The Remains of the Day (1993)

Echt een absoluut briljante film. Stijlvol gefilmd, tot in de perfectie geacteerd en vol met schitterende dialogen. Een waardige verfilming van Kazuo Ishiguro's minstens even geweldige roman. Onweerstaanbaar.

5 sterren.

Bwa, ik heb toch mijn twijfels bij deze film. Ik vond hem best wel goed, maar ik vond eigenlijk dat er minstens een half uur geschrapt mocht worden. Alles duurde net iets te lang en daardoor vond ik het allemaal wat aan de saaie kant.

Toch 3* voor het goed acteerwerk.

Beste film die ik tot nog heb gezien. Om verschillende redenen. En da's natuurlijk heel wat om dit zo te stellen, want films zijn moeilijk vergelijkbaar en er is veel moois gemaakt in diverse genres.

Maar goed, de film is alles wat een mooie cinematografische ervaring zou moeten of kunnen inhouden. En meer. 'Klein' en 'groot' menselijk drama tegen de achtergrond van grote thema's en dilemma's. Een overduidelijke 'Labor Of Love' met zeer goed uitgewerkte karakters, plaatjes van zorgvuldig gekozen enscenering... ontroering, contrasten, subtiliteit. ... Ach, er is zoveel.

Feitelijk... ondanks alle lof die de film kreeg, toch een door velen over het hoofd gezien juweel. Anthony Hopkins' beste rol. Idem van Emma Thompson. En Hugh Grant in een nu eens andere casting.

Ik heb genoten van het spel van Hopkins en Thompson en hun samenspel.
Het pantser van Hopkins en de sporadische emoties die m soms toch weten te ontsnappen. Daar gaat Remains of the Day voor mij over. Alles bedekken met de mantel der beleefdheid en etiquette.
Ik houd trouwens verwacht dat Hopkins de fles wijn aan Hopkins wou schenken. Was hij dit misschien wel van plan maar durfde hij niet?

Hilarisch moment is de dienbladscene wanneer Stevens vader onderuit gaat. Al meters vantevoren zie je het aankomen, wat het nog leuker maakt.
Andere mooie scene is wanneer het bezoek tot 3 maal toe Hopkins naar z'n mening over een kwestie vraagt en hij steeds beleefd moet afhouden. Je ziet m ongemakkelijk in de kamer staan.
De scene waarin Thompson erover begint dat Hopkins liever geen mooie dames aanneemt vind ik ook een van de hoogtepunten uit de film. Geweldig geacteerd.

The Remains of the Day heeft prachtige locaties en de fotografie is subliem.
Wat ik onbevredigend aan de film vind is de afloop van het verhaal. Ik hoopte dat na zoveel jaren Hopkins wel zou ontdooien.
In de lift na autopech laat hij al wel wat meer los, maar jammer dat dit later niet nog meer gebeurt.

P.S. Het viel me op wat een stijve hark Reeves was.

Ruime 3,5 sterren, misschien nog eens een halve ster meer.

In het rijtje der Britse klassiekers mag gerust deze The Remains of the Day geplaatst worden. Athony Hopkins speelt er met veel overtuiging een butler die al het mogelijk doet om zijn meester zo goed mogelijk van dienst te zijn. Daardoor heeft hij alle emoties uit zijn leven gebannen, tot groot verdriet van huishoudster Emma Thompson. Zij tracht vergeefs de emotionele muur te slopen die de butler rond zichzelf heeft opgebouwd...

Hopkins' intense acteerprestatie vormt de basis voor een weemoedig verhaal over vervlogen tijden vol gemiste kansen en verdrukte liefde.

Mijn 1300e stem!

