The Long Riders (1980)

Inderdaad leuk dat de broers in de film ook in werkelijkheid broers zijn.

Maar de film op zich vond ik een opeenstapeling van saaie dialogen die niet veel toevoegden aan het matige verhaal en de vele bankovervallen die de broers pleegden (met wel mooie actiescènes). 2*

Best wel vermakelijk filmpje, maar toch iets te kort naar mijn idee, waardoor het allemaal wat te snel uitgewerkt wordt.

Leuk om al die broers samen te zien, maar wel wat vreemd om Robert Carradine naast zijn stoere broer David te zien , die zelf natuurlijk uitermate geschikt is voor dergelijke rollen.

Robert staat toch altijd als 'nerd' in mijn geheugen gegrift (wat ik zelfs al heb als ik toevallig langs een Lizzie McGuire aflevering zap).

Hij komt bij mij nooit van dat stigma af .

Ik zit me hier echt te verbazen om de positieve berichten. Het is alsof ik een totaal andere film gezien heb dan jullie. Want zo een futloze film als The Long Riders zie je zelden. Ik kreeg echt het gevoel tijdens de film dat niemand die er aan meegewerkt heeft echt zin had om de film te maken. Alles voelt zo slap en vermoeid aan. En de film wordt met de minuut minder interessant, terwijl het juist andersom moet zijn. Ik kan zonder overdrijven zeggen dat de openingcredits het beste waren, want die werden nog ondersteund door een lekkere score, terwijl de rest van de film heel stil was.

The Long Riders mist een ziel. Ik betwijfel dan ook of het een goede keuze was om dit verhaal zo realistisch mogelijk te verfilmen. De mythe is hier waarschijnlijk gewoon beter en interessanter. Treinovervallen en bankovervallen komen in deze film als oninteressante gebeurtenissen over. Zelfs de moord op Jesse James lijkt erin gestopt te zitten omdat het moet en wordt wel erg saai in beeld gebracht, alsof niemand het iets interesseerde. En als het de makers al niet interesseert, waarom mij dan wel.

Het enige leuke is het idee om zoveel broers in een film te stoppen. Maar verder te saai om echt goed te zijn. Zo een verhaal slaapverwekkend maken is een kunst op zich.
1,5*

Harde western met sterrencast van meester Hill. Sterk geacteerd maar binnen het genre geen meesterwerk. Wel goed.

Prima film, goede muziek en mooi in beeld gebrachte shoot-outs.

Lang geleden dat ik deze film zag en bij herziening nu, wederom genoten.

4*

Prima western met een meer dan uitstekende cast (vooral David Carradine). De cast is overigens zeer bijzonder gekozen, dat vond ik wel grappig gedaan.

The Long Riders was niet wat ik ervan verwacht had. Ik dacht vantevoren dat dit een zeer goeie western zou gaan worden. En ik had ook meerdere redenen om dat te denken. Walter Hill is sowieso een zeer goeie western regisseur, maar dit hoort toch wel bij zijn mindere films. Van wat ik van hem gezien heb natuurlijk.

Tussen een aantal prachtige plaatjes een wat schitterende slow-motion scenes, viel er niet echt veel te beleven. Een beetje wat banken beroven met daar tussen in wat saaie dialogen. Jammer dat er niet wat meer actie in de film zat. Want de actie die er in zat was behoorlijk geweldig. Dat is eigenlijk ook de grootste reden waarom dit nog een aardige film was. Voor de rest vond ik er niet zoveel aan.

De cast was wel goed. Knap van Walter Hill dat hij al die broers zover heeft gekregen om mee te doen. De ster van de cast was inderdaad David Carradine, maar ook Stace Keatch deed het erg goed. Voor de rest zaten er niet echt bijzonder acteerprestaties bij, vond ik.

The Long Rider was dus niet goed, maar er zaten wel wat geweldige momenten in. Vandaar nog een kleine 2,5*

Uitstekende misdaad-western over een bende bankovervallers. De film kent een wat eentonige start, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt. De film ziet er goed uit en de actie-scenes zijn goed in beeld gebracht (vooral de laatste bankoverval ziet er mooi uit). Een flink portie geweld een opmerkelijke cast met flink wat echte broers.

De film kent zeker zijn problemen in de uitwerking van het verhaal en karakters, maar is uiterst genietbaar. Eerlijk is eerlijk, vooral op de momenten dat er geschoten wordt is het erg fijn. Lekker rauw en mooi in beeld gebracht. De shootout op het einde is geweldig, het gebruik van slowmotion op verschillende momenten ook en de lekker avontuurlijke setting doet voor het grootste deel de rest. Liefhebbers van Peckinpah gaan dit waarschijnlijk goed vinden. Mensen die beweren dat Eastwood bijna in zijn eentje het western genre overeind hield na de hoogtijdagen, kennen Hill nog niet. Heerlijke films maakt die toch. Zit ergens tussen mainstream en absolute cult in. Nu op zoek naar meer van hem.

