen visueel zeer gelikt oogt en me wel meekreeg in de grauwe sfeerzetting en de weinig bloedeloze taferelen van een naar anarchie neigende wereld.

Inderdaad, Tales Of The Black Freighter voegt niks toe maar misschien heb ik het niet begrepen. Ik hou het bij de DC of zelfs de TC.

Vond het een goeie film. De donkere kant sprak wel aan maar soms wel langdradig.

Ligt aan het script. Ik miste het gestuntel van Clark Kent bijvoorbeeld. En een vijand waar Superman echt aan gewaagd was. Watchmen is een heel trouwe verfilming gebleven van een strip met een heel goed verhaal.

Hoewel Justice League er toch wel conventioneel uitzag en niet heel Snyder-achtig (die houdt wel van slow motions en mooie overgangen), dus hij drukt niet overal zijn stempel op.

Bij deze film heb ik altijd het idee dat die het idee achter de comic een beetje mist. Overal pogingen om bepaalde momenten uit de comic letterlijk op het scherm te imiteren, waarbij de verkeerde momenten worden gekozen om het een goed verhaal te maken, doordat men eerder voor de visueel coole scenes gaat. We zullen wel nooit te weten komen wat een goede regisseur met dit bronmateriaal zou kunnen bereiken.

Als ik zo de reacties lees krijg ik het idee dat het merendeel ADD heeft.

Ik geef deze film een dikke 5 sterren. Voor de 2e keer ultimate cut bekeken en hij blijft waanzinnig goed.

Criticus, verklaar u nader.

Dat leek mij nogal vanzelfsprekend. De duur van de film is te lang voor het gemiddelde publiek, ze raken vroegtijdig geestelijk moe waardoor interesse wegvalt.

Vergeet niet dat ik het bij wijze van spreken bedoel. Ik zeg niet dat ik daadwerkelijk geloof dat het merendeel ADD lijertjes zijn. Een beetje plagen mag toch nog wel?

Tales of the Black Freighter voegt juist veel toe aan het personage van Veidt (de waanzin die het hoofdpersonage overkomt, is vergelijkbaar met die van Veidt, in het hele verhaal zijn paralellen te ontdekken tussen diens handelen en de wereld van Black Freighter).
Zelf vond ik het jammer dat dit verhaal niet in de film verwerkt was. Maar goed, later de tweede dvd maar gekocht met deze prima animatiefilm.

Misschien moet ik het boek en de film niet met elkaar vergelijken, maar als je als regisseur bijna een één op één versie maakt, kan ik er niet onderuit. Het is een erg goede film, met een paar prachtige scenes. Maar elke keer als ik hem kijk zie ik zoveel gemiste kansen, dat ik ze hier maar eens ga noemen. Dus bij deze:

Als fan van het boek was ik echt benieuwd naar deze film. Ik ben over het algemeen niet zo van superheldenfilms (Batman oke, maar alles van Marvel sla ik liever over) maar het boek van Watchmen is anders: daarin zijn er geen daadwerkelijke superhelden, behalve dr. Manhattan. De anderen hoofdpersonages zijn gewone mensen, zonder bijzondere krachten, die het opnemen tegen het tuig op straat. Dat vind ik een mooi uitgangspunt, ook vanwege de psychologische gelaagdheid die erbij komt kijken.

Helaas blijft daar in deze film weinig van over. De personages missen de diepgang die ze in het boek wel hebben, en slechts een enkele keer wordt het psychologische van de maskerade aangekaart (niet seksueel kunnen presteren, en het wel kunnen in kostuum). Dat vond ik echt een gemiste kans. Want het menselijke is nu juist wat het verhaal van Watchmen voor mij onderscheidt. Nu lijken het meer personages uit een gemiddelde soap.

In de film ligt het accent veel meer op actie. En die actie... ik weet het niet. De personages zijn onmenselijk sterk (die vechtpartij in de steeg met die bende, of die inbraak in de gevangenis) en zijn daardoor veel minder geloofwaardig. Als gevolg daarvan kan ik slecht met deze mensen meeleven, wat in het boek prima ging.
Ook zijn de bad guys oppervlakkige stereotypen, die dus makkelijk komen en gaan, en waar weinig echte spanning van uit gaat.

De muziek vind ik ook echt een gemiste kans in deze film. De symphonische muziek die af en toe voorbij komt vind ik sterk. De film speelt in een alternatief jaren ‘80, dus als regisseur had ik gekozen voor een nieuw geschreven soundtrack in jaren 80 stijl, misschien New Order-achtig, lekker duister, passend bij de film en de nihilistische sfeer. In plaats daarvan krijgen we Nena in het restaurant, en Leonard Cohen bij de sex. Tja... Wagner onder de Vietnam scene vind ik een gevaarlijke keus, want het herinnert direct aan Apocalypse Now, en die scene is toch wel echt stukken beter dan deze scene met onderbroek Manhattan . En tot slot komt zelfs Hendrix nog even langs volledig uit het niets... Toen was ik echt wel klaar met de soundtrack. Het vliegt alle kanten op qua sfeer, en die had hier zo sterk kunnen zijn.
Sound of Silence en Times are a changin vond ik beter getroffen. Maar zelfs die twee hadden voor mij eruit gemogen, omdat het zulke dominante liedjes zijn, dat ze al snel afleiden van het beeld.

