The Magnificent Seven (2016)

The Magnificent Seven is een prima western, waar ik me uitermate goed mee vermaakt heb. Hij had hier en daar wat korter gekunt, maar ik heb me geen minuut verveeld. Een meesterwerk is het niet en er zit ook niks nieuws in. Maar dat verwachte ik ook niet bij een remake van een remake.

Hoogtepunt van de film is toch wel Vincent D'Onofrio, die met zijn rare stemmetje elke scene steelt waar hij in zit. Ethan Hawke vond ik daarentegen een grote tegenvaller. Die wist echt geen enkele geloofwaardigheid in zijn karakter te leggen.

Al met al heeft Antoine Fuqua er een smakelijke film van weten te maken die doet wat hij moet doen en dat is je meenemen naar the wild west en je een vermakelijke tijd bezorgen. Niks meer en niks minder.

Minpunt vond ik trouwens wel die irritante soundtrack die regelrecht gejat is van House of Cards en totaal niet past bij de sfeer van de film.

Remakes worden vaak bestempeld als onorgineel, of als uitmelken van oude films. Bij The Magnificent Seven valt er weinig uit te melken en zal de meeste bioscoopbezoeker voornamelijk komen door de trailer of Denzel Washington in plaats van Kurosawa’s oude versie. Dit is dan ook geen klassieke film geworden, maar een ‘moderne’ western met mooie plaatjes en veel actie. Een prima popcorn film voor een avondje in de bioscoop.

'The Magnificent Seven' Recensie - Filmtakers

So far, so good

Altijd fijn om ergens in het buitenland een cinema te ontdekken die originele versies van films vertoont. Ik had het in Duitsland nochtans niet verwacht omdat het toch een cultuur is dat met de regelmaat van de klok films dubt, maar in Stuttgart heb je Cinema Corso (een cinema met 2 zaaltjes waar zo’n 8 films gespeeld kunnen worden) en daar ging gisteravond deze Magnificent Seven in première. Verwachtte niet echt al te veel volk, wat ook het geval was, dus op goed geluk eens naartoe geslenterd.

Wel belachelijk trouwens dat dit The Magnificent Seven wordt genoemd. De producers hebben waarschijnlijk de titel geleend doordat ze goed genoeg weten dat het mopperen van de fanboys voor publiciteit zal zorgen (er bestaat namelijk niet zoiets als slechte reclame) want met zowel de Kurosawa versie als die van John Sturges heeft dit niet veel te maken, het is meer een nieuwe film over een stadje dat wordt geterroriseerd en waar een kleine groep het tegen de grote slechterik gaat opnemen. Soit, op zich wel degelijk gemaakt enzo maar het mist precies wel wat zijn eigen smoelwerk. De film volgt de vertrouwde paden (het rekruteren, de strubbelingen, de dood van een paar van de Seven) en is ook enorm politiek correct te noemen. Het is namelijk een erg multiculturele bende, onze Seven. Stoort dat? Verre van natuurlijk omdat het belangrijkste de invulling van de rollen is.

Daar zijn best wel grote namen voor gekozen en die doen het allemaal best wel behoorlijk. Denzel Washington speelt zijn vertrouwde Denzel rol en Chris Pratt zorgt nog voor een streepje humor doorheen de film. Wat echter de bedoeling was van Vincent D'Onofrio, ik zou het nog altijd niet weten. Hij is best wel episch in Daredevil als de imposante Fisk, maar hier zet hij één of ander belachelijk stemmetje op en weet hij nergens te overtuigen. Het pijnlijkste is dan nog zijn sterfscène, die is gewoon lachwekkend. Ethan Hawke en Byung-hun Lee vormen trouwens nog wel een leuk duo, mogen wel eens meer samen in een film optreden. Tussen al dit mannelijk geweld zit er ook nog één vrouw en dat is Haley Bennett. Die houdt zich nog vrij goed staande tussen die liters testosteron.

Goh, op zich wel een vermakelijk filmpje dat degelijk gemaakt is. Het is echter de zoveelste keer dat dit plotje uit de kast wordt gehaald en de film mist zijn eigen identiteit. De film weet dan ook nergens te verrassen, maar toch was het nog een vermakelijke avond. Kan me echter perfect voorstellen dat dit na een tijd ergens tussen de 2.9* – 3* balanceert.