Je mag actiescènes absoluut aan Peckinpah's beste leerling, Walter Hill overlaten. De bankoverval in Northfield was top, met prachtige slow motions. Long Riders kent ook wat slome momenten; het is aardig om het verlangen van die bandieten om te settelen aan bod te brengen, maar hun omgang met al die vrouwen slorpte teveel tijd op. Deze western over de James Younger gang en in mindere mate over Jesse James is een goede middenmoter met flink wat leuke acteurs (ook allen broers in het echte leven) en leek me historisch redelijk goed onderbouwd. Sterke twijfel tussen 3 en 3,5*

Matig.

Er zit genoeg potentieel in The Long Riders, maar mij is het iets te vaag. Een stuk of vijf personages krijgen aandacht - al blijft de uitdieping daarbij tot een minimum, tenzij de liefdesperikelen zouden moeten boeien -, maar van mij had het allemaal meer afgebakend mogen zijn, met de focus op Jesse en Frank James.
Het teveel aan hooi op de vork (en de beperkte speelduur) zorgen ervoor dat verschillende dingen onderbelicht blijven (de afdanking van Ed Miller, de motieven van Robert Ford,...). Zeker de moord op Jesse James is er bij de haren bijgesleurd en voelt als mosterd na de maaltijd.

Wel leuk is het feit dat de rollen ingevuld worden door echte broers. Niet dat een Randy Quaid als twee druppels water op broer Dennis lijkt, maar het helpt de geloofwaardigheid wel. Het meest gecharmeerd ben ik door James en Stacy Keach, waar vooral die laatste een goede indruk na laat.

Walter Hill toont meermaals dat hij over een stevige dosis 'western' beschikt. De toon is vaak goed, bepaalde shots duren net lang genoeg, ... aan dergelijke zaken merk je vakmanschap.
Ik ben wel geen fan van de slowmotion zoals hij die hier gebruikt. De gewelduitspattingen zijn ook effectief gewelddadig, maar worden teniet gedaan door zo'n dramatische doodskreet (en val van paard) in slowmotion. Dat zoek ik alleszins niet in een western.

2,5

Lusteloze western van Hill. Ik zie 'm toch liever een moderne stad op stelten zetten. In deze contreien krijgt hij de film zelfs maar nauwelijks op gang. Ik ben al niet zo kapot van deze setting en dan is het eerste half uur echt doorbijten. Cooders country deuntjes en bijbehorende dansjes maken het er in ieder geval niet bepaald gemakkelijker op. Zo is het niet vooruit te branden en zit het al vrij snel aan z'n yeehaw-limiet.

Er is ook geen personage die ergens de indruk wekt bijzonder te zijn. Vooral de Jesse James van dienst is een kleurloos figuur. Zelfs wanneer de Pinkertons zich ermee gaan bemoeien, jengelt het te vaak maar wat door. Totdat de Riders besluiten om naar Minnesota af te reizen. Met gunplay kan Hill wel overweg en daarmee is het enige segment van de film genoemd, dat er werkelijk toe doet. Verder een fletse film.

Jesse James.

Of beter gezegd eigenlijk, het verhaal van de James-Younger gang. Met wat minder romantische saus en Robin-Hood idealisme dan in de meeste films, waardoor het wellicht wat dichter bij de werkelijkheid blijft. Wie zal het zeggen, er waait zoveel rond over deze geschiedenis dat de ware gebeurtenissen allang ondergesneeuwd zijn.

De bijzonderheid van deze film zit 'm vooral in de cast van de broers - waar het in het verhaal broers zijn, zijn de acteurs dat ook. Pakt eigenlijk verrassend goed uit, de minder bekende broers doen niet zo heel veel voor hun bekendere familieleden onder. Misschien met uitzondering van David Carradine, die met zijn vettige uitstraling wel weer wat extras in het spel brengt.

Verder niet zo heel bijzonder, wat mij betreft. Van de soundtrack van Ry Cooder had ik misschien wel wat meer verwacht.

Geinige western met een opvallende cast, bestaande uit diverse soorten echte broers. Dat is aan de ene kant heel leuk, maar zorgt er aan de andere kant ook voor dat het acteren nogal wisselend is van niveau. David Carradine en Stacy Keach blinken uit, terwijl hun broers behoorlijk tegenvallen.

