Conquest of the Planet of the Apes (1972)

Goed........ maar ook net goed.

Het begin was goed en bleef ook langer fascinerend dan Escape from the Planet of the Apes (1971). Helaas zakt het in het midden van de film in en wordt ie saai. Alleen wordt het bij het einde (eigenlijk gewoon rond de apenrel) weer wat boeiender. Voor de rest is alleen Beneath the Planet of the Apes (1970) echt het kijken waard. Als je tenminste nog een vervolg verwacht wat iets weg heeft van het klassieke meesterwerk uit 1968. Dit krijgt een kleine 3,0.

Hoewel idee & script interessant, is dit toch een matig vierde deel van de apenplaneetfilms.

Hier had veel en veel meer ingezeten, wanneer niet het budget zo terug geschroeft was.

Vind de film vrij langdradig en in alle opzichten meer een b-film (maar het kan nog erger, zie: vijfde deel!).

Feitelijk zou je kunnen zeggen dat de nieuwe film, The Rise of the planet of the Apes, een remake is van deze film, heeft immers het zelfde uitgangspunt en idee.

Een vijfje, ofwel 2,5 ster en dat is zeer ruim beoordeeld.

Veel beter dan de voorgaande twee delen. Conquest oogt vooral een stuk verzorgder, heeft visueel meer te bieden en is qua opzet volwassener dan Beneath en vooral Escape. Grootste pluspunt is de ijzersterke rol van McDowall als Caesar. Goed.

3,5*

Ga overigens vooral voor de lange versie, waar bij het einde geen flauwe compromissen zijn gesteld.

Heb de film nog eens bekeken, op blu-ray dit keer, en heb m'n score iets verhoogd.

Doordat ik net de vorige filmen ook heb gezien is deze film veel duidelijker te volgen en zodoende ook een hogere score.

Goede film. Komt langzaam opgang maar hoe meer na einde hoe beter. Betere effecten en alles is niet vreselijk nep. Wel jammer dat het eerste deel van de film nergens op slaat maar het is allemaal niet zo heel slecht. De muziek is over het algemeen wel goed. Er is niet door iedereen goed geacteerd maar wel door Roddy McDowall. Goede film.

Tegenvallende film waarin de pratende baby-aap inmiddels is opgegroeid en waarin de mens de aap als slaaf gebruikt. De film komt moeizaam op gang en de toon is een stuk donkerder en gewelddadiger tegenover zijn voorgangers. Ook voegt de film verhaaltechnisch weinig toe aan de reeks.

Dit is toch het donkerste gedeelte van de eerste 5 Planet of the ape-films. Een reeks die naast het idee van apen als 'superieur ras' boven mensen, wel meer filosofische onderwerpen aansnijdt en de kijker soms een spiegel voorhoudt. Dat is minder te zien in de latere reboot en remakes, die meer naar actie en avontuur mikten. Kwestie van aanpak. De film gaat verder na het vorige deel en draait rond Caesar die zijn intelligentie verborgen houdt, maar uiteindelijk toch de leiding neemt in het verzet van de tot slaaf gemaakte apen te bevrijden.

De reeks kende steeds minder budget en dat is jammer, want eigenlijk zijn het geen slechte films. Maar minder budget merk je wel. De film heeft z'n sterke momenten en is door de strijd met Caesar best wel interessant. Maar het had toch meer kunnen zijn met een groter budget als de originele Planet of the Apes. Eigenaardig, omdat elke film uit de reeks winst maakte. Schrik om te investeren in sequels?

Conquest of the planet of the apes is een goeie film geworden, maar helaas toch af en toe net iets te zwak. Geef deze film meer centen en het had één van de beste delen geweest. Beter dan deel 2 in elk geval.

Ook echt niet veel verheffend dit Planet of the Apes-deel. Het gaat over hoe de apen de macht over nemen van de mensen. Een beetje dus zoals Rise of the Planet of the Apes, maar dan uiteraard niet zo gelikt in script en uitvoering. De actie zelf is nog wel aardig om te volgen, maar heeft ook dat klungelige.

Conquest of the Planet of the Apes vind ik een redelijk goede film. Het is toch vooral een rauwe en donkere film geworden. We zien hoe de apen hardhandig door de mens wordt onderdrukt. Vervolgens zien we dat de apen hardhandig in opstand komen. Op zich is het verhaal van de film best wel interessant en zet het aan tot nadenken.

Jammer genoeg oogt het geheel wat knullig en blijft toch het idee hangen dat met een wat hoger budget de film beter was geweest. Desondanks vond ik de actie scenes aan het eind van de film wel redelijk goed.

Het acteerwerk is redelijk goed. Vooral Roddy McDowall valt in positieve zin op. De muziek van Tom Scott is redelijk, maar niet memorabel.

Al met al een redelijk goede film.

3,5*

You human bastards!

Zo langzaam maar zeker kom ik aan het einde van de originele Planet of the Apes reeks. Ik heb de franchise meer dan 10 jaar geleden al eens gezien, maar de herinnering eraan was serieus vervaagd dus werd het hoog tijd om de films eens te gaan herzien en dan ook meteen een review te schrijven. Ik vreesde ervoor dat ik de films indertijd wat te hoog had beoordeeld en hoewel dat in het geval van Beneath the Planet of the Apes inderdaad zo was, bleef deel 1 en 3 netjes hun 4* waardering behouden. Ik was dan ook benieuwd hoe dit deel het ging doen.