Ik koos voor The Remains of the Day en dit bleek beslist geen slechte keuze. Hét hoogtepunt vind ik het sublieme acteerwerk. Het is al velen malen voor mij gezegd maar het acteewerk is hier heel goed. Anthony Hopkins en Emma Thompson overtreffen zichzelf in deze film. Maar ook Hugh Grant en Christopher Reeve bijvoorbeeld deden het erg goed. Het verhaal is ook goed maar was me soms wat te langdradig en dreigde af en toe bijna mijn aandacht te verliezen. Gelukkig zaten er genoeg scenes in die me toch lieten blijven kijken. Het einde komt voor mij ook een beetje... Ik noem het maar even 'lullig' over, maar het neemt niet weg dat het wel goed in beeld is gebracht. De beelden zijn ook erg mooi, vooral het landgoed zelf.

Misschien had ik er toch nog net wat meer van verwacht, maar ik ben absoluut niet teleurgesteld. Ik vond het een sterke en mooie film in zijn algemeen.

3,5*

Simpelweg een prachtige film. Ik moet het mijzelf echt kwalijk nemen dat ik als film fanaticus the Remains of the Day niet eerder heb gezien. Erg spijtig.

Anthony Hopkins zet op verbluffende wijze een butler neer zoals de meeste van ons een beeld hebben van Britse butlers: stijve mannen van middelbare leeftijd met nauwelijks emoties. Althans, de doordringende blik van Hopkins spreek boekdelen en dat geeft zijn karakter meer energie. Hopkins mag dan wel de duidelijke ster zijn in deze film maar James Fox en Emma Thompson vullen hem geniaal aan. Verder is het ook zeer interessant te zien wat er allemaal gebeurt in Darlington Hall voor de Tweede Wereldoorlog, beseffend dat daar belangrijke beslisisngen zijn genomen, zowel goed als slecht

Als een film zo'n einde heeft waar je maar naar het scherm blijft staren en hoopt op meer, dan weet je voor jezelf dat je een briljante film hebt gezien. Zo ook bij deze film. De symboliek achter het vrijlaten van de duif uit de banket kamer is erg goed bedacht. Je ziet Hopkins nog even naar de wegvliegende duif kijken en doet dan het raam dicht, beseffend dat echte vrijheid allang vervlogen is voor hem.

Mr. Stevens past samen met Hannibal Lecter in het rijtje van karakters die je gedachten nooit meer verlaten. Het emotie loze gezicht van Hopkins en die doordringende ogen hebben veel karakters diepte gegeven. En verder, hoe vaak hebben wij het genoegen gekregen om het leven van een butler te zien? Naar mijn idee zelden/nooit.

Door al deze elementen is deze film dan ook zeker 4,5 sterren waard!

Een in alle opzichten schitterende film; waarbij de hoofdpersoon werkelijk de sterren van de hemel speelt. Zo dat je werkelijk meegevoerd in het drama van zijn leven. WAt mij betreft zonder meer een moderne klassieker.

Qua fotografie is het een prachtige film, en op deze acteurs valt uiteraard niets aan te merken. Toch was het hier en daar voor mij wat warrig, mede omdat ik totaal blanco in deze film ging, en dat was achteraf niet zo handig. De flashbackmontage aan het begin (waarin de personages bovendien niet zichtbaar verouderd zijn) droeg daaraan bij. Dat had wellicht beter gekund. Als je er blanco in gaat dan duurt het ook heel lang voordat de film duidelijk maakt in welke tijd het zich precies afspeelt (tussen W.O.I en W.O.II in).

Verder een heel correcte film, maar ook een hele brave film, prachtige fotografie en goede en bekende cast, maar met dat alleen neem ik geen genoegen. Het moraal van het liefdesverhaal en het passief gedrag is helder, maar ook wel inmiddels erg cliché.

Wie weet gaat de score wat omhoog bij een herziening, voor deze keer hou ik het op 3*

Ja, dit is een van mijn top-10! Een briljante film met top-acteerwerk van Anthony Hopkins en Emma Thompson. Wat mij het meest grijpt (iedere keer weer) is het hogere verhaal: waar gaat het werkelijk om in het leven? Je plicht doen, waarvan je denkt dat het goed is, of je dromen en verlangens najagen. En er aan het einde achter komen dat je de verkeerde keuzes hebt gemaakt... Wat deze film naast acteurs en fantastisch camerawerk fenomenaal maakt, is... de muziek. Blijkt altijd maar weer...