Verder vond ik de setting wat minder en is het middenstuk ook niet altijd even sterk. De muziek mag er zijn, wat ook geldt voor de actie, waarbij de laatste scene er qua niveau duidelijk bovenuit springt.

3,0*

Eens met Spetie, waar Stacy Keach het goed doet valt zijn broer James Keach door de mand door 0,0 emotie over te brengen. Ook de broers die de rollen van Charlie en Bob vertolken zijn bijna tergend slecht. De actie is wel weer tof en duidelijk beïnvloed door Peckinpah.

Kan helaas in de verste verte niet tippen aan Andrew Dominik zijn versie van Jesse James, wat toch wel de beste western is sinds de eeuwwisseling imho.

Rare commentaren hierboven, alsof ze in die tijd even snel leefden als we nu doen met onze ADHD levensstijl en smartphone verslaving. Geeft aan dat de concentratie voor film vaak ver te zoeken is. Prima Walter Hill film, met genoeg sfeer en spanning. Relatie met de vrouwen vond ik zelfs één van de sterkste kanten. David Carradine zat lekker in z'n rol.

Het script werd geschreven door James en Stacy Keach. Het idee voor de film ontstond toen de gebroeders Keach in een film speelden waarin zij de gebroeders Wright vertolkten. De weg van vliegtuigpionier naar outlaw is blijkbaar een kleine stap. In The Long Riders spelen zij de gebroeders Jesse en Frank James die samen met de broers Younger en de broers Miller in de 2e helft van de 19e eeuw een beruchte bende vormden. Het moest een film worden waarin echte broers de rollen van de historische broers zouden gaan spelen. Voor de invulling van de Youngers en de Millers benaderden zij de gebroeders Carradine en de gebroeders Quaid.

Over veel meer dan dit originele idee en een heel dun draaiboekje beschikten de heren niet. Een te schriele basis om een producent te vinden die dit project aandurfde. Uiteindelijk lukte dat onder de vlag van United Artists toch. Doordat de broertjes Keach, Carradine en Quaid financiële concessies deden stond er een budget van 7,5 miljoen dollar ter beschikking. Geen hoofdprijs, maar voor regisseur Walter Hill geen belemmering om er een fijne western mee in beeld te kunnen brengen.

De eerste en laatste western van Walter Hill. Een eigenzinnig product dat breekt met conventies. Hoewel de film een aantal gewelddaige scènes bevat, concentreert hij zich voor het grootste deel op het privé- en familieleven van de bendeleden. Aan veel uitleg maakt de film zich in beide settings niet schuldig. Het verhaal begint gewoon ergens midden in een bepaalde fase en verschaft geen inzicht in de tijd daarvoor. De film gunt de kijker nergens een een blik op het verleden. Geen woord over de totstandkoming van de bende of over de brute wandaden die de bende roemrucht bracht.

Hoewel Jesse James het bekendste lid is van de bende, speelt ieder karakter een belangrijke rol in het verhaal. Ieder personage heeft met zijn acties en houding een bepalende invloed op de consistentie en het aanzien van de bende. De kijker gaat daarin mee. Het filmische perspectief verplaatst zich steeds razendsnel van het zicht op een brute bankoverval naar een melancholische blik op een begrafenis van een familielid. Of van een koelbloedige moord naar een lieflijk familietafereel. Het is daarom lastig om Jesse James of Cole Younger enkel als brute bandieten te zien. De nadruk die de film op het familiegebeuren legt, maakt van de moordlustige bandieten vooral menselijke personages die onverhoeds behept zijn met wat gemene en harteloze trekjes.

Toch is The Long Riders ook een hele geroutineerde western. Met mooi camerawerk van Ric Waite, die van de weinige actiescènes heerlijke intense belevingen weet te maken. Daarnaast veel landschappelijk vertier en opnames binnenshuis behangen met melancholie. Hill past in zijn regie tevens de techniek van de slow motion toe om een bepaalde ongemakkelijke spanning of een gevoel van afschuw te intensiveren. Heel geslaagd.

De score van Ry Cooder is als onderstreping bij de visuele pracht weer magnifiek ingezet. Extra melancholie. Extra ongemak. Heerlijk!

Goed geschoten film grotendeels berust op het ware leven van Jesse en Frank die na de Burgeroorlog op een andere manier met hun bende aan geld wilden komen. Goed acteerwerk tesamen met goed geschoten scènes die de echtheid van de gebeurtenissen destijds vergroten. Peckinpah's The wild bunch is hierna een aanrader.