3.5*

Heerlijk dat dit soort films (doel hier m.n. op de setting) zo af en toe toch nog gemaakt worden. The Magnificent Seven mag het niveau van de westerns van weleer dan bij lange na niet halen, uiterst vermakelijk is ze meer dan zeker. Vond vooral dat Chris Pratt heel aardig op dreef was, dit kan 'ie dus ook...

Het gekopieerde narratief nam ik graag voor lief, deze film bewees voor mij toch wel dat een weinig vernieuwend plot geen sta-in de weg hoeft te zijn voor een brok vermaak waar het plezier (m.n. onder de cast) vanaf straalt.

4*

P.s. verbaasde mij trouwens dat de muziek (deels) van Horner's hand kwam. Vliegtuigongeluk ligt inmiddels toch ver achter ons, ik ben dan toch benieuwd hoe ver hij destijds met deze score is gekomen, of zouden ze oudere samples gebruikt/bewerkt hebben?

"This is not going to end well."

Blijkbaar is dit een remake van een remake.

Met het bronmateriaal ben ik niet bekend, maar 'The Magnificent Seven' biedt niets nieuws in het genre; wederom wordt er een stadje onderworpen aan een meedogenloze bad guy, welke door een uiteenlopend groepje huurlingen uitgeschakeld moet worden. Zoals verwacht is het simpele verhaal omgeven door de nodige clichés, maar toch blijft het een onderhoudend geheel.

De zeven heren hebben zo ook elk hun eigen achtergrondverhaal, al wordt niet alles even goed uitgewerkt. Het resulteert zich voor het grootste gedeelte in flarden informatie die je als kijker zelf aan elkaar moet linken. Gelukkig doet de cast het naar behoren, met als uitschieter - vanzelfsprekend - Denzel Washington. Alleen jammer dat enkele pogingen tot humor niet helemaal werken, vooral Chris Pratt valt soms uit de toon.

Antoine Fuqua weet de sfeer en authenticiteit van het Wilde Westen uitstekend weer te geven door prachtige shots van het landschap, typische kenmerken en uiteraard de actie. Wat dat betreft is de explosievolle laatste akte een waar genot te noemen. In deze pay-off komt namelijk alles samen wat je van een western mag verwachten.

Al met al een aardige western die voldoende vermaakt, zolang je er maar niet te veel achter zoekt.

3,0 Sterren.

Film duurt uiteindelijk gewoon te lang. Omdat de film vooral een vrij rechttoe-rechtaan-film is geworden, begint de lengte te tellen. Oké, je zou nog wel iets kunnen roepen over de thematiek van de kleine man tegen de multinational, maar daar draait de film eigenlijk niet om, hoogstens dat het wat op de achtergrond speelt. Anders dan in Seven Samurai waarin de klassenverschillen veel nadrukkelijker aanwezig waren.

Fuqua neemt ook erg veel tijd voor weinig gebeurtenissen maar mist net de klasse van een Leone die precies wist hoe lang hij scènes kon oprekken, maar ook hoe hij ze kon oprekken zonder spankracht te verliezen. Op zijn beste momenten is deze film dan nog wel onderhoudend vermaak, maar nergens echt schokkend. En vliegen heel wat kogels en vallen heel wat doden, maar na een tijdje zit je er toch een beetje geeuwend naar te kijken. In het begin werken die scènes wel (de eerste shoot out tussen de zeven en de bende is uitstekend) maar aan het eind duurt het maar en duurt het maar.

De acteurs maken er het beste van, al krijgen ze niet veel mee, op Washington na in één scène die vanuit het niets lijkt te komen. Al redt Washington het alleen al prima met zijn uitstraling. Pratt geniet zichtbaar, geen idee wat D'Onofrio precies deed maar grappig was het wel en de schurk van dienst was maar erg matig en nergens dreigend. Haley Bennett is gewoon aantrekkelijk. De plaatjes zijn aardig maar soms wat kitsch, aankleding is prima en muziek soms iets te aanwezig. 2,5*.

Sinds John Waynes ontroerende zwanenzang 'The Shootist' heeft Hollywood zich zelden nog gewaagd aan het westerngenre. Michael Cimono's geflopte Heaven's Gate leek de laatste nagel in de doodskist in dit genre te zijn. Maar enkele geslaagde remakes [True Grit en 3:10 To Yuma] gaven voldoende vertrouwen om één van de populairste westernklassiekers opnieuw te verfilmen.