Voor mijn gevoel wist de regisseur niet wat hij met het verhaal wilde: een psychologisch menselijk drama (wat Watchmen in mijn ogen is) of een superheldenfilm? Met als gevolg dat we van allebei een beetje krijgen.
Qua stijl vind ik de gehele film te glad, te mooi en te over de top om realistisch over te komen. Het had allemaal rauwer gemogen, menselijker. Wie op de bonus disc het interview met Night Owl gezien heeft: die stijl is te gek: zeer jaren ‘80, alsof je echt een oud tv interview zit te kijken. Zoveel beter getroffen dan de film. Was de hele film zo realistisch geweest, dan had ik 5 sterren kunnen geven. Nu blijf ik hangen op 3, want ondanks mijn gezeur, is het een mooi gemaakte film, met een goed verhaal en een paar wonderschone scenes.

Paar keer in slaap gevallen eerder door vermoeidheid maar nu eindelijk helemaal uitgezeten.

Toch wel een toffe film. Tof sfeertje, visuals en actie.

Ik doe het eigenlijk toch maar zelden, een film geen rating geven, maar bij Watchmen weet ik echt niet waar ik aan toe ben en hoe ik deze film moet inschatten. Gewend aan –maar absoluut geen fan van de meerderheid van– de Marvel-franchise is dit een veel donkerder film over personages die aanzienlijk kwetsbaarder zijn en met wie ik me daardoor eenvoudiger kan identificeren, en de plot, de filmstijl, de motivaties en de insteek (Nixon, Kissinger) geven hier een aangenaam bittere smaak aan, allemaal elementen die in het voordeel van deze film werken.

        Tegelijkertijd blijft de achtergrond van sommige personages me lang onduidelijk; misschien wordt dat allemaal wel expliciet uitgelegd of genoemd in de film, maar door de overdaad aan informatie kan ik tijdens de televisie-uitzending gewoon niet alles opslaan en mis ik dientengevolge soms stukjes biografische en plotgegevens wanneer ik bij belangrijke knooppunten in het verhaal aankom, zodat ik er bijvoorbeeld ook nog niet over uit ben of bijvoorbeeld Nite Owl nou een interessant iemand is of dat ik dat alleen maar dènk omdat ik Patrick Wilson zo'n innemende acteur vind (onbegrijpelijk dat hij nog geen echt grote ster is). Allemaal niet noodzakelijkerwijs de schuld van het script en/of Snyder, zoals ik al zei, maar het maakt het volgen van de film er voor mij niet altijd eenvoudiger op (en uit het voorgaande zal ook wel duidelijk zijn geworden dat ik de oorspronkelijk comic niet heb gelezen). Kortom, ik heb net de Director's Cut bij zavvi besteld (momenteel €6,99 voor de Blu-ray, misschien een tip), en ik kom er nog op terug.

Ik heb deze film al jaren en nog steeds nooit gekeken. Maar als ik het stem gemiddelde zo zie dan moet ik er toch eens een keer voor gaan zitten. Lijkt me toch geen verkeerde film.

Director's Cut laat vooral wat meer zien van Nite Owl I. Nite Owl II (Wilson) is gewoon een opvolger met dezelfde brave inborst, maar een grotere bankrekening door een erfenis. Hij heeft verder nog het geluk dat Silk Spectre II seksueel iniatief neemt, waar Nite Owl I zijn belangstelling voor Silk Spectre I nooit echt goed heeft kunnen uiten. Zijn personage dient als contrast tegen het cynisme van de anderen: hij gelooft nog dat je alle problemen op een keurige manier op kunt lossen. Toch flipt hij volledig als Nite Owl I te grazen wordt genomen. In Director's Cut kun je ook goed zien hoe Nite Owl I overrompeld wordt door hardere en cynischere tijden en hoe zijn heldendaden van vroeger bijna antiek aanvoelen.

Superheldenfilm anders.

Geen gladgestreken, met ongeloofwaardige CGI afgeladen epos, maar een smerig geheel van verraad, opportunisme, Amerikanisme, vuile politiek en ontsporend idealisme. Niet geschikt als box office kraker dus.

Aanvankelijk wordt na de grandioze opening met de Comedian de tijdlijn vanaf de tweede wereldoorlog in fraaie stripstijl neergezet, om vervolgens in de waanzin van Rorschach te belanden. Alles doordrenkt van dat goed neergezette typische jaren tachtig sfeertje.

Er komen veel dilemma's voorbij die ook in de originele boeken voorkomen, en het geheel is een fraaie vertaling van de boeken die vrij losjes gevolgd worden. Het verhaal is vrij complex en wordt heel behoorlijk uitgewerkt al is niet alles even vlekkeloos. Afijn, het meeste is al gezegd.

Hoe vaker ik 'm kijk hoe beter hij wordt, er is ook hier al veel over de film gezegd, en dit is er zo eentje die cultstatus verdient. Ik heb de BR gekocht, want deze hoort in een goede verzameling gewoon thuis.

De openingsscene zet de toon, grimmig.

Wordt zeker in dit genre door mij gewaardeerd.

Het verhaal is aardig en de cast is op orde,

en toch mist het ergens de echte finesse.

De discutabele soundtrack neem ik dan maar even voor lief.

*3,5

Discutabel?

Best tof.

Het zal geen favoriet van me worden, deze film, maar hij is toch wel goed in zijn eigen manier. De speelduur verraste me wel een beetje, en ik heb slechts de 162 minuten versie gezien. Misschien dat ik in de toekomst de 215 minuten versie eens een keertje zal kijken.

De film is zeker iets anders dan het standaard superheldenfilm. Dat is zo'n beetje in het begin al duidelijk. De effecten zijn ook zeker top, maar je verwacht niet snel iets anders van Snyder. De film is wat harder, wat killer en wat somberder dan de andere filmpjes.

Soms valt de film een beetje dood, en ging de stem van die Rorschach me op een gegeven moment een beetje de kil uithangen. Maar vooral naar het einde gaat de film wel een bijzondere kant op, die ik meer dan goed kon waarderen. Leuk dat Snyder dit aandurft, later zou hij superheldenfilms voor DC regisseren.