Jacob's Ladder (1990)

Inderdaad werd er in deze film goed geacteerd, de film had tevens ook een creepy sfeertje, ik schrok me dood toen ik die demonen in de auto zag zitten en vooral toen ik ze in de voorbijrazende metro zag staan. maar toch vond ik het verhaal iets minder en daarom geef ik nu nog geen stem en kijk ik hem binnenkort nog eens, omdat er naar mijn mening meer dingen in zaten waar ik nog niet achter ben gekomen en wat mijn stem denk ik hoger maakt. Zal het voorlopig op 3,5 sterren houden.

Anderhalf jaar geleden heb ik een half uur van deze film gezien, ongeveer vanaf de ijzingwekkende koorts-scène in het bad tot het moment dat de veteranen elkaar weer zien en plannen smeden voor een rechtzaak. Waarom ik hem zo lang links heb laten liggen weet ik niet, maar na hem vanavond in zijn geheel gezien te hebben trokken de koude rillingen me over de rug. Die hallucinerende scènes op het feest en in het shabby ziekenhuis waren een marteling. Een film die naspookt. 4,5*

Ik vond het trouwens erg jammer dat ik de major spoiler, namelijk dat de hele film een stervensdroom van Jacob is, al meerdere malen op MM voorbij had zien komen in andere topics.

Kan ik me ook wel in vinden. Verder wel zeer goeie film, met een paar kleine minpuntjes.

Vooral in het begin wordt er een prachtige sfeer neergezet, met enkele magistrale scenes (de metro, vooral dat feestje ook!). Het afdalen in de waanzin wordt echt perfect vorm gegeven. Jammer dat halverwege de kan al geledigd bleek te zijn (buiten dan die scene in het ziekenhuis nog). De film leek zelfs te ontsporen met die hele rechtzaak. Gelukkig werd die voortijdig afgebroken, en gaat het verhaal een andere richting uit.

Ook bij het einde heb ik dubbele gevoelens. Die scene met the chemist was hoogstaand en geniaal, en had voor mij ook een perfecte afsluiter geweest. Dat stuk met z'n zoontje (*barf*) maar vooral het echte einde, wat je toch al redelijk goed zag aankomen, vond ik nogal dom. Hoefde voor mij niet, en ik zie de toegevoegde waarde ook helemaal niet. Maar met wat Q zegt, dat dit de rest van de film zinloos maakt, ben ik het helemaal niet eens. Een film is meer dan een ontknoping alleen. Enjoy the ride.

Allemaal punten die de film van een 4.5* afhouden. Typische film waar 4.25* weer enorm handig zouden zijn, maar wegens net iets teveel schoonheidsfoutjes (oa het kapsel van Robbins ) toch maar 4*. Blijft wel zeker een aanrader.

Best goede film, maar niet echt briljant of zo. Beetje te vergezocht naar mijn smaak.
flashbacks, hallucinaties en 'laatste beelden voor het sterven' zijn allemaal wel aardig, maar maak er dan iets abstracters van in plaats van een dergelijk verhaal.

Zeer interessant, maar juist met het thrillerachtige deel (het gedoe met die experimenten) kon ik wat minder. Ik vond het zelfs de film een beetje in de weg zitten. Bij herziening zit er wellicht wel een halfje meer in (want deze film drijft nu eens niet bepaald alleen op de plottwist, dus ik wil 'm graag vaker zien), vooralsnog hou ik het op een hele dikke 3.5*

Volgens trivia van IMDb was er in het originele script een alternatief einde:

A much different ending, where Jezzie turns herself inside-out(!) and transforms into a HUGE demon, whom Jacob fights.

WTF

Angstaanjagende film. Sluimerend, drukkend en uiterst ongemakkelijk. Geweldig hoe met weinig middelen (alle geluiden zijn live!) zo'n sfeer wordt gecreëerd. Nergens komt de film gedateerd over, ookal is hij al 15 jaar oud en zijn we zo veel gewend wat post-productie betreft. Robbins is de man. Enige minpunt is de muziek tijdens de eindscène met Gabe.