Vooraf zou je verwachten dat de nieuwe cast nooit kan tippen aan de originele cast. Yul Brinner, Eli Wallach en de toen nog onbekende Robert Vaughn, Charles Bronson, James Coburn en Steve McQueen. Dat is een cast waar elke filmhistoricus zijn vingers bij af moet likken. Denzel Washington is weliswaar een grote naam, maar Washington heeft gewoon geen gevoel voor humor en speelt zijn rol als de leider van de Magnificent Seven bloedserieus. En hoewel Ethan Hawke een uitstekend karakteracteur is en Vincent D'Onofrio indruk maakt als de even godvrezende als meedogenloze Jack Horne, valt de cast behoorlijk tegen. Sarsgaard gooit alle bad-guy-clichés in de strijd, maar overtuigt nimmer als wat de ultieme slechterik had moeten zijn. Regisseur Fuqua steelt shots uit veel betere westerns [de piepende windmolen is een opzichtige verwijzing naar 'Once Upon A Time In The West'] maar het mist de humor en de zelfspot die het origineel zo verfrissend maakten. Het resultaat doet meer denken aan de B-westerns met Randolph Scott dan aan de klassiekers van John Ford en Anthony Mann. De onvermijdelijks shoot-out - zoals je mag verwachten anno 2016 - is wel uitstekend gemaakt, inclusief de typische westernstunts en zo is dit als B-western helemaal zo gek nog niet.

Prima western met goed acteerwerk (oa; Denzel Washington & Chris Pratt). Geen moment verveeld.

Waarom kreeg ik bij het einde 't gevoel of er 'n vervolg kan komen.....!?

film reviews in 100 woorden: The Magnificent Seven (in 100 woorden) - filmreviewsin100woorden.blogspot.be

ps. Ik ben geen professionele schrijver of criticus, ik ben maar een movie geek met een laptop.

The Magnificent Seven is een fijne klassieke western in een modern en vermakelijk jasje gestoken. Het verhaal in deze remake is een basis westernverhaal, de film neemt geen onnodige wendingen waardoor dit ouderwetse verhaal in deze moderne tijd aardig welgekomen is. De meeste personages zijn wat onderontwikkeld maar elk zijn ze stuk voor stuk wel compleet badass. Washington, Pratt en Hawk leveren een prima prestatie, maar in heel de film is er niemand die echt van het scherm springt. De film eindigt met een “magnifieke” schietpartij, maar persoonlijk vond ik The Magnificent Seven niet méér dan een goeie ouderwetse western.

3,5*

Genoten van deze vermakelijke B-western.

"I believe that bear is wearing peoples clothes!"



Geen misse western, maar wel met een mager reeds vele malen eerder verteld verhaaltje. Een stadje wordt door een bende in de greep gehouden, onschuldigen worden vermoord, een arme schone jonkvrouw is uit op wraak en vraagt onze held om hulp.

De beelden zijn mooi geschoten maar de muziek vind ik minder bijzonder. Het bekende themalied uit de Magnificent 7 film van 1960, gecomponeerd door Elmer Bernstein, mis ik wel een beetje doorheen deze film. Alleen op het einde krijgen we het even te horen.

Denzel Washington als premiejager (bestonden er eigenlijk wel zwarte premiejagers in die tijd?) speelt zijn rol heel droog en zoutloos. Dat zou kunnen werken indien de andere bendeleden hem hierin volgen en men met The Magnificent 7 een heel serieuze film wou maken.

Vooral Chris Pratt en Vincent D'Onofrio als de gezette Jack Horne brengen echter wat humor in de film. Dat geeft naar mijn gevoel een nogal onevenwichtige opzet van deze film. Ofwel missen de andere acteurs met Washington op kop gevoel voor humor, ofwel passen Pratt en D'Onofrio niet echt in deze film.

Chris Pratt valt bovendien een beetje uit de toon omdat hij, zoals iemand al opmerkte, te modern overkomt voor de tijd waarin de film zich afspeelt, ik denk dat het aan zijn te moderne accent lag. Maar na een tijdje wen je er wel aan en ik heb best wel genoten van deze film, ondanks het gebrek aan diepgang.

Deze film brengt niets nieuws en is de zoveelste remake die zijn voorganger niet kan overtreffen. Langs de andere kant kan ik alleen maar toejuichen dat er vandaag de dag nog steeds kwalitatief hoogstaande westerns gemaakt worden. Niet dat er deze eeuw veel uitschieters in dit genre zijn, enkel The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007) en Django Unchained (2012) 'schieten' mij zo te binnen (is The Revenant (2015) een western?).