Kort gezegd: een verlaging van een halfje. Blijkbaar bestaat er nog een andere (hardere) versie waarin de ietwat geforceerde tot bezinning komende Caesar gewoon brutaal Breck laat vermoorden en ik ben er eigenlijk nagenoeg zeker van dat ik die versie beter zou vinden. Geen Lisa die opeens de woorden 'no' zegt, geen Caesar die een hele speech afkondigt die haaks staat op de rest van de film, ... Blijkbaar was het testpubliek indertijd van de originele versie niet al te hard onder de indruk waardoor J. Lee Thompson en de zijnen zich genoodzaakt voelden om de film te gaan wijzigen. Jammer, want voor de rest zit hier echt wel veel goeds in. De sfeer is heel wat grimmiger geworden ten opzichte van de voorgangers en hoewel het plot nu wel helemaal om zeep is geraakt (erg vreemd dat ze indertijd hebben besloten om het verhaal van Cornelius met betrekking tot Aldo gewoon te negeren, ze hadden kleine Milo gewoon moeten laten doorgaan voor Aldo in plaats van hem de naam Caesar te geven.. Dat had al een deel opgelost, al krijg je dan wel weer andere tijdreisproblemen maar het is niet alsof ze zich daar in deze reeks druk om maken), blijft het wel interessant om te zien hoe we van onze samenleving naar de fameuze apenplaneet zijn geëvolueerd.

Daardoor moet de film ook een serieuze tijdssprong maken waardoor we ons ineens in 1991 bevinden. De film werd echter in begin jaren '70 opgenomen en aangezien het budget alweer serieus geslonken was ten opzichte van de voorgangers, werd er van dat toekomstbeeld weinig neergezet. Toch mag je de regie van Thompson niet onderschatten, want die doet qua massascènes erg veel met weinig middelen. Conquest of the Planet of the Apes bevat ook 2 acteurs die terugkeren maar dat in compleet andere rollen doen. Voor Natalie Trundy was dat niet zo bijzonder (die speelde in de 2 voorgangers ook al verschillende personages en doet hier voor het eerst apenmake-up op als Lisa) maar Roddy McDowall krijgt de eer om zijn filmische zoon te portretteren. Verder mag ook Ricardo Montalban even terug komen opdraven en krijgen we met Don Murray een lachwekkende slechterik. Het was gelukkig niet continu maar erg vaak leek het alsof ze John Cleese in het zwart hadden gekleed en dat die wat mocht razen over apen en het bijhorende gevaar voor de samenleving.

Opnieuw een beetje maatschappijkritiek, maar de grimmigheid primeert in deze Conquest. Het is weer een nieuw gezicht voor deze reeks en daar zit voor mij dan ook voor een groot stuk de kracht: je krijgt namelijk in elk deel wel een ander soort film voorgeschoteld. Ik ben in ieder geval benieuwd naar de afsluiter en dan moet ik maar is zien of ik die 14 episodes tellende tv-reeks ook nog ergens kan opsnorren. Opnieuw met Roddy McDowell trouwens maar opnieuw in een andere rol, op het eerste zicht geen echte link met deze filmreeks.

3.5*

Herziening na heel wat jaren en verhoging van de score met halve ster.

Tijd gemaakt om deze franchise in een week eens opnieuw te bekijken en dit vierde deel is eigenlijk heel essentieel voor de hele franchise omdat deze film de verbanden tussen alle films goed duidelijk maakt.

De sterkte van deze toffe apenreeks is dat je in elk deel een ander soort film krijgt. Iedere film in deze reeks oogt anders en heeft een andere benadering. Deze film is toch wel sterker dan ik eerst dacht want het verhaal zit goed in elkaar. De evolutie naar een apenplaneet wordt geduldig opgebouwd door eerst een kijk te krijgen op welke manier de apen behandeld worden, wat ze moeten doen, de reden van hun opkomst bij de mensen en hoe zij het ervaren. Erg goed gedaan. Daarna krijg je een kijk op hun opstand die op een grimmige, koele manier wordt weergegeven. Roddy McDowall is hier gewoon outstanding. 7/10

Uitstekend vervolg dit! Stuk duisterer dan de eerdere delen. Het script zit goed in elkaar. De uitbuiting van de apen is soms heftig in beeld gebracht. De uiteindelijke opstand geleid door Caesar is, ondanks het lage budget, best spectaculair neergezet. De locatie van de film is deels gefilmd in Century City in LA. Dat was eerder onderdeel van 20th Century Studios. In deze wijk begon men rond 1963 te bouwen. Deze wijk zorgt nog steeds voor een futuristisch en duister sfeertje in de film. Heel passend!

Wat me opvalt aan die Planet of the Apes films is dat ze nogal oubollig en gedateerd zijn, zo ook deze. Dat haalt een groot deel van het kijkplezier weg. In de basis wel een aardig verhaal maar matig gebracht waardoor dit ding eigenlijk nooit gaat leven. Stijfjes geacteerd ook. Niet superslecht, maar dat is het dan ook. 2,0*.