Anthony Hopkins speelt een man die een toonbeeld van waardigheid wil zijn. In de dagen van het Britse Rijk was de positie van butler in een groot huishouden het hoogst bereikbare voor iemand die behoorde tot de working class. Hij heeft gevoelens, maar is erop getraind die niet te laten zien - het ideaal van de stiff upper lip. Toch schemert er af en toe iets van emotie door, en dat maakt het zo'n grote acteerprestatie.

Progressieve ideeën worden vertegenwoordigd door de Amerikaanse Mr. Lewis (Christopher Reeve), door petekind Reginald (Hugh Grant) en door Sally (Emma Thompson). De tegenstelling tussen de huishoudster en de butler is een typische man-vrouwverhouding: een vrouw die veel praat en een man die z'n gevoelens niet kan uiten. "I am placing my thoughts elsewhere while you chatter away."

Lord Darlington (James Fox) behoort tot de leisure class. Hij vertegenwoordigt de oude orde, die mensen beoordeelde op hun afkomst. Tijdens de eerste politieke bijeenkomst wordt de democratie bespot. Op de tweede bijeenkomst zijn historische figuren te herkennen. Eerste minister Neville Chamberlain en minister van BuZa Lord Halifax waren voor appeasement. Duits ambassadeur Joachim von Ribbentrop toont belangstelling voor Darlingtons kunstcollectie.

Er is eenheid van tijd. In het heden volgen we gedurende een paar dagen butler Stevens op z'n westwaarse autorit door Engeland. In lange flashbacks wordt z'n vooroorlogse verleden getoond over een periode van enkele jaren.

Alles is op locatie gedraaid. De buiten- en binnenkant van het fictieve Darlington Hall zijn samengesteld uit een vijftal verschillende plattelandshuizen. Het natuurschoon is in het geheel verwerkt, met inbegrip van een onweer en een zonsondergang.

De duif op het einde was niet gepland; deze vloog toevallig het gebouw in. Deze vogel hebben ze optimaal benut als symbool voor vrijheid. Vrijheid en het gebrek eraan is het thema, op microvlak in het leven van het personeel, op macrovlak in de internationale politieke situatie.

Heel mooie film met schitterende vertolkingen van Anthony Hopkins en Emma Thompson.

Prachtig, emotioneel verhaal, filmisch zeer kundig gebracht, over toewijding, genegenheid, liefde en passie en de (on)mogelijkheid zich te uiten.

Meer nog dan "A Room with a View" en "Maurice" vind ik dit Ivory's beste film. Eigenaardig dat na 1993 er van deze regisseur niets bijzonders meer te noteren valt.

"You know what I am doing, Miss Kenton? I am placing my thoughts elsewhere while you chatter away."

The Remains of the Day is gebaseerd op het gelijknamige boek van de Japans-Britse schrijver Kazuo Ishiguro. Mr. Stevens, een oudere Butler, blikt terug op de tijd dat hij in dienst was van Lord Darlington. Hij herinnert zich de belangrijke politieke zaken die zich op het landgoed hebben afgespeeld en in het bijzonder herinnerd hij zich Miss Kenton, de voormalige huishoudster.

Lord Darlington had een beslissende rol in de appeasement-politiek. Nu is dat natuurlijk een schandelijke blunder van Groot-Brittannië is geweest en een grove inschattingsfout. Toch valt er wel wat te zeggen voor Lord Darlington’s zienswijze. Hij heeft namelijk volledig gelijk dat het verdrag van Versailles een groot onrecht voor Duitsland is geweest en dat het veel ellende heeft veroorzaakt. Alleen jammer dat hij de Nazi's niet doorziet en zich als een pion laat gebruiken. Zoals een echte butler betaamd vormt Stevens zich geen mening over de zaken van zijn werkgever.