Tenslotte wil ik nog opmerken dat een bepaalde scéne uit deze film mij erg deed denken aan een andere film, namelijk als Sam Chisolm (Denzel Washington) een Bounty neerschiet en de saloon met de handen omhoog gestoken verlaat opdat hij niet door de plaatselijke sheriff en diens mannen zou neergeschoten worden. Dat deed Christopher Waltz hem voor in Django Unchained. Ik vroeg mij dan ook meteen af of het om een toevalligheid ging of een ode aan die andere western.

The Magnificent Seven

Antoine Fuqua lijkt leentjebuur gespeeld te hebben. Nou lijkt dit nogal duidelijk als je een remake maakt, maar ook in subtielere opzichten is te zien dat Fuqua de kunst van het filmen bij anderen heeft afgekeken. Het resultaat? Hersenloos vermaak.

Meer is deze remake niet geworden (ik ben overigens niet bekend met het bronmateriaal). Daar waar het begin nog hoopgevend is op een serieuze aangelegenheid, heeft het einde niets meer te bieden dan een aaneenschakeling van onoverzichtelijke vechtscènes. Het bombastische spektakel beslaat gevoelsmatig de helft van de film (het echte aantal minuten heb ik het niet gemeten). Jammer, want de uitdieping van personages gaat nu ten koste aan hersenloos geweld. Sowieso slaagt Fuqua er niet goed in zijn personages goed neer te zetten. De gemiddelde aardappel is interessanter en heeft meer diepgang. Daarmee verliest de film niet alleen interesse, maar wordt hij ook zeer voorspelbaar. Daarnaast heeft Fuqua wat inspiratie opgedaan bij andere klassiekers dat zijn directe bronmateriaal. Zo komt de minigun bij mijn weten uit Django en zoals Duke Nukem zei zijn er ook parallellen met Django Unchained te trekken. Duidt dit op een gebrek aan originaliteit (of kan dat niet bij een remake...)?

De hele riedel aan acteurs - Denzel Washington, Chris Pratt, Ethan Hawke, Vincent D'Onofrio, Byung-hun Lee, Manuel Garcia-Rulfo en Martin Sensmeier - weten de film redelijk staande te houden. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en hebben een aardige chemie. Dat doet echter niets af aan het feit dat op Washingtons karakter (en misschien die van Hawke en Pratt) na de rest totaal overbodig is. Een figurant krijgt dezelfde mogelijkheid tot karakterontwikkeling als de andere. Ontzettend veel acteertalent van D'Onofrio, Lee, Rulfo en met name Sensmeier blijft hierdoor onbenut.

Visueel was het haast een feest der herkenning. In dat opzicht heeft Fuqua veel bij Sergio Leone geleend. Niet alleen het dorp deed daar aan denken (die hebben er immers gewoon zo uitgezien), maar ook de close-ups van gezichten en wapenriemen vóór de daadwerkelijke aanvang van duels - met begeleidende muziek uiteraard - deden hier behoorlijk aan denken. Hierdoor voelt The Magnificent Seven haast spaghetti aan.

Deze hybrideproductie, waarbij verhaaltechnisch geleend is uit (minstens) 3 verhalen en visueel behoorlijk wat is afgekeken van Leone, doet mij afvragen waar nu de hand van Fuqua in te zien is. Als dat het geestesdood maken van karakters is kan hij stoppen met filmen.

2.5*

gisteravond er van genoten mooie film lekker ouderwets in een modern jasje gestoken super

Uiteindelijk toch een tegenvaller. Ik probeerde de film los te zien van de oude versie uit 1960. Helaas lukte me dat niet! Dit komt vooral door het einde van deze film. Die symboliseert precies waarom ik deze film vind tegen vallen. Waar bij de oude film het gewoon knal en dood was werd er hier op een verschrikkelijke dramatische manier moeilijk gedaan.Tot die eind-scene had ik misschien veel door de vingers gezien. Zoals het graven van loopgraven en daar een vizier voor gebruiken, stel je voor dat ze niet recht liggen? De shoot-out die gewoon saai werd. Zeker toen het machinegeweer ook nog eens op de proppen kwam. En was het nu politiek correctheid hoe de zeven waren samengesteld of moet ik zeggen de acht? Waarbij de oude film gewoon leek of dat ze een idee hadden en zijn gaan filmen, leek hier alles zo bedacht, zo niet spontaan. Zelfs de grappen leken er wel in geplaatst, en dan heb ik het niet over de twee grappen die ook in 1960 in de film zaten maar al die andere. Stuk voor stuk waren die ook niet eens zo heel sterk. Nu verwachtte ik van regisseur Antoine Fuqua ook niet dat hij het origineel zal overtreffen maar een goede, zoals hij het zelf verwoorden, re-imaging had er toch wel in moeten zitten. Helaas is de bezieling uit de film en voelt het meer aan als de lucht tussen de popcorn.