4,5*

Dan zet ik hier ook maar een berichtje neer.
Gisteren nog een keer bekeken. Geweldige film. De sfeer is heel erg goed neergezet, de eerder genoemde onderbelichte en overbelichte scenes (Wat overigens een beetje overdreven is) helpt hier heel goed bij, vind ik.
De 'trip' scenes (zo noem ik ze maar even) vind ik ook erg goed gedaan. Vooral de scene in het ziekenhuis Het camerawerk draagt goed bij aan hoe Jacob zelf het allemaal ervaart, dit is ook goed gedaan in het begin zodat de kijker niet echt door heeft wat er gebeurd, net zoals Jacob. In totaal is het ook een vrij rauwe film. De ontknoping had van mij niet echt gehoeven. In plaats daarvan misschien nog wat meer 'gestoorde' scenes, want die vond ik echt fantastisch.
4*

Het einde kan je van 2 kanten bekijken. Aan de ene kant kan je zeggen dat het wel erg makkelijk is om het gewoon op de laatste gedachtes van een stervende man te gooien. Aan de andere kant kan je het zien als een briljant weergegeven laatste trip/hallucinatie/gedachtenkronkel van iemand over hoe de rest van z'n leven had kunnen zijn.

Ik kies voor het laatste, 4*

Intrigerende film,

Met name het 1ste uur kent veel sterke scènes waarbij ik mij telkens afvroeg wat er nou werkelijk met Jacob aan de hand was. De vele sprongen in de tijd zijn sfeervol gefilmd en met veel oog voor detail. Geweldige scène als Jacob in een verlaten metrostation loopt . Ook erg illustratief want je voelt gelijk dat deze man, labiel is en alleen nog maar dieper kan zinken .

De paranoïde gebeurtenissen stapelen zich op. de vele momenten waarop Jacob het gevoel heeft alsof hij wordt achtervolgd zijn lekker creepy.

De uiteindelijke ontknoping Jacob en zijn buddies hebben elkaar afgemaakt onder invloed van de experimentele drugs ladder vond ik gewoon aardig om te zien. Geen schokkende ontknoping, wel een spannende, sfeervolle film. 4*

Enige tijd geleden via de pakketservice kunnen bewonderen, waarvoor dank. Wanneer ik gisteren El Maquinista zag moest ik spontaan aan deze film denken en ik realiseerde me dat ik hier nog steeds geen berichtje had geplaatst. Bij deze dus.

De oorzaak voor Jacob's mentale problemen vertoont sterke parallellen met een aflevering van het geweldige X-Files, die ik nog niet zo lang geleden heb gezien. Experimenten met chemische wapens die achteraf een negatieve invloed blijken te hebben op de geestelijke toestand van hun gebruikers, het is een boeiend uitgangspunt met geweldig veel potentieel. Het duurt dan ook niet lang voor een bries van paranoia en angstaanjagende flashbacks de arme Jacob teistert. De rol van Jacob wordt bovendien heel overtuigend gebracht door een nooit teleurstellende Tim Robbins. De visuele flair en de duistere sfeer die je steeds meer bekruipt naarmate de film naar de ontknoping danst, doen vervolgens de rest. Een erg beklijvende thriller die je volledig opslurpt en in Jacob's labiele wereldje uitspuugt.

Prachtige, angstaanjagende en zeker een briljante film wat mij betreft! Ik had zonet een post van hier tot Tokio geschreven over deze film. Kom ik er ondertussen achter dat hetgene wat ik had geschreven niet klopt. Onder het schrijven van de post is mijn totaalbeeld over deze film op zo'n manier veranderd dat ik een kwartier in de war ben geweest en goed heb moeten nadenken voordat ik alles op een rijtje had. En dat terwijl mij de hele tijd al bekend is geweest dat Jacob (Tim Robbins) de hele film droomt tijdens het doodgaan in een ziekenhuistent in Vietnam. Eigenlijk is alles zo simpel, maar tegelijkertijd ook weer niet omdat je steeds weer op het verkeerde been wordt gezet zowel voor als na de film. Nou jah, zo was het bij mij in ieder geval.

De film kent een aantal verschrikkelijk angstaanjagende momenten. Een aantal keer zie je de ''demonen'' langs komen flitsen. Steeds weer kippenvel. Maar het grote schrikmoment lag bij mij toch in de scene dat Jacob de spiegel omdraait en de schuddende demonenhoofden in flitsen ziet. Ik had mijn home cinema set keihard aan staan, dus dan wil je wel schrikken. De muziek in de film verzorgd door Maurice Jarre is bij vlagen briljant en doet je meerdere momenten kippenvel krijgen van angst en emotie. Tim Robbins zet een geweldige prestatie neer en Jacob's Ladder is wat mij betreft een meesterwerk...