Mr. Stevens is een echte ouderwetse Butler. Toegewijd aan zijn werk en getraind om zijn emoties voor zichzelf te houden. Als er echter een band ontstaat tussen hem en Miss Kenton is hij nog steeds even star en niet in staat om zijn Stiff upper lip los te laten. Terwijl het toch zeer duidelijk is dat Mr. Stevens gevoelens heeft voor Miss Kenton (en vice versa). Subliem spel van Anthony Hopkins, die deze tegenstelling briljant weet te vertolken en Emma Thompson, die zichtbaar gekweld wordt door de houding van Mr. Stevens. De chemie tussen beide acteurs is uitstekend, neem bijvoorbeeld de scène waar Mr. Stevens zich schaamt voor het liefdesromannetje dat hij aan het lezen was.

Zelfs als ze elkaar vele jaren later ontmoeten geeft Mr. Stevens zijn gevoelens niet bloot: Goodbye, Miss Stevens. Anti-climax? Of een einde dat de tragiek van het personage perfect weet te onderschrijven. Het is het leven wat hij zou kunnen hebben gehad, als hij minder star was geweest. Dit ontroerde mij, want het is voor iedereen vrij herkenbaar verkeerde keuzes te hebben gemaakt.

Helemaal aan het einde als er een duif binnen is gedrongen lijkt Stevens even veranderd te zijn, hij valt Lewis in de rede en zegt dat als hij zich stilhoud de duif vanzelf weg gaat. Lewis negeert hem en weet de duif uiteindelijk toch naar buiten te krijgen. De oude Mr. Stevens keert weer terug: Thank you, Sir.

James Ivory heeft een prettige stijl van filmmaken. De historische setting is uitstekend verzorgt en de film is erg mooi geschoten met degelijke cinematografie. Velen zullen dit vast een saaie film vinden, maar ik vind dit soort (kostuum)drama’s bijzonder vermakelijk. Mooie beelden van een tijd toen vrijwel alles nog esthetisch verantwoord was, historische achtergronden en heerlijk sentimenteel spel van klassiek getrainde acteurs.

Mee eens dat dit een film is die je jaarlijks weer even opnieuw wilt zien. Aan de andere kant: Ik houd van het onderkoelde Engelse acteren, maar in deze film vind ik het een tikje te veel en overdreven. Er wordt wel erg veel de naduk gelegd op het onderdrukken van emoties en sentimenten.

Ook de Oscar-nominaties van toenterijd heb ik nooit goed begrepen. Natuurlijk zijn die niet gehonoreerd als je het afzet tegen een monumentale film als Schindlers List...

Knappe film met een enorme sfeer- en decorschepping van de Britse Upperclass tijdens en net na het interbellum. Wederom een meesterlijke Anthony Hopkins. Wat een kracht (en rust) straalt die man uit in het vertolken van zijn personages! Ook Emma Thompson mocht best gezien worden.

Deze film is echter niet weggelegd voor het brede publiek. Veelal zou dit bestempeld worden als 'saai' en dat kan ik best begrijpen. Wie echter houdt van het betere filmwerk en meer verwacht van een film dan louter 'amusement' zal hier wel aan zijn trekken komen. Deze film is wat in de verdomhoek geraakt, volgens mij onterecht.

Fijn hoe de film opgebouwd werd aan de hand van flashbacks. Mr. Stevens doorkruist het land om zijn vroegere collega op te sporen. De geschiedenis van Darlington Hall komt ook zo beetje bij beetje bij de kijker terecht.
Mr Stevens is een prototype van een topbutler: stijf, gereserveerd, loyaal, beleefd en een tikkeltje arrogant. Meningen en gevoelens worden zelden gevraagd en desgevallend ook zelden geuit. Hij krijgt het dan ook moeilijk wanneer hij de bevallige Miss Kenton ontmoet. Miss Kenton daarentegen is losser, durft wel haar mening en haar gevoelens te uiten. En bovendien laat ze niet met zich sollen. Mr Stevens kan dit in het begin weinig appreciëren, maar is los van zijn gevoelens voor haar vooral onder de indruk van haar professionaliteit en kunde.