Heerlijk western, barstensvol spanning / actie, goed acteerwerk. En voor mij persoonlijk, als Kurosawa liefhebber, zeker niet slechter dan de 1960 versie en wederom een prima 'remake' van seven samourai. Het is gewoon het thema dat me zo aanspreekt. Als Marvel deze template gebruikt voor een nieuwe avengersfilm dan vind ik dat waarschijnlijk ook weer een hele goede film. Ik heb in elk geval een mooie filmavond gehad ...... (4,5*)

Een western met een simpel en vrij standaard verhaal dat het moet hebben van de ijzersterke cast, er wordt dan ook prima gespeeld. Het ziet er allemaal netjes uit en de vaart wordt er goed in gehouden, met lekkere actie waardoor het geen moment verveeld. Prima vermaak dus.

Goede western, hou ik van. Mensen kijken naar films met een vergroot glas. Ik zeg maar het is een film om te ontspannen.

Antoine Fuqua, de zoveelste film die ik van hem zie. En de meeste vind ik erg goed. Hij is enorm goed in vermakelijke films te maken en hier doet hij dat ook, hoewel het verhaal echt heel dun is, zit het voor de rest wel goed. Ik denk dan aan de soundtrack en de shots die hij maakt waarvan er zeker een aantal zijn typisch voor westerns. Er wordt ook goed geacteerd met hier en daar een wat vreemd accent oa van D'Onofrio en Pratt. Ik vond de meeste personages van de Magnificent 7 wel leuk, Denzel eigenlijk de minste, maar ligt misschien aan het script.

Ideaal om is te kijken als ontspanning. Ik vond het einde met de vele actie eigenlijk zowat het minste van de film. Het begon zelfs wat te vervelen en repetitief te zijn.

Op zich een behoorlijke western. De bijna onvermijdelijke vergelijking met het klassieke orgineel Seven Samurai(1954) of de eerdere groteske Amerikaanse remake(1960) valt duidelijk in het nadeel uit voor deze update. Fuqua legt wat meer de nadruk op de actie(die met name in de laatste drie kwartier overweldigend oogt) waar bij de andere genoemde versies vooraleerst goed werd verzorgd dat de zeven helden een eigen gezicht kregen, waardoor je bij de eindafrekening in die eerdere films zowaar veel empathie voelde bij de gebeurtenissen. Deze 2016 versie oogt technisch beter, maar is mij tevens wat te mechanisch en mist de echte ziel. Wat overblijft is een goed gemaakte western. Leuk om een keer te zien, maar geen film die je je over een flink aantal jaren op zeker nog herinnert.

Aardige ietwat EO-achtige remake van de The Magnificent Seven Western film uit 1960 (welke ik een paar jaar geleden nog heb herzien), die je ook wel kan omschrijven als de "The Expendables" in het Western tijdperk.

Het eenvoudige, clichematige en voorspelbare verhaal (draait om wraak, hulp en gerechtigheid) weet wel te vermaken en zit opzicht ook wel aardig in elkaar (inclusief de sfeer), maar het duurt wel erg lang voordat de climax (het gevecht) nadert op het einde (laatste 30 minuten van het verhaal) en er dan ook eindelijk actie (lees heel veel pief poef paf schiet actie en o.a. met een Gatling machinegeweer) in voorkomt. Daarvoor worden de The Magnificent Seven één voor één (inderdaad politiek correct gekozen met o.a. een Mexicaan, Chinees, Indiaan en Neger, die het ook bijna allemaal overleven op eentje na) op een leuke manier geïntroduceerd en zie je hoe het stadje Rose Creek wordt getraind om de slechte goudbaron Bartholomew Bogue (gespeeld door Peter Sarsgaard) en zijn mannen te bestrijden, die dit stadje in hun wurggreep hebben. Eerlijk gezegd vond ik dat gedeelte wat langdradig en saai en is ook wat EO-achtig.