* * * * *

Best wel geniaal ja. Weinig films gezien die je zo bezig houden. 4.5*

Met Jacob's Ladder heb ik echt een geweldige trip beleeft van begin tot eind. Mooie duistere sfeer met enkele scènes die er echt met kop en schouder bovenuit steken: feestje, gesprekken met zijn dokter, gesprek met de chemist en de scène waarin de auto tot ontploffing gebracht wordt bijvoorbeeld. Film die stof tot nadenken geeft en daar houd ik wel van.

Boeiende en spannende film, die visueel mooi is om te zien en daarnaast een Robbins heeft, die zeer goed acteerwerk laat zien. Zeer knap en realistisch, hoe depressief, ziek en verward hij af en toe over weet te komen. Het verhaal zit goed in elkaar en is vrij onvoorspelbaar. Ik had tenminste een half uur voor het einde van de film nog geen idee hoe het allemaal ging aflopen. Het einde is dan wel mooi en geeft een hoop duidelijkheid, als blijkt dat Robbins stervende is en de hele film eigenlijk een grote flashback is van een man wiens hele leven nog een keer voorbij lijkt te komen op het moment dat hij stervende is .
Prima film dus.

4,0*

Het is voor mij volstrekt onduidelijk dat ik voor deze film toen ik hem voor de eerste keer zag een waardering van 2,0* heb gegeven. Of hij was niet ondertiteld of ik had er gewoon niets van begrepen. En dat laatste lijkt mij waarschijnlijker.
De symboliek en de filosofische citaten van de duitse mysticus Meester Eckhardt werkten zeer goed in deze film. Voor mij is dit ook een van de beste films die ik gezien heb die de oorlog in Vietnam als onderwerp hebben. De waanzin van die oorlog wordt hier zelfs nog doeltreffender in beeld gebracht als in een film zoals "Apocalypse now", hoewel beide films overigens niet met elkaar te vergelijken zijn.
De horror in deze film was geweldig. Ze deed mij af en toe op het puntje van de stoel belanden. Vooral de ziekenhuisscene.
En om nog even terug te komen op mijn waardering van 2,0* bij mijn eerste kijkbeurt. Ik zal waarschijnlijk toen niet in de gaten gehad hebben dat wat wij te zien kregen gewoon niet echt was, maar puur hallucinatie van Tim Robbins in zijn doodstrijd, nadat hij door een van zijn eigen maten met een bajonet in de buik was gestoken. Alleen de beelden in Vietnam waren echt..
Of het US leger inderdaad In Vietnam met de hallucinogene BZ-drug heeft geëxperimenteerd - dat las ik ergens - is dacht ik niet bewezen, maar zou dat wel zo zijn, dan is dat toch zowiezo door de verantwoordelijke autoriteiten in de doofpot gestopt. Er zou dus best wel iets van waar kunnen zijn.
Rest mij ten slotte nog te zeggen dat mijn waardering voor deze film met een goed acterende Tim Robbins - dat moet ik er toch nog even bij vermelden - bij deze tweede kijkbeurt fors omhoog gaat.

4,0*

Wel een aparte film met een prima spelende Tim Robbins. Elizabeth Peña vond ik ook aardig acteren. Ik zie de laatst genoemde graag in films spelen (vind haar best een mooie vrouw).

Het verhaal is best boeiend alleen het einde snap ik niet en vond ik ook zeer raar. Heeft hij alles zitten te dromen op de operatietafel ? Wel een zeer knappe droom dan als hij in de toekomst kan kijken?

Aanvankelijk dacht ik de hulp van een psychiater te moeten inroepen om het te begrijpen.

Nadien dacht ik : nu, de flashbacks over de Vietnam-oorlog en de gevolgen daarvan op wie het allemaal heeft meegemaakt, dat heb ik al tientallen keren gezien.

Maar nadien blijkt dat het wel veel dieper zit en als DAT strookt met de werkelijkheid is dit toch wel erg ontstellend en is deze film een regelrechte aanklacht. Wat is er nog geloofwaardig en wat edelmoedig ?