Romantiek hangt er niet echt in de lucht al is deze voor de kijker wel onderhuids aanwezig. Even denk je dat er iets meer zal gebeuren bij de reünie, maar Mr Stevens blijft zijn koele zelf. Een pluspunt alvast voor de film (onrealistische en cliché-eindes zijn niet aan mij besteed) .
Mr Stevens is vastgeroest aan zijn job, hij weet dit, hij beseft dit, maar realiseert zich dat dit zijn lot is. Miss Kenton is hij kwijt. Zij durfde wel de stap te zetten en zag in dat het leven meer is dan alleen maar mensen bedienen. Dit werd op het einde ook mooi gesymboliseerd met de duif, de link naar vrijheid (om eigen keuzes of beslissingen te maken).

Elegante film met een bepaalde statuur, die hooggehouden wordt door de sterke cast, waaronder Anthony Hopkins en Emma Thompson.

Hopkins speelt voortreffelijk de rol van Mr. Stevens, een butler die waardigheid en plichtsgevoel zo hoog in het vaandel heeft staan dat zijn persoonlijke en emotionele ontwikkeling achter lijkt te zijn gebleven. Zijn vermogen om emoties te tonen wordt telkens op de proef gesteld en de komst van Miss Kenton maakt het er niet makkelijker op. Dit alles speelt zich af in de voordagen van de Tweede Wereldoorlog, waarbij het huis het toneel is van beslissingen die de koers van het land (en Europa) bepalen.

Wat deze film echter zo bijzonder maakt (en het oorspronkelijke boek, waarschijnlijk) is dat Stevens nooit echt lijkt te ontdooien. Zelfs wanneer miss Kenton toenadering zoekt en tot slot in huilen uitbarst kan hij het niet opbrengen om enige compassie te tonen, hooguit een standaard beleefd antwoord. We komen ook nooit echt te weten in hoeverre hij hiermee worstelt. Of hij echt probeert een beetje menselijkheid te tonen, of dat hij zijn plichtsbesef zwaarder vindt wegen.

Het mag zo nu en dan wat traag en rustig zijn, en qua verhaal heeft het niet zo ongelooflijk veel om het lijf, maar het zoeken naar wat er nu werkelijk in Stevens hoofd omgaat is wat de film intrigerend en onderhoudend maakt. Het sublieme acteerwerk van Hopkins is daarbij van grote waarde.

De film is niet voor iedereen -als kind had ik er vast niet zoveel aan gevonden- maar wie dit soort Engelse aristocratische drama kan waarderen is het de moeite waard.

Als Game of Thrones-fan kan ik het niet laten om ook even op te merken dat er maar liefst 3 acteurs uit de serie meedoen: Lena Headey (Cersei), Peter Vaughan (Maester Aemon) en Rupert Vansittart (Lord Yohn Royce).

Deze ook eens bekeken en het was geen misse film. Heel goed geacteerd en het verhaal was ook niet mis, maar toch wel een beetje aan de lange kant.

Toch wel blij dat ik deze eens heb gezien, maar hoef hem toch niet meer terug te zien.

Onderhoudende film die wat lang duurt in verhouding tot de gebeurtenissen. Misschien een soort parallel met het leven van Mr Stevens. Het tempo is ook net zo gelijkmatig en vlak als de emoties van dit hoofdpersonage. Door de aankleding, het fraaie gebruik van de taal en het sterke spel van de heer Hopkins is de film toch prima genietbaar.

Goed personeel is moeilijk te krijgen.

Een rustige ingetogen film over het leven van dienend personeel in Engeland. Een inkijkje hoe het er aan toe ging bij de Engelse aristocratie. Prachtige rollen van Anthony Hopkins en Emma Thompson, het was een genot om naar de subtiele onderhuidse spanningen te kijken.

Een romance die nooit tot volle wasdom heeft kunnen komen door de extreme loyaliteit, perfectionisme en dienstbaarheid van mr. Stevens. Door de sprongen in de tijd blijft het verhaal ook boeiend.

“You know what I am doing, Miss Kenton? I am placing my thoughts elsewhere while you chatter away.”