Overigens zit er behalve op het einde van het verhaal tussendoor ook wat actie in en o.a. als de The Magnificent Seven voor het eerst in het stadje Rose Creek aankomen en daar de aanwezige slechteriken (zogenaamde hulp-sheriffs) uitschakelen. Slecht is deze remake zeker niet en het verhaal weet zeker ook te vermaken en kijkt zich ook lekker weg. Ook met de uitvoering van het verhaal zit het wel goed en het werd ook visueel fraai in beeld (o.a. de landschappen) gebracht en zeker wat betreft de laatste 30 minuten van het verhaal, waarbij ook de The Magnificent Seven iets meer dan gehalveerd worden.

De cast die bestaat uit een aantal bekende acteurs, doet het overigens wel verdienstelijk en vooral natuurlijk Denzel Washington in de hoofdrol van Sam Chisolm (die zeg maar de leider is van de The Magnificent Seven), die persoonlijk ook nog een appeltje te schillen heeft met Bartholomew Bogue en dat vanwege wat hij hem en zijn familie (moeder en twee zussen) heeft aangedaan in het verleden (maar dat krijg je pas op het einde te horen tijdens het eenzijdige gevecht tussen hem en Bartholomew Bogue). Vanwege hun manier van vechten, was het ook vooral genieten van Byung-hun (in de rol van de Chinees Billy Rocks, die zeer goed overweg kan met messen) en Martin Sensmeier (in de rol van de Indiaan Red Harvest, die zeer goed overweg kan met pijl en boog).

De overige cast vond ik eigenlijk te clichématig spelen zoals Chris Pratt (in de rol van Josh Faraday, waarvan ik eigenlijk wel verwachtte dat hij het zou overleven), Ethan Hawke (in de rol van Goodnight Robicheaux, die enigszins laf is geworden) en Vincent D'Onofrio (in de rol van Jack Horne). De laatste moest eigenlijk ook zorgen voor wat humor, maar eerlijk gezegd vond ik dat nergens geslaagd. Ook vond ik zijn persoonlijkheid en die van Ethan Hawke, de minst leuke van de The Magnificent Seven. Degene waar ik me regelmatig aan stoorde was de irritante Haley Bennett in de rol van Emma Cullen, die hulp vraagt aan Sam Chisolm om hun te helpen.

Al met al een aardige en vooral vermakelijke remake van The Magnificent Seven uit 1960, maar qua niveau kan deze film daar net niet aan tippen en dat komt door het EO gehalte in dit verhaal en ook door een aantal leden van de The Magnificent Seven, die ik niet echt leuk vond. Zij gingen gelukkig dan ook allemaal dood tijdens het gevecht op het einde.

Aardige Western die helaas niet het niveau haalt van wat van de regisseur en cast zou verwachten. Het verhaal is standaard en de uitwerking is zeer braafjes. Het ziet er allemaal net iets te netjes uit en er zijn verder geen verrassingen. Het vertrouwende paden worden keurig bewandeld zonder maar enigszins af te wijken van de formule. De actie is verder prima en de vaart zit er lekker in. Je wordt ook uitstekend vermaakt met een kleurrijke cast. Origineel...nee, maar wel vermakelijk. 3.0/3.5

Leuke maar toch wel doorsnee western. De remake van de remake had ik niet zien aankomen. Al leek het idee me wel leuk. Zeker omdat op de affiche grote namen staan als Denzel Washington, Chris Pratt en Ethan Hawke. Chris Pratt is niet echt een aangename acteur, die helaas tegenwoordig in een reeks franchise op de voorgrond komt. De Tom Hardy van de Aldi zullen we maar zeggen. Denzel en Ethan is dan weer anders. Zij redden dan ook nog een stuk de film.

Het is weinig verrassend. Net als in de originele Amerikaanse versie (en deels ook de Japanse originelere versie) gaat een groot deel van de film naar het zoeken van de 7 mannen. Alhoewel de 60's versie 7 blanke mannen toonden en hier meer diversiteit aan bod komt (buiten de vrouwen dan) worden de figuren hier net veel meer clichés dan in de originele film. Er is ook weinig sympathie met de karakters en nog minder met de mensen van het dorp. De vijand is dan ook niet bepaald indrukwekkend.