Al bij een zeer zwaarmoedige en droefgeestige film, die ik, en dan gaat om het zuiver filmisch gebeuren, toch wel een zekere zucht naar sensatie en een beetje onechte tragiek aanwrijf.

Blijft echter wel een bijzonder dokument.

Blijkbaar hebben de paar mensen die hier recentelijk hun commentaar hebben neergezet er meer kennis en inzicht van dan ik.

Spannende griezelfilm met een sterke Robbins en Peña en een werkelijk sublieme Aiello. Mooie beelden, fijne soundtrack, sfeervol en prima suspense. De juiste ingredïenten zijn absoluut aanwezig. Het einde, dat nogal bepalend is, haalt de film een klein beetje onderuit maar zal door anderen juist weer extra gewaardeerd worden. Zeer goed.

Kan ik wel inkomen die kritiek, maar deel hem niet...
Sensatie mbt de erg visuele horror? Heb een oud artikel uit het Fangoria (horror/fx magazine), waar screens zijn te zien van scenes die de final cut niet gehaald hebben. Nog gruwelijkere explicietere beelden van oa de onthoofding van die informant en het doormidden rijden van hem door de 'demonen' in de auto (zijn telkens terugkerende dood was eruit gehaald, tot de laatste in de explosie, om de clou langer uit te stellen)

Lyne laat de gruwelijkheid en absurditeit van de realiteit zien, dmv die surrealistische shock-horror (ZIEKenhuis scene), perfect gedoseerd nu en als het minder of subtieler was geweest, imo ook minder effectief.

Die dying second theorie wordt trouwens vaker 'bevestigd' door mensen met veel ervaringen in de verzorging van terminale patienten. Als iemand 'tevreden' heengaat is het een vredig verlaten, als iemand 'ontevreden' heengaat, blijkt het fysiek ook een lang en moeilijk gevecht.

Dat verwoven in een prachtig en schokkend script en met die geweldige cast (Aiello is idd een engel). Daarom is deze film imo perfect gruwelijk en oprecht pijnlijk sentimenteel. Maar eigenlijk toch met een happy ending, sort of. Hij laat je niet in torment achter...

Dus, on a Happier Note: Ik had deze film gehuurd voor m'n 13e of 14e verjaardag, blij feestje thuis, enge film huren. Eerste was eoa standaard fesstjes-film en daarna, als afsluiter deze... Na het eerste kwartier 'Tour of Duty' kon de helft er al geen touw meer aan vast knopen en uiteindelijk heb ik samen met één andere vriend hem in alle rust afgekeken terwijl de rest al was afgehaakt en zaten te gamen en feesten.
Daarna ons zwaar Im- en lichtjes depressed afgezonderd om na te praten over de betekenis. Dat was nog eens een coole verjaardag! .

Naar nummer #8 in m'n top10 geperst .

'In anticipatie van Noé’s ‘Enter the void’ #2

In tegenstelling tot ‘Altered States’ is dit op zijn minst een film uit één stuk. Jacob’s Ladder is vrij sober gefilmd, en verliest zichzelf maar af en toe in clichés. Verder moet deze film het niet echt van sterke vondsten hebben. De ‘visioenen’ zijn vooral op schrikeffect gebaseerd, niet op verontrustende beelden. De afwisseling van werkelijkheden werkt in eerste instantie wel vervreemdend, maar je kan al snel zelf bepalen hoe dit afloopt, en vanaf dat moment voelde ik me niet echt meer betrokken. Het verwerd een beetje tot een portret van een psychiatrisch patiënt. Kan interessant zijn, maar er had denk ik meer in deze film gezeten. Ook jammer, dat Jacob’s Ladder eindigt als een soort pamflet. Waarom eigenlijk überhaupt dat deus-ex-machinale medicijngegeven? Is een film over iemand die gestorven is, en zijn leven nog één door moet lopen om het op een rijtje te zetten niet interessant genoeg? Kennelijk niet. Maar dan kan Lyne mijn voldoende ook vergeten.

2,5*

Jacob's Ladder is met zijn mystieke sfeerschepping, maatschappelijk verval en verontrustende psychologie een zuivere evocatie van de lugubere jaren '70-cinema. Binnenin dit kader brengt Adrian Lyne vervolgens de bevreemdende queeste van een Vietnamveteraan die op zoek is naar innerlijke verlossing en in het verlengde daarvan zijn eigen dood tracht te aanvaarden. Het vervagen van de grens tussen droom en werkelijkheid is dan ook een constante in deze bijwijlen demonische en hoogst allegorische nachtmerrie.

In Jacob's Ladder wordt het eeuwige Vietnamtrauma op obscure wijze uitvergroot, en dat leidt de kijker meermaals tot de volgende vragen: Welk pad dient men te bewandelen om nog zin in het leven te vinden? En is er überhaupt een leven na de Vietnamoorlog? In die zin ligt in de prent dan ook een onvermijdelijke kritiek op de oorlog in Vietnam en oorlog in het algemeen. Niettemin, Lyne laat het antwoord op die vraag doorgaans in het gewisse, getuige het permanent aanwezige mysticisme. Tot hij duidelijk maakt dat er in de realiteit geen uitweg te vinden is, louter in jezelf. Het is alleen een kwestie om de dood te omhelzen, zodat je innerlijke demonen worden getransformeerd tot liefdevolle engelen.

In een oeuvre bezet met erotisch geladen thrillers, al dan niet met de nodige camp, is Jacob's Ladder een onmiskenbaar buitenbeen voor Adrian Lyne. Een mentaal uitputtende puzzel, een mindfuck die zowel intrigerend als confronterend is en bij elke herziening alleen maar kan groeien. Zeker wanneer een groots thema als 'de dood' op inhoudelijk inventieve en visueel indringende wijze zijn weg vindt tot bij de kijker.

4.5*

Jacob's Ladder is een film die net wat overtuiging mist om je te raken. Er was wel een bepaalde sfeer aanwezig maar toch niet goed genoeg. Horror zou ik deze film niet willen noemen. De demonen misschien, maar daar blijft het ook bij. Over het algemeen is het meer thriller en drama.

Ik vond het eerst deel van de film nogal onduidelijk en vreemd. Naar het einde toe werd wat meer duidelijker en ook wel wat interessanter. Bij het einde heb ik zo mijn twijfels. Kon misschien wel anders.

Op acteervlak is er weinig op te merken. Tim Robbins speelde zeer sterk.

Al met al een aardige film waar ik eigenlijk niet heel veel over te zeggen heb. Zat in principe wel goed in elkaar maar het deed mij niet zoveel.

The most frightening thing about Jacob Singer's nightmare is that he isn't dreaming

Ik had Jacob's Ladder al een tijdje opgenomen liggen van de tv maar nooit echt een goede moment gevonden omdat ik had gehoord dat de film veel vergelijkingen heeft met Mulholland Drive en dat is nu ook niet echt een simpele film.

Jacob's Ladder moet het vooral hebben van zijn beklemmende sfeer waar je niet deftig weet wat er nu echt is en wat niet. Misschien ligt het eraan dat ik al wat meer van zulke films heb gezien maar heel de 'mindfuck' kwam maar zwakjes op mij over. Zag de twist waar het uiteindelijk allemaal een stervensdroom van Jacob al aankomen.

Wat er wel in zat, waren een aantal interessante en beklemmende scènes die gelukkig wel goed werden uitgewerkt. Zo zal ik mij de scènes met de demonen in de auto en metro of het stuk met het bad toch wel blijven onthouden.

Acteerprestaties zijn wel bijzonder sterk, al zag Tim Robbins er niet uit met dat verschrikkelijk kapsel maar ook de rest van de cast is solide. Ook de muziek is op sommige punten echt lekker creepy.

Een aantal goede punten zoals het acteren en de muziek maar over het algemeen toch wat saai gebracht allemaal.

2.5

Wat een dijk van een film! Vaak ten onrechte betiteld als horror, zodat het valse hoop biedt voor sommigen. Schitterende psychologische thriller, met een goeie mindfuck waardoor ik in het duister heb getast. Niet de moeilijkste mindfuck, maar dat hoeft ook niet, dat moet geen doel op zich worden i.t.t. andere films met mindspelletjes! Zoals eerder gezegd een inspiratiebron voor vele andere films, ik denk zelfs de eerste film in dit genre. Film heeft zelfs een 'filosofische' diepgang.

En het geniale vind ik
dat de hele film een weergave is van het onderbewustzijn van Jacob, op de openings- en eindshot na. Niets wat je ziet hoeft dus echt zo gebeurd te zijn omdat het een lange hallucinatie is in het proces van overlijden.

Volgens mij probeert de film je subtiel op een verkeerd been te zetten door de titel van de film die verwijst naar de Ladder-drug.

De hallucinatie over zijn (gefantaseerde?) leven als hij sterft, heeft denk ik minder met de drug te maken dan de makers willen laten geloven d.m.v. de titel en de aftiteling over drugs in het leger genaamd BZ. Sterker nog, drugs hoeven helemaal geen rol te spelen als veroorzaker van de hallucinaties of als experiment in het leger.
Hij kon immers niet weten dat hij die drug heeft toegediend gekregen omdat hij niet uit de ziekenbarakken is geweest, maar toch hallucineert hij er over, blijkbaar naar aanleiding dat hij zag dat een medesoldaat hem neerstak. Maar dat neersteken door die medesoldaat hoeft niet perse door de drugs te komen, dat wordt alleen maar gesuggereerd door zijn onderbewustzijn.

En dat een aantal medesoldaten in de openingsscene gek/ziek worden, hoeft niet perse door de drug te komen. Kan ook het gevolg zijn van dat spul wat ze rookten, er werd tot 2x toe gezegd dat het erg sterk was.. En de vermeende drugs zouden in de voedingsmiddelen moeten zijn verwerkt.

Dat is wel gaaf van de film: hij hallucineert dus over hallucinaties, én over drugsexperimenten waar hij geen weet van kan hebben, pretty fucked up. Of zie ik iets over het hoofd?

De titel Jacob's Ladder verwijst namelijk ook niet alleen naar zijn vermeende drugstrip (Ladder) waarover hij hallucineert, maar ook naar zijn klim naar de hemel aan de hand van zijn zoon op de trap in het eindshot, of misschien wel naar het hele proces van heengaan.

Het is ook zelfs maar de vraag of het samenwonen met Jezzy wel of niet in het echt is gebeurd. Het kan een fantastie zijn, maar ook werkelijk zo zijn geweest. Hij hallucineert over een droom die hij had waarin hij met haar samenwonende, maar het kan evengoed zo zijn dat hij na Sarah ook in het echt met Jezzy heeft samengewoond...

Acteerwerk vind ik zeer goed van Robbins.
En Elizabeth Pena vind ik een mooie vrouw, naturel, en in het gehele eerste halfuur was ze ofwel topless, of naakt
Verder zitten er prachtige scens in zoals ,, psychiatrische inrichting,

Hoge notering dus van mij, een 5, en dat was me die hoop tekst wel waard

Wat een film!

Spoilertags zijn bij deze film echter wel heel erg belangrijk.

Eigenlijk weten we als kijker maar 2 dingen met zekerheid: dat is dat Jacob en z'n bataljon in de beginscène worden aangevallen en dat hij op het einde sterft (als gevolg van de aanval). Al de tussenliggende gebeurtenissen (z'n relatie met Jezabel (Jezzie), het gebruik van de experimentele drug Ladder, de auto-ontploffing, de ontvoering door mannen van het leger(?) noem maar op) gebeuren allemaal in z'n onderbewuste, in de tijd dat hij neergestoken wordt en uiteindelijk sterft. Het hele verhaal is eigenlijk Jacob's doodsstrijd.

Op het einde zien we hem samen aan de hand van z'n overleden zoontje de trap naar het licht bestijgen (Jacob's Ladder?), een mooie metafoor voor de dood. We keren plots vanuit Jacob's onderbewuste naar de realiteit en horen de legerarts zeggen dat hij dood is, maar dat hij er toch gelukkig uitziet. Schitterende eindscène!

De film zag er grafisch erg deprimerend uit door het gebruik van grauwe en vale kleuren. Er wordt ook niet gefilmd op de mooiste locaties (de metro, het flatje van Jezzie, het ziekenhuis). Het visuele sluit dus perfect aan bij de gemoedstoestand van Jacob. Eén enkele scène staat hiermee in schril contrast: de scène waarin hij nog met z'n eerste vrouw Sarah en de kinderen samenwoont. Verder zitten er een aantal erg sterke scènes in die het verschil maken: de openingsscène, maar ook de scène waarin Jacob en Jezzie het feestje bijwonen, de zieknhuisscène en uiteraard de eindscène.

Tim Robbins geeft het beste van zichzelf en draagt de film met verve. Ook Elizabeth Peña deed haar ding overtuigend.

Sterke film!

Ik kon het geen horror noemen.

Niet mijn genre, maar heeft mij toch hier en daar weten te boeien. Ik moet wel zeggen, dat ik de draad een beetje kwijt was op het einde.

Inderdaad hulde voor Canvas. Dit zou SBS6 niet aandurven nee. Of de gezellige familiezender RTL4....die zenden liever Let's Dance uit dan zo'n film.

Alhoewel ik de film nog niet eens zo heel sterk vond. In mijn gedachtegang (was 10/11 de eerste keer dat ik hem zag) was dit echt een angstaanjagende film. En de Veronica Magazine deed daar afgelopen weekend nog een schepje bovenop: 'doodenge scenes en een ontregelend effect op de kijker'.

Ik vond dit allemaal wel meevallen. Een paar krachtige scenes maar een werkelijk onbegrijpelijk verhaal met een paar vreemde gebeurtenissen. Dat alles maakt het voor mij geen topfilm.

Misschien voor dit tijd waren die 'doodenge' scenes, zoals de VM het schetste, inderdaad baanbrekend. Maar anno 2009 hebben we wel wat bizarders gezien, zo noem ik een The Grudge, Sixth Sense en The Ring. Misschien niet de beste voorbeelden geef ik toe, maar even om aan te geven dat we niet meer zomaar schrikken van een enge scene.

Het heeft wel wat weg van een cult-film en is het misschien ook wel. In dat 'segment' misschien een topper, in mijn segment helaas niet.

Laatst een stukje op de Belgische televisie van gezien, laatst de film getipt gekregen en nu dan helemaal gezien. Erg goede film.

De film begint al heel onheilspellend met prachtige beelden uit Vietnam. Het begint nog een beetje leuk met wat humor maar al snel slaat dat om in een nachtmerrie. Film bevat een heel raar sfeertje. Een beetje bedrukkend allemaal. Dit ook erg goed versterkt door de wat kleurloze beelden. Het verhaal blijft de gehele speelduur meeslepend. Je wilt gewoon weten wat er met Jacob aan de hand is en waarom hij aan die waanbeelden lijdt. Goed spel van de acteurs allemaal. Robbins is magistraal bezig en maakt de film net dat beetje meer meeslepender dan dat het al was. Ook mooi dat de film de horror niet echt gebruikt om te shocken, maar echt om bij te dragen aan het verhaal van Jackob. Alleen een beetje jammer dat het einde niet wat overliet aan de interpretatie van de kijker , maar aan de andere kant had ik het niet echt zien aankomen.

4*

1990 was een bijzonder matig filmjaar, maar Jacob's Ladder is een uitzondering daarop. Vooral gaaf is het hoge tripgehalte, waarvan ik de uiteindelijke clou wel redelijk snel door had, maar dat gaf niet .

Ik zat al lang achter deze film aan en eindelijk heb ik hem dan gevonden en ook gister bekeken.

Jacob's Ladder is een boeiende film van begin tot het eind. Het is een film waar je na afloop na de plottwist nog eens over gaat nadenken. Uiteindelijk blijk je dus naar laatste momenten van Jacob's leven te hebben gekeken. Alleen het begin en slot van de film zijn sowieso echt gebeurd. De rest kan je zelf interpreteren. Achteraf valt het wel te bevatten. Tijdens de film had ik het allemaal niet meteen door.

Het is ieder geval een beklemmende film geworden. Zeker wanneer je de demonen voorbij ziet komen. Maar de scene in het ziekenhuis als je de wieltjes van het karretje alleen ziet waar Jacob op ligt vond ik erg sterk! Zo had de film nog wel meer momenten. Het werd niet eng, wel spannend.
Neem daarbij ook overtuigend acteerwerk en een overtuigende grauwe setting en je weet dat dit gewoon een sterke film is geworden.

4*