Uitstekende film. Dit soort Britse, wat stijve en historische kostuumfilms kan ik altijd wel waarderen, en dan heb je ook nog Hopkins en Thompson. Misschien wel twee van de beste acteerprestaties ooit, en dan overdrijf ik niet. Wat Hopkins met alleen zijn gezichtsuitdrukkingen doet is waanzinnig.

Het verhaal is ook interessant en de manier waarop Lord Darlington (James Fox) helemaal wordt ingepakt door de nazi's is hemeltergend, maar wel zeer intrigerend. De production design en de locaties zijn ook fantastisch, en de twee verhaal- en tijdslijnen lopen vloeiend in elkaar over. En nogmaals, de manier waarop Hopkins de stijve, gereserveerde en loyale mr. Stevens speelt is briljant.

Matig.

In principe heeft The Remains of the Day alles wat een onderdrukte kostuumdrama-romance nodig heeft, de hoofdpersonages ook nog eens neergezet door twee acteurs die geboren lijken voor het genre, al vind ik Emma Thompson toch duidelijk de betere.

En toch. Aan het einde van de film voelde ik het niet. En daar staat en valt toch zowat gans de film mee. Iets te sec, op een of andere manier, en ja, ik ken het genre. The Age of Innocence, om een genre- en generatiegenoot te noemen, deed het bijvoorbeeld wel.

2,5

Nog eens terug gezien na jaren, vond het vroeger een beetje saaiig. Wordt steeds beter naarmate ik ouder wordt blijkbaar. Vooral Emma Thompson kon me zeer bekoren. Dikke 4 sterren!

I'd be glad to be of any assistence, my Lord.

Drama dat ik vanwege de goede beoordelingen hier maar eens geprobeerd heb, dat gedeeltelijk inlost, maar ook een fase niet helemaal wist te overtuigen.

Het is van af het begin duidelijk, er is veel gebeurt in Huize Darlington, met Stevens als middelpunt. Dat deze man letterlijk leeft voor zijn werk en dat praktisch als een militaire operatie regelt is ook duidelijk. Met een nieuwe eigenaar die minder van de etiquette is opent zich een mogelijkheid tijdelijk weg te kunnen voor Stevens. De reden is mij niet helemaal duidelijk, een tocht 'down memory lane' houdt het echter wel in.

Het is Lord Darlington die tijdens de terugblikken de aandacht trekt met opmerkingen over Het Verdrag Van Genève die hout snijden. Daarmee één van de grootste redenen voor WO2 identificerend. Tijdens de feestjes maar ook vergaderingen met landsbestuurders en notabelen die bevestigd dat Darlington een rol in de internationale politiek speelt en wellicht oorlog wil voorkomen, is Stevens andermaal de spin in het web die de heren dient. Met Lee Daniels The Butler, met Withaker in de hoofdrol, dient zich een vergelijking aan, een vergelijking die TROTD overigens niet wint.

Het is het gedrag van Stevens dat daarna onder de loep genomen wordt en een beeld van iemand die volledig in zijn baan opgaat en buiten de etiquette die zijn functie verlangt, ook niet reageren kan. Een emotieloze robot zou je kunnen zeggen. Toch wordt dan voorbij gegaan aan het tijdsbeeld en de doctrine die voor Stevens al tientallen jaren heerst. Geen relaties, amper tijd voor jezelf, fouten worden niet getolereerd, stiff upper lip zelfs als vader overlijdt en altijd die onderdanige houding. Ik vind niets, ik hoor niets, ik weet niets, ik ben slechts om te dienen... de kijk in het leven van de butler maakt TROTD tot een interessante prent.

Maar richting anderhalf uur komt wat mij betreft de sleet op het verhaal en begint het te slepen. Stevens wordt met al zijn beperkingen en remmingen een herhaling van zetten en het verhaal toont verder weinig nieuws meer. De tocht naar Miss Kenton en de daarbij gepaarde emoties van Kenton kan ik ook niet zo goed peilen. Zijn dit gevoelens? Is het de zucht naar acceptatie en erkenning? Is het een soort adoratie voor de eigenschappen als werknemer? Een vorm van onuitgesproken respect? Ik kan daar niet echt de vinger opleggen.