Magnificent Seven is een hapklare blockbuster geworden, maar staat duidelijk in de schaduw van z'n voorganger(s). Jammer, want het concept werkt duidelijk gezien de vele vervolgen en copycats.

Goede, ouderwets aandoende western. Veel westerns worden er niet meer gemaakt en die er gemaakt worden zijn veelal erg matig (uitzonderingen daargelaten). Vooral visueel en qua karakters wordt de plank vaak misgeslaten. Deze film heeft daar niet onder te leiden. Het verhaal wordt rustig opgebouwd met (net) voldoende aandacht aan de karakters, waarbij Washington de film met verve draagt.

Prima bijrollen van de goede cast, mooie setting (voortreffelijk in beeld gebracht) en goed gemonteerde actiescenes.

Vroeger had ik een hekel aan westerns, vandaag de dag absoluut niet meer. De mooie natuur, de rust, de clichématige personages, de ouderwetse shoot outs, de kleding; altijd fijn. Ook bij deze Magnificent Seven zit dat allemaal hartstikke goed. Wel jammer dat de film veel te lang duurt voor zo'n standaardverhaal en dat zit een hoger cijfer absoluut in de weg. Laatste half uur is wel het beste, met overdreven veel shoot outs en geweld, wat ik ook wel zocht bij een filmpje als deze. Prima acteerwerk verder, maar geen rol zal me na vanavond bij blijven. Daarvoor zijn de personages te nietszeggend.

3*

Waar gekeken: thuis op het bankje

Held van de film: Chris Pratt, of zoals zijn personage heet Josh Faraday. Met name de reactie als de dorpelingen aankomen: "Oh good, they brought their pitchforks. We may stand a chance after all." Hilarisch . Al is Billy Rocks ook een leuk personage.

Chickie van de film: eh... Haley Bennet dan maar?

Soundtrack: Mooi, passend bij de film. Deed me denken aan de oude westerns.

Film vermakelijk gedurende de hele zit: 100%. De opbouw was leuk om te zien, de personages worden allemaal geintroduceerd, het groepje zwelt aan tot 7, tussendoor al wat shootouts, geluid klinkt lekker. Op het einde gaat de film lekker los. Ik heb me twee uur lang niet verveeld in ieder geval.

Films die ik naar aanleiding van deze film / regisseur / acteurs wil gaan kijken: Brooklyn's finest had ik nog nooit van gehoord. Die wil ik wel een kans geven.

Verder nog opmerkingen: Gekke rol van Vincent d'Onofrio met zijn verspringende stemmetje. Veelzijdig acteur die man. Vond hem als Kingpin in Daredevil ook al geweldig.

Conclusie: Een van de leukere films van afgelopen jaar. Grote kans dat deze in mijn top 10 lijstje van 2016 komt. 4 *

Als je Western movies weet te waarderen, dan mag deze niet op je '2watch' lijstje ontbreken.

Een prachtige remake versie, geen moment verveeld. Mooi op beeld gezet en goed gespeeld.

Ik heb in jaren niet meer zo genoten van een goeie Western. Bij komt hij in ieder geval met stip op de eerste plaats op het Western movies lijstje. Een dikke 5* voor mij! Een aanrader. Check de trailer maar en als je dan nog niet overtuigd bent......

Meh, matig.

Typisch weer zo'n remake waar echt alle charme en coolheid van het origineel is uitgefilterd en alleen een gelikt simpel hap slik weg dingetje overblijft.

Alsof je naar een opgepimpte A-Team aflevering kijkt.

Het is een remake maar wij vonden het de moeite wel waard. Een aardige film die leuk bleef vanaf het begin tot het einde! Als waardering een 7+.

“If God didn't want them to be sheared, he wouldn't have made them sheep.”

Wie al eens één van mijn schrijfsels heeft gelezen, weet ondertussen mijn mening over remakes en mijlpalen uit de filmgeschiedenis. Ik ben dus niet zo’n aanhanger voor het terug oprakelen van succesfilms uit het verleden en deze dan te voorzien van een nieuw jasje. In de meeste gevallen wordt er feitelijk niets nieuws naar voren gebracht. In het ergste geval schiet het resultaat zijn doel voorbij en is het eindproduct een lamentabele en soms wel volledig mislukte film. “Ghostbusters” was in mijn ogen zo’n wangedrocht en bevestigde mijn stelling dat sommige mijlpalen in de filmgeschiedenis onaantastbaar zijn (ik vrees dat de remake van “Jumanji” ook zo’n geval zal zijn). Er zijn echter ook uitzonderingen zoals de recente film “The Jungle Book”. Alhoewel dit niet een remake is in de strikte zin van het woord, maar eerder een verfilming van een tekenfilm.

Ik beweer ook niet dat deze “The magnificent seven” de originele film uit 1960 overtreft. De originele zwart-wit versie is en blijft een monument. Eigenlijk kan je deze film vergelijken met de remake van “RoboCop”. In grote lijnen zijn er overeenkomsten, maar subtiele wijzigingen maken deze versie eigentijdser. Net zoals bij deze laatste moet je deze western niet te veel vergelijken met de klassieker. Er zijn raakpunten en in grote lijnen overeenkomsten, maar door enkele herinterpretaties en een blits nieuw omhulsel kan men eerder stellen dat het een “restyling” is en niet een “remake”. Ook in deze film wordt een gemeenschap onderdrukt en uitgebuit door een machtswellusteling. Het zijn ditmaal wel geen in Mexico gevestigde landbouwers die door een Mexicaanse bende beroofd worden van hun broodnodig geoogst voedsel, maar wel een doodgewoon stadje waar de inwoners voor een hongerloon goud moeten delven uit een mijn en onder druk worden gezet door een redelijk geschifte tiran(Peter Sarsgaard) zodanig dat ze hun eigendom voor een appel en een ei van de hand doen. Ook hier doen de wanhopige inwoners beroep op een zevental huurlingen die dan schijnbaar zonder aarzeling de inwoners bijstaan om zicht te verweren tegen de onderdrukkers. Dat de zeven revolverhelden beschikken over een uitzonderlijk schiettalent en de bende bandieten oliedom zijn, met als resultaat dat ze en masse worden afgeslacht, is natuurlijk een vanzelfsprekendheid. En dat er eentje de rol van lafaard op zich neemt zoals Robert Vaughn in de versie uit 1960, is dan ook nog een opvallende overeenkomst.

Het grootste onderscheid zit hem in de zeven revolverhelden. Een allegaartje uit verschillende culturen afkomstige ruwe bolsters zodanig dat het een politiek correcte film werd. Een Afro-Amerikaan (Denzel Washington), Mexicaan (Manuel Garcia-Rulfo), Indiaan (Martin Sensmeier) en een Chinees (Byung-Hun Lee) zorgen voor de diversiteit qua afkomst. Daarnaast krijgen ze nog het gezelschap van een woudloper (Vincent D’Onofrio) wiens gewicht waarschijnlijk zijn intellect moeiteloos overstijgt. En een rokkenjagende cowboy (Chris Pratt) die ondanks een drankprobleem toch moeiteloos een doel weet te treffen. Maar over het algemeen is dit niet meer dan een actierijke western waarbij je je zeker niet verveelt. Na de introductie van de hoofdpersonages, die één voor één toetreden tot het selecte groepje, en de voorbereidingen op de confrontatie, is het tijd voor een uitgebreid knalfestijn waarbij aanzienlijk wat dynamiet wordt gebruikt, een immense kogelregen wordt geproduceerd met een Gatling gun als apotheose. Het meedogenloze zevental wordt hierbij geholpen door de van zich afbijtende boerenbevolking met Emma Cullen (Haley Bennett), een inwoonster van het stadje die zichzelf de taak oplegde om op zoek te gaan naar hulp, als leidende kracht.

“The magnificent seven” was een vermakelijke western waarna ik weer dat jeugdige, jongensachtige verlangen voelde opkomen en stiekem wenste ook in die periode opgegroeid te zijn. Die rebelse, bestofte revolverhelden die bedaard en koelbloedig hun tegenstanders in het stof doen bijten. Misschien was het einde een beetje overdreven en werden de verschillende personages qua karakter niet uitgebreid uitgewerkt, maar het spektakelgehalte was des te groter. Als je onwaarheden of plotholes zoekt, zal je ze wel vinden veronderstel ik. Maar je moet toch toegeven dat ze trouw gebleven zijn aan de grootste leugen gebruikt in bijna alle Westerns. En dat is over de schutterskwaliteiten van cowboys. In het echte Wilde Westen kon zelfs de beste revolverheld een stevige eik niet raken op tien meter. Het moment dat je dit begint te beseffen, kan je beter stoppen met Western films te kijken.

3,5*