TROTD kan met dit alles een film met twee gezichten genoemd worden. Namelijk één met een uitermate interessante thematiek en tijd, maar van de andere kant wordt me niet helemaal duidelijk waar de scenarist of filmmaker heen wil of wat we moeten vinden of voelen voor Stevens. De film lijkt daar zelf ook in te blijven hangen en er lijkt een punch of verandering te missen die de boel afmaakt. TROTD is dan een prent die af kan vinken, aardig een keer te zien, en de film behelst zeker een soort vakmanschap maar het is niet wat ik er van verwacht nog gehoopt had.

Prima film met uitstekend acteerwerk van Anthony Hopkins en Emma Thompson. Zij zetten beide erg goede rollen neer. Verder ook een goede cast, met de nodige bekende gezichten. Erg sfeervol, zowel qua locaties als qua aankleding en soundtrack. Ook de tijdsgeest wordt goed naar voren gebracht. Een onderhoudend plot, dat goed in elkaar zit. Hoewel er op Darlington Hall belangrijke politieke gebeurtenissen plaatsvinden, draait de film voor mij toch echter vooral om Stevens en Kenton. De onderhuidse spanning tussen beide personages is goed merkbaar in elke scène waarin zij samen te zien. Ondanks het relatief trage tempo verveelt de film geen moment. Zeker de moeite waard.

Ik ben blijkbaar de enige die aan In the Mood for Love moet denken. Ook zo'n film met een onderhuidse liefde die niet tot wasdom komen kan vanwege een besef van plicht. Al is die film wel beter, intenser in mijn herinneringen, maar ook met een veel mooiere cinematografie.

Neemt niet weg dat deze film interessant was met uitstekend acteerwerk van Thomson en Hopkins, maar ook met een interessante blik in het huishouden van een Engelse aristocraat. 2,5*.

Hoe je door correct te willen blijven het toch fout kunt doen. Zowel Mr. Stevens als Lord Darlington vallen in deze valkuil.

Anyways, dat ik deze niet eerder heb gezien. Er is zoveel te genieten. Het spel natuurlijk, het verhaal, maar let ook maar eens op de props. Twee minpuntjes: Hugh Grant was minder, maar dat komt waarschijnlijk door de rest. En de muziek was wat te aanwezig. Sommige scènes waren sterker geweest zonder.

Al met al weer een sterke Mike Nichols-film.

Trage, ietwat deprimerende film over een hoofdbutler die dienst doet bij een edelman met politieke connecties die ijvert om het Verenigd Koninkrijk te laten collaboreren.

Het is op een bepaalde manier frustrerend om toe te kijken hoe een man zijn leven vergooit en (net zoals zijn vader voor hem) zijn leven wijdt aan het dienen van een anachronistische, antidemocratische elite.

Tijdens zijn leven zet hij zijn gevoelens opzij, slikt alle vernederingen met een glimlach en put trots uit zijn dienstbaarheid.

Te laat beseft hij dat zijn loyaliteit misplaatst was, dat zijn kans op een leven met liefde (hij had gevoelens voor de dienstbode, maar dat was onfatsoenlijk), een leven voor zichzelf in plaats van ten dienste van anderen, verkeken is.

Mooi gefilmd en een schitterend tijdsbeeld van het tijdperk van etiquette en stand. Gelukkig is de tijd van de adelstand nu min of meer voorbij.

Hij probeert deze fout nog recht te zetten maar het is te laat.

Op het einde van de film vliegt er een duif door de schoorsteen naar binnen en met wat hulp kan ze ontsnappen door het raam en wegvliegen van het kasteel. Iets wat Mr. Stevens nooit gelukt is.

Laat een triestig, frustrerend gevoel achter.

Schitterende acteerprestaties van oa. Anthony Hopkins, Emma Thompson.

Zeker geen slechte film hoewel voor veel mensen hij te traag en saai zal